UZASADNIENIE

Wnioskodawcy M. S. (1) i E. S. we wniosku z dnia
11 czerwca 2014 r. domagali się ustanowienia służebności przesyłu na nieruchomości stanowiącej ich własność, położonej w miejscowości K., dla której Sąd Rejonowy w G.prowadzi księgę wieczystą nr (...) (działka nr (...)) na rzecz uczestnika (...) Spółki Akcyjnej (dalej: (...) S.A.) z siedzibą w W., której treścią jest znoszenie istnienia pod powierzchnią nieruchomości obciążonej urządzeń przesyłowych oraz zapewnienie uczestnikowi prawa korzystania z nieruchomości obciążonej w zakresie niezbędnym do dokonywania konserwacji, remontów, modernizacji urządzeń przesyłowych lub ich instalacji wraz z prawem wejścia i wjazdu na teren odpowiednim sprzętem. Jednocześnie wnioskodawcy domagali się zasądzenia na ich rzecz od uczestnika jednorazowego wynagrodzenia w wysokości ustalonej przez biegłego sądowego, płatnego w terminie 14 dni od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie. Wnieśli ponadto o zasądzenie na ich rzecz od (...) S.A. z siedzibą w W. kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko wnioskodawcy wskazali, że pismem z dnia 6 marca 2014 r. poprzedni właściciel nieruchomości zwrócił się do uczestnika z wnioskiem
o ustanowienie służebności przesyłu na przedmiotowej działce, wskazując na konieczność ustalenia strefy ochronnej zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie. Uczestnik nie wyraził zgody na zawarcie porozumienia na przedstawionych warunkach, proponując mniejszą, niż to wynika z przepisów wspomnianego rozporządzenia, strefę kontrolowaną. Na taką propozycję wnioskodawcy nie wyrazili zgody, przy czym uczestnik swoją propozycję ponowił pismem z dnia 28 marca 2014 r. W międzyczasie nastąpiła zmiana właściciela nieruchomości. Strony, pomimo poczynionych prób, nie osiągnęły porozumienia co do szerokości strefy kontrolowanej.

Uczestnik w odpowiedzi na powyższe uznał wniosek o ustanowienie służebności przesyłu na działce nr (...) położonej w miejscowości K., dla której Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą nr (...), stanowiącą własność wnioskodawców, na jego rzecz, jak również każdoczesnego właściciela gazociągu tranzytowego DN 1400mm, o ciśnieniu 8,4 MPa wraz ze światłowodem i infrastrukturą towarzyszącą, na czas eksploatacji przedmiotowych instalacji i urządzeń, w zakresie zgodnym z ich przeznaczeniem w celu wykonywania niezbędnych robót związanych z eksploatacją i konserwację, naprawami, przebudową, modernizacją, wykonywaniem badań technicznych, a także usuwaniem awarii wraz z prawem nieograniczonego dostępu do tych instalacji i urządzeń oraz swobodnym przemieszczeniem się wzdłuż pasa eksploatacyjnego o szerokości 10 m, oznaczonego na załączonej mapie sporządzonej przez geodetę M. S. (2), zlokalizowanego po obu stronach gazociągu, za jednorazowym wynagrodzeniem za cały czas trwania służebności przesyłu, ustalonym przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego, płatnym na rachunek wnioskodawców w terminie 14 dni od uprawomocnienia się orzeczenia. Uczestnik wniósł ponadto o obciążenie każdej ze stron kosztami postępowania stosownie do art. 520 §1 k.p.c.

Uzasadniając zajęte stanowisko wskazał, że z wnioskiem o ustanowienie służebności przesyłu wystąpił wcześniej poprzednik prawny wnioskodawców, zaś uczestnik nigdy nie kwestionował woli obciążenia przedmiotowej nieruchomości służebnością przesyłu. Niemniej wskazał, że nie ma potrzeby prowadzenia prac związanych z zapewnieniem normalnej pracy gazociągu w pasie szerszym niż 10–metrowy, podczas gdy wnioskodawcy domagają się ustanowienia 8–krotnie większego obciążenia nieruchomości pod względem szerokości pasa służebności. Jego zdaniem posadowienie gazociągu 1,5-2 m pod powierzchnią nie powoduje faktycznych utrudnień, zaś zamierzenia inwestycyjne w stosunku do spornej nieruchomości są i tak ograniczone, niezależnie od posadowienia gazociągu, m.in. z uwagi na właściwości gruntu.

W piśmie z dnia 9 sierpnia 2014 r. wnioskodawcy podtrzymali dotychczasowe stanowisko, nie wyrażając zgody na zawężenie pasa eksploatacyjnego (służebności) do szerokości 10 m (po 5 m od osi gazociągu). Zdaniem wnioskodawców szerokość strefy kontrolowanej przez uczestnika powinna zostać ustalona w oparciu o treść załącznika nr 2, tabela 1 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie, zgodnie z którym szerokość strefy wynosić powinna co najmniej 80 m. Wnioskodawcy podnieśli, że w sąsiedztwie ich działki znajdują się budynki związane z prowadzeniem działalności rolniczej i stąd przyjęcie 80 m strefy będzie ich zdaniem uzasadnione. Poza zastrzeżeniami co do szerokości strefy, wnioskodawcy zgodzili się na treść służebności przesyłu zaproponowanej w odpowiedzi na wniosek z dnia 3 lipca 2014 r.

W piśmie z dnia 9 stycznia 2017 r. uczestnik podtrzymał swoje stanowisko odnośnie szerokości pasa służebności, sprzeciwiając się jednocześnie możliwości przyznania wnioskodawcom w ramach wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości.

Na rozprawie w dniu 25 maja 2017 r. pełnomocnik wnioskodawców podtrzymał dotychczasowe stanowisko, wskazując, że szerokość strefy ochronnej powinna wynosić 80 m. Wniósł o zasądzenie na rzecz wnioskodawców wynagrodzenia zgodnie z wariantem I.B opinii (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. z dnia 19 września 2016 r. Z kolei pełnomocnik uczestnika wniósł o ustanowienie służebności przesyłu w pasie o szerokości 12 m z uwagi na to, że w tym obszarze może ingerować w prawo własności wnioskodawcy.

Postanowieniem z dnia 28 lutego 2022r. Sąd Rejonowy w Gnieźnie :

1. ustanowił na nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), położonej w miejscowości K., dla której Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą nr (...), służebność przesyłu na rzecz uczestnika (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. polegającą na prawie korzystania przez przedsiębiorcę przesyłowego z nieruchomości w zakresie pasa oznaczonego kolorem czerwonym i punktami B1, B2, B3 i B4 o szerokości 12 m i długości 143,66 m (łączna powierzchnia 1724 m²) na mapie sporządzonej przez biegłego geodetę G. Ś. w dniu 19 grudnia 2014 r. (k. 85 akt sprawy), stanowiącej integralną cześć niniejszego orzeczenia, w celu eksploatacji, konserwacji i naprawy gazociągu tranzytowego DN 1400 mm, o ciśnieniu 8,4 MPa wraz ze światłowodem i infrastrukturą towarzyszącą, a także prawie usuwania awarii oraz dostępu do tych urządzeń i możliwością przemieszczania się wzdłuż pasa służebności,

2.zasądził od uczestnika (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. solidarnie na rzecz wnioskodawców M. S. (1) i E. S. kwotę 5.443,00 zł tytułem jednorazowego wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu,

3.obciążył kosztami postępowania wnioskodawców w 50% oraz uczestnika w 50%, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożyli wnioskodawcy zaskarżając postanowienie w całości.

Jako zarzuty apelacyjne wskazali :

1). naruszenie art. 305² kc ( bez podania paragrafu) przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu obejmujące jedynie wynagrodzenie za dalsze korzystanie z nieruchomości, a nie uwzględniające utraty wartości nieruchomości, jak również ustalone wyłącznie za szerokość pasa służebności
z pominięciem szerokości strefy kontrolowanej, jest wynagrodzeniem odpowiednim w rozumieniu tego przepisu;

2). naruszenie art. 110 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 30, art.10 § 2 i art. 10 § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie z dnia 26 kwietnia 2013r. ( Dz. U. 2013.640) w zw. z pkt 4 Tabeli 1, załącznika nr 2 do w/w rozporządzenia przez ich błędną interpretację polegającą na przyjęciu, że obszar strefy kontrolowanej odpowiada szerokości ustanowionemu pasowi służebności przesyłu;

3). naruszenie art. 520 § 1 i § 2 kpc przez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na obciążeniu kosztami obu stron po połowie, w sytuacji gdy interesy stron są sprzeczne, co uzasadniało w sytuacji uwzględnienia wniosku, na obciążenie całością kosztów postępowania uczestnika postepowania.

