UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 marca 2022 roku o ponownym ustaleniu wysokości emerytury, Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723 z późn. zm., dalej: ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) z urzędu oraz na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi sygn. VIII U 4419/19 z dnia 10 marca 2021 roku, od dnia 1 października 2017 roku tj. od dnia wskazanego w w/w wyroku Sądu, ponownie ustalił wysokość policyjnej emerytury H. P. (1). Świadczenie przeliczono z uwzględnieniem wszystkich przysługujących waloryzacji.

Od dnia 1 kwietnia 2022 roku wysokość miesięcznego świadczenia wraz z przysługującymi wzrostami i dodatkami wynosi kwotę 4.266,75 zł, a po potrąceniu składki na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 360,93 zł i zaliczki na podatek dochodowy w kwocie 257,00 zł (obliczonej od podstawy opodatkowania w kwocie 4.010,31 zł) wynosi kwotę 3.648,82 zł.

Wyrównanie za okres od dnia 1 października 2017 roku do dnia 31 marca 2022 roku wynosi kwotę 69.967,82 zł i zostanie wypłacone w marcu 2022 roku. Po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy w kwocie 11.895,00 zł (obliczonej od łącznej podstawy opodatkowania w kwocie 69.967,82 zł) i składki na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 6.297,10 zł łącznie do wypłaty przysługuje kwota 51.775,72 zł, która zostanie przekazana na konto w banku.

Wysokość świadczenia została ustalona w następujący sposób:

Podstawę wymiaru świadczenia stanowi kwota 5.973,94 zł. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono wysługę określoną w zestawieniu, w której wskazano m.in., że przyjęto:

a) okresy składkowe liczone po 2,6% - od dnia 16 sierpnia 1965 roku do dnia 31 października 1967 roku oraz od dnia 16 listopada 1967 roku do dnia 31 stycznia 1972 roku okresy składkowe przed służbą;

b) okresy określone w art. 13 ust. 1 pkt 1 b ustawy liczone po 0,7% od dnia 16 stycznia 1977 roku do dnia 31 lipca 1990 roku.

Okres od dnia 1 sierpnia 1990 roku do dnia 31 sierpnia 1995 roku został zaliczony, jako okres służby w (...), natomiast od dnia 1 lutego 1972 roku do dnia 14 stycznia 1977 roku, jako służba w MO.

Emerytura wynosi 52,13% podstawy wymiaru. Emeryturę podwyższa się o 15% podstawy wymiaru z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy. Łączna wysokość emerytury stanowi 67,13% podstawy wymiaru i wynosi kwotę 4.010,31 zł. Po waloryzacjach emerytura wynosi: od dnia 1 marca 2022 roku wskaźnik waloryzacji 107% 4.010,31 zł, od dnia 1 marca 2021 roku wskaźnik waloryzacji 104,24% 3.747,95 zł. Do emerytury przysługuje dodatek pielęgnacyjny w kwocie 256,44 zł.

/decyzja z dnia 18 marca 2022 roku o ponownym ustaleniu wysokości emerytury – załączone akta emerytalno – rentowe/

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona H. P. (1), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przeliczenie na zasadach ogólnych emerytury policyjnej za cały okres pozostawania w służbie z pominięciem nieobowiązującego art. 15b, także w okresie od dnia 15 stycznia 1977 roku do dnia31 lipca 1990 roku tj. na podstawie art. 15 ustawy zaopatrzeniowej, czyli 40% podstawy wymiaru za 15 lat służby ze wzrostem po 2,6% podstawy wymiaru za każdy dalszy rok tej służby, a nadto o zasądzenie na rzecz odwołującej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje roszczenie odwołująca wyjaśniła, że na mocy decyzji z dnia 18 lipca 2017 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno - Rentowego na nowo ustalił prawo do policyjnej emerytury z uwzględnieniem art. 15c ustawy zaopatrzeniowej. Wnioskodawczyni podała, że wyrokiem z dnia 10 marca 2021 roku Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie VIII U 4419/19 zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał H. P. (1) prawo do przeliczenia emerytury policyjnej z pominięciem art. 15c ustawy zaopatrzeniowej. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 28 stycznia 2022 roku (sygn. akt III AUa744/21 oddalił apelację organu od tego wyroku, zatem wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi jest prawomocny.

W wyniku w/w wyroku Dyrektor Zakładu Emerytalno - Rentowego wydał zaskarżoną decyzję o ponownym ustaleniu wysokości emerytury, w której okresy służby od dnia 15 stycznia 1977 roku do dnia 31 lipca 1990 roku przeliczył na podstawie uchylonego, nieobowiązującego od 2017 roku art. 15b ustawy zaopatrzeniowej (w zw. z również uchylonym i nieobowiązującym art. 13 ust. 1 pkt 1b), czyli po 0,7% podstawy wymiaru.

Wnioskodawczyni argumentowała, że w/w decyzja jest wadliwa, ponieważ jej podstawą jest przepis nieobowiązujący, a więc nienależący do systemu prawa powszechnie obowiązującego i niemogący znaleźć zastosowania. Wskazała, że po wejściu w życie nowelizacji z 2009 roku, a przed dniem 1 października 2017 roku funkcjonariuszom, którzy odpowiadali warunkom wymienionym w dyspozycji uchwalonego wówczas art. 13 ust. 1 pkt 1b i 15b ustawy zaopatrzeniowej przysługiwała emerytura w następującej wysokości:

- za każdy rok służby w Policji i za każdy rok służby wojskowej po 2,6%;

- za okres służby określonej w art. 13 ust. 1 pkt 1 b – po 0,7% za każdy rok.

Zaznaczyła, że art. 15b ustawy zaopatrzeniowej, który ustanawiał w/w sposób obliczania emerytury (oraz związany z nim art. 13 ust. 1 pkt 1b) został uchylony mocą art. 1 pkt 5 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2016 roku.

Skarżąca wywodziła, że organ administracyjny nie ma kompetencji do przywrócenia mocą decyzji obowiązywania, czy stosowania art. 15b, gdyż przepis ten jako uchylony jest niestosowalny. Wnioskodawczyni konkludowała, że stosowanie uchylonego przepisu jest niedopuszczalne, a prawomocny wyrok nakazujący pominięcie art. 15 c w/w ustawy nie przywraca obowiązywania, ani stosowania uchylonego i nieobowiązującego art. 15b tej ustawy.

/odwołanie – k. 4-5/

W odpowiedzi na odwołanie złożonej w dniu 27 lipca 2022 roku pozwany Dyrektor Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od odwołującej na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości według norm przepisanych.

W ocenie organu rentowego, wobec odwołującej się znajduje zastosowanie prawomocna decyzja z dnia 6 października 2010 roku, która została wydana na podstawie art. 15b i art. 13a ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy zaopatrzeniowej – w brzmieniu nadanym tzw. „I ustawą dezubekizacyjną” – zgodnie z informacją o przebiegu służby sporządzoną przez IPN, w której wskazany okres od dnia 15 stycznia 1977 roku do dnia 31 lipca 1990 roku został przeliczony wskaźnikiem 0,7%. Kwestia zgodności z prawem powyższej decyzji organu rentowego jest objęta powagą rzeczy osądzonej. Organ rentowy podnosił, iż decyzjami z dnia 18 lipca 2017 roku pozwany dokonał ponownego ustalenia wysokości emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej odwołującej n podstawie art. 15c i 22a ustawy zaopatrzeniowej. Prawomocnym wyrokiem z dnia 10 marca 2021 roku (sygn. akt VIII U 4419/19) Sąd Okręgowy w Łodzi, na skutek odwołania H. P. (1), zmienił powyższe decyzje i zobowiązał organ emerytalno – rentowy do przeliczenia emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej od dnia 1 października 2017 roku z pominięciem art. 15c oraz art. 22a ustawy zaopatrzeniowej. Według organu rentowego, przedmiotem oceny Sądu w ramach powyższego postępowania była jedynie trafność zastosowania wobec odwołującej przepisów art. 15c i art. 22a ustawy zaopatrzeniowej, wprowadzonych w życie ustawą z dnia 16 grudnia 2016 roku tzw. „II dezubekizacją”. Poza zakresem tego procesu pozostawała kwestia zgodności z prawem wcześniejszej decyzji organu z dnia 6 października 2010 roku, objęta res iudicata.

/odpowiedź na odwołanie – k. 14-16/

Postanowieniem z dnia 7 listopada 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, XIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 461 § 3 k.p.c. postanowił przekazać sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia Sądowi Okręgowemu w Łodzi, Wydziałowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

/postanowienie z dnia 7 listopada 2022 roku – k. 26/

Na rozprawie w dniu 14 lutego 2023 roku pełnomocnik wnioskodawczyni podtrzymał prezentowane stanowisko w sprawie.

/oświadczenie pełnomocnika wnioskodawczyni – e – protokół z dnia 14 lutego 2022 roku – 00:01:41 i dalej/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni H. P. (2) urodziła się w dniu (...).

/bezsporne/

Na mocy decyzji z dnia 31 października 1995 roku, Zakład Emerytalno – Rentowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W. przyznał H. P. (2) prawo do emerytury policyjnej od dnia 1 września 1995 roku.

/decyzja z dnia 31 października 1995 roku – załączone akta emerytalno – rentowe/

Decyzją z dnia 6 października 2010 roku, nr (...), organ emerytalno-rentowy dokonał ustalenia wysokości emerytury H. P. (2) na podstawie art. 15b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (…).

Sąd Okręgowy w Łodzi, VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu odwołania H. P. (2) od ww. decyzji, wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2013 roku oddalił odwołanie.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu apelacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 22 kwietnia 2013 roku, postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 roku umorzył postępowanie apelacyjne.

/bezsporne, nadto: decyzja z dnia 6 października 2010 roku – k. 13 załączone akta emerytalno – rentowe, odwołanie – załączone akta emerytalno – rentowe, wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 22 kwietnia 2013 roku – załączone akta emerytalno – rentowe, uzasadnienie wyroku z dnia 22 kwietnia 2013 roku – k. 40-43, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2014 roku – załączone akta emerytalno – rentowe/

Do dnia 30 września 2017 roku wnioskodawczyni H. P. (2) pobierała policyjną emeryturę w wysokości wyliczonej zgodnie z art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Decyzją z dnia 18 lipca 2017 roku, nr (...), o ponownym ustaleniu wysokości emerytury Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji ponownie ustalił wysokość świadczenia H. P. (1) od dnia 1 października 2017 roku.

W decyzji wskazano, że podstawę wymiaru świadczenia stanowi kwota 4.882,59 zł. Emerytura wynosi 43,33 % podstawy wymiaru, a jej łączna wysokość wynosi 2.115,63 zł. Ustalona w ten sposób wysokość emerytury jest wyższa od kwoty 2.069,02 zł, tj. przeciętnej emerytury ogłoszonej przez Prezesa ZUS, wobec tego wysokość emerytury ogranicza się do kwoty 2.069,02 zł. Jako podstawę prawną decyzji wskazano przepisy - art. 15c w związku z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708, z późn. zm., dalej: ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) oraz otrzymaną z IPN informację z dnia 31 maja 2017 roku.

/decyzja z dnia 18 lipca 2017 roku o ponownym ustaleniu wysokości emerytury – k. 8-9 załączonych akt emerytalno – rentowych/

Od powyższej decyzji odwołała się wnioskodawczyni, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzucając jej naruszenie art. 2, art. 30, art. 32 ust. 1 i 2, art. 42 w związku z art. 45 ust.1, art. 47, art.67 w związku z art. 31 ust.3 Konstytucji RP .

W konsekwencji wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do świadczeń w dotychczasowej wysokości, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji z uwagi na niekonstytucyjność ustawy z dnia 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2016 r., poz. 2270) oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/odwołanie – k. 3-8 załączonych akt sprawy VIII U 4419/19/

Wyrokiem z dnia 10 marca 2021 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 4419/19, Sąd Okręgowy w Łodzi, VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił w/w zaskarżoną decyzję i zobowiązał Dyrektora Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji do przeliczenia policyjnej emerytury H. P. (1) z pominięciem art. 15c ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin od dnia 1 października 2017 roku.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że zmienił zaskarżoną decyzję i nakazał pominięcie art. 15c ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin w brzmieniu z 2016 roku, co oznacza konieczność przeliczenia emerytury policyjnej wnioskodawczyni według zasad uprzednio obowiązujących od daty wskazanej w zaskarżonej decyzji tj. od dnia 1 października 2017 roku.

/wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 10 marca 2021 roku – k. 69-70 załączonych akt sprawy VIII U 4419/19, uzasadnienie wyroku z dnia 10 marca 2021 roku – k. 79-99 załączonych akt sprawy VIII U 4419/19/

W dniu 18 maja 2021 roku, Dyrektor Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 10 marca 2021 roku zaskarżając go w całości.

