UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 82/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 3 listopada 2022r., sygn.akt XII K 635/20.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Ł. S.

Ł. S. zaatakował T. N. i kilkunastokrotnie uderzył go pięściami w głowę oraz przewrócił na ziemię.

W wyniku działania Ł. S. pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci podbiegnięcia krwawego i obrzęku okolicy oczodołu prawego, dwóch powierzchownych obrażeń okolicy jarzmowej prawej, złamania kości nosa bez przemieszczenia z towarzyszącym obrzękiem, co stanowiło naruszenie czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia lekkiego stopnia, trwający nie dłużej niż 7 dni oraz obrażenia kolana prawego, co stanowiło naruszenie czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia średniego stopnia.

Ustna i pisemna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny sądowej.

180-181,187-196.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.1.1.

Ustna i pisemna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Opinia jasna, spójna i pełna. Sporządzona przez biegłego lekarza posiadającego wiadomości specjalne konieczne do wydania opinii, w oparciu o całokształt pozyskanej do sprawy dokumentacji. Brak podstaw do odmowy nadania przymiotu wiarygodności.

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który mógł mieć wpływ na jego treść, polegający na pominięcia przy dokonywaniu ustaleń faktycznych istotnego dowodu w postaci świadectwa sądowo-lekarskich oględzin ciała Zakładu Medycyny Sądowej UM we W. z dnia (...). wraz z badaniem kontrolnym przeprowadzonym w dniu 15. (...)., a tym samym obrazę art. 410 k.p.k., skutkujący przyjęciem w opisie czynu przypisanego oskarżonemu zakresu obrażeń pokrzywdzonego jedynie na podstawie opinii sądowo-lekarskiej z dnia (...)., będącą, zdaniem skarżącego, opinią niepełną, albowiem nie uwzględniającą wszystkich doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń, zwłaszcza w zestawieniu ze świadectwem sądowo-lekarskich oględzin ciała Zakładu Medycyny Sądowej; UM we W. z dnia (...). wraz z badaniem kontrolnym przeprowadzonym w dniu (...) r.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty oskarżyciela posiłkowego zasługiwał na uwzględnienie.

Szczegółowa analiza akt przedmiotowego postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy - co do zasady - zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art.7k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art.424k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczające podstawy do przypisania oskarżonemu Ł. S. winy i sprawstwa w zakresie zarzuconego mu czynu. Słuszności orzeczenia o winie i sprawstwie oskarżonego nie kwestionował również - co do zasady - sam apelujący.

Sąd Odwoławczy aprobuje w pełni przyjęte przez Sąd I instancji stanowisko, że podstawą czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie winny być przede wszystkim dowody o charakterze obiektywnym w postaci zgormadzonej do sprawy dokumentacji, w tym dokumentacji medycznej pokrzywdzonego oraz opinii biegłego, a także zeznania przesłuchanych do sprawy świadków – pokrzywdzonego T. N., M. G., A. B., a także zeznania B. L.- które uznano za zasadniczo wiarygodne. Uwzględnieniu przy ustaleniu stanu faktycznego sprawy podlegały nadto także wyjaśnienia samego oskarżonego Ł. S., który nie przeczył, że doszło do inkryminowanego zdarzenia, choć w jego ocenie miało one charakter wzajemnej „szarpaniny”, w której zarówno pokrzywdzony jak i oskarżony występowali w równych rolach (nikt nie miał przewagi). Powyższe wyjaśnienia oskarżonego nie wytrzymują jednakże konfrontacji z pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym, w tym zwłaszcza dowodami o charakterze obiektywnym w postaci dokumentacji medycznej, opinii biegłego, a także zeznań pokrzywdzonego i świadka M. G. – z których jednoznacznie wynika, że to oskarżony zaatakował pokrzywdzonego i zajście nie miało, jak chce oskarżony, charakteru „szarpaniny”.

