1.Sygn. akt XII Ko 52/22
Dnia 28 grudnia 2022 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie w XII Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SO Beata Najjar
Protokolant: sekr. sąd. Emil Karwowski
w obecności Prokuratorów: Marka Orzechowskiego i Małgorzaty Herter – Dziurzyńskiej
przy udziale organu reprezentującego Skarb Państwa – Komendanta Stołecznego Policji
po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 1 grudnia 2022 r. i 28 grudnia 2022 r.
sprawy z wniosku M. J. przeciwko Skarbowi Państwa
w przedmiocie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikłą z niesłusznego zastosowania środka przymusu w postaci zatrzymania w dniu 16 maja 2020 r.
na podstawie art. 552 § 4 k.p.k. i art. 554 § 4 k.p.k.
orzeka:
1. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz M. J. kwotę 5000 (pięciu tysięcy) złotych, tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, a w pozostałej części wniosek oddala,
2. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE |
||||
Formularz UWO |
Sygnatura akt |
XII Ko 52/22 |
||
1.WNIOSKODAWCA |
||||
M. J. |
||||
1.ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA |
||||
1. |
Odszkodowanie (kwota główna) |
Odsetki |
||
- |
- |
|||
2. |
Zadośćuczynienie (kwota główna) |
Odsetki |
||
1.000.000 zł, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikłą z niesłusznego zastosowania środka przymusu w postaci zatrzymania w dniu 16 maja 2020 r. |
- |
|||
3. |
Inne |
|||
- |
1.3. Ustalenie faktów |
||||
0.1.3.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||
Lp. |
Fakt |
Dowód |
Numer karty |
|
3.1.1. |
W dniu 16 maja 2020 r. o godz. 15:00 w W. na wysokości ulicy łączącej S. z Pałacem Prezydenckim M. J. przystąpił do przeprowadzenia zgromadzenia publicznego w oparciu o zawiadomienie o zgromadzeniu z dnia 11 maja 2020 r. skierowanego do Biura (...) Urzędu (...) W.. Przed rozpoczęciem zgromadzenia z radiowozów policyjnych słychać było nawoływania do rozejścia się. |
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|
zawiadomienie o zgromadzeniu |
k. 14 |
|||
3.1.1. |
Chwilę po rozpoczęciu zgromadzenia, protestujących otoczył policyjny kordon. Po wylegitymowaniu M. J. i okazaniu przez niego zawiadomienia o zgromadzeniu, protestującym umożliwiono przejście. Po przebyciu dalszych 100 metrów, zgromadzonych ponownie otoczyły policyjne kordony, przetrzymując osoby w dwóch grupach. W jednej z grup, wraz z 40 innymi osobami stał M. J.. Wnioskodawca przez mikrofon zwracał się do funkcjonariuszy o umożliwienie dalszego przejścia. |
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|
3.1.1. |
O godz. 15:30 do M. J., przetrzymywanego w kordonie policyjnym, podeszli funkcjonariusze i polecili mu oddać mikrofon. Po odmowie, jeden z funkcjonariuszy chwycił wnioskodawcę za ręce wykręcając je do tyłu i trzymając go w tej pozycji, doprowadził do radiowozu oddalonego o 30-40 metrów od zdarzenia. W trakcie zatrzymania wnioskodawca zachowywał się spokojnie. Do radiowozu zostali doprowadzeni także trzej inni zatrzymani. M. J. poinformował funkcjonariuszy o konieczności zażycia leków w związku z chorobą serca. Prośby o dostarczenie leków były przez funkcjonariuszy ignorowane przez cały okres zatrzymania. Po godzinie przebywania w radiowozie M. J. otrzymał butelkę wody. |
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|
protokół zatrzymania |
akta sprawy o sygn. II Kp 1196/20, k. 11 |
|||
3.1.1. |
Po około trzech godzinach oczekiwania w radiowozie, o godzinie 18:00-19:00 M. J. w asyście sześciu policjantów został przetransportowany do Komendy Rejonowej Policji W. (...). W radiowozie funkcjonariusze dokonali zatrzymania rzeczy wnioskodawcy w postaci mikrofonu, telefonu i dowodu osobistego. |
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|
protokół zatrzymania |
akta sprawy o sygn. II Kp 1196/20, k. 11 |
|||
3.1.1. |
M. J. został osadzony w jednoosobowej, średniej wielkości celi, bez dostępu do łazienki. W pomieszczeniu znajdowała się wyłącznie drewniana ławka. Okno było zasłonięte i zabezpieczone kratą. Na prośbę wnioskodawcy umożliwiono mu skorzystanie z toalety, przy czym odbyło się to w obecności trzech policjantów i przy otwartych drzwiach. |
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|
3.1.1. |
Po chwili wnioskodawca został wyprowadzony z celi, celem poddania się badaniu alkomatem. W związku z tym, ze sprzęt do badania był używany przez inne osoby, na żądanie wnioskodawcy wymieniono ustnik i zdezynfekowano przyrząd. Z uwagi na problemy techniczne, kolejna próba badania odbyła się po 40 minutach. |
