UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 366/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Strzelinie z dnia 14 grudnia 2021 r. sygn. akt II K 19/21 w sprawie D. W. (1) o czyn z art. 190a § 1 k.k.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

D. W. (1)

Konflikt miedzy oskarżonym a pokrzywdzoną o wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem M. W.

Wyrok Sądu Rejonowego w Strzelinie II Wydziału Karnego z dnia 17 marca 2021 r. sygn. akt (...) warunkowo umarzający postępowanie na okres 1 roku próby wobec E. N. za czyn z art. 267 § 3 k.k.

akta SR w Strzelinie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III (...)

akta SR w Strzelinie II Wydział Karny sygn.. akt (...)

________

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

_____

____________

_____________________________________

________

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

akta SR w Strzelinie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III (...)

akta SR w Strzelinie II Wydział Karny sygn.. akt (...)

Brak podstaw do odmowy wiarygodności.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

__________

______________________

_____________________________________________

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 190a § 1 § 1 k.k. poprzez uznanie, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn zabroniony, a pokrzywdzona pozostawała w uzasadnionym okolicznościami poczuciu zagrożenia ze strony osoby oskarżonej, w sytuacji gdy prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie pozwalała na uznanie, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn, a pokrzywdzona w żadnym wypadku nie pozostawała w uzasadnionym okolicznościami poczuciu zagrożenia lub poniżenia, a nadto to pokrzywdzona używała wobec oskarżonego obraźliwych epitetów i podłożyła mu elektroniczne urządzenie nagrywające, czym naruszyła jego prywatność;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W odniesieniu do konstrukcji zarzutów apelacyjnych stwierdzić w pierwszej kolejności wskazać należy, jest ona nieprawidłowa w sposób oczywisty i sprzeczna z zasadami formułowania apelacji.

Obraza prawa materialnego może polegać na błędnej wykładni zastosowanego przepisu, zastosowaniu nieodpowiedniego przepisu, a także na niezastosowaniu określonego przepisu w sytuacji, gdy jego zastosowanie jest obowiązkowe. Obraza prawa materialnego może być przyczyną odwoławczą jedynie wtedy, gdy ma ona charakter samoistny. Nie można więc mówić o obrazie prawa materialnego w sytuacji, gdy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za jego podstawę lub naruszenia przepisów procesowych. Skoro zatem autor apelacji kwestionuje poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, to postawienie zarzutu obrazy prawa materialnego było oczywiście bezpodstawne. Zarzuty odnoszące się do prawidłowości ustalenia stanu faktycznego czy też oceny dowodów są zarzutami pierwotnymi co do zarzutu obrazy prawa materialnego i to one powinny być podnoszone, gdyż oczywistym jest, że w przypadku błędu w ustaleniach faktycznych, czy też błędnej oceny dowodów, to te właśnie uchybienia warunkują zastosowanie prawa materialnego w danej sytuacji procesowej.

Oskarżony D. W. (2) został uznany przez Sąd I instancji za winnego popełnienia czynu z art. 190a § 1 k.k.

Kluczowym znamieniem przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. jest „uporczywe nękanie”. Przyjmuje się, że jest ono spełnione, gdy występują łącznie dwa elementy: obiektywny, a to powtarzalność zachowania sprawcy oraz subiektywny, tj. szczególne nastawienie psychiczne sprawcy do czynu polegające na nieustępliwości czy też chęci postawienia na swoim, a więc na trwaniu w uporze kontynuowania zachowań nękających osobę pokrzywdzoną. Przez uporczywe zachowanie sprawcy należy rozumieć zachowanie nacechowane wyraźną intencją, długotrwałe, powtarzające się, nieustanne. Przy czym adresatem zachowania stanowiącego uporczywe nękanie musi być albo sam pokrzywdzony, albo osoba dla niego najbliższa (A. Michalska-Warias [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. VII, red. T. Bojarski, Warszawa 2016, art. 190; K.Janczukowicz, Stalking w orzecznictwie sądów, LEX/el. 2016; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2014 r., II AKa 18/14).

Zachowanie sprawcy kwalifikowane przez nękanie polega najczęściej na nachodzeniu pokrzywdzonego, wykonywaniu połączeń telefonicznych do pokrzywdzonego lub wysyłaniu mu wiadomości SMS, filmowaniu lub fotografowaniu pokrzywdzonego, które może naruszać jego prywatność także wtedy, gdy wykonywane jest w miejscu publicznym i dotyczy czynności neutralnych, na tzw. uprzykrzaniu sąsiedzkim (np. przez notoryczne zaglądanie na teren posesji sąsiadów, zaśmiecaniu terenu tej posesji, polewaniu wodą ogrodzenia posesji, zakłócaniu ciszy nocnej poprzez stukanie w ściany i kratę okienną budynku itp.).

Przestępstwo z art. 190a § 1 k.k. ma charakter materialny, który może objawić się w dwóch postaciach, a to w wywołaniu u pokrzywdzonego poczucia zagrożenia, a także - zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 31 marca 2020 r. – poczucia poniżenia lub udręczenia, co musi być nadto uzasadnione okolicznościami. Po drugie zaś w istotnym naruszeniu prywatności pokrzywdzonego.

Poczucie zagrożenia związane jest z lękiem pokrzywdzonego co do ujemnych konsekwencji, jakie mogą go spotkać ze strony sprawcy lub osoby, nad którą ma on kontrolę. Poczucie to nie musi się przy tym wiązać z obawą popełnienia przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego: obawa nie musi być bowiem sprecyzowana, musi ona jednakże pozostawać „uzasadnione okolicznościami”, a więc należy tu dokonywać oceny zobiektywizowanej, choćby za pomocą kryterium przeciętnego człowieka postawionego w sytuacji pokrzywdzonego (K. Lipiński [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 190a).

Naruszenie prywatności musi być istotne, czyli wyraźnie przekraczające zwykłą miarę naruszenia prywatności, które wiąże się z faktem kontaktowania się między dwiema osobami. Pod pojęciem prywatności należy rozumieć sferę aktywności człowieka o charakterze osobistym, rodzinnym, domowym czy intymny.

Mając powyższe na uwadze prawidłowe było ustalenie Sądu Rejonowego, że oskarżony wypełnił znamiona wyżej opisanego przestępstwa, o czym świadczyło: wysyłanie mimo sprzeciwu pokrzywdzonej licznych wiadomości tekstowych sms, wiadomości email, o różnych porach dnia i nocy w których obrażał pokrzywdzoną, sugerował dziedziczną chorobę psychiczną, niewłaściwe prowadzenie, relacje z innymi mężczyznami, opiekę nad dzieckiem. Ponadto oskarżony kontrolował pokrzywdzoną obserwując ją, dokumentował jej wyjścia z domu, spotkania, zebrał dokumentację fotograficzną dotyczącą jej ówczesnego partnera, wszedł w posiadanie prywatnych rozmów pomiędzy pokrzywdzoną a nim uzyskując je wbrew jej woli i wykorzystał je w postępowaniu przed Sądem, okazał innej osobie, usunął wiadomości z jej telefonu, groził ujawnieniem i rozpowszechnieniem jej nagich zdjęć, spreparował ogłoszenie w którym naga zachęcała do dzwonienia do niej, podstępem zorganizował spotkanie z partnerem pokrzywdzonej.

Oskarżony czynił to przy tym systematycznie, przez dłuższy czas, a także uporczywie, nie zważając na wielokrotne prośby pokrzywdzonej, aby zaprzestał swojego zachowania i dręczenia pokrzywdzonej.

W świetle powyższego całkowicie uzasadniony był wniosek Sądu I instancji, że przypisane oskarżonemu zachowanie stanowiło uporczywe nękanie w rozumieniu art. 190a § 1 k.k., ukierunkowane na dokuczenie pokrzywdzonej, niepokojenie jej, sprawianie przykrości. Zachowanie oskarżonego niewątpliwie powodowało poczucie dyskomfortu i krzywdy u pokrzywdzonej, zaś sugerowanie jej choroby psychicznej, czy też groźby ujawnienia i rozpowszechnienia jej nagich zdjęć wzbudzało poczucie zagrożenia. To że komunikowała, że nie boi się jego nie oznacza że mogła czuć zagrożenie ze strony oskarżonego. Nie były to po stronie oskarżonego zachowania jednostkowe, ale systematyczne i uporczywe. Ponadto wykraczające zdecydowanie po za zakres spraw które po rozstaniu łączyły strony tj. wspólne wykonywanie władza rodzicielskiej nad małoletnim synem oraz mieszkanie.

W świetle powyższego Sąd Rejonowy zasadnie przyjął, iż oskarżony swoim zachowaniem wzbudził w pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia i istotnie naruszył jej prywatność, działając w sposób zaplanowany i umyślny co wprost wynika z treści jego wiadomości, a tym samym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 190a § 1 k.k.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutów wniosek uznać należało za niezasadny.

Lp.

Zarzut

3.2.

Obrońca oskarżonego zarzucił obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia a to:

1. art. 5 § 2 k.p.k. oraz art. 4 i 7 k.p.k. poprzez:

-: rozstrzygnięcie licznych zaistniałych w zebranym materiale dowodowym okoliczności na niekorzyść oskarżonego, brak obiektywizmu i bezstronności, dostrzeżeniem tylko okoliczności mających świadczyć na niekorzyść oskarżonego,
-: nierozważenie wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności tych, które przemawiały na korzyść oskarżonego, tj. sytuacji konfliktu stron w przedmiocie opieki nad małoletnim synem oraz okoliczności toczącej się sprawy w SR w Strzelinie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III (...) a także okoliczności wydania wobec pokrzywdzonej E. N. wyroku karnego (SR w Strzelinie, II Wydział K., sygn. akt (...) w związku z tym, że w okresie 18-24.07.2020 r. w mieszkaniu D. W. (1), w celu uzyskania informacji do której nie była uprawniona, założyła i posługiwała się urządzeniem podsłuchowym w postaci elektronicznego rejestratora dźwięku,
-: wybiórcze traktowanie materiału dowodowego, oparcie rozstrzygnięcia na spekulacjach myślowych pokrzywdzonej i świadków będących osobami bliskimi pokrzywdzonej, podkreślenie nieistotnych faktów i budowanie na nich podstawy rozstrzygnięcia, a pomijanie istotnych faktów,
-: wydanie rozstrzygnięcia bez odniesienia się do wszystkich przeprowadzonych dowodów z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego, a także przyjęcie w opisie czynu okoliczności nieujętych w akcie oskarżenia a przyjętych przez Sąd I instancji w drodze dowolnej interpretacji - bez jakiegokolwiek poparcia w materiale dowodowym,
-: nieuwzględnienie istotnych okoliczności osobistych oskarżonego mogących przemawiać na korzyść oskarżonego, tj. faktu, że D. W. (1) jest funkcjonariuszem Służby Więziennej i cieszy się bardzo dobrą opinią, zarówno w miejscu pracy, miejscu zamieszkania, jak i w odbiorze społecznym a także faktu niezwykle poważnych konsekwencji zawodowych, finansowych (utrata pracy i źródła zarobkowania przy obowiązku alimentacyjnym) i rodzicielskich dla oskarżonego wobec wyroku karnego,
-: braku uzasadnienia merytorycznego rozstrzygnięcia i kopiowanie fragmentów orzeczenia w kolejnych jego punktach, co skutkowało naruszeniem przez Sąd obowiązku kształtowania swego przekonania na podstawie wszystkich przeprowadzonych, a nie tylko arbitralnie wybranych, dowodów, a zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego,

2. 424 § 1 k.p.k, polegającą na nieodniesieniu się w uzasadnieniu zaskarżanego wyroku do istotnych kwestii mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy - a mianowicie ówczesnego konfliktu między oskarżonym a pokrzywdzoną w zakresie niepokojącej zmiany zachowania ich małoletniego syna pod wpływem spotkań matki z nowym partnerem i eksponowania dziecka na treści erotyczne rozmów pokrzywdzonej z nowo poznanym mężczyzną w obecności dziecka,

3. art. 410 k. p.k. polegającą na pominięciu dowodu z akt sądowych Sądu Rejonowego w Strzelinie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III (...), w szczególności opinii biegłych sądowych specjalistów psychologów z dnia 23.02.2021 r. oraz ugody sądowej zawartej w tym postępowaniu przez strony - co skutkowało nieprawidłową interpretacją Sądu w zakresie intencji działania oskarżonego a w szczególności nieprawidłową oceną korespondencji SMS oraz mailowej między stronami, a w konsekwencji błędnym przypisaniem oskarżonemu sprawstwa czynu;

4. art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. polegającą na dowolnym ustaleniu faktycznym, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, choć z całokształtu materiału dowodowego powyższe nie wynika.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1.

Zarzut należy uznać za niezasadny.

Na wstępie należy podkreślić, że w toku postępowania zostały wyjaśnione wszystkie istotne dla sprawy okoliczności. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art. 4 k.p.k., art. 5 k.p.k. i art. 7 k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami, o jakich mowa w art.424 § 1 i § 2 k.p.k. Zebrany materiał dowodowy został przez Sąd I instancji oceniony prawidłowo i wszechstronnie, a jego całokształt dawał wystarczające podstawy do tego, aby uznać oskarżonego D. W. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd meriti w oparciu o cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy prawidłowo ustalił, że sprawstwo i winę oskarżonego, co do przypisanego mu czynu, które nie budzą wątpliwości.

Formułowane przez skarżącego zarzuty zasadniczo jawią się jako ogólna polemika z ustaleniami faktycznymi Sądu Rejonowego, które są sprzeczne z oczekiwaniami skarżącego. Ponadto w przeważającej mierze mają one charakter zbyt ogólny by można było podjąć ich analizę w kontekście ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy w szczególności co do niezachowania należytego obiektywizmu i bezstronności.

Ponadto wskazać należy, iż główny trzon zarzutów opiera się na podejmowaniu przez skarżącego przedstawienia celu i motywacji jaka kierowała oskarżonym w związku z inkryminowanymi działaniami które podejmował wobec pokrzywdzonej, przy czym pamiętać należy, iż o znamion czynu z art.190a § 1 k.k. nie należy cel działania sprawcy. Strona podmiotowa tego typu przestępstwa nie ma charakteru kierunkowego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 grudnia 2020 r., III KK 266/20, prawnie irrelewantne jest w kontekście strony podmiotowej tego przestępstwa, czy czyn sprawcy powodowany jest żywionym do osoby pokrzywdzonego uczuciem miłości, nienawiści, chęcią dokuczenia mu, złośliwością czy chęcią zemsty. A zatem bez znaczenia pozostają okoliczności, na które powołuje się w apelacji skarżący, a które w jego ocenie winny być wzięte pod uwagę przez Sąd I Instancji w ramach ustaleń faktycznych czy oceny dowodów.

Należy wskazać, iż bezzasadny jest zarzut nieuwzględnienia istotnych okoliczności osobistych oskarżonego. To, że jest on funkcjonariuszem Służby Więziennej i cieszy się bardzo dobrą opinią nie oznacza, że nie mógł popełnić przypisanego mu czynu, skoro jego zachowanie przekroczyło dozwolone normy kontaktowania się, przybierając formę nękania. Bez znaczenia w tym wypadku pozostają konsekwencje jakie w sferze zawodowej poniesie oskarżony, albowiem nie jest to żadna okoliczność, która uznać można za przemawiająca na korzyść oskarżonego.

W kontekście zarzutu nierozważenia wszystkich okoliczności sprawy w szczególności,

konfliktu stron w przedmiocie opieki nad małoletnim synem na okoliczności toczącej się sprawy w SR w Strzelinie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III (...) a także okoliczności wydania wobec pokrzywdzonej E. N. wyroku karnego (SR w Strzelinie, II Wydział K., sygn. akt (...) w związku z tym, że w okresie 18-24.07.2020 r. w mieszkaniu D. W. (1), w celu uzyskania informacji do której nie była uprawniona, założyła i posługiwała się urządzeniem podsłuchowym w postaci elektronicznego rejestratora dźwięku - Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z akt sprawy SR w Strzelinie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III (...) i SR w Strzelinie, II Wydział K., sygn. akt II(...)- ocenie Sądu Okręgowego okoliczności, na które powołano owe dowody nie wniosły zbyt wiele w sprawie tym bardziej by podważyć rozstrzygniecie Sądu Rejonowego.

Wskazać należy, iż postępowanie w sprawie (...) dotyczyło wykonywania władzy rodzicielskiej nad wspólnym synem stron. Sąd Okręgowy nie dostrzega by okoliczności na które było prowadzone to postepowanie przemawia na korzyć oskarżonego. To, że istniał konflikt między stronami w przedmiocie opieki nad małoletnim synem nie stanowi żadnego usprawiedliwienia dla zachowania oskarżonego, albowiem nękanie pokrzywdzonej nie dotyczyło jedynie wykonywanej przez nią opieki nad synem, ale wkraczało także w jej życie prywatne już po rozstaniu z oskarżonym.

Także w ocenie Sądu na korzyść oskarżonego nie przemawiają okoliczności dotyczące postępowania w sprawie (...) w którym pokrzywdzona E. N. został przypisany czyn z art. 267 § 3 k.p.k. W pierwszej kolejności wskazać po pierwsze należy, iż czyn pokrzywdzonej nie ma związku z inkryminowanymi zdarzeniami w przedmiotowym postępowaniu. Został popełniony w późniejszym czasie, a zatem w żaden sposób nie można go odnieść do wcześniejszych zachowań oskarżonego. Ponadto jak wynika z ustaleń poczynionych przez Sąd w tamtym postępowaniu urządzenie podsłuchowe zostało odnalezione w pokoju syna, a zatem miało jedynie związek z wykonywaniem opieki nad wspólnym małoletnim synem, Sąd w uzasadnieniu wskazał, iż „ z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego bezspornie wynika, iż pomiędzy stronami istnieje konflikt związany z wykonywaniem władzy rodzicielskiej i kontaktami z małoletnim M., a zachowanie oskarżonej wiązało się z troską i obawą o syna”.

Za niezasadny należy uznać zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 424 § 1 k.p.k. w szczególności, że okoliczności podane przez skarżącego tj. ówczesny konflikt między oskarżonym a pokrzywdzoną w zakresie niepokojącej zmiany zachowania ich małoletniego syna pod wpływem spotkań z nowym partnerem i eksponowania dziecka na treści erotyczne rozmów pokrzywdzonej z nowo poznanym mężczyznom w obecności dziecka stanowią jedynie drogę poszukiwania przez skarżącego okoliczności, które mogłyby mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy na korzyść oskarżonego. Zdaniem Sądu Okręgowego zachowanie oskarżonego zdecydowanie wykraczało poza ramy troski rodzica o dobro dziecka. Ponadto Sąd Okręgowy dopuszczając dowód z akt SR w Strzelinie sygn. akt III (...) zapoznał się z treścią ustnej opinii biegłych psychologów ( rozprawa z dnia 20 maja 2021 r.), którzy stwierdzili, że „Wątek treści erotycznych nie przejawia się u dziecka… dziecko mówi, że chłopakiem mamy jest tata”.

Nie doszło także do naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 410 k.p.k. Istotnie Sąd I Instancji pominął dowód z akt Sądu Rejonowego w Strzelinie III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III (...), co zostało konwalidowane w postepowaniu odwoławczym. Jednakże okoliczności, które w ocenie skarżącego winny być wzięte pod uwagę nie stanowią podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku, albowiem Sąd Okręgowy nie widzi związku między opinią biegłych sądowych psychologów wydaną w tymże postępowaniu oraz zawartą w nim ugodą, a interpretacją Sądu Rejonowego w zakresie intencji działania oskarżonego, a w szczególności nieprawidłową oceną korespondencji sms oraz email między stronami w szczególności, że sam skarżący nie przedstawił żadnych konkretnych argumentów, które winny być wzięte pod uwagę przez Sąd rozstrzygający.

Za niezasadny należy uznać także zarzut naruszenia art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k., albowiem stanowi on jedynie ogólną polemikę z niekorzystnymi dla oskarżonego ustaleniami poczynionym przez Sad Rejonowy.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutów wniosek uznać należało za niezasadny.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

___________________________________________________________________

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

____________________________________________________________________________

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok Sądu Rejonowego w Strzelinie z dnia 14 grudnia 2021 r. sygn. akt II K 19/21 w spawie D. W. (1) o czyn z art. 190a § 1 k.k.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Analiza poszczególnych dowodów i ich prawidłowa ocena prowadzi bowiem do wniosku o sprawstwie i winie oskarżonego. Także orzeczona względem oskarżonego kara nie razi surowością, jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości i winy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1____________________________________________________________________

Zwięźle o powodach zmiany

_____________________________________________________________________________

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

____________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

__________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

__________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

__________________________________________________________________________

4.1.

__________________________________________________

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_________________________________________________________________________

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Zasądzone na rzecz oskarżycielki posiłkowej koszty zastępstwa procesowego znajdują uzasadnienie w art.626 § 1 kpk. i art.636 § 1 kpk i art.616 § 1 pkt 2 kpk oraz § 11 ust. 2 pkt 4 i § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Sąd Okręgowy w oparciu o art. 624 § 1 k.p.k. uznał z słuszne zwolnienie oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7. PODPIS

SSO Ewa Mokrzysz SSO Marcin Sosiński SSO Grzegorz Szepelak

ZAŁĄCZNIK NR 1 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						1
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonego
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☒	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒		zmiana