UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy wyrokiem z dnia 15 lutego 2012 r. zasądził od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. S. kwotę 106.904,60 zł, tytułem odszkodowania z § 4 Porozumienia w sprawie pakietu gwarancji pracowniczych i zatrudnienia dla pracowników (...) S.A. na okoliczność połączenia (...) S.A. i (...) S.A., z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lipca 2011 r. do dnia zapłaty; zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 83.132 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz zwrotu uiszczonej opłaty od pozwu.

Sąd Okręgowy w Warszawie na podstawie zebranego materiału dowodowego tj. załączonych kserokopii akt osobowych powódki, Porozumienia w sprawie pakietu gwarancji pracowniczych i zatrudnienia dla pracowników (...) S.A. na okoliczność połączenia (...) S.A. i (...) S.A. z dnia 13 czerwca 2007r. (k. 11 - 13 akt), pisma pozwanego z dnia 13 grudnia 2010r. wypowiadającego powódce warunki pracy i płacy (k. 14), pisma pozwanego z 6 maja 201Ir. odmawiającego powódce wypłaty odszkodowania na podstawie Porozumienia z 13 czerwca 2007r. (k. 16), Interpretacji Porozumienia z 13 czerwca 2007r. (k. 53), Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy pozwanego z 13 kwietnia 2007r. (k. 54 - 98), Regulaminu Organizacyjnego z 10 lipca 2009r. (k. 99 - 128), zeznań świadków: A. S. (1) (k. 144 - 145), E. B. (k. 145 - 146), M. K. (k.146-147) oraz zeznań powódki E. S. (k. 130 - 132 i 148- 149) i słuchanego w charakterze strony pozwanej Wiceprezesa Zarządu G. S. (1) (k. 149 - 150) - ustalił i zważył, co następuje:

Powódka była pracownikiem Zakładów (...) S.A. od 1 kwietnia 1983r. do 27 marca 2007r., ostatnio zatrudnionym na stanowisku dyrektora (...) Powyższy stosunek pracy ustał w wyniku przejścia powódki na emeryturę. Następnego dnia tj. 28 marca 2007r. powódka zawarła z dotychczasowym pracodawcą ( (...)) kolejną umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora(...) w wymiarze pełnego etatu (dowód: akta osobowe powódki). W dniu 2 kwietnia 2007r. nastąpiło połączenie spółki (...) ze spółką pozwaną (...) S.A. w W. jako spółką przejmującą. W tym samym dniu pracownicy spółki (...) zostali przejęci w trybie art. 23¹ k.p. przez pozwaną Spółkę (...) S.A. W dniu 13 czerwca 2007r. zostało zawarte Porozumienie w sprawie pakietu gwarancji pracowniczych i zatrudnienia dla pracowników (...) S.A. na okoliczność połączenia (...) S.A. i (...) S.A. Porozumienie powyższe podpisały organizacje związkowe (...) S.A. oraz (...) S.A. z zarządem pozwanego (k. 11 - 13 akt). Zgodnie z § 4 ust. 1 Porozumienia z 13 czerwca 2007r. okres gwarancji zatrudnienia wynosiło 4 lata od dnia wpisania do rejestru przedsiębiorców połączenia (...) S.A. i (...) S.A. Wpisanie do rejestru przedsiębiorców w związku z połączeniem obu spółek nastąpiło 2 kwietnia 2007r. Natomiast § 4 ust. 2b Porozumienia przewidywał, że jeśli z przyczyn nie dotyczących pracownika w okresie gwarancji zatrudnienia zostanie rozwiązana umowa o pracę z pracownikami (...), to pozwana Spółka wypłaci pracownikom odszkodowania w wysokości nie mniejszej niż 5- krotność wynagrodzenia pracownika liczonego na zasadach obliczenia ekwiwalentu za urlop. W dniu 29 grudnia 2010 r. pozwany wypowiedział powódce warunki pracy i płacy, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w związku z likwidacją od 1 stycznia 2011 r. stanowiska kierownika działu(...) i od 1 kwietnia zaproponował powódce stanowisko kierownika sekcji z wynagrodzeniem zasadniczym 7 tysięcy złotych miesięcznie tj. blisko 3-krotnie niższym od dotychczasowego (zaświadczenie pozwanego o wynagrodzeniu powódki - k. 52 akt). Powódka nie przyjęła zmienionych warunków płacy i pracy i umowa o pracę rozwiązała się 31 marca 2011 r. Pozwana spółka odmówiła powódce wypłaty odszkodowania na podstawie Porozumienia z 13 czerwca 2007r. podnosząc, że wypowiedzenie zmieniające wręczone powódce stanowiło ze strony pozwanej wolę kontynuacji stosunku pracy, a nie jego definitywnego zakończenia (k. 16 akt). W trakcie procesu strona pozwana złożyła pismo bez daty, które stanowiło interpretację Porozumienia z 13 czerwca 2007r., podpisane przez Zarząd pozwanej Spółki z przedstawicielami dwóch reprezentatywnych organizacji związkowych pozwanej. Na podstawie powyższej interpretacji Porozumienia z 13 czerwca 2007r. ustalono, że postanowienia w/w Porozumienia dot. gwarancji pracowniczych i zatrudnienia dla pracowników (...), nie mają zastosowania do pracowników mających w dniu podpisania Porozumienia lub nabywających po dniu podpisania Porozumienia prawo do emerytury i renty (k. 53 akt).

Sąd Okręgowy podniósł, że strona pozwana początkowo odmawiając powódce wypłaty odszkodowania na podstawie § 4 ust. 2 b. Porozumienia w sprawie pakietu gwarancji pracowniczych i zatrudnienia dla pracowników (...) S.A. na okoliczność połączenia (...) S.A. z (...) S.A. z dnia 13 czerwca 2007r. podnosiła, że wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy powódce z 29 grudnia 2010r. stanowiło wolę kontynuacji stosunku pracy z powódką, a nie jego definitywnego zakończenia. Natomiast w trakcie postępowania sądowego, pozwana Spółka powołała się na interpretację Porozumienia z 13 czerwca 2007r. podpisanego i zaakceptowanego przez przedstawicieli dwóch reprezentatywnych organizacji związkowych strony pozwanej oraz zarządu pozwanej Spółki. Powyższa interpretacja Porozumienia bez określenia daty ustalającej interpretację, może zdaniem Sądu Okręgowego sugerować, że została podjęta w związku z wcześniejszymi żądaniami powódki skierowanymi do pozwanej Spółki jeszcze przed wytoczeniem powództwa o wypłatę odszkodowania na podstawie Porozumienia z 13 czerwca 2007r. Nie ulega bowiem wątpliwości, że samo wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy z 29 grudnia 2010r. związane było z likwidacją stanowiska powódki z dniem 1 stycznia 2011r. tj. stanowiska kierownika Działu (...) Było to wypowiedzenie z przyczyn niedotyczących pracownika, bowiem oprócz likwidacji stanowiska powódki, zaproponowano jej nagrodzenie za pracę o kilkanaście tysięcy złotych niższe od dotychczasowego. Nie można więc przyjąć współprzyczyny w rozwiązaniu umowy o pracę po stronie powódki, skoro proponowane jej stanowisko kierownika sekcji było zarówno w hierarchii stanowisk jak i finansowo zdecydowanie niższe. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 listopada 1990r. (I PR 335/90 zam. OSP 1991/19/212) podkreślił m.in. odnosząc się do wypowiedzenia zmieniającego na podstawie obowiązującej wówczas ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990r. Nr 4, poz. 19 ze zm.), że odmowa przyjęcia nowych warunków pracy noszących znamiona szykany, jak i nieprzyjęcie warunków wyraźnie z jakiegoś powodu niedogodnych dla pracownika, nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że przyczyny rozwiązania stosunku pracy leżą wyłącznie po stronie zakładu pracy. Samo Porozumienie z 13 czerwca 2007r. nie posiada postanowień eliminujących z prawa do odszkodowań pracowników, którzy posiadają prawo do emerytury lub renty w dniu podpisania Porozumienia lub nabywających te prawa po dniu podpisania Porozumienia.

Nie można również przyjąć za pozwaną Spółką, że wolą pozwanego oraz reprezentatywnych organizacji związkowych była właśnie powyższa interpretacja Porozumienia pozbawiająca pracowników odszkodowań, jeżeli posiadają oni prawo do emerytury lub renty. Interpretacja Porozumienia z 13 czerwca 2007r. nie jest dla Sądu wiążąca, pomimo, że dokonały je z jednej strony reprezentatywne organizacje związkowe i pracodawca. Sąd Najwyższy odnosząc się do postanowień aktów wyższej rangi niż przedmiotowe Porozumienie z 13 czerwca 2007r. tj. do postanowień układu zbiorowego pracy (por. art. 241⁶ k.p.) w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 11 lutego 2004r. stwierdził, że wyjaśnienia treści postanowień układu zbiorowego pracy dokonane wspólnie przez jego strony na podstawie art. 24⁶§1 k.p. nie są wiążące dla Sądu (III PZP 12/03 zam. OSNCP 2004, Nr 11, poz. 187). Tym samym Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że powyższa interpretacja Porozumienia (nie wiadomo dokładnie w jakim czasie została dokonana), jest niekorzystna i dyskryminująca pracowników posiadających prawa do emerytury i renty w kontekście pierwotnego tekstu Porozumienia. Również podniesiony przez pozwaną zarzut naruszenia przez powódkę zasad współżycia społecznego (art. 8 k.p.) jest bezzasadny. W świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego na powyższą zasadę może w konkretnej sprawie powoływać się ta strona, która powyższych zasad nie lekceważy. Jeżeli pozwana podnosi, że domaganie się przez powódkę odszkodowania podyktowane jest wyłącznie uzyskaniem przez nią korzyści finansowej, a nie potrzeba zachowania pracy, to należy zwrócić uwagę, że również strona pozwana naruszyła zasady współżycia społecznego. Pozwana bowiem wypowiedziała warunki pracy i płacy powódce bez zawiadomienia organizacji związkowej, jak również zmieniła w formie interpretacji (bez podania załodze) istotne elementy Porozumienia z 13 czerwca 2007r.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od pozwanej Spółki na rzecz powódki odszkodowanie w wysokości 5-krotności jej wynagrodzenia liczonego na zasadach obliczania ekwiwalentu za urlop
(§ 4 ust. 2 b Porozumienia z 13 czerwca 2007r. oraz zaświadczenie dot. miesięcznego wynagrodzenia powódki k. 52 akt). Odsetki ustawowe od kwoty głównej zostały zasądzone na podstawie art. 359§ 1 kc w zw. z art. 300 k.p. od dnia doręczenia pozwu (k. 26 akt), a nie od dnia wezwania pozwanej do zapłaty odszkodowania. Wyrokowi w pkt. 3 nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 477²§1 k.p.c. w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. oraz § 6 pkt. 6 i § 12 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie i ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Strona pozwana w apelacji od powyższego wyroku zgłosiła wniosek o jego zmianę i oddalenie powództwa E. S. z zasądzeniem od niej na rzecz (...) S.A. zwrotu kosztów procesu za obie instancje oraz wniosek ewentualny o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

Apelacja oparta jest na zarzutach naruszenia prawa procesowego – art. 233 § 1 k.p.c. przez dowolną ocenę dowodów , brak wszechstronnej analizy zgromadzonego materiału dowodowego, pominięcie zeznań świadka A. S. i strony pozwanej G. S. skutkujące sprzecznością ustaleń w stosunku do zgromadzonego materiału dowodowego; oraz prawa materialnego – art. 11³ k.p. oraz art. 18 ^3a i 18^3b k.p. polegające na ustaleniu, że wyłączenie stosowania gwarancji pracowniczych wobec pracowników mających ustalone prawo do emerytury lub renty jest dyskryminujące; - art. 241⁶ § 1 k.p. polegające na ustaleniu braku związania stron Porozumienia Interpretacją przedłożoną do akt; które to naruszenia skutkowały niewłaściwym zastosowaniem jako podstawy orzekania § 4 ust. 2 porozumienia.

W apelacji strona pozwana argumentuje, iż jej wolą była kontynuacja stosunku pracy z powódką.

Zmniejszenie wynagrodzenia spowodowane było zmniejszeniem zakresu obowiązków powódki oraz potrzebą dostosowania wynagrodzenia powódki do realnego poziomu wynagrodzeń w spółce. Wynagrodzenie powódki znacznie przekraczało wynagrodzenie osób zajmujących równorzędne stanowiska, przekraczało maksymalny pułap w VIII grupie zaszeregowania, wg której powódka była wynagradzana.

Apelujący podtrzymuje stanowisko reprezentowane przed Sądem Okręgowym, iż powódka nie była zainteresowana kontynuowaniem stosunku pracy, a jedynie jak najlepszym rezultatem finansowym. Podnosi konsekwentnie, iż przedłożona do akt, sporządzona w czerwcu 2009 r. Interpretacja Porozumienia jest wiążąca zgodnie z art. 241⁶ k.p., a nadto była znana powódce, która brała udział w pracach przeznaczonych na jej przygotowanie. Przesłanki wyłączenia wskazane w Interpretacji nie mogą być uznane za dyskryminujące, takie jest stanowisko orzecznictwa sądowego – np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 208 r. II PK 102/07 (OSNP 2009 Nr 5-6 poz. 61).

Z ostrożności procesowej apelujący podnosi, że wobec powódki dotrzymana została gwarancja zatrudnienia. Uzasadniona zmiana warunków zatrudnienia jest dopuszczalna, stanowi w istocie jedną z przesłanek dotrzymywania gwarancji zatrudnienia, polegającej na utrzymaniu miejsc pracy.

Nie można bowiem wymagać od pracodawcy aby przez wiele lat nie dokonywał żadnych zmian w zakresie warunków pracy i płacy swoich pracowników, mimo że występują uzasadniające je względy organizacyjne, ekonomiczne itp. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2009 r. II PK 158/09).

Sąd Apelacyjny w Warszawie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Apelacja strony pozwanej zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek nie wszystkie podniesione zarzuty są zasadne.

Nie jest zasadny zarzut błędnej interpretacji art. 241⁶ § 1 k.p. przez Sąd Okręgowy, który odmówił mocy wiążącej Interpretacji Porozumienia z dnia 13 czerwca 2007 r. w sprawie pakietu gwarancji pracowniczych i zatrudnienia dla pracowników (...). Wskazany przepis kodeksu pracy stanowi, iż treść postanowień układu wyjaśniają wspólnie jego strony. Wyjaśnienie dotyczy takich zapisów, które ze względu na sformułowanie lub układ gramatyczny mogą być różnie interpretowane. Paragraf 1 Porozumienia, którego dotyczy wskazana wyżej Interpretacja stanowi: „Strony zgodnie oświadczają, że postanowienia niniejszego Porozumienia mają zastosowanie w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w Zakładzie (...) w dniu jego podpisania”. Zapis ten jest czytelny i jednoznaczny. Bezsporne jest, że majątek (...) oraz jego pracownicy zostali przejęci w dniu 2 kwietnia 2007 r. na podstawie art. 492 § 1 k.s.h w zw. z art. 493 § 2 k.s.h w wyniku połączenia spółek, w którym (...) był spółkę przejmowaną, a P. (...) przejmującą. Jedyna nieścisłość w zapisie Paragrafu 1 porozumienia to określenie „zatrudnionych w Zakładzie (...)” w dniu podpisania porozumienia. W istocie porozumienie dotyczy byłych pracowników (...) przejętych przez P.- (...). Ta okoliczność nie była sporna. W Interpretacji do Porozumienia zawarty jest zapis: „Strony Porozumienia zgodnie potwierdzają, że przyjmując zakres podmiotowy osób, o których mowa w paragrafie 1 Porozumienia rozumiały go w sposób następujący: 1. Postanowienie, wynikające z treści pakietu gwarancji pracowniczych i zatrudnienia dla pracowników (...), nie mają zastosowania do pracowników mających w dniu podpisania Porozumienia lub nabywających po dniu podpisania Porozumienia prawa do emerytury lub renty”. Oczywiste jest, że Interpretacja nie stanowi wykładni omawianego paragrafu ani wyjaśnienia jego zapisów. Jest to uzupełnienie, zmiana zapisu skutkująca ograniczeniem liczby pracowników (...) objętych Porozumieniem. Taka zmiana mogła by być wprowadzona wyłącznie poprzez zmianę Porozumienia w trybie zastrzeżonym dla jego zawarcia. Bezsporne jest, że do zmian treści Porozumienia zawartego w dniu 13 czerwca 2007 r. nie doszło.

W konsekwencji argumentacja strony pozwanej oparta na nabyciu przez powódkę prawa do emerytury w marcu 2007 r. jest nieskuteczna.

Powódka była zatrudniona w (...) na stanowisku Dyrektora(...) Po przejęciu tej spółki przez spółkę pozwaną na podstawie porozumienia zmieniającego warunki pracy z dniem 1 sierpnia 2007 r. objęła stanowisko Kierownika D. Spraw (...)Dział kierowany przez powódkę podlegał pod Biuro Spraw (...), którego dyrektorem była A. S. (1). Po połączeniu spółek strona pozwana nie zmieniła wysokości wynagrodzenia powódki mimo, że było ono znacząco wyższe od wynagrodzeń innych osób zatrudnionych na analogicznych stanowiskach.
W dniu 25 marca 2010 r. w drodze porozumienia stron powódka otrzymała VIII grupę zaszeregowania. Jej wynagrodzenie podstawowe wynosiło 17.283 zł mimo, że widełki w tej grupie zostały określone w wysokości od 1.700 zł do 15.500 zł (Protokół Dodatkowy nr 2 do Układu Zbiorowego).

Z uzupełniającego postępowania dowodowego przeprowadzonego przez Sąd Apelacyjny wynika, że kierownicy działów posiadali wynagrodzenia zasadnicze w przedziale od 4.600 zł do 9.390 zł z jednym wyjątkiem Kierownik D. Planowania miał wynagrodzenie zasadnicze 12.687 zł (zestawienie k. 201).

Powódka zajmowała stanowisko Kierownika D. (...) (...) ( (...)) jej odpowiedniczka w innym Zakładzie (...) miała wynagrodzenie zasadnicze 6.280 zł.

Zmiany organizacyjne dotyczące struktury organizacyjnej Biura (...), wprowadzone od dnia 1 stycznia 2011 r. aneksem nr (...) z dnia 26 października 2010 r. do Zarządzenia nr (...) Prezesa Zarządu P.- (...) z dnia 10 lipca 2009 r., miały na celu stworzenie efektywnej i jednolitej struktury Biura (...)wyeliminowanie podziału na obsługę kadrową (...) i pozostałych zakładów pozwanej spółki, których ilość uległa zwiększeniu w związku z inkorporacją z dniem 31 grudnia 2010 r. kolejnych spółek w ilości siedmiu. Nowy schemat organizacyjny przewidywał, podległe Dyrektorowi (...) Dział (...) obsługujące wszystkie komórki (zakłady) organizacyjne pozwanej spółki. Powódce zaproponowane zostało stanowisko Kierownik (...)zajmującej się obsługą spraw socjalnych i relacjami ze związkami zawodowymi. Pracodawca wysoko oceniał doświadczenie powódki w zakresie obsługi spraw socjalnych, w tym Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jak również jej umiejętność prowadzenia negocjacji z organizacjami związkowymi. Powódka wnioskowała o pozostawienie jej wynagrodzenia na dotychczasowym poziomie do kwietnia 2012 r., do czasu uzyskania przez nią prawa do nagrody jubileuszowej oraz przyznania jej stanowiska Kierownika Działu (...). Z uwagi na brak akceptacji na tę propozycję powódka nalegała na dokonanie wypowiedzenia zmieniającego do końca roku 2010 z uwagi na upływ okresu gwarancyjnego zawartego w Porozumieniu (4 lata od dnia wpisania do rejestru przedsiębiorców połączenie (...) S.A. i (...) S.A.) w kwietniu 2011 r.
W dniu 29 grudnia 2010 r. dyrektor A. S. (1) przesłała powódce wniosek dotyczący zmiany jej warunków pracy i płacy, jeszcze w tym samym dniu powódka przesłała projekt wypowiedzenia. Była to korespondencja e-mailowa. W dniu 30 grudnia 2010 r. pracodawca wręczył powódce wypowiedzenie zmieniające wskazujące nowe stanowisko: Kierownik Sekcji (...) wynagrodzenie 7.000 zł (VII grupa zaszeregowania), premia i dodatkowe składniki wynagrodzenia określone w Układzie Zbiorowym. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano restrukturyzację Biura (...) w tym likwidację stanowiska Kierownika Działu (...)

Ustalenia powyższe zostały dokonane w sprawie VIII P 15/11 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z powództwa E. S. przeciwko (...) S.A. o odszkodowanie. Stan faktyczny ustalony przez Sąd Rejonowy nie był przez powódkę kwestionowany.

We wskazanej sprawie zasądzone zostało prawomocnie na rzecz powódki odszkodowanie w kwocie 66.490,80 zł na podstawie art. 45 § 1 k.p. z uwagi na naruszenie art. 38 k.p. wobec nieprzeprowadzenia konsultacji ze związkami zawodowymi przed dokonaniem wypowiedzenia (wyrok z uzasadnieniem Sądu Okręgowego koperta k. 210 zaliczony do materiału dowodowego niniejszej sprawy).

Wskazany wyrok z uwagi na zakres powagi rzeczy osądzonej uprawnia w postępowaniu niniejszym do dokonania oceny przesłanki wypowiedzenia zmieniającego .

W ocenie Sądu Apelacyjnego strona pozwana udowodniła, iż przesłanka w postaci zmian strukturalnych i likwidacji stanowiska zajmowanego przez powódkę była rzeczywista.

Sąd Apelacyjny, w oparciu o materiał dowodowy, stwierdza, iż wypowiedzenie zmieniające, niekorzystne z punktu widzenia powódki, zostało zlożone przez stronę pozwaną z zamiarem kontynuowania stosunku pracy na zmienionych warunkach.

Sąd Apelacyjny zwraca uwagę, iż kierownicy sekcji posiadali wynagrodzenie w granicach od 3.837 zł do 6.668 zł, jedynie P. J. Kierownik Sekcji (...) miał wynagrodzenie 7.658 zł (zestawienie
k. 202).

Podkreślenia wymaga, iż uznanie za zasadne roszczenia powódki w sprawie niniejszej przez Sąd Okręgowy oparte wyłącznie na stwierdzeniu, iż odmowa przyjęcia niekorzystnych warunków płacowych była usprawiedliwiona, nie uwzględnia podstawy zgłoszenia tego roszczenia a mianowicie Porozumienia dotyczącego gwarancji zatrudnienia.

Sąd Apelacyjny wskazuje na orzecznictwo Sądu Najwyższego w tej kwestii. W wyroku z dnia 11 grudnia 2009 r. II PK 158/09 (OSNP 2011/11/-14/170) Sąd Najwyższy zwarł tezę: Złożenie przez pracodawcę wypowiedzenia zmieniającego może być uznane za niedotrzymanie gwarancji zatrudnienia tylko wówczas, gdy z całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności z treści zaproponowanych pracownikowi nowych warunków pracy i płacy, wynika, że rzeczywista wolą pracodawcy nie jest kontynuacja stosunku pracy, lecz jego definitywne zakończenie.

Z wcześniejszych wywodów wynika, iż nie zostały wykazane przesłanki świadczące o woli pracodawcy definitywnego zakończenia stosunku pracy z powódką. Przekonywujące jest twierdzenie strony pozwanej o zamiarze pozostawienia powódki w zatrudnieniu. Powódka nie stawiała takiego zarzutu koncentrując się wyłącznie na swoim uprawieniu nieprzyjęcia zaproponowanych jej owych warunków z uwagi na znaczące obniżenie wynagrodzenia zasadniczego. Powódka nie kwestionowała, iż jej wynagrodzenie, oparte na wysokości otrzymywanej w (...) znacznie przekraczało wynagrodzenie na analogicznych stanowiskach w pozwanej spółce.

Sąd Apelacyjny w pełni podziela argumentację przywołanej tezy zawartej w uzasadnieniu do wyroku z dnia 11 grudnia 2009 r. Oczywiste jest, że wypowiedzenie zmieniające jest konieczne jedynie w przypadku zmiany warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika. Decydujące znaczenie należy więc przypisać nie temu, że nowe warunki były niekorzystne, ale temu, że ich zmiana była uzasadniona w rozumieniu art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 1 k.p.

Taka uzasadniona zmiana warunków pracy i płacy pracowników jest dopuszczalna i stanowi w istocie jedną z przesłanek dotrzymania gwarancji zatrudnienia, polegającej na utrzymaniu miejsc pracy.

Nie można bowiem wymagać od pracodawcy, aby przez wiele lat nie dokonywał żadnych zmian w zakresie warunków pracy i płacy swoich pracowników mimo, że występują uzasadniające to względy organizacyjne, ekonomiczne. Wynikająca z porozumienia gwarancja dotyczyła zatrudnienia, a nie jego warunków. Pozwana spółka przedstawiła rzeczywiste przyczyny zmian strukturalnych, których celem było usprawnienie funkcjonowania powiększającego się przedsiębiorstwa oraz ujednolicenie poziomu wynagrodzeń w analogicznych grupach pracowników. Przedstawione powódce warunki pracy były zgodne z jej kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym, a warunki wynagrodzenia na wysokim poziomie na zaproponowanym stanowisku w porównaniu do innych Kierowników Sekcji.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny w Warszawie zmienił zaskarżony wyrok i oddalił powództwo wobec braku przesłanek z § 4 ust. 2 Rozporządzenia.

O kosztach procesu za obie instancje Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. uwzgledniające koszty zastępstwa procesowego w kwocie 5.400 zł oraz zwrot opłaty apelacyjnej w kwocie 5.346 zł.

Sędziowie: PRZEWODNICZĄCY

G. M. G.-D.

E. J.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE