Sygn. akt II K 733/21
Dnia 15 lipca 2022 r.
Sąd Rejonowy w Szczytnie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
Sędzia SR Przemysław Palka |
Protokolant: |
p.o. sekr. sąd. Agnieszka Wołczkiewicz |
Bez udziału Prokurator Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Doroty Krzyny
po rozpoznaniu na rozprawie dnia 13 lipca 2022 roku sprawy:
J. M. , syna W. i B. z domu (...), urodzonego (...) w W.
oskarżonego o to, że:
w dniu 22 maja 2021 roku na ulicy (...) w W., woj. (...)- (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem marki C. (...) o nr rej. (...) wraz z przyczepką lekką marki S. o nr rej. (...), nie zachował szczególnej ostrożności i nieprawidłowo obserwował okolice przejścia dla pieszych, wskutek czego nie ustąpił pierwszeństwa pieszemu W. S., przechodzącemu prawidłowo po oznakowanym przejściu dla pieszych, w wyniku czego uderzył pieszego przodem pojazdu, w następstwie czego W. S. doznał obrażeń w postaci licznych złamań śródstopia i palców stopy prawej, skręcenia kręgosłupa szyjnego, które naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, a nadto doznał urazu czaszkowo – mózgowego ze złamaniem kości czaszki i rozlanym obrzękiem mózgu, będącą chorobą realnie zagrażającą życiu,
tj. o czyn z art. 177 §2 k.k.
I. oskarżonego J. M. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 177 §2 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 §1, §2 k.k., art. 70 §1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby;
III. na podstawie art. 42 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku;
IV. na podstawie art. 46 §1 k.k. orzeka wobec oskarżonego J. M. obowiązek zadośćuczynienia w części pokrzywdzonemu W. S. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;
V. na podstawie art. 627 k.k. zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 1008 (jeden tysiąc osiem 00/100) złotych tytułem zwrotu poniesionych przez niego wydatków;
VI. na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zmian.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 (stu osiemdziesięciu) złotych, zaś na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie.
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||
Formularz UK 1 |
Sygnatura akt |
II K 733/21 |
|||||||||||||
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. |
|||||||||||||||
1.USTALENIE FAKTÓW |
|||||||||||||||
Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||
Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||
1.OCena DOWOdów |
|||||||||||||||
1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||
1.2.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||
1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU |
|||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Oskarżony |
||||||||||||||
X |
1.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem |
||||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||
Kwalifikacja prawna czynu popełnionego przez J. M. nie budzi wątpliwości. Odpowiedzialność za czyn z art. 177 § 2 k.k. zachodzi wtedy, gdy sprawca dopuścił się naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, które określają sposób korzystania z ruchu i są ujęte w odrębnych przepisach. Są to zarówno reguły zawarte w przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych i zachowanie się w typowych dla ruchu sytuacjach lub wyrażone przez przyjęte oznakowanie, oświetlenie, sygnalizację, jak też reguły nieskodyfikowane w sposób szczegółowy, a wynikające z wyżej wymienionych przepisów oraz istoty bezpieczeństwa w ruchu, które muszą znaleźć zastosowanie wszędzie tam, gdzie nie ma precyzyjnej regulacji. Stypizowany w art. 177 § 2 k.k czyn zabroniony jest czynem o powszechnie określonym podmiocie, materialnym, umyślnym lub nieumyślnym co do naruszenia zasad bezpieczeństwa i nieumyślnym co do spowodowania śmierci lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Kierujący samochodem J. M. naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie obserwował właściwie sytuacji na drodze przed kierowanym przez siebie pojazdem, w efekcie czego nie dostrzegł przechodzącego prawidłowo przez jezdnie na przejściu dla pieszych W. S.. Kierujący pojazdem miał fizyczną możliwość uniknięcia potracenia pieszego W. a S. gdyby zachował ostrożność i należycie obserwował drogę przed kierowanym przez siebie samochodem. Pomiędzy naruszeniem w sposób nieumyślny przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa a zaistnieniem wypadku istniał związek przyczynowo-skutkowy. Okoliczności towarzyszące popełnieniu przez oskarżonego czynu zabronionego z art. 177 § 2 k.k. nie pozwoliły dopatrzeć się w analizowanej sprawie żadnej okoliczności wyłączającej przestępność. Z punktu widzenia warunku przestępności, czyn J. M. uznać trzeba za społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. |
|||||||||||||||
1.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem |
|||||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||
☐ |
1.4. Warunkowe umorzenie postępowania |
||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania |
|||||||||||||||
☐ |
1.5. Umorzenie postępowania |
||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania |
|||||||||||||||
☐ |
1.6. Uniewinnienie |
||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia |
|||||||||||||||
1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie |
|||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||
J. M. |
I II III IV |
I I I I |
Przechodząc do rozstrzygnięć związanych z wymiarem kary wskazać należy, że oskarżony złożył w trybie art. 387 k.p.k. wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat., orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, z jednoczesnym orzeczeniem obowiązku zadośćuczynienia w części pokrzywdzonemu za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5 tysięcy złotych oraz zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarby Państwa kosztów sądowych. Powyższy wniosek został złożony zgodnie z wymogami określonymi w art. 387 k.k. Sąd wniosek ten uwzględnił, gdyż okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budziły wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Uwzględnieniu wniosku nie sprzeciwił się prokurator a także procesowy pełnomocnik pokrzywdzonego. Zaproponowana kara, a także środek kompensacyjny, uwzględniały, zdaniem Sądu, ustawowe dyrektywy określone w art. 53 § 1 i 2 k.k., a więc te, by kara spełniła cele prewencji indywidualnej jak i prewencji generalnej, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, oraz wymienione w art. 115 § 2 k.k. okoliczności wpływające na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Sąd zważył także na właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jak również przeanalizował dotychczasowy tryb jego życia. Uwzględniając powyższe, Sąd na podstawie art. 177 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego J. M. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 3 lat tytułem próby. W ocenie Sądu wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu są znaczne, ale z uwagi na właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego. W związku z pozytywną prognozą kryminologiczną orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd uznał za zasadne. Orzeczony trzyletni okres próby będzie wystarczający do zweryfikowania postawionej prognozy. Na podstawie art. 42 § 1 k.k. Sąd za celowe uznał orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku – z uwagi przede wszystkim na prewencyjny ale też i represyjny cel tego zakazu. Biorąc pod uwagę, że istnienie szkody (w tym także niematerialnej) w chwili orzekania jest zawsze materialnoprawną podstawą orzeczenia o obowiązku jej naprawienia lub zadośćuczynienia, Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek zadośćuczynienia w części pokrzywdzonemu W. S. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5 tysięcy złotych. Orzeczony obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie wyklucza możliwości dochodzenia dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym (ar. 415 § 2 k.p.k.). |
||||||||||||
1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU |
|||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||
1.6. inne zagadnienia |
|||||||||||||||
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, |
|||||||||||||||
7. KOszty procesu |
|||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||
V VI |
W punkcie V wyroku zasadzono na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 1008 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Oskarżyciel posiłkowy był na rozprawie reprezentowany przez pełnomocnika – radcę prawnego działającego z wyboru, który wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów tego zastępstwa według norm przypisanych. Wysokość kwoty (wydatków na rzecz oskarżyciela posiłkowego) została ustalona na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z ust. 7 i § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (j.t. Dz.U 2018, poz. 265) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 złotych oraz obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie, uznając, że oskarżony posiada możliwości finansowe, by kwoty te uiścić. |
||||||||||||||
1.1Podpis |
|||||||||||||||