/apelacja – k. 107-112v załączonych akt sprawy VIII U 4419/19/

Wyrokiem z dnia 28 stycznia 2022 roku, po rozpoznaniu apelacji Dyrektora Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 20 marca 2021 roku, Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację.

W uzasadnieniu Sąd Apelacyjny w Łodzi zaaprobował stanowisko, iż nie jest uprawnione generalizowanie i aprioryczne zakładanie, iż każdy funkcjonariusz służb bezpieczeństwa działał na rzecz państwa totalitarnego, gdyż kłóci się to z ideą sprawowania sądowego wymiaru sprawiedliwości, opierającą się na indywidualnej winie i pozostającą w opozycji wobec przyjętej w omawianej ustawie koncepcji odpowiedzialności zbiorowej. Nie sposób też przyjąć, że wszyscy pozostający w służbie zwalczali opozycję polityczną i kościół katolicki oraz że wszyscy łamali prawa człowieka, skoro część funkcjonariuszy zajmowała się np. ochroną gospodarczą Polski, zwalczaniem przemytu, czy ochroną granic. H. P. (1) większość swojej służby spędziła jako archiwistka, która nie była zaangażowana w realizację specyficznych - z punktu widzenia podstaw ustrojowych - zadań i funkcji tego państwa.

/wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2022 roku – k. 136 załączonych akt sprawy VIII U 4419/19, uzasadnienie wyroku z dnia 28 stycznia 2022 roku – k. 142-152v załączonych akt sprawy VIII U 4419/19/

Zaskarżoną decyzją z dnia 18 marca 2022 roku o ponownym ustaleniu wysokości emerytury, Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin z urzędu oraz na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi sygn. VIII U 4419/19 z dnia 10 marca 2021 roku, od dnia 1 października 2017 roku tj. od dnia wskazanego w w/w wyroku Sądu, ponownie ustalił wysokość policyjnej emerytury H. P. (1). Świadczenie przeliczono z uwzględnieniem wszystkich przysługujących waloryzacji.

Wysokość świadczenia została ustalona w następujący sposób:

Podstawę wymiaru świadczenia stanowi kwota 5.973,94 zł. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono wysługę określoną w zestawieniu, w której wskazano m.in., że przyjęto:

b) okresy określone w art. 13 ust. 1 pkt 1 b ustawy liczone po 0,7% od dnia 16 stycznia 1977 roku do dnia 31 lipca 1990 roku.

/decyzja z dnia 18 marca 2022 roku o ponownym ustaleniu wysokości emerytury – załączone akta emerytalno – rentowe/

Powyższy stan faktyczny był w całości niesporny i został odtworzony na podstawie powołanych dokumentów, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron, a Sąd z urzędu również nie znalazł powodów, aby to czynić.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Na wstępie gwoli przypomnienia należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, co do zasady emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta min. o 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby.

Jednakże, obowiązujący do dnia 30 września 2017 roku art. 15b w/w ustawy przewidywał, że w przypadku osoby, która pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 roku o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944-1990, przy czym ust. 2 nakazywał stosować odpowiednio art. 15.

Przepis art. 15b ustawy zaopatrzeniowej został uchylony z dniem 1 października 2017 roku na mocy art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2016 r. poz. 2270 dalej: ustawa zmieniająca).

Jednocześnie, ustawa zmieniająca wprowadziła do ustawy zaopatrzeniowej art. 15c.

Adresatem norm prawnych wynikających z treści art. 15b oraz art. 15c ustawy zaopatrzeniowej jest organ emerytalno-rentowy, który ustala świadczenie.

W n/n sprawie zasadnicze znaczenie ma treść prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 10 marca 2021 roku wydanego w sprawie o sygn. akt VIII U 4419/19 (wyrokiem z dnia 28 stycznia 2022 roku Sąd Apelacyjny z Ł. oddalił apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi), albowiem zaskarżona decyzja została wydana w wyniku wykonania tego wyroku.

Wskazać zatem należy, że wyrok ten jest prawomocny i wiąże nie tylko strony i sąd, który go wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej (art. 365 § 1 k.p.c.).

Wyrok ten nie może być zatem ignorowany przez sąd rozpoznający sprawę o wysokość świadczenia w niniejszej sprawie.

Treść tego wyroku i jego pisemnego uzasadnienia jednoznacznie wskazuje, że Sąd zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 18 lipca 2017 roku o ponownym ustaleniu wysokości emerytury i nakazał pominięcie art. 15c ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin w brzmieniu z 2016 roku podkreślając, że oznacza to konieczność przeliczenia emerytury policyjnej wnioskodawczyni według zasad uprzednio obowiązujących od daty wskazanej w zaskarżonej decyzji tj. od dnia 1 października 2017 roku.

Co więcej, z odwołania wnioskodawczyni od decyzji z dnia 18 lipca 2017 roku wynika, iż skarżąca także wnosiła wprost o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie świadczenia w dotychczasowej wysokości.

Dodać należy, że z ugruntowanego orzecznictwa sądów, jak i doktryny wynika, że w sprawach z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. W postępowaniu wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z tego zakresu, rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji. W sprawie, w której wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego, przedmiot sporu nie może więc wykraczać poza treść tej decyzji. Zgodnie z treścią art. 477¹⁴ § 2 k.p.c., w przypadku uwzględnienia odwołania sąd zmienia w całości lub w części zaskarżoną decyzję organu rentowego lub zaskarżone orzeczenie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności i orzeka co do istoty sprawy. Orzeczenie co do istoty sprawy, o którym mowa w art. 477 § 2 k.p.c. polega na sformułowaniu sentencji wyroku w taki sposób, aby zastępowała decyzję organu rentowego /zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2018 r., III AUa 199/17, Legalis nr 2242317/.

W niniejszej sprawie w/w prawomocny wyrok Sądu Okręgowego nakazał ponowne przeliczenie emerytury policyjnej wnioskodawczyni według zasad uprzednio obowiązujących od daty wskazanej w zaskarżonej decyzji, tj. od dnia 1 października 2017 roku, przy czym nie było sporne, że do dnia 30 września 2017 roku H. P. (1) pobierała policyjną emeryturę, do wyliczenia której organ emerytalno-rentowy zastosował art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Innymi słowy - powyższy prawomocny wyrok zmienił o tyle zaskarżoną decyzję z dnia 18 lipca 2017 roku, że nakazał przeliczenie policyjnej emerytury odwołującej nie według zasad obowiązujących od dnia 1 października 2017 roku, gdy art. 15b został uchylony, ale według stanu prawnego obowiązującego do tej daty – czyli według stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 września 2017 roku, kiedy to art. 15b w/w ustawy obowiązywał - tak by przywrócić skarżącej na dzień 1 października 2017 roku świadczenie w jej dotychczasowej wysokości, tzn. sprzed jej obniżenia od dnia 1 października 2017 roku na podstawie art. 15c na mocy decyzji z dnia 18 lipca 2017 roku, o co zresztą w postępowaniu toczącym się pod sygn. akt VIII U 4419/19 sama wnioskodawczyni wprost wnosiła, żądając zmiany tejże decyzji w taki sposób, by od dnia 1 października 2017 roku pobierała w dotychczasowej kwocie emeryturę policyjną.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że decyzja z dnia 6 października 2010 roku, na podstawie której organ emerytalno-rentowy dokonał ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 15b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…), była przedmiotem rozpoznania przez Sąd. W wyniku odwołania wnioskodawczyni został wydany przez Sąd Okręgowy w Łodzi w dniu 22 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygn. akt VIII U 4576/12 prawomocny wyrok, zgodnie z którym odwołanie podlegało oddaleniu .

W zaskarżonej decyzji z dnia 18 marca 2022 roku okres od dnia 1 sierpnia 1990 roku do dnia 31 sierpnia 1995 roku został zaliczony, jako służba w (...), natomiast od dnia 1 lutego 1972 roku do dnia 14 stycznia 1977 roku, jako służba w Policji, a jako okresy liczone po 0,7% został przyjęty okres od dnia 16 stycznia 1977 roku do dnia 31 lipca 1990 roku.

Skoro zatem Sąd prawomocnym wyrokiem nakazał przeliczyć emeryturę odwołującej według zasad obowiązujących do dnia 30 września 2017 roku na dzień 1 października 2017 roku – przeto należy uznać, że pozwany w sposób prawidłowy wykonał ten wyrok zaskarżoną w n/n postępowaniu decyzją.

Przy interpretacji przestawionej przez wnioskodawczynię doszłoby do nieuprawnionej zmiany wysokości świadczenia ustalonego prawomocną decyzją i wyrokiem Sądu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, w punkcie 1 sentencji wyroku, na podstawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c., oddalił odwołanie, jako bezzasadne.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1800).