Przy powyższych zarzutach apelujący wnieśli o :

1. przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z dziedziny szacowania nieruchomości na okoliczność uaktualnienia wysokości wynagrodzenia ustalonego w wariancie IB, opinii z 19 września 2016r.;

2. zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez ustanowienie na nieruchomości położonej w K., gmina K., obejmującej działkę nr (...), zapisanej w księdze wieczystej nr „ (...) na rzecz uczestnika służebność przesyłu o treści wskazanej w zaskarżonym postanowieniu, za wynagrodzeniem wyliczonym zgodnie z pkt 1 powyżej, tytułem jednorazowego wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu, a nadto obciążenie uczestnika całością kosztów postępowania w sprawie na podstawie art. 520 § 2 kpc;

3. zasądzenie od uczestnika na rzecz wnioskodawców kosztów postępowania apelacyjnego wg. norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

W odpowiedzi na powyższe uczestnik wniósł o oddalenie apelacji i obciążenie wnioskodawców kosztami postępowania apelacyjnego poprzez zasądzenie od nich na jego rzecz kosztów zastępstwa prawnego wg. norm przepisanych.

Poza tym wniósł o pominięcie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z dziedziny szacowania nieruchomości na okoliczność uaktualnienia wysokości wynagrodzenia ustalonego w wariancie IB, opinii z 19 września 2016r., jako dowodu spóźnionego oraz nieistotnego dla rozstrzygnięcia sprawy i zarazem niemożliwego do przeprowadzenia z uwagi na to, że przepisy prawa powszechnie obowiązującego nie przewidują możliwości „ uaktualnienia” wartości wynikających z aparatu szacunkowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja okazała się bezzasadna.

Na wstępie zaznaczenia wymaga, że Sąd Okręgowy nie uzupełnił ustaleń faktycznych poczynionych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i nie ocenił odmiennie dowodów przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy uznając, iż ustalenia te poczynione zostały przez Sąd I instancji na podstawie zgromadzonego i prawidłowo ocenionego materiału dowodowego. W związku z tym podzielił ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy jako zgodne z prawem i bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów wyznaczonych art. 233 § 1 kpc. Dało to podstawę Sądowi Okręgowemu do ich przyjęcia za własne bez potrzeby ich powtarzania( art. 387§2¹pkt 1 kpc). Poza tym Sąd Okręgowy podzielił ocenę prawną Sądu Rejonowego ( art. 387§2¹pkt 2 kpc).

Odnosząc się do zarzutu naruszenie art. 110 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 30, art.10 § 2 i art. 10 § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie z dnia 26 kwietnia 2013r. ( Dz. U. 2013.640) w zw. z pkt 4 Tabeli 1, załącznika nr 2 do w/w rozporządzenia upatrywaną przez apelujących w błędnej interpretacji i przyjęcie, że obszar strefy kontrolowanej odpowiada szerokości ustanowionemu pasowi służebności przesyłu oraz na tym gruncie sformułowanego zarzutu naruszenia art. 305² kc sprowadzającego się do podważania wysokości wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu bez uwzględnienia – jak wywodzili apelujący - utraty wartości nieruchomości, jak również nie uwzględnienie w tym wynagrodzeniu obszaru strefy kontrolowanej wskazać należy, że zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 305¹ w związku z art. 305²§ 2 kc wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu ma być „odpowiednie". a zatem, że co do zasady wynagrodzenie powinno być ustalone z uwzględnieniem stopnia ingerencji w treść prawa własności i zakresu uszczuplenia tego prawa. Poza tym, że nie ulega wątpliwości, iż odpowiednie wynagrodzenie za ustanowioną służebność przesyłu winno kompensować właścicielowi nawet ten uszczerbek w jego majątku, który jest konsekwencją obniżenia się wartości tej nieruchomości, będącej składnikiem jego majątku, w związku z jej obciążeniem służebnością (zob. postanowienie SN z dnia 8 lutego 2013 r., V CSK 317/12, nie publ.). Niemniej w kontekście ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy, które Sąd Okręgowy przyjął za własne istotnym w omawianym przedmiocie było, że przed przystąpieniem do realizacji przedmiotowej inwestycji w postaci budowy gazociągu uczestnik (...) S.A. zawarł w dniu 07 listopada 1996r. umowę z ówczesną właścicielką przedmiotowej nieruchomości M. S. (3) ( matką wnioskodawcy) na podstawie której miał jej zgodę nie tylko na dostęp do nieruchomości w okresie realizacji inwestycji, ale również na etapie eksploatacji urządzeń gazowniczych. Zapisy tej umowy, w której strony odwołują się do przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości dały podstawę do przyjęcia, że uregulowanie zawarte w tej ustawie stanowiło podstawę prawną działania uczestnika jako inwestora. W konsekwencji powyższe świadczenia otrzymane od uczestnika postępowania w wykonaniu zobowiązań określonych umową stanowiło również rekompensatę z tytułu utraty wartości nieruchomości. Stąd pomimo – jak słusznie zaznaczył Sąd Rejonowy - braku określenia w 305² § 2 kc kryteriów rozmiaru odpowiedniego wynagrodzenia a zatem, iż ustawodawca pozostawił sądowi swobodę polegającą na indywidualizacji ocen w tym zakresie, to nie może ulegać wątpliwości, że dokonywanie jej w ramach swobody jurysdykcyjnej uwzględniać musi określony stan faktyczny, który może także wynikać z ogólnych reguł porządku prawnego (postanowienie SN z dnia 27 lutego 2013 r., IV CSK 440/12, nie publ.)

Zatem mając na uwadze, że wynagrodzenie powinno być ustalane indywidulanie, z uwzględnieniem okoliczności istotnych w danej sprawie Sąd Okręgowy stwierdził, że aktualnie brak jest podstaw do ponownego przyznania tych składników w ramach wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu oraz, iż interes majątkowy właścicieli gruntu w tym zakresie został już w całości zaspokojony. W świetle powyższego brak było podstaw do przyznania wnioskodawcom dodatkowo odszkodowań za obniżenie wartości nieruchomości.

Odnosząc się do dalszej argumentacji apelujących niezbędnym było powtórzenie za Sądem Rejonowym, że zgodnie z definicją zawartą w § 2 pkt 30 rozporządzenia Ministra Gospodarki z 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie (Dz.U. 2013 r. poz. 640) strefa kontrolowana stanowi obszar wyznaczony po obu stronach osi gazociągu, którego linia środkowa pokrywa się z osią gazociągu, w którym przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się transportem gazu ziemnego podejmuje czynności w celu zapobieżenia działalności mogącej mieć negatywny wpływ na trwałość i prawidłowe użytkowanie gazociągu. Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia dla gazociągów należy wyznaczyć, na okres ich użytkowania, strefy kontrolowane. Niemniej obszar strefy kontrolowanej określonej w § 10 w związku z § 110 oraz w załączniku nr 2 do powyższego rozporządzenia oraz w załączniku nr 2 do tego rozporządzenia, nie pokrywa się z zakresem obciążenia nieruchomości służebnością przesyłu (art. 305¹ KC), ustanowioną dla gazociągu wybudowanego przed dniem 12 grudnia 2001 r. Zatem - jak słusznie zważył Sąd Rejonowy, powołując się na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 maja 2016r. (V CSK 531/15, LEX nr 2076691) - „czynny charakter służebności przesyłu (obejmującej upoważnienie do określonych działań na nieruchomości obciążonej w celu utrzymania we właściwym stanie technicznym urządzeń przesyłowych), determinujący również jej przestrzenny zasięg, wskazuje na brak podstawy do objęcia służebnością przesyłu tego gruntu, w obszarze którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wprowadził ograniczenia w zabudowie, mimo że ograniczenia te wiążą się z usytuowaniem urządzenia przesyłowego w tym pasie, czy też z wnioskiem przedsiębiorcy przesyłowego zgłoszonym na etapie projektowania planu”.

Kontekst powyższego dawał podstawę do przyjęcia, że wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości wobec posadowienia urządzeń nie odwołuje się do strefy kontrolowanej. Poza tym nie sposób było przyjąć – wyłącznie w oparciu o oczekiwania wnioskodawców, że strefa kontrolowana ma szerokość 80 m, co miałoby wynikać z uregulowania zawartego w § 110 ust. 1 w zw. z § 2 pkt 30, § 10 ust.4 powołanego rozporządzenia w zw. z pkt 4 Tabeli 1 załącznika nr 2 do niego.

W tym zakresie istotnym było, że Sąd Rejonowy prawidłowo opierając się na opinii biegłego geodety G. Ś. z dnia 20 grudnia 2014 r. ustalił, że uprawnienia uczestnika wynikające z ustanowionej służebności mogą być wykonywane w obszarze o szerokości 12 m, co stanowiło podstawę do określenia przebiegu tej służebności z uwzględnieniem jedynie pasa eksploatacyjnego. Przy tym, że nie ulegało wątpliwości, iż obecnie grunt jest wykorzystywany w celach rolniczych, a jednocześnie nie został opracowany plan zagospodarowania przestrzennego, przewidujący zmianę przeznaczenia gruntów. Jednocześnie, że nawet jeżeli możliwa byłaby zmiana przeznaczenia gruntów, to i tak nie miałoby to wpływu na szerokość pasa służebności z uwagi na to, iż ograniczenia na przykład w zabudowie nie są związane z zakresem uprawnień i obowiązków wynikających z prawidłowej obsługi urządzeń przesyłowych.

