Sygn. akt I C 534/21
wyroku zaocznego z dnia 24 stycznia 2022r.
Powód (...) z siedziba w T. pozwem z dnia 10 maja 2021r. domagał się zasądzenia od pozwanego W. S. kwoty 4215,06 zł. z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia 20 lutego 2019 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu.
W uzasadnieniu powód podał, iż (...) spółka z o.o. w likwidacji udzieliła pozwanemu w dniu 6 listopada 2017r. pożyczki nr (...) w wysokości 4.000 zł. Pozwany był zobowiązany do spłaty pożyczki oraz prowizji w kwocie 5000zł. do dnia 6 grudnia 2017r. Pozwany spłacił w dniu 21.12.2017r. kwotę 400 zł, a 19.02.2018 roku 500 złotych. Kwoty te zostały zaliczone na koszty udzielenia pożyczki oraz odsetki umowne od dnia 10.09.2016 roku do dnia 19.02.2018 roku. Pozostała do spłaty należność wynosiła 4215,06 zł. Następnie wierzytelność została zbyta na rzecz powoda. Roszczenie jest wymagalne od dnia20.02.2018 roku.
Pozwany nie zajął stanowiska w sprawie, nie złożył odpowiedzi na pozew.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
(...) spółka z o.o. w W. udzieliła pozwanemu W. S. w dniu 6 listopada 2017r. pożyczki w kwocie 4.000 zł. na okres 30 dni, od której pozwany winien uiścić także prowizję w kwocie 967,12 zł. i odsetki 32,88 zł. Całkowity koszt pożyczki wynosił 1000 zł. Pozwany miał spłacić pożyczkę w ciągu 30 dni tj. do dnia 6 grudnia 2017 roku. Pozwany spłacił w dniu 21.12.2017r. kwotę 400 zł, a 19.02.2018 roku 500 złotych.
/ dowód: umowa, dowód wypłaty pożyczki k.8-12, przelewy – k. 15,16/
Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dowodów z dokumentów. Powód nie wykazał, iż doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności, której przedmiotem było zobowiązanie pozwanej. Dowodem takim nie jest oświadczenie prokurenta z dnia 25.08.2020r. – k. 15.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo podlega oddaleniu z uwagi na nieudowodnienie legitymacji czynnej powoda oraz, biorąc pod uwagę samo oświadczenie powoda o dacie wymagalności roszczenia, także z uwagi na jego przedawnienie.
Przede wszystkim powód nie przedstawił umowy przelewu wierzytelności a nawet nie podał daty jej zawarcia. Sąd z urzędu bada, nawet jeżeli pozwany okoliczności tej nie kwestionuje czy powodowi przysługuje dochodzone pozwem roszczenie a w niniejszej sprawie brak na powyższe jakichkolwiek dowodów.
Ponadto roszczenie jest przedawnione.
Ustawą z dnia 13 kwietnia 2018r. ( 2018.1104 ) o zmianie ustawy – kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw zostały wprowadzone zmiany przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń.
Zgodnie z art. 117 § 2 1 k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.
Art. 118 k.c. stanowi, iż jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba, że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.
Nie ulega wątpliwości, iż pozwany jest konsumentem, a roszczenie wynika z prowadzonej przez zarówno pierwotnego jak i obecnego wierzyciela, działalności gospodarczej.
W tym wypadku zatem termin przedawnienia wynosi trzy lata i zgodnie z obecnie obwiązującym brzmieniem przepisu art. 118 k.c. roszczenie ulega przedawnieniu z ostatnim dniem roku kalendarzowego, w którym upłynął okres trzech lat od daty jego wymagalności.
Roszczenie wynikające z umowy pożyczki było wymagalne 7 grudnia 2017 roku., powód złożył pozew w dniu 10 maja 2021r. a roszczenie przedawniło się 31 grudnia 2020 r.
Wobec braku podstaw do przyjęcia, że okoliczności faktyczne wskazane w pozwie zostały udowodnione oraz z uwagi na przedawnienie roszczenia należy uznać powództwo za bezzasadne i podlegające oddaleniu.
Sędzia
1/ odnotować uzasadnienie,
2/ odpis wyroku i uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powoda,
3/ kal. 14 dni.
N. dnia 3 lutego 2022r.
Sędzia.