Uzasadnienie wyroku z dnia 5 grudnia 2022 roku

Sygnatura akt

VI K 740/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

L.p.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

O. P.

Czyn wskazany w pkt. 1 części rozstrzyga-jącej wyroku

Pokrzywdzony L. Z. w dniu 10 marca 2019 roku znalazł na stronie internetowej (...) pod nr zamówienia (...) ofertę sprzedaży piły ukośnej marki M. (...) za kwotę 566,99 zł. Pokrzywdzony w dniu 13 marca 2019 roku dokonał zakupu wskazanego produktu przelewając kwotę 566,99 zł na rachunek bankowy sklepu o nr (...) założony na rzecz oskarżonej O. R. (obecnie: P.). L. Z. otrzymał potwierdzenie dokonania zakupu, a przedmiotowy towar miał do niego zostać wysłany w ciągu 48 godzin, co jednak nie nastąpiło. Jednocześnie L. Z. nie odzyskał wpłaconych przez siebie środków. W dniu 16 marca 2019 roku pokrzywdzony bezskutecznie usiłował skontaktować się ze sprzedawcą pod nr tel. (...), po czym sprawdził, że adres sklepu – ul. (...) w W. nie istnieje. Sprzedawca nie odpowiadał także na korespondencję mailową kierowaną do niego na adres (...)

W dniu 13 marca 2019 roku pokrzywdzony K. D. zakupił w sklepie internetowym (...) ekspres do kawy marki D. (...) za kwotę 472,99 zł. Po dokonaniu zamówienia towaru pokrzywdzony dokonał jego opłacenia przelewając kwotę 472,99 zł na rachunek bankowy nr (...) założony należący do oskarżonej. Po dokonaniu przedmiotowej płatności jakikolwiek kontakt ze sprzedającym urwał się całkowicie.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej O. P. – k. 215 – 216, 222 – 223, 276v – 277,

- zeznania świadków:

L. Z. - k. 2 - 3,

- K. D. – k. 91,

dokumenty:

-notatki urzędowe – k. 1, 42, 50, 81, 99, 133,

- faktura VAT – k. 6,

- potwierdzenie przelewu – k. 7, 74

- potwierdzenie zakupu – k. 8, 12 – 13, 16, 75 – 77,

- korespondencja mailowa - k. 9 - 11, 15, 78 – 79,

- informacja o sklepie – k. 17,

- potwierdzenie złożenia zamówienia – k. 18,

- szczegóły zamówienia – k. 19,

- dokumentacja dotycząca rachunku bankowego nr (...) – k. 37 – 41, 97 – 98, 107.

O. P.

Oskarżona nie była karana za przestępstwa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

dokumenty:

- informacja z K. – k. 59, 109, 148, 160 – 161, 166 – 167, 173 – 174, 185 – 186, 191 – 192, 248.

O. P.

Oskarżona O. P. jest narodowości ukraińskiej, ma 22 lata i jest mężatką posiadającą jedno dziecko na utrzymaniu w wieku 2 lat. Oskarżona ma wykształcenie średnie, z zawodu jest towaroznawcą, natomiast obecnie zatrudniona jest w sklepie (...) w W. z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie ok. 3.000 zł brutto. O. P. nie posiada majątku o większej wartości.

wyjaśnienia oskarżonej O. P. – k. 277,

oświadczenie oskarżonej O. P. – k. 215, 222.

dokumenty:

- kserokopia paszportu oskarżonej O. P. – k. 196, 208,

- kserokopia paszportu dziecka oskarżonej – k. 196, 208,

- kserokopia aktu małżeństwa oskarżonej – k. 197, 207.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

O. P.

Czyn wskazany w pkt. 1 części rozstrzygają-cej wyroku

W zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym brak było podstaw do przyjęcia, że oskarżona – jak twierdziła – nie wystawiła na stronie internetowej (...) ekspresu do kawy marki D. (...) za kwotę 472,99 zł oraz piły ukośnej M. (...) za kwotę 566,99 zł nie mając jednocześnie zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy sprzedaży tych produktów na rzecz pokrzywdzonych pomimo zapłaty przez nich ich ceny.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej O. P. – k. 215 – 216, 222 – 223,

- zeznania świadków:

L. Z. - k. 2 - 3,

- K. D. – k. 91,

dokumenty:

-notatki urzędowe – k. 1, 42, 50, 81, 99, 133,

- faktura VAT – k. 6,

- potwierdzenie przelewu – k. 7, 74

- potwierdzenie zakupu – k. 8, 12 – 13, 16, 75 – 77,

- korespondencja mailowa - k. 9 - 11, 15, 78 – 79,

- informacja o sklepie – k. 17,

- potwierdzenie złożenia zamówienia – k. 18,

- szczegóły zamówienia – k. 19,

- dokumentacja dotycząca rachunku bankowego nr (...) – k. 37 – 41, 97 – 98, 107.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.1.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej O. P.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej O. P. w zakresie w jakim były one spójne, logiczne zgodne z zasadami doświadczenia życiowego.

W związku z powyższym skład orzekający nie miał żadnych podstaw do odmówienia prawdziwości twierdzeniom podsądnej, iż dokonała ona założenia rachunku bankowego o nr (...), na który wpłacali następnie środki pokrzywdzeni.

1.1.1.

zeznania świadków:

- L. Z.,

- K. D.

Zeznania złożone przez świadków będących pokrzywdzonymi w niniejszej sprawie były spójne, logiczne i rzeczowe, nie były podważane przez żadną ze stron przedmiotowego postępowania, jak również znalazły swoje odzwierciedlenie w zgromadzonej dokumentacji dotyczącej kupowanych przez nich towarów w sklepie internetowym (...), których nigdy nie otrzymali. L. Z. szczegółowo opisał okoliczności związane z zakupem piły ukośnej, a K. D. z zakupem ekspresu, przy czym obaj zaakcentowali, że kontakt ze sprzedającym okazał się być niemożliwy w jakiejkolwiek formie.

1.1.1.

1.1.2.

-notatki urzędowe,

- faktura VAT,

- potwierdzenie przelewu,

- potwierdzenie zakupu,

- korespondencja mailowa,

- informacja o sklepie,

- potwierdzenie złożenia zamówienia,

- szczegóły zamówienia,

- dokumentacja dotycząca rachunku bankowego nr (...),

- informacja z K.,

- kserokopia paszportu oskarżonej O. P.,

- kserokopia paszportu dziecka oskarżonej,

- kserokopia aktu małżeństwa oskarżonej

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił także zebrane w sprawie, a ujawnione na rozprawie dokumenty. Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, ani prawdziwości informacji w nich zawartych, a i Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, by zakwestionować je z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

1.2.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej O. P.

Sąd Rejonowy dokonując oceny wyjaśnień złożonych przez O. P. zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i następnie przed Sądem uznał je w znacznej mierze za nieprawdziwe, albowiem były one przede wszystkim sprzeczne z elementarnymi zasadami doświadczenia życiowego, jak również były nielogiczne i wewnętrznie sprzeczne w zakresie omówionym poniżej.

Sąd w żadnym zakresie nie dał wiary oskarżonej, iż w lutym 2019 roku przyjechała do Polski z Ukrainy i nie mając pracy znalazła ogłoszenie na portalu F., w którym mężczyzna pochodzenia ukraińskiego oferował 1.000 zł za założenie rachunku bankowego, albowiem nie posiadał on dowodu osobistego. Podsądna podała, że założyła wskazany rachunek bankowy w banku (...) S.A., który jak się okazało miał następnie służyć działalności przestępczej, lecz nie otrzymała ona obiecanego 1.000 zł, albowiem wyjechała na Ukrainę w marcu 2019 roku. Twierdzenia oskarżonej są całkowicie nieprawdopodobne, wręcz do takiego stopnia, że można je uznać za absurdalne. W świetle podstawowych zasad doświadczenia życiowego nie sposób uznać za racjonalne, iż oskarżona spotkała się w W. z nieznanym jej wcześniej człowiekiem, który oferował jej kwotę 1.000 zł za założenie rachunku bankowego, po czym gdy to zrobiła i przekazała mu dokumenty dotyczące rachunku nie odebrała wskazanej sumy. Całkowicie zdumiewająco brzmią słowa O. P., że człowiek dla którego założyła wskazany rachunek bankowy miał jej przelać środki w kwocie 1.000 zł na jej rachunek bankowy, szczególnie iż oskarżona nie znała tej osoby, która też nie wylegitymowała się jej w żaden sposób. Jeżeli podsądna faktycznie miała dostać wskazane pieniądze wówczas racjonalne byłoby odebranie ich przed przekazaniem dokumentów bankowych rzeczywistemu dysponentowi konta, natomiast odmienne zachowanie należy uznać za irracjonalne. Tymczasem oskarżona naiwnie starała się przekonać Sąd, że zawierzyła całkowicie obcemu mężczyźnie, który jej się nawet nie wylegitymował, iż przeleje na jej rachunek bankowy kwotę 1.000 zł za wyświadczoną mu przysługę. Konkluzji Sądu nie przeczy nawet okoliczność, że oskarżona przy zakładaniu rachunku bankowego pojawiłaby się w banku w towarzystwie jakiegoś mężczyzny, albowiem jak wskazywał już skład orzekający przekazywanie obcemu człowiekowi dokumentacji związanej z założeniem nowego rachunku bankowego bez uprzedniego odbioru zapłaty za wykonanie tej czynności urągało elementarnej wręcz logice. Jednocześnie Sąd miał na względzie, że oskarżona była jedyną osobą upoważnioną do korzystania z założonego przez nią rachunku bankowego, a także nie wskazała, by podany przy zakładaniu konta nr telefonu komórkowego nie należał do niej, natomiast potwierdziła autentyczność swojego adresu. Już z tych okoliczności wynika, że wyłącznie O. P. posiadała narzędzia weryfikujące dysponenta rachunku bankowego podczas wykonywania transakcji na rachunku, w tym przede wszystkim przelewów na inne rachunki bankowe.

Sąd nie uwierzył również oskarżonej, iż mężczyzna, który zaoferował jej kwotę 1.000 zł za założenie rachunku bankowego nazywał się D. G., ponieważ zupełnie niewiarygodnym jest, że po upływie 3 lat i 4 miesięcy (oskarżona zakładała rachunek bankowy w (...) Bank (...) S.A. w lutym 2019 roku, a pierwsze wyjaśnienia składała w czerwcu 2022 roku) O. P. pamiętała imię i nazwisko mężczyzny, który przedstawił się jej jedynie jeden raz i nigdy później już go nie spotkała.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Czyn wskazany w punkcie 1, części rozstrzygającej wyroku

O. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

art. 286 § 1 k.k. „kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.

art. 91 § 1 k.k. „jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę”.

art. 37a § 1 k.k. „jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek”.

Okoliczności zaistniałego czynu, zarzuconego oskarżonej w akcie oskarżenia, a także wnioski wynikające z przeprowadzonego postępowania dowodowego, doprowadziły Sąd do uzasadnionego przekonania, że wina oskarżonej O. P. nie budzi żadnych wątpliwości, została w pełni wykazana i polega na tym, że w dniu 13 marca 2019 roku w nieustalonym miejscu działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła K. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 472,99 zł poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy sprzedaży na stronie internetowej (...) ekspresu do kawy (...)oraz doprowadziła L. Z. do niekorzystnego rozporządzenie mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 566,99 zł poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy sprzedaży na stronie internetowej (...) piły ukośnej M. (...)

co w ocenie Sądu wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

W związku z przyjętą kwalifikacją przypisanego oskarżonej w wyroku czynu poczynić należy w pierwszej kolejności rozważania na temat znamion zarzuconego i przypisanego jej przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Penalizowane w art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Zachowanie sprawcy polega na wprowadzeniu w błąd innej osoby w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym z jednej strony jest ono nakierowane na osobę, która dokonuje niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, z drugiej zaś strony na mienie, które sprawca uzyskuje w wyniku rozporządzenia. Z powyższego wynika, że przestępstwo opisane w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem, przy czym nie jest koniecznym osiągnięcie przez sprawcę korzyści majątkowej z niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Wprowadzenie w błąd należy rozumieć natomiast jako zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości tej osoby, przy czym przed podjęciem działania przez sprawcę, pokrzywdzony nie ma błędnego wyobrażenia o rzeczywistości. Nieprawidłowe odzwierciedlenie rzeczywistości w świadomości rozporządzającego mieniem ma być więc rezultatem postępowania sprawcy. Ustawa nie zawiera przy tym jakichkolwiek ograniczeń, co do sposobów w wyniku zastosowania, których następuje wprowadzenie w błąd, jednocześnie nie jest wymagane, by sprawca podejmował szczególne czynności polegające na działaniu podstępnym, istotnym jest bowiem tylko to, by sposób ten miał wywołać w konkretnym podmiocie wyobrażenia o stanie rzeczy, który nie odpowiada prawdzie. Wykładnia znamienia „niekorzystnego rozporządzenia mieniem” obejmuje zarówno sytuację, w której powstały rzeczywiste uszczerbki w mieniu poszkodowanego (damnum emergens), jak i spodziewane, a utracone w wyniku zachowania sprawcy prowadzącego do niekorzystnego rozporządzenia, korzyści (lucrum cessans), co w efekcie oznacza generalnie pogorszenie sytuacji majątkowej rozporządzającego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 2006 roku, sygn. akt III KK 198/05, Legalis nr 73838). Tym samym, w chwili rozporządzenia mieniem powstanie szkody nie jest wcale warunkiem koniecznym do przyjęcia, że to rozporządzenie było niekorzystne (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000 roku, sygn. akt V KKN 267/00, Legalis nr 48462). Ponadto w wykładni ustawowego znamienia „niekorzystności” rozporządzenia, jako skutku przestępstwa oszustwa istotne znaczenie ma to, że droga „pochodu” przestępstwa oszustwa kończy się z chwilą dokonania przez pokrzywdzonego rozporządzenia takim mieniem i dlatego też korzystność czy też niekorzystność owego rozporządzenia należy oceniać tylko z punktu widzenia okoliczności istniejących w czasie rozporządzania mieniem, a nie tych, które następują później (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000 roku, sygn. akt V KKN 267/00, Legalis nr 48462). Od strony podmiotowej przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym kierunkowym, ponieważ przepis wymaga, by sprawca działał „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. wykazać zatem należy, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż zebrany materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżona dopuścił się oszustwa na szkodę K. D. i L. Z., gdyż zaoferowała im za pośrednictwem strony internetowej (...) możliwość zakupu ekspresu do kawy marki D. (...) (w przypadku K. D.) oraz piły ukośnej M. (...) (w przypadku L. Z.), przy czym nigdy nie miała się zamiaru wywiązać z zawartej umowy, albowiem nie posiadała tychże sprzętów, a złożona przez nią oferta była fikcyjna. Jednocześnie O. P. doprowadziła pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, albowiem K. D. przekazał na rachunek bankowy oskarżonej kwotę 472,99 zł, a L. Z. przekazał na ten sam rachunek bankowy kwotę 566,99 zł.

W niniejszej sprawie oskarżona utrzymywała, że jest niewinna, albowiem założyła wprawdzie rachunek bankowy w banku (...) S.A. o nr (...), na który pokrzywdzeni wpłacili pieniądze, niemniej jednak uczyniła to dla zupełnie obcego jej człowieka, który zamieścił ogłoszenie na portalu F., iż poszukuje osoby która założy na swoje dane osobowe rachunek bankowy, gdyż on nie posiada dokumentów. Za wskazaną przysługę O. P. miała otrzymać kwotę 1.000 zł, której jednak nigdy nie dostała. Sąd tłumaczenia oskarżonej uznał za niewiarygodną linię obrony szeroko omawiając tą kwestię przy ocenie wyjaśnień oskarżonej. Jedynie celem podsumowania stanowiska składu orzekającego wskazać należy, że zupełnie nieprawdopodobnym jest, iż O. P. celem zarobienia kwoty 1.000 zł założyła rachunek bankowy dla zupełnie obcego jej człowieka, po czym przekazała mu dokumenty związane z założeniem konta nie otrzymując w zamian obiecanej kwoty pieniędzy. Takie zachowanie jest całkowicie sprzeczne z elementarną wręcz logiką, ponieważ oskarżona w sposób całkowicie dobrowolny zrezygnowałaby z celu, dla którego miała dokonać założenia wskazanego rachunku bankowego, tj. zarobienia kwoty 1.000 zł. Tłumaczenia podsądnej, iż D. G. miał jej przelać kwotę 1.000 zł na jej rachunek bankowy są irracjonalne, albowiem nie sposób uznać, by rozsądna osoba o średnim wykształceniu, a takim legitymuje się oskarżona, uwierzyła na słowo obcemu człowiekowi, iż ten przekaże jej obiecaną sumę pieniężną w przyszłym czasie. Jednocześnie do założonego przez oskarżoną rachunku bankowego nie był ustanowiony żaden pełnomocnik, a wszystkie dane podane przez O. P. przy zakładaniu konta należały do niej, co oznacza że wyłącznie ona dysponowała narzędziami pozwalającymi na uwierzytelnienie dysponenta rachunku bankowego podczas wykonywania na nim transakcji drogą internetową

Mając powyższe na uwadze Sąd nie miał wątpliwości w zakresie sprawstwa oskarżonej odnośnie zarzucanego jej przestępstwa oszustwa, a złożone przez nią wyjaśnienia uznał wyłącznie za nieprzekonującą linię obrony.

Zważywszy, że oskarżona popełniając zarzucane jej przestępstwa działała w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności niezbędne było zakwalifikowanie przypisanych jej czynów jako ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Oczywiście ustalenie umyślności jako znamienia strony podmiotowej czynu przypisanego oskarżonej nie przesądzało jeszcze o jej winie, a dopiero ją warunkowało (vide: J. Z., „Karygodność i wina jako przesłanki odpowiedzialności, Prokuratura i Prawo 1998/6). W niniejszej jednak sprawie została spełniona także druga z pozytywnych przesłanek przypisania winy oskarżonej, tj. ukończenie przez nią odpowiedniego wieku, a nie zachodziła żadna z negatywnych przesłanek przypisania jej winy (okoliczności wyłączających winę). Oceniając stopień winy oskarżonej wskazać należy, że nie zachodziły w stosunku do niej jakiekolwiek szczególne okoliczności wyłączające czy ograniczające winę. W szczególności nie była ona w chwili czynu niepoczytalna, ani też jej zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem nie była ograniczona w sposób prawnie relewantny.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-----------------------------------------------

-------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

O. P.

1

1

Miarkując z kolei okoliczności dotyczące wymiaru kary wobec oskarżonej Sąd zważył, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest zgodnie z art. 53 k.k. przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa. Uznając zatem winę oskarżonej w zakresie przypisanego jej w wyroku czynu za wykazaną, Sąd przystąpił do wymierzenia oskarżonej odpowiedniej i sprawiedliwej kary, adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości popełnionego przez nią czynu, a także uwzględniając cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonej oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonej. Ponadto orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a Sąd, wymierzając karę oskarżonej, miał na uwadze także zasady prewencji ogólnej. Jednocześnie Sąd baczył jednak, by kara wymierzona oskarżonej uwzględniała sposób jej zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na niej obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa oraz możliwość ich naprawienia w przyszłości. Ponadto Sąd, wymierzając karę – zgodnie z dyspozycją art. 53 § 2 k.k. – uwzględnił także właściwości i warunki osobiste oskarżonej, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Jednocześnie pamiętać też należy, że wymierzona kara nie może być zbyt dolegliwą. Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k., miał na uwadze tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące dotyczące oskarżonej.

Jako okoliczności obciążające uwzględniono:

- popełnienie czynu zabronionego w ramach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.,

- znaczny stopień szkodliwości społecznej jego czynu, w tym przede wszystkim nagminność popełnionego przez oskarżoną czynu zabronionego,

- rodzaj i charakter naruszonego dobra chronionego prawem, jakim jest mienie

- działanie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym.

Jako okoliczności łagodzące uwzględniono:

- uprzednią niekaralność sądową na terenie rzeczypospolitej Polskiej,

- młody wiek oskarżonej,

- prowadzenie ustabilizowanego trybu życia, w tym wykonywanie pracy zarobkowej.

W dalszej kolejności wskazać trzeba, że art. 37a k.k. umożliwia orzeczenie kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności, jeśli czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat. W niniejszej sprawie zastosowanie tego uregulowania było możliwe, albowiem przestępstwo oszustwa zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat.

Sąd po analizie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doszedł do przekonania, że najbardziej zasadne będzie zastosowanie wobec oskarżonej kary 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie. Przede wszystkim, Sąd miał na uwadze okoliczności łagodzące występujące po stronie oskarżonej w postaci wykonywania pracy zarobkowej i dotychczasowej niekaralności. W takich okolicznościach wymierzenie oskarżonej kary ograniczenia wolności, polegającej na świadczeniu pracy w orzeczonej ilości godzin będzie sprawiedliwe, adekwatne, nieodwetowe i wychowawcze. Sąd miał również na uwadze, że oskarżona jest osobą młodą, sprawną fizycznie, orzeczenie więc wobec niej kary ograniczenia wolności jawiło się reakcja karna o charakterze najbardziej przydatnym dla zagospodarowania aktywności życiowej oskarżonej, a przy tym wywarcia nań wypływu wychowawczego i prewencyjnego. Praca na cele społeczne przyczyni się do konieczności zadośćuczynienia społeczeństwu za popełnione przestępstwo, a także zmusi oskarżoną do pewnej dyscypliny, a okres tej kary, orzeczonej w wymiarze 6 miesięcy, pozwoli oskarżonej na przemyślenie swojego postępowania i uzmysłowienie jej, że popełnianie przestępstw nie popłaca i zawsze spotka się z reakcją wymiaru sprawiedliwości. Jednocześnie wyjaśnić trzeba, że orzeczenie wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności, pozbawiłoby ją przez pewien czas możliwości zarobkowania, a tym samym spowodowałoby brak możliwości naprawienia wyrządzonych przez nią szkód. Sytuacja taka nie będzie miała natomiast miejsca przy odbywaniu kary ograniczenia wolności. Oskarżona będzie mogła swobodnie łączyć ją z pracą w sklepie.

O. P.

2

1

Respektując słuszne interesy pokrzywdzonych, za celowe i konieczne Sąd uznał orzeczenie wobec oskarżonej na podstawie art. 46 § 1 k.k. środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz K. D. kwoty 400,99 zł oraz na rzecz L. Z. kwoty 566,99 zł.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

7.6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

O. P.

3

Sąd na podstawie przepisów wskazanych w punkcie 3 wyroku obciążył oskarżoną kosztami postępowania związanymi z jej udziałem w sprawie oraz wymierzył jej opłatę we wskazanej wysokości. Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził tym samym od oskarżonej O. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania sądowego w kwocie 120 zł oraz wymierzył jej opłatę karną w kwocie 120 zł.

Skład orzekający nie znalazł podstaw do odstąpienia od obciążenia oskarżonej wskazanymi należnościami w sytuacji, gdy ich poniesienie w niniejszej sprawie było niezbędne w związku z działaniem samej podsądnej. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że O. P. pracuje zawodowo, a uzyskiwane przez nią miesięczne dochody pozwolą na uregulowanie przedmiotowych płatności bez uszczerbku dla utrzymania jej oraz jej rodziny.

6.  Podpis

/-/ Sędzia Izabela Hantz - Nowak