Sąd Okręgowy podzielając tę ocenę uznał również w tym zakresie argumentację apelujących za bezzasadną.

Odnosząc się do ostatniego z zarzutów apelacyjnych sformułowanych jako naruszenia art. 520 §1 i §2 kpc przez ich niewłaściwe zastosowanie i obciążenie kosztami postępowania obie strony po połowie, w sytuacji – jak podnieśli apelujący – sprzeczności ich interesów
i uwzględnieniem wniosku, co uzasadniało obciążenie całością kosztów uczestnika postępowania na wstępie zaznaczenia wymaga, że z treści całego art. 520 kpc wynika, że ustawodawca zakłada, iż w zasadzie uczestnicy postępowania są w tym samym stopniu zainteresowani jego wynikiem, a orzeczenie sądu udziela ochrony prawnej każdemu z nich. Nadto w doktrynie wskazuje się, że przy rozważaniu omawianej kwestii na tej płaszczyźnie zasadnicze znaczenie przypisać należy istocie postępowania nieprocesowego, w którym w zasadzie nie chodzi o ochronę roszczeń, lecz o ukształtowanie stosunków lub o ich ustalenie przez konkretne ustalenie praw poszczególnych uczestników i w którym nawet w razie rozstrzygania w sprawie o wzajemnych roszczeniach jej przedmiotem głównym jest ustalenie nowego stanu prawnego.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należało, że Sąd Rejonowy zaznaczył, iż strony były zgodne co do tego, że istnieje potrzeba ustanowienia służebności przesyłu. Natomiast, że spornym była kwestia wysokości wynagrodzenia z tego tytułu. Jednocześnie, że uczestnik podnosił, że nie było podstaw aby wynagrodzenie obejmowało także odszkodowanie za obniżenie wartości nieruchomości. Nadto uzupełniając argumentację Sądu Rejonowego zaznaczenia wymagało, że z ustaleń Sądu odwoławczego wynikało, iż spornym pozostała również szerokość pasa służebności - strefy ochronnej. Wnioskodawcy domagali się ustanowienia służebności przesyłu w pasie o szerokości 80 m a z kolei uczestnik wnosił o ustalenie jej na 12 m.

W kontekście powyższego oraz ostatecznego rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w przedmiocie wysokości tego wynagrodzenia oraz szerokości strefy ochronnej - to pomimo uznania przez uczestnika (...)żądania właścicieli nieruchomości za uzasadnione co do zasady to sporną była nie tylko wysokość omawianego wynagrodzenia, ale również szerokość pasa eksploatacyjnego – niezbędnego dla prawidłowej eksploatacji gazociągu. Ostatecznie Sąd Rejonowy opierając się na opinii biegłego ustanowił go na szerokości 12 m.

Zatem pomimo, że co do zasady na gruncie postępowania o ustanowienie służebności przesyłu nie występuje sprzeczność interesów i postanowienie o jej ustanowieniu kreuje ograniczone prawo rzeczowe na rzecz właściciela urządzeń przesyłowych, przyznając jednocześnie właścicielowi nieruchomości odpowiednie wynagrodzenie to przy rozstrzyganiu w przedmiocie kosztów tego postępowania niewątpliwie winno się mieć na względzie każdorazowo realia konkretnej sprawy, w tym określony stan faktyczny sprawy. Stąd mimo braku sprzeczności interesów uczestników tego postępowania - co do samego ustanowienia służebności to w rzeczywistości byli w rożnym stopniu zainteresowani jego ostatecznym wynikiem.

W kontekście powyższego Sąd odwoławczy przychylił się do stanowiska Sądu Rejonowego, że sprzeczność interesów wnioskodawców i uczestników dała podstawę orzeczenia w przedmiocie kosztów postępowania na podstawie art. 520 § 2 kpc.

W konsekwencji Sąd Okręgowy uznając apelację za bezzasadną na podstawie art. 385 w zw. z art. 13 § 2 i art. 361 kpc orzekł jak w pkt 1 postanowienia.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia było na podstawie art. 520 § 2 w zw. z art. 391 kpc obciążenie apelujących w całości poniesionymi przez uczestnika kosztami postępowania apelacyjnego. Niewątpliwym bowiem było, że w niniejszej postępowaniu apelacyjnym interesy wnioskodawców i uczestnika były sprzeczne. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika uczestnika ustalona została na podstawie § 5 pkt 3 w zw. z § 2 10 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. 2018.265 j.t. ).

Sędzia Ewa Blumczyńska

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE