UZASADNIENIE

Powódka T. S. wniosła o uchylenie uchwały pozwanej (...) nr (...) z 12 czerwca 2018 roku oraz obciążenie pozwanej kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazała, iż zaskarżona uchwała wyraża zgodę na wytoczenie powództwa przeciwko jej mężowi o zapłatę. Powódka twierdzi, iż pozwanej wspólnocie nie przysługuje wobec niego żadna wierzytelność. Ponieważ pozostaje ona z mężem we wspólności majątkowej zaskarżona uchwała godzi bezpośrednio w jej majątek a przez to narusza w sposób istotny jej interesy.

Pozwana w odpowiedzi wniosła o oddalenie powództwa oraz obciążenie powódki kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazała, że zarówno zaskarżona uchwała jak i uchwała podjęta równolegle nr (...) zostały podjęte w związku z wykonanymi dla wspólnoty pracami dotyczącymi montażu instalacji centralnego ogrzewania. Wykonawcą tej inwestycji był K. D. (1), który w trakcie prac zbył w drodze cesji wierzytelności przysługujące jemu jako wykonawcy od pozwanej wspólnoty. O umowach cesji mąż powódki - będący wówczas w zarządzie wspólnoty – wiedział, jednakże nie poinformował o tym zarządcy nieruchomości (...) sp. z o.o, po czym zarządca wypłacił całość należnego wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy K. D. (1). Nabywca wierzytelności – firma (...) sp. z o.o. zgłosiła roszczenia wobec pozwanej domagając się zapłaty 90 000 złotych. W ocenie pozwanej wszystko wskazuje na to, iż mąż powódki poprzez niedopełnienie obowiązków przyczynił się do wyrządzenia wspólnocie szkody. Podjęcie zaskarżonej uchwały zmierza do naprawienia szkody w mieniu pozwanej.

Sąd ustalił:

Powódka jest właścicielką lokalu położonego w nieruchomości wspólnej pozwanej wspólnoty pod adresem G., ul. (...) - od 2 listopada 2015 roku (odpis księgi wieczystej, akt notarialny k. 161 - 167)

Na początku 2017 roku pozwana wspólnota postanowiła założyć w nieruchomości wspólnej instalację centralnego ogrzewania z miejskiej sieci ciepłowniczej. Stosowną uchwałę, podjętą jednomyślnie w dniu 8 lutego 2017 roku (k. 27). Ofertę na wykonanie ww. instalacji przedstawiła firma (...).pl prowadzona przez K. D. (1). Prace instalacyjne miały przebiegać w trzech etapach i ostatecznie zakończyć się przed 30 listopada 2017 roku. Pozwana wspólnota, reprezentowana przez zarząd w osobie męża powódki B. szklarnego podpisała w dniu 25 marca 2017 roku umowę o wykonanie robót budowlanych z oferentem. (uchwała nr (...), oferta na wykonanie instalacji c. o., umowa o roboty budowlane k. 243-249, przesłuchanie powódki k. 283).

Wykonawca w dniu 2 listopada 2017 roku wystawił fakturę częściową za etap pierwszy robót na kwotę 48600 zł. Dnia 20 grudnia została wystawiona faktura za etap drugi na 54 000 zł zaś 2 lutego 2018 roku za etap trzeci na 68742 zł. Za każdym razem wystawienie faktury było poprzedzane odbiorem technicznym robót w dwóch pierwszych przypadkach częściowym a w trzecim przypadku odbiorem końcowym. Należności ze wszystkich trzech faktury zostały przez pozwaną uregulowane odpowiednio w dniach 9 listopada 2017 (I etap), 3 stycznia 2018 (II etap), 12 lutego 2018 (III etap). (faktury, protokoły odbioru robót, potwierdzenia przelewów k. 251-260).

Pismem z dnia 16 kwietnia 2018 roku pozwana została przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wezwana do zapłaty kwoty 90 000 zł w terminie do 27 kwietnia 2018 roku pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową (wezwanie wpłynęło w dniu 20 kwietnia 2018 roku); w trakcie korespondencji wyjaśniającej genezę powstania zadłużenia termin ten określono na 25 maja 2018 roku. W uzasadnieniu wezwania do zapłaty wskazano, iż w dniach 27 września 2017 oraz 4 grudnia 2017 K. D. (1) zbył w drodze cesji wierzytelności przysługujące mu względem pozwanej wspólnoty w łącznej wysokości 90 000 złotych. O zawarciu umów cesji pozwana miała zostać powiadomiona pismami z dnia 16 listopada 2017 roku oraz 11 grudnia 2017 roku; pisma te odebrał mąż powódki B. S. jednakże nie przekazał ich zarządcy pozwanej wspólnoty. Zarządca pozwanej wspólnoty zlecił wypłatę wynagrodzenia K. D. (1). Pomimo upływu terminów płatności pozwana nie spełniła świadczenia do rąk nowego wierzyciela (wezwania do zapłaty, zawiadomienia o przelewie wierzytelności k. 261 - 266).

Pozwana wspólnota podjęła kroki prawne zmierzające do odzyskania wypłaconych K. D. pieniędzy wytaczając przed tutejszym Sądem przeciwko niemu powództwo o zapłatę; sprawa ta zakończyła się wydaniem prawomocnego nakazu zapłaty. Pozwanej jednakże nie udało się od K. D. odzyskać żadnych należności (sygn. akt I Nc 170/18). Nadto toczy się postępowanie z powództwa (...) sp. z o.o. w P. przeciwko pozwanej wspólnocie o zapłatę kwoty 90 000 złotych (sygn. akt I C 555/18).

Pozwana wspólnota podjęła w drodze indywidualnego zbierania głosów do dnia 12 czerwca 2018 roku dwie uchwały: (...) oraz (...). Na ich mocy właściciele lokali tworzących pozwaną wspólnotę wyrazili zgodę na wytoczenie powództwa przeciwko K. D. (1) (uchwała (...)) oraz B. S. (uchwała (...)). Mocą obu uchwał udzielono pełnomocnictwa do prowadzenia spraw przeciwko ww. osobom oznaczonemu radcy prawnemu.. Za przyjęciem uchwały (...) głosowali właściciele skupiający 100 % udziałów (powódka obok Gminy G. była jedynym właścicielem lokalu wyodrębnionego; w chwili zamykania rozprawy lokali wyodrębnionych było dwa; udział Gminy G. we wspólnocie wynosi obecnie 86,80%). Za uchwałą 10/2018 głosowali właściciel skupiający 93% udziałów (Gmina G.); powódka głosowała przeciwko tej uchwale (uchwały k. 9 - 10)

B. S. złożył rezygnację z funkcji członka zarządu pozwanej w listopadzie 2018r.(k. 169).

Powódka ma poczucie, że jej mąż został oszukany przez K. D. (1) i firmę (...).

Powyższe ustalenia faktyczne poczyniono w pierwszej kolejności na podstawie wyżej wskazanych dokumentów, które z mocy art. 243² kpc podlegały zaliczeniu w poczet materiału dowodowego bez odrębnej decyzji. Całość dokumentacji nie została w sposób skuteczny zakwestionowana przez żadną ze stron pod względem swojej prawdziwości oraz autentyczności. Zeznania stron w zasadzie potwierdzają się z istotnymi dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleniami poczynionymi na podstawie dokumentów; były więc wiarygodne.

Na zasadzie art. 235 (2) par. 2, 3, 5 kpc sąd pominął dowód o przesłuchanie zawnioskowanych przez obie strony postępowania świadków (B. S., G. P. oraz G. K.). W ocenie Sądu z uwagi na zgromadzony dotychczas materiał dowodowy, zeznania ww. osób nie ujawniłyby żadnych dodatkowych istotnych okoliczności mogących przyczynić się do rozstrzygnięcia sprawy a przeprowadzenie tych dowodów spowodowałyby niepotrzebne przedłużanie postępowania. Nadto Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania stron, które w wyczerpujący sposób przedstawiły okoliczności, na które mieli zeznawać w/w świadkowie.

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 25 ustawy o własności lokali właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.

Powódka upatrywała zagrożenie czy też wręcz naruszenie swojego interesu w tym, iż na mocy zaskarżonej uchwały pozwana wspólnota zdecydowała się wytoczyć powództwo o zapłatę przeciwko jej mężowi, ustanawiając w tym celu pełnomocnika z wyboru; dalej w razie wytoczenia powództwa, jego uwzględnienia i egzekwowanie zasądzonego świadczenia będzie ją dotykało majątkowo.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w niniejszym procesie Sąd bada jedynie prawidłowość podjęcia uchwały pod względem proceduralnym oraz jej merytoryczną treść pod kątem zachodzenia przesłanek z art. 25 ustawy o własności lokali. Sąd natomiast nie mógł badać, i nie badał, czy roszczenie pozwanej wspólnoty przeciwko B. S. jest w jakimkolwiek zakresie zasadne. Badanie zasadności roszczenia będzie odbywało się w procesie o zapłatę, na wytoczenie którego pozwana wspólnota mocą zaskarżonej uchwały wyraziła zgodę. Wskazać należy, iż naruszenie interesu właściciela lokalu o jakim mowa w art. 25 u.w.l. jak już wyżej podkreślono, musi mieć charakter obiektywny i rzeczywisty. Za uchwałę naruszającą interes właściciela w sposób uzasadniający jej uchylenie w oparciu o przepis art. 25 u.w.l. może być jednak uznana tylko taka, która realizuje interesy wspólnoty w sposób bezprawny czy nieuzasadniony gospodarczo, kosztem właściciela lokalu, naruszając jego interesy majątkowe bądź uprawnienia wynikające z przysługującego mu prawa własności. Sporna uchwała nie narusza bezpośrednio interesów powódki jako członka pozwanej wspólnoty; jedynie w spoób pośredni może ona wpływać na interes majątkowy powódki.

Dążenie do wytoczenia powództwa stanowi realizację obowiązku prawidłowego gospodarowania nieruchomością wspólną. Pozwana wspólnota jest uprawniona, a biorąc pod uwagę obowiązek prawidłowego gospodarowania (zarządzania) nieruchomością wspólną wręcz zobowiązana, do dochodzenia należnych jej roszczeń, w tym polegających na doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wspólnoty; o zwrot bezprawnie wydatkowanych środków finansowych należących do wspólnoty. Dochodzenie tego rodzaju roszczeń odbywa się zatem zarówno w interesie wspólnoty jak i poszczególnych jej członków.

Jak już wyżej wskazano, do oceny zasadności wysuwanych przez Wspólnotę roszczeń będzie władny jednak włącznie sąd rozpoznający owe roszczenia i rozstrzygający związany z nimi spór. Interes powódki w niedopuszczeniu do zainicjowania tego sporu nie zasługuje na ochronę prawną w trybie art. 25 u.w.l.

Powyższe okoliczności uzasadniały oddalenie powództwa.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 98 kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzone koszty składają się koszty zastępstwa procesowego 360 zł zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego 17 zł.

SSO Andrzej Kieć

Przewodniczący:	SSO Andrzej Kieć
Protokolant:	Sandra Bień

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE