WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2022 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Katarzyna Gurgacz

Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Wulw - Kondej

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2022 r. w Krośnie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku E. C.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania

o Niepełnosprawności w (...)

(...) w (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności małoletniej (...)

na skutek odwołania E. C.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania

o Niepełnosprawności w (...)

w (...)

z dnia 9 lutego 2022 roku numer sprawy: (...) (...) (...) (...)

o d d a l a o d w o ł a n i e.

Sędzia Katarzyna Gurgacz

Sygn. akt IV U 139/22

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 24 listopada 2022 roku

Orzeczeniem z dnia 9.02.2022 r. nr sprawy: (...) (...) (...) (...) Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) w (...) uchylił zaskarżone orzeczenie wydane przez (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) i zaliczył małoletnią (...) do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności symbol 03-L na stałe.

Przedmiotowe orzeczenie zaskarżyła wnioskodawczyni E. C., wnosząc o jego zmianę i orzeczenie, że małoletnia wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji przewyższającego wsparcie potrzebne osobie w danym wieku, albowiem małoletnia ma głęboki niedosłuch. Jej rozwój fizyczny i emocjonalny zatrzymał się na etapie dziecka 8-9 letniego. Nie rośnie od trzech lat.

W odpowiedzi na odwołanie wnioskodawczyni Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) przekazał odwołanie do rozpoznania.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dokonał następujących ustaleń:

W opinii sądowej z dnia 9.08.2022 r. biegła sądowa K. N. specjalista psychiatra i D. G. specjalista psycholog w oparciu o przeprowadzone badanie psychiatryczno - psychologiczne, całokształt danych z akt sprawy, dostępnych opinii psychologicznych, dokumentacji medycznej, wywiadu z matką zgodnie stwierdziły centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego.

Małoletnia jest niepełnosprawna od urodzenia z symbolem 03 - L, przejawia centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego wynikające z nieprawidłowego funkcjonowania wyższych funkcji słuchowych, co skutkuje problemami ze zrozumieniem dłuższych poleceń i pytań, skarżenie się na nadmierny hałas, cichą mową, zaburzoną koncentracją i deficytami uwagi słuchowej. Mimo doświadczania przez badaną problemów w relacjach społecznych, trudności w nauce szkolnej oraz rozumieniu kontekstu sytuacyjnego jest w stanie w wystarczającym stopniu funkcjonować w codziennym życiu. Uczęszcza do liceum (...), jest samodzielna w zakresie wszystkich czynności dnia codziennego, komunikuje się werbalnie, korzysta z systemu FM, potrafi w miarę możliwości samodzielnie zaspokajać własne potrzeby, a te które przekraczają jej zasoby zgłasza najbliższym, ma w nich rozeznanie.

W związku z powyższym małoletnia (...) nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

W opinii uzupełniającej z dnia 7.09.2022 r. biegłe stwierdziły, że małoletnia (...) z uwagi na:

1) stwierdzony badaniem oraz na podstawie dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy zakres ograniczenia sprawności opisany szczegółowo w opinii głównej z dnia 18.07.2022 roku;

2) fakt kontynuowania nauki;

3) oraz uwzględniając ponadto wyrok SN z dnia 08.02.2017; Sygn. akt I UK 73/16;

wymaga konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna w procesie jej leczenia, rehabilitacji i edukacji w rozumieniu art. 6b ust 3 pkt 8 Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. 

W opinii sądowej z dnia 11.10.2022 r. biegły S. Ł. specjalista otolaryngolog uznał, że wydanie rzetelnej opinii zaocznej pozostaje w zakresie możliwości i nie wymaga narażania odwołującej się osoby na daleką podróż w jej stanie zdrowia i w czasie niepewnej sytuacji epidemiologicznej związanej z pandemią covid, tym bardziej, że osoba odwołująca się pozostaje w grupie zwiększonego ryzyka.

Przeprowadzona analiza pozwoliła na ustalenie przyczyny odwołania, dolegliwości ze strony narządów otolaryngologicznych i oczekiwań osoby odwołującej się.

Biegły rozpoznał u małoletniej zaburzenia przetwarzania słuchowego. W wyniku tego stwierdził u małoletniej (...):

1. Problemy szkolne z pisaniem, czytaniem.

2. Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego 

W związku z powyższym biegły stwierdził, że należy zaliczyć osobę odwołującą się - do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym - 03-L

- na stałe.

Osoba poddana badaniu jest dzieckiem zaliczonym do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym. Wymaga współudziału opiekuna w procesie leczenia i rehabilitacji oraz edukacji. Oczywiście wymaga pomocy i opieki ze strony rodziców, jak każde inne dziecko w jej wieku.

Wskazania w stosunku do osoby odwołującej się to rehabilitacja, zaopatrzenie w przedmioty zgodnie z dysfunkcją.

Nie wymaga natomiast opieki i pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Dowód : opinia k. 26-29, uzupełnienie k.36, opinia k.48-49.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego oraz opinii biegłych sądowych.

Sąd podzielił pogląd wypływający z opinii biegłych, albowiem są one wyczerpująca, zostały sporządzone w oparciu o wszelki dostępny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych / t.j. Dz. U. z 2018 r., poz.511 ze zm./ ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1)znaczny;

2)umiarkowany;

3)lekki.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

W niniejszej sprawie Sąd oparł się na opinii biegłych sądowych. W swych opiniach biegli jednomyślnie stwierdzili, że małoletnia wymaga jedynie współudziału opiekuna w procesie leczenia i rehabilitacji oraz edukacji. W związku z tym można ja zaliczyć do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności.

Sąd podzielił pogląd wypływający z opinii biegłych. Zostały one wydane przez specjalistów w swoich dziedzinach. Są rzeczowe i spójne. Odpowiadają na pytania zadane przez sąd. Brak jest przesłanek, które poddawałyby je w wątpliwość.

Wnioskodawczyni w zarzutach do opinii biegłych (k.60-65) jedynie wskazała ogólnie, że nie zgadza się z ustaleniem biegłych w zakresie braku wskazania opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz przedłożyła nowe dowody. Sąd zauważa, że dowody (k. 61,64 i 65) wnioskodawczyni miała możliwość przedłożenia na wcześniejszym etapie postępowania, a nie dopiero po wydaniu przez biegłych opinii, z tym że dowody te powstały już po wydaniu orzeczenia przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) w (...), natomiast dowód (k. 62-63) powstał już po wydaniu opinii przez biegłych.

Przedłożona w ślad za pismem wnioskodawczyni z dnia 22.11.2022 r. dokumentacja medyczna (k.61-65) nie może być wzięta przez sąd pod uwagę albowiem sąd orzeka wg stanu medycznego istniejącego w dacie wydawania orzeczenia przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Stanowić może ona jedynie podstawę do ponownego wystąpienia z wnioskiem o ustalenie niepełnosprawności.

Gdyby z dokumentacji przedstawionej w trakcie procesu wynikało nowe schorzenie, które ujawniło się w trakcie procesu sądowego, wówczas stosownie do art. 477 ¹⁴ § 6 kpc sąd uchyliłby orzeczenie i przekazał sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.

Uchylenie zaskarżonego orzeczenia również nie mogło mieć miejsca, bowiem przedłożenie przez wnioskodawczynię dodatkowej dokumentacji medycznej nie stanowi nowej okoliczności, o której mowa w cytowanym art. 477 ¹⁴ § 6 kpc.

Zgodnie z wyrokiem SA w Gdańsku z dnia 5 maja 2017r. (III AUa 2144/16) „Nowe okoliczności”, to schorzenia istniejące przed wydanie decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego. Orzeczenie to odnosi się wprawdzie do § 4 art. 477 ¹⁴ kpc ale zachowuje swoją aktualność także przy analizie § 6 tego artykułu.

W wyroku z 9 listopada 2017r. III AUa 424/16 Sąd Apelacyjny w Szczecinie uznał, że nowa okoliczność w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 kpc to tego rodzaju zdarzenie faktyczne, które choć powstałe po wniesieniu odwołania, ma znaczenie dla oceny stanu zdrowia do dnia decyzji, ale już nie na przyszłość. Również ten wyrok zachowuje aktualność w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Rejonowy (por. wyrok SO w Krośnie w sprawie IV Ua 48/18).

Sąd końcowo zauważa, że wnioskodawczyni ponadto nie uzasadniła, w jaki sposób przedłożone nowe dowody w sprawie uzasadniają złożenie przez nią zarzutów do opinii biegłych.

Mając powyższe na uwadze Sąd na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Sędzia Katarzyna Gurgacz