Sygn. akt III AUa 2150/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSA Marek Żurecki (spr.)

Sędziowie

SSA Jolanta Pietrzak

SSO del. Anna Petri

Protokolant

Elżbieta Szewczyk

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017r. w Katowicach

sprawy z odwołania J. Ś. (J. Ś.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku-Białej z dnia 3 października 2016r. sygn. akt VI U 282/16

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

/-/SSA J. Pietrzak /-/SSA M. Żurecki /-/SSO del. A. Petri

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 2150/16

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku-Białej wyrokiem z dnia 3 października 2016r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 1 marca 2016r. odmawiającą J. Ś. prawa do emerytury określonej w przepisie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 30 grudnia 2015r., tj. od daty złożenia wniosku o świadczenie.

Sąd wskazał, że powodem odmowy przyznania prawa do emerytury było stwierdzenie organu rentowego, że wnioskodawca (ur. (...)) legitymując się do dnia 1 stycznia 1999r. ponad 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym udowodnił do tej daty 13 lat, 1 miesiąc i 11 dni okresów pracy w szczególnych warunkach zamiast co najmniej 15 lat wymaganych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
(dalej rozporządzenie z dnia 7 lutego 1983r.).

Organ rentowy uznał za okres pracy w szczególnych warunkach
okresy zatrudnienia ubezpieczonego w Fabryce (...) w
B. na stanowisku kontrolera jakości wyrobów – zgodnie z treścią świadectwa pracy w szczególnych warunkach pracodawcy z dnia 11 września 2015r. potwierdzającym, że ubezpieczony od 12 maja 1976r. do 19 lipca 1981r., od 30 lipca 1981r. do 31 października 1988r. i od 1 grudnia 1988r. do 31 lipca 1989r. wykonywał prace wymienione w poz. 24 działu XIV wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Sąd Okręgowy uwzględnił odwołanie ubezpieczonego, który wnosił
o doliczenie do okresu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia
w F. w B. od 30 czerwca 1972r. do 24 kwietnia 1974r. (1 rok,
9 miesięcy i 24 dni).

Sąd ustalił, że w spornym okresie ubezpieczony był zatrudniony w zakładzie obróbki cieplnej F. na stanowisku tokarza zajmując się toczeniem otworów w cylindrach i obsługując tokarki i wytaczarki wykorzystywane do obróbki korpusów silników samochodowych oraz cylindrów silnikowych.

W oparciu o powyższe ustalenia dokonane na podstawie zeznań świadków – współpracowników ubezpieczonego, Sąd przyjął, że skarżący we wskazanym okresie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace wymienione w poz. 23 działu III zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia
30 marca 1985r. w sprawie stanowisk pracy na których wykonywane są prace
w szczególnych warunkach.

Ponadto Sąd uznał, że okres pracy w szczególnych warunkach powinien obejmować okres zasadniczej służby wojskowej od 25 kwietnia 1974r. do 14 kwietnia 1976r. w związku z ustaleniem, że ubezpieczony zarówno przed odbyciem służby wojskowej jak i po powrocie do pracy wykonywał prace w szczególnych warunkach.

W apelacji od wyroku organ rentowy wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku
i oddalenie odwołania podniósł, że Sąd bezpodstawnie uzupełnił okres pracy
w szczególnych warunkach ubezpieczonego o okres zatrudnienia którego były pracodawca nie potwierdził stosownym świadectwem pracy w oparciu jedynie
o zeznania współpracowników skarżącego które należy oceniać z ostrożnością
z uwagi na znaczny upływ czasu oraz brak odniesienia w treści akt pracowniczych ubezpieczonego.

Sąd Apelacyjny uwzględnił apelację, zmienił zaskarżony wyrok i oddalił odwołanie albowiem uznał, że poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne dotyczące charakteru pracy ubezpieczonego w spornym okresie od 1972r. do 1974r. nie dały podstaw dla zakwalifikowania pracy wykonywanej przez skarżącego na stanowisku tokarza do jednego z rodzajów prac wymienionych
w wykazie A – stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983r. jako przepisów dotychczasowych o których mowa w art. 184 ust. 1
pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Możliwość podporządkowania określonego rodzaju pracy lub stanowiska pracy do jednej z pozycji wskazanego wykazu rozporządzenia ma bowiem decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dany rodzaj czynności mieści się w pojęciu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W przypadku ubezpieczonego, który w spornym okresie był operatorem
tokarek i wytaczarek służących do obróbki korpusów silników i innych części samochodowych nie można stwierdzić, że praca tego rodzaju została wymieniona
w dziale III (hutnictwo i przemysł metalowy) wykazu A załącznika do rozporządzenia
a w szczególności wśród prac różnych w przemyśle metalowym.

Nietrafne było zakwalifikowanie przez Sąd Okręgowy pracy ubezpieczonego wg poz. 23 działu III wykazu A (wybijanie, oczyszczanie i wykańczanie odlewów przy odlewaniu staliwa, żeliwa, metali nieżelaznych i rur) z uwagi na nieadekwatność pracy ubezpieczonego z zapisem podanej pozycji wykazu.

Ustalenia Sądu nie dały również podstaw dla ewentualnej subsumpcji stanu faktycznego wg poz. 78 działu III wykazu A (szlifowanie lub ostrzenie wyrobów
i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne) z uwagi na stwierdzenie,
że prace polerskie nie były zasadniczym i stałym rodzajem prac tokarskich wykonywanych przez ubezpieczonego i nie wypełniały pełnego wymiaru czasu pracy (wymóg z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.).

W związku z powyższym Sąd Apelacyjny dokonując odmiennej oceny prawnej stanu faktycznego orzekł o zmianie zaskarżonego wyroku zgodnie z art. 386 § 1 k.p.c.

/-/SSA J. Pietrzak /-/SSA M. Żurecki /-/SSO del. A. Petri

Sędzia Przewodniczący Sędzia

MP