Wyżej wskazane dowody o charakterze obiektywnym w postaci pozyskanej do sprawy dokumentacji, a także opinii biegłego oraz zeznań przesłuchanych do sprawy świadków w zestawieniu z pozostałym pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym, przesądziły o uznaniu oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu czynu. Jak pokreślono już wyżej słuszności orzeczenia o winie i sprawstwie oskarżonego Ł. S. nie kwestionował - co do zasady -również sam apelujący. W tym zakresie zarzuty skarżącego koncentrują się przede wszystkim na prawidłowości ustalenia przez Sąd Rejonowy przebiegu inkryminowanego zdarzenia - a to ilości zadanych przez oskarżonego pokrzywdzonemu ciosów oraz doznanych na ich skutek przez pokrzywdzonego obrażeń. W tym zakresie wskazując tu na pominiętą przy dokonywaniu ustaleń faktycznych przez Sąd Rejonowy świadectwo sądowo-lekarskich oględzin ciała Zakładu Medycyny Sądowej UM we W. z dnia (...). wraz z badaniem kontrolnym przeprowadzonym w dniu (...) r.

W powyższy zakresie wskazać należy po pierwsze, że błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynikać może bądź to z niepełności postępowania dowodowego (błąd braku), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd dowolności). Może on być zatem wynikiem nieznajomości określonych dowodów (w tym przypadku pominiecie dokumentacji wskazywanej przez skarżącego, a znajdującej się w aktach sprawy – dokumentacja medyczna załącznik do sprawy) lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art.7k.p.k.). Do naruszenia wskazywanego przez skarżącego przepisu art.410k.p.k. dochodzi zaś poprzez bądź to oparcie orzeczenia na okolicznościach nieujawnionych w toku rozprawy głównej, bądź też przez pominięcie przy wyrokowaniu ujawnionych w toku rozprawy głównej okoliczności tak korzystnych, jak i niekorzystnych dla oskarżonego.

Uwzględniając zarzut skarżące oraz wniosek zawarty we wniesionej apelacji w toku postępowania odwoławczego postanowieniem z dnia 23 maja 2022 r. dopuszczono dowód z uzupełniającej ustnej opinii biegłego, a następnie dnia 11 lipca 2022 r. dowód z pisemnej uzupełniające opinii biegłego - po zapoznaniu się przez niego z całością dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy, w tym wskazywanej wyżej dokumentacji - jako, że pozyskana do sprawy na etapie postepowania przygotowawczego opinia nie uwzględniała całokształtu pozyskanej do sprawy dokumentacji medycznej. Jak wskazał tu biegły w ustnej opinii uzupełniającej z dnia 11 lipca 2022r. dokumentacja na które bazował sporządzając opinie, w tym karta informacyjna z (...) we W., dotyczy przede wszystkim obrażeń zagrażających życiu, stąd lekarz mający kontakt z pacjentem skupia się tu przede wszystkim na poważnych obrażeniach i jak wskazał biegły, co wiadomym jest mu z własnego doświadczenia, dokument taki nie zawiera zwykle całościowego, szczegółowego opisu obrażeń. Takie opisy dokonywane są przez lekarzy medycyny sądowej, podczas oględzin ciała i stąd wynikać tu mogą pewne rozbieżność miedzy obrażeniami opisanymi w dokumentacji medycznej pochodzącej ze szpitala i z karetki pogotowania, a obrażeniami opisanymi u pokrzywdzonego w Zakładzie Medycyny Sądowej.

Jak wynika z wniosków pisemnej i ustnej opinii uzupełniającej biegłego doznane przez pokrzywdzonego obrażenia kolana prawego spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia średniego stopnia. Pozostałe zaś obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia lekkiego stopnia. Doznane przez pokrzywdzonego obrażenia powstały w wyniku działania narzędzia lub narzędzi twardych i tępych, tępokrawędzistych w mechanizmie czynnym lub biernym. Mogły powstać od co najmniej kilkunastu, a prawdopodobnie kilkudziesięciu uderzeń narzędziem twardym i tępokrawędzistym, jak np. pięści. Część z nich w zakresie kończyn górnych, mogła być skutkiem chwytania i szarpania za kończyny górne.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia, poprzez zmianę opisu zarzucanego czynu w wyroku poprzez zastąpienie słów „kilkukrotnie uderzył pięściami” na „kilkunastokrotnie uderzył pięściami” oraz zmiana punktu I wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu za czyn z art. 157 § 1 k.k. kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Alternatywnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia zasadności podniesionego zarzutu, dokonano stosownej korekty zaskarżonego wyroku, o czym wypowiedziano się szerzej w pkt. 5.2.

3.2.

Obraza przepisów postępowania, mogącej mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez naruszenie art.413 § 2 pkt 1 k.p.k. poprzez niedokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu w zaskarżonym wyroku, przez co nie odzwierciedla on istotnych okoliczności zachowania się oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 436 k.p.k. nie odnosi się do powyższego zarzutu apelacji jako, że wobec dokonanej przez Sąd Odwoławczy w wyniku częściowego uwzględnienia zarzutów skarżącego zmiany zaskarżonego wyroku - rozpoznanie podnoszonego uchybienia byłoby bezprzedmiotowe i tym samym zbędne.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że do spełnienia określonego w art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. obowiązku dokładnego określenia czynu przypisanego oskarżonemu wystarczającym jest posłużenie się takimi sformułowaniami, które w sposób niebudzący wątpliwości odpowiadają treści poszczególnych znamion przypisanego sprawcy czynu zabronionego. Jak wskazuje się bowiem słusznie w orzecznictwie współczesny proces karny nie jest procesem formułkowym i przy konstruowaniu opisu czynu zabronionego dopuszczalne jest użycie wyrażenia synonimicznego. Opis czynu przypisanego nie musi posługiwać się ściśle językiem ustawowym, a wystarczające jest aby sformułowania w nim użyte oddawały pełen sens zachowania sprawcy i odzwierciedlały wszystkie znamiona danego typu czynu zabronionego oraz były w tym zakresie zgodne z poczynionymi w sprawie ustaleniami faktycznymi ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2019 r., sygn. akt V KK 109/18; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 września 2018 r., sygn. akt II AKa 355/18).

Wniosek

Zmiana opisu zarzucanego czynu w wyroku poprzez zastąpienie słów „kilkukrotnie uderzył pięściami” na „kilkunastokrotnie uderzył pięściami”.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.3.

Rażąca niewspółmierność kary wobec oskarżonego zawartą w punkcie I wyroku w postaci wymierzenia oskarżonemu kary 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go do nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym, wynikającej z niedostatecznego uwzględnienia przy orzekaniu kary stwierdzonych okoliczności obciążających oskarżonego, mającego wpływ na wymiar kary, a zwłaszcza wysokiego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, rodzaju i charakteru naruszonego dobra prawnego jakim jest zdrowie, sposobu życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstw, a w szczególności faktu, że oskarżony był uprzednio karany, jak również celów, jakie kara powinna spełnić w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej, które to okoliczności wskazują, że orzeczona kara jest rażąco niewspółmierna i uzasadnia wymierzenie oskarżonemu kary surowszej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W kwestii orzeczonej wobec oskarżonego kary za czyn zakwalifikowany z art.157§1k.k. i art.157§2k.k. w zw. z art.11§ 2 k.k. - wypowiedziano się w pkt 5.2.

Wniosek

Zmiana punktu I wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu za czyn z art. 157 § 1 k.k. kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.4.

Obraza przepisów prawa materialnego, a to w zakresie niezastosowanie wobec oskarżonego środka karnego w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody zgodnie z art.46§1k.k., pomimo złożonego wniosku w tym zakresie w trybie art. 49a k.p.k., podczas, gdy zebrane dowody w sprawie pozwalały na orzeczenie takiego obowiązku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art.46§1k.k. w razie skazania Sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej obligatoryjnie orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Orzeczenie obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za krzywdę na podstawie art. 46 § 1 k.k. ma charakter obligatoryjny, jeżeli z wnioskiem o jego zastosowanie wystąpił pokrzywdzony lub inny podmiot uprawniony. Innymi słowy, Sąd nie może odmówić nałożenia obowiązku naprawienia szkody, w przypadku gdy udowodniono, tak winę oskarżonego, jak i konkretną szkodę, a pokrzywdzony złożył wniosek o takie orzeczenie.

Przy ustalaniu wysokości obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę Sąd ma obowiązek stosowania przepisów prawa cywilnego. Szkoda jest rozumiana w doktrynie prawa cywilnego jako „uszczerbek poniesiony przez poszkodowanego w dobrach prawnie chronionych, „uszczerbek, jakiego w swoich dobrach lub interesach doznała określona osoba, jeżeli są to dobra lub interesy prawnie chronione”. Obejmuje zarówno uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Szkoda majątkowa obejmuje zarówno rzeczywistą stratę w majątku pokrzywdzonego ( damnum emergens), czyli pomniejszenie strony czynnej majątku wskutek zmniejszenia się aktywów lub zwiększenia pasywów, jak i utratę spodziewanych korzyści ( lucrum cessans), które pokrzywdzony mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W przypadku drugiej kategorii uszczerbku istotne pozostaje wysokie (graniczące z pewnością) prawdopodobieństwo osiągnięcia owych korzyści, oceniane zawsze indywidualnie, nie zaś w odniesieniu do typowych okoliczności, które to cechy pozwalają odróżnić kompensowane szkody od prawnokarnie irrelewantnych tzw. szkód ewentualnych, czyli utraconej szansy na powiększenie majątku. Pojęcie szkody z art. 46 § 1 k.k. należy traktować szeroko. Pamiętać przy tym należy także, że obowiązek naprawienia szkody przez oskarżonego dotyczy tylko tej szkody, której nie naprawiono, i Sąd – orzekając na podstawie art. 46 § 1 k.k. – musi mieć na względzie rozmiar już naprawionej szkody. Obowiązek naprawienia szkody wygasa zatem, gdy pokrzywdzony odzyska w trakcie procesu całość należnej mu rekompensaty (D.Gruszecka [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 46).

Jeżeli orzeczenie obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za krzywdę wiązałoby się ze znacznymi komplikacjami, Sąd uprawniony jest do zastosowania rozwiązania zastępczego, którym jest nawiązka z art. 46 § 2 k.k. Pełni ona funkcję „zryczałtowanego odszkodowania” ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2022 r., II AKa 401/21). Powyższe rozwiązanie, jak wskazuje się w piśmiennictwie, podyktowane jest względami praktycznymi oraz trudnościami w zakresie dowodzenia w toku postepowania karnego precyzyjnych rozmiarów szkody, co mogłyby prowadzić do przewlekłości w sytuacji, gdy zasadnicze okoliczności ujęte w akcie oskarżenia zostały już ustalone.

W przedmiotowej sprawie, jak słusznie wskazuje Sąd Rejonowy z uwagi na jej charakter i przedmiot, w tym już choćby samą obszerność zgromadzonej do sprawy dokumentacji, w tym dokumentacji medycznej pokrzywdzonego - orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na jego rzecz jest znacznie utrudnione, albowiem dokładne wyliczenie szkody bez znacznego przedłużenia postępowania, gdy wszystkie okoliczności ujęte w akcie oskarżenia zostały już ustalone, jest niemożliwe. Stąd też Sąd Rejonowy na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w wysokości 5.000 zł. Oskarżony swoim czynem wyrządził bowiem pokrzywdzonemu krzywdę, polegającą na odczuwaniu bólu fizycznego oraz cierpień psychicznych, rozciągniętych na przestrzeni niemałego odcinka czasu. Jest to kwota adekwatne do stopnia, rozmiaru i czasu doznanych cierpień.

Mając powyższe na uwadze, nie ulega zatem wątpliwości, że zarzut naruszenia art.46§1 k.k. poprzez jego niezastosowanie jest błędny.

Podkreślić na końcu należy, że rozstrzygnięcie sądu karnego w przedmiocie wysokości nawiązki nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu przez pokrzywdzonego niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego.

Wniosek

Orzeczenie na podstawie art.46§1k.k. wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego obowiązku naprawienia szkody zgodnie ze zgłoszonym przez pokrzywdzonego wnioskiem z dnia 16.08.2021r.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do dokonania wnioskowanej przez skarżącego zmiany zaskarżonego wyroku.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 19 grudnia 2022r., sygn. akt XII K 635/20.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zasługiwała na częściowe uwzględnienie. W zakresie dokonanej korekty zaskarżonego wyroku oraz jej powodów wypowiedziano się szczegółowo w pkt 3.1 oraz 5.2.

W pozostałym zaś zakresie wskazać należy, że przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna nie wykazała innych uchybień Sądu I instancji, które mogłyby skutkować wzruszeniem zaskarżonego wyroku wskazywanych przez skarżącego. Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się również w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu z urzędu, niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia.

W tym stanie rzeczy, przy braku innych wad orzeczenia branych pod uwagę z urzędu, zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w pozostałym zakresie utrzymano w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyrok w ten sposób, iż uznano oskarżonego Ł. S. za winnego tego, że w dniu 9 września 2020 roku we W. przy ulicy (...) kilkunastokrotnie uderzył pięściami w głowę T. N. oraz przewrócił go na ziemię w wyniku czego pokrzywdzony doznał podbiegnięcia krwawego i obrzęku okolicy oczodołu prawego, dwóch powierzchownych obrażeń okolicy jarzmowej prawej, złamania kości nosa bez przemieszczenia z towarzyszącym obrzękiem co stanowiło naruszenie czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia lekkiego stopnia z art.157§2k.k. oraz obrażenia kolana prawego które spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia średniego stopnia o których mowa w art.157§1 k.k., to jest za winnego czynu z art.157§1k.k. i art.157§2k.k. w zw. z art.11§2 k.k. i za tak opisany czyn na podstawie art.157§1k.k. w zw. z art.11§3k.k. oraz art.34§1k.k. przy zastosowaniu art.37a§1k.k. wymierzono karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej i kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez sąd w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Zwięźle o powodach zmiany

Dopuszczona w toku postepowania odwoławczego ustna i pisemna uzupełniająca opinia biegłego, sporządzona w oparciu o całokształt pozyskanej do sprawy dokumentacji medycznej, w tym w postaci świadectwa sądowo-lekarskich oględzin ciała (...) we W. z dnia (...). wraz z badaniem kontrolnym przeprowadzonym w dniu (...) r. - wykazała, iż doznane przez pokrzywdzonego w wyniku inkryminowanego zdarzenia obrażenia kolana prawego spowodowały naruszenie czynności narządów jego ciała i rozstroju zdrowia średniego stopnia, pozostałe zaś obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia lekkiego stopnia. Doznane przez pokrzywdzonego obrażenia powstały w wyniku działania narzędzia lub narzędzi twardych i tępych, tępokrawędzistych w mechanizmie czynnym lub biernym i mogły powstać od co najmniej kilkunastu, a prawdopodobnie kilkudziesięciu uderzeń narzędziem twardym i tępokrawędzistym, jak np. pięści. Część z nich w zakresie kończyn górnych, mogła być skutkiem chwytania i szarpania za kończyny górne.

Mając powyższe na uwadze dokonano stosownej korekty zaskarżonego wyroku w zakresie tak opisu przypisanego oskarżonemu Ł. S. czynu jak i jego kwalifikacji prawnej, uznając ostatecznie oskarżonego za winnego czynu zakwalifikowanego z art.157§1k.k. i art.157§2k.k. w zw. z art.11§ 2 k.k. i orzekając wobec oskarżonego za tak opisany i zakwalifikowany czyn na podstawie art.157§1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz art. 34 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. karę 8 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej i kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez sąd w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Wymierzając oskarżonemu za przypisany mu czyn karę miano tu na uwadze stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, w tym z uwagi w szczególności na rodzaj i charakter naruszonego dobra, a to zdrowie, rozmiar wyrządzonej i grożącej szkody, zarówno majątkowej, jak i niemajątkowej pokrzywdzonemu, sposób i okoliczności popełnienia czynu, w tym działanie oskarżonego bez istotnej przyczyny, z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, chociaż nagłym. Uwzględnieniu podlegały tu nadto także właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa (oskarżony jest 39 letnim, a w chwili popełniania czynu 36 dorosłym mężczyzną, bezdzietnym, bez wyuczonego zawodu, o wykształceniu ogólnym, pracującym jako dostawca, wcześniej karanym za przestępstwo przeciwko mieniu), a także zachowanie się po jego popełnieniu, biorąc również pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które orzeczona kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności uznano za zasadne orzeczenie oskarżonemu na podstawie art.157§1k.k. w zw. z art.11§3k.k. oraz art.34§1k.k. przy zastosowaniu art.37a§1k.k. kary 8 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej i kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez sąd w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Uwzględniając zarówno stopień winy jak i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, który uznano za wysoki, mając na uwadze okoliczność czynu oraz sylwetkę osobowościową sprawcy kara ta, prócz sprawiedliwościowych i prewencyjnych, zrealizuje również cele wychowawcze, uświadamiając oskarżonemu wagę jego czynu oraz przekonując, że nie można bezkarnie lekceważyć przepisów prawa.

W kontekście wnioskowanej przez skarżącego kary bezwzględnego pozbawienia wolności uznano, że była by to kara zbyt surowa, nie uwzględniająca w szczególności w wystarczającym stopniu celów wychowawczych wobec oskarżonego. Słusznie wskazuje tu Sąd Rejonowy, że przy uwzględnieniu wskazanych wyżej kryteriów to właśnie kara ograniczenia wolności będzie karą najbardziej adekwatną do popełnionego czynu, a jednocześnie będzie karą, która z największym prawdopodobieństwem wdroży oskarżonego do poszanowania obowiązującego porządku prawnego.

Na końcu odnosząc się do wnioskowanego przez skarżącego orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego uznano jego orzeczenia za niecelowe. Oskarżony i pokrzywdzony są osobami dla siebie obcym, znają się jedynie z widzenia. W dniu zdarzenia mieli ze sobą kontakt przypadkowy, następnie zaś oskarżony jednokrotnie kontaktował się z pokrzywdzonym proponując zadośćuczynienie za wycofanie oskarżenia, a także w ramach toczącego się postepowania karnego. Samo zamieszkiwanie pokrzywdzonego i oskarżonego na tym samym osiedlu, czy też spożywanie oskarżonego alkoholu nie sposób uznać za wystarczające podstawy do orzeczenia wnioskowanego środka karnego, tym bardziej na maksymalny dopuszczalny okres.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art.29 ust. 1 ustawy - Prawo o adwokaturze, kosztami pomocy prawnej z urzędu udzielonej oskarżycielowi posiłkowemu w postępowaniu odwoławczym obciążono Skarb Państwa. Zasądzona z tego tytułu kwota - wynosząca 723,24 zł (w tym VAT) - została ustalona w oparciu o § 17 ust. 2 pkt 4 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata.

IV.

Orzeczenie oparto na podstawie art.635 k.p.k.

7. PODPIS

SSO Marcin Sosiński

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					1.
Podmiot wnoszący apelację					Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Prawidłowości ustalenia przebiegu inkryminowanego zdarzenia - a to ilości zadanych przez oskarżonego pokrzywdzonemu ciosów oraz doznanych na ich skutek obrażeń, a także rozstrzygnięcie o karze oraz brak rozstrzygnięcia o środku kompensacyjnym w postaci obowiązku naprawienia szkody oraz środku karnym w postaci zakazu zbliżania się.
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść		☐ w całości
		☒ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☒		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒	zmiana