Sygn. akt IV U 412/14
Dnia 14 kwietnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Tarnowie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska
po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2014 r. w Tarnowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z odwołania E. S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 28 lutego 2014 r., nr (...)
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
p o s t a n a w i a:
umorzyć postępowanie.
Decyzją z dnia 28 lutego 2014 r., nr (...), wydaną po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 lipca 2013 r. (...) Oddział w T., na podstawie art. 57 w związku z art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, pod. 1 ze zm.) odmówił E. S. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podstawą wydania tej decyzji było orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 13 lutego 2014 r., którym ustalono, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.
Odwołanie od tej decyzji wniósł E. S. podnosząc, iż jego dolegliwości wywołane krwotokiem podpajęczynówkowym, krwiakiem śródmózgowym uniemożliwiają mu w dalszym ciągu podjęcie jakiejkolwiek pracy.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto organ rentowy wskazał, iż w dniu 3 marca 2014 r. wpłynął sprzeciw odwołującego się od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 13 lutego 2014 r. do komisji lekarskiej ZUS. Rozpatrując powyższy sprzeciw, komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12 marca 2014 r. ustaliła, że odwołujący się nie jest niezdolny do pracy. Na podstawie tego orzeczenie komisji lekarskiej ZUS została wydana nowa decyzja z dnia 17 marca 2014 r., którą odmówiono E. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Jednocześnie uchylona została decyzja z dnia 28 lutego 2014 r.
W związku z powyższym organ rentowy podniósł, iż orzekanie przez Sąd o prawidłowości zaskarżonej decyzji z dnia 28 lutego 2014 r. jest zbędne na skutek jej uchylenia, wobec czego wnosi o umorzenie postępowanie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.
Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:
Postępowanie wywołane odwołaniem E. S. od decyzji (...) Oddział w T. z dnia 28 lutego 2014 r., nr (...), podlega umorzeniu na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Postanowienie może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 355 § 2 k.p.c.).
W niniejszej sprawie decyzja ZUS z dnia z dnia 28 lutego 2014 r., którą organ rentowy odmówił E. S. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, zaskarżona przez ubezpieczonego odwołaniem, została uchylona decyzją z dnia 17 marca 2014 r.
Skoro więc decyzja ZUS z dnia z dnia 28 lutego 2014 r., od której odwołał się E. S. została uchylona, postępowanie w przedmiotowej sprawie jest niedopuszczalne i podlega umorzeniu. Brak jest wszak instrumentu inicjującego i dopuszczającego postępowanie sądowe, którym w zakresie ubezpieczeń społecznych jest odwołanie od decyzji organu rentowego. W orzecznictwie przyjmuje się bowiem, że dochodzenie przed sądem prawa do świadczenia z ubezpieczenia społecznego, które nie było przedmiotem decyzji organu rentowego, jest niedopuszczalne, z wyjątkiem przewidzianym w art. 477 9 § 4 k.p.c., a treść decyzji, od której wniesiono odwołanie, wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu (por. wyrok SN z dnia 23 listopada 1999 r., II UKN 204/99, OSNP 2001/5/169; postanowienie SN z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601).
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.