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|
3.1.1. |
Około godz. 22:00 przystąpiono do spisania protokołu zatrzymania, z którego wynika, że powodem zatrzymania M. J. było stworzenie bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia, w ten sposób, że nie stosując się do ograniczeń ustanowionych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, znajdując się na obszarze, na którym wystąpił stan epidemii, brał udział w zgromadzeniu, a także nie zastosował się do wydanego polecenia nakazującego zaprzestania działań stwarzających zagrożenie dla niego i innych osób w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Wnioskodawca został pouczony o prawie do kontaktu z obrońcą oraz powiadomienia osoby najbliższej. Z praw tych nie skorzystał. |
protokół zatrzymania |
akta sprawy o sygn. II Kp 1196/20, k. 11 |
|
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|||
3.1.1. |
M. J. został zwolniony w dniu 16 maja 2020 r. o godz. 23:20. |
protokół zatrzymania |
akta sprawy o sygn. II Kp 1196/20, k. 11 |
|
3.1.1. |
Funkcjonariusze policji nie używali w stosunku do M. J. siły fizycznej i przez cały okres zatrzymania przyjmowali wobec niego poprawną postawę. |
zeznania wnioskodawcy M. J. |
k. 60-62v |
|
3.1.1. |
Postanowieniem z dnia 5 lutego 2021 r. w sprawie o sygn. II Kp 1196/20 Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie stwierdził, że zatrzymanie M. J. w dniu 16 maja 2020 r. było niezasadne, nielegalne i nieprawidłowe. |
postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 5 lutego 2021 r. w sprawie o sygn. II Kp 1196/20 |
akta sprawy o sygn. II Kp 1196/20, k. 116 |
|
3.1.1. |
Pismem z dnia 16 marca 2021 r. M. J. wniósł o zasądzenie kwoty 1.000.000 zł, tytułem doznanej krzywdy wynikłej z niesłusznego zastosowania środka przymusu w postaci zatrzymania w dniu 16 maja 2020 r. |
pismo M. J. |
k. 3-13 |
|
3.1.1. |
Podczas rozprawy w dniu 28 grudnia 2022 r. pełnomocnik Komendanta Stołecznego Policji - organu reprezentującego Skarb Państwa podniósł zarzut przedawnienia. Alternatywnie wniósł o oddalenie wniosku w całości. Prokurator wniósł o zasądzenie na rzecz wnioskodawcy tytułem zadośćuczynienia kwoty 300 zł. |
protokół rozprawy |
k. 78 |
|
0.1.3.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
Lp. |
Fakt |
Dowód |
Numer karty |
|
- |
- |
- |
- |
4. ocena DOWODów |
|||||||
0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||
Lp. faktu z pkt 3.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||
3.1.1. |
zeznania wnioskodawcy M. J. (k. 60-62v) |
Zeznania wnioskodawcy są jasne, spójne i logiczne, ponadto korespondują z pozostałym nieosobowym materiałem dowodowym. |
|||||
0.1.4.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów 0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) |
|||||||
Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||
- |
- |
- |
|||||
1.PODSTAWA PRAWNA |
|||||||
Odszkodowanie |
|||||||
1. |
Kwota główna |
Odsetki |
|||||
- |
- |
||||||
Zwięźle o powodach podstawy prawnej |
|||||||
- |
|||||||
Zadośćuczynienie |
|||||||
2. |
Kwota główna |
Odsetki |
|||||
5.000 zł. |
Od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. |
||||||
Zwięźle o powodach podstawy prawnej |
|||||||
W myśl art. 552 § 4 k.p.k. odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje w wypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania. Dokonując oceny zasadności zarzutu przedawnienia, zgłoszonego przez organ reprezentujący Skarb Państwa zważyć należy, że jest on niezasadny. Pełnomocnik w żaden sposób nie wykazał z jakiego faktu wywodzi zaistnienie powyższej przesłanki. Sąd ustalił, że M. J. został zatrzymany i zwolniony w dniu 16 maja 2020 r., postanowienie stwierdzające niezasadność, nielegalność i nieprawidłowość zatrzymania zapadło w dniu 5 lutego 2021 r., zaś wniosek o zadośćuczynienie wnioskodawca złożył w dniu 16 marca 2021 r. Z protokołu zatrzymania wynika, że czynność zatrzymania M. J. związana była z popełnieniem przestępstwa spowodowania bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia, a pouczenia dotyczące uprawnień osoby zatrzymanej odwołują się do przepisów kodeksu postępowania karnego, a nie kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Jednocześnie Komendant Stołeczny Policji nie wskazał aby w stosunku do wnioskodawcy toczyło się bądź toczy się postępowanie w sprawie o wykroczenie, a tylko w takiej sytuacji należałoby rozpoznać zasadność podniesionego zarzutu. Takimi informacjami nie dysponował też oskarżyciel publiczny. |
|||||||
Inne |
|||||||
3. |
- |
||||||
Zwięźle o powodach podstawy prawnej |
|||||||
- |
|||||||
1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU W PRZEDMIOCIE ŻĄDANIA |
|||||||
Zwięźle o powodach rozstrzygnięcia |
|||||||
Odszkodowanie |
|||||||
1. |
Kwota główna |
Odsetki |
|||||
- |
- |
- |
|||||
Zadośćuczynienie |
|||||||
2. |
Kwota główna |
Odsetki |
|||||
Celem zadośćuczynienia jest rekompensata za doznaną, niewymierną materialnie krzywdę, którą stanowi ogół fizycznych i psychicznych dolegliwości oraz cierpienia i następstwa jakie pociągnęło za sobą niezasadne i nieprawidłowo przeprowadzone zatrzymanie. Jednocześnie kwota zadośćuczynienia, nie może być wygórowana i prowadzić do bezpodstawnego wzbogacenia się. Dla określenia wysokości zadośćuczynienia znaczenie ma długotrwałość doznanych cierpień i rodzaj wywołanych nim skutków. Wysokość żądania powinna być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadającym aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Zadośćuczynienie winno wyrównać doznane krzywdy ale też być „odpowiednie”, natomiast ustalenie jaka kwota w konkretnych okolicznościach jest „odpowiednia”, opiera się na uznaniu sędziowskim. Oceniając zasadność żądania, Sąd uznał, że na skutek zastosowania środka przymusu w postaci zatrzymania w dniu 16 maja 2020 r. M. J. doznał krzywdy niemajątkowej. Natomiast orzekając o wysokości zadośćuczynienia, Sąd brał pod uwagę czas trwania zatrzymania, sposób jego wykonania oraz skutki jakie wywołało w życiu wnioskodawcy. Doznana przez M. J. krzywda wynika zarówno z samego faktu niesprawiedliwego pozbawienia wolności i przebywania w izolacji, jak i sposobu zatrzymania. Podnieść należy, że funkcjonariusz policji zastosował wobec wnioskodawcy chwyt transportowy, co nie było ani konieczne ani uzasadnione, albowiem wnioskodawca w trakcie zatrzymania był spokojny i nie podejmował prób ucieczki. Ponadto zatrzymaniu wnioskodawcy towarzyszyło poczucie zagrożenia, albowiem wnioskodawca przez cały okres zatrzymania nie został poinformowany o jego powodach. Nie ulega wątpliwości, że M. J. doznał cierpień na skutek zatrzymania. Sąd wziął pod uwagę okoliczności związane z kilkugodzinnym okresem oczekiwania w radiowozie, a także dezorganizację funkcjonariuszy i wydłużające się przez to czynności. Przy ustalaniu kwoty zadośćuczynienia Sąd uwzględnił także negatywne skutki związane z osadzeniem w niekomfortowej celi z brakiem dostępu do łazienki. Potrzebę skorzystania z toalety wnioskodawca musiał zgłaszać funkcjonariuszowi. Wizyta w toalecie odbywała się za otwartymi drzwiami i w obecności policjantów. M. J. miał także ograniczony dostęp do wody. Sąd kształtując wysokość zadośćuczynienia wziął także pod uwagę fakt, że wnioskodawca cierpi na choroby serca i mimo poinformowania funkcjonariuszy o konieczności zażycia lekarstw, przez cały okres zatrzymania nie miał dostępu do lekarstw, co niewątpliwie zagrażało jego zdrowiu. Podnieść również należy, że zatrzymanie było dla wnioskodawcy sytuacją stresującą. Trauma związana z przebiegiem zdarzenia i działania funkcjonariuszy spowodowała u wnioskodawcy utratę zaufania do Policji. Jednocześnie Sąd zważył, że mimo, że fakt zatrzymania bezspornie wiązał się z traumatycznymi przeżyciami, to postawa funkcjonariuszy wobec M. J. była poprawna. Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia miał także na uwadze stosunkowo krótki okres pozbawienia wolności wnioskodawcy. Z tych względów Sąd uznał, że żądana przez wnioskodawcę kwota 1.000.000 zł byłaby zbyt wygórowana w stosunku do rozmiaru doznanej krzywdy. Mając na względzie powyższe, Sąd doszedł do wniosku, że zasądzona kwota 5.000 zł jest odpowiednim zadośćuczynieniem. Uwzględnia ona całokształt okoliczności dotyczących zatrzymania wnioskodawcy i rekompensuje doznaną przez niego krzywdę. Przyznana kwota została nadto powiększona o należne odsetki od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Natomiast w pozostałej części Sąd oddalił wniosek. |
Od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. |
||||||
Inne |
|||||||
3. |
- |
||||||
1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU |
|||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||
- |
- |
1.KOszty procesu |
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
2. |
Orzeczenie o kosztach postępowania w niniejszej sprawie zapadło na podstawie art. 554 § 4 k.p.k. |
1.PODPIS |
Sędzia SO Beata Najjar |