WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Iwona Chojecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2014r. w S.

odwołania D. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 września 2013 r. Nr (...)

w sprawie D. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo D. T. do renty socjalnej od 1 czerwca 2013 r. do 31 grudnia 2016 r.

Sygn. akt: IV U 1304/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 23 września 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.4 ustawy z 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej odmówił D. T. prawa do renty socjalnej wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył D. T. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że organ rentowy błędnie ocenił jego stan zdrowia i nie wziął pod uwagę wszystkich dokumentów z leczenia, w szczególności psychiatrycznego i neurologicznego (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 11 września 2013r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy, a odwołanie nie daje podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 7 czerwca 2013r. wpłynął do organu rentowego wniosek D. T. o rentę socjalną (wniosek k.1-2 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 3 lipca 2013r. ustalił, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 3 lipca 2013r. k.8 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 11 września 2013r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (sprzeciw wnioskodawcy od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.10 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 11 września 2013r. k.15 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 23 września 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej (decyzja z 23 września 2013r. k.16 akt rentowych).

Biegli lekarze z zakresu neurologii, psychiatrii i kardiologii oraz biegły psycholog w opinii wydanej na zlecenie Sądu rozpoznali u ubezpieczonego upośledzenie umysłowe umiarkowanego stopnia ze zmianami w zachowaniu wymagającymi opieki i leczenia F7.1, nadciśnienie tętnicze łagodne, otyłość, bóle i zawroty głowy, utraty przytomności najprawdopodobniej o charakterze padaczkowym i stwierdzili, że przedmiotowy stan czyni ubezpieczonego całkowicie niezdolnym do pracy, przy czym niezdolność ta powstała przed 18 rokiem życia, istniała w dacie badania ubezpieczonego przez Komisję Lekarską ZUS, a przewidywany okres jej trwania to 31 grudnia 2016r. Biegli wskazali, że badanie psychologiczne ubezpieczonego ujawnia deficyt intelektualny u ubezpieczonego na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu umiarkowanym II-47. Sfera emocjonalno-motywacyjna charakteryzuje się niską tolerancją na stres i pobudzenie emocjonalne, niską samokontrolą emocji z tendencją do reakcji dysforycznych w tym autoagresji. U ubezpieczonego występują wahania nastroju oraz niski poziom kompetencji społecznych. Istniejące u ubezpieczonego zaburzenia sfery poznawczej i emocjonalno-motywacyjnej mają postać dysfunkcji mózgowych i są związane ze zmianami organicznymi w o.u.n, a rokowanie co do poprawy funkcjonowania jest niepomyślne. Występujące u ubezpieczonego nadciśnienie tętnicze, otyłość, bóle i zawroty głowy, utraty przytomności najprawdopodobniej o charakterze padaczkowym wymagają diagnostyki i leczenia, co jest możliwe tylko pod nadzorem opiekunów ubezpieczonego, gdyż nie jest on zdolny do samodzielnego zapisywania się i uczęszczania na wizyty do lekarza, pamiętania o dawkach i terminach przyjmowania leków , monitorowania ciśnienia tętniczego i gromadzenia dokumentacji leczniczej (opinia biegłych neurologa, psychiatry, psychologa i kardiologa k.10, 12-13 i 17 akt sprawy).

Ubezpieczony ma 19 lat, jest uczniem II klasy Szkoły Przysposabiającej do Pracy w Specjalnym Ośrodku Szkolno- (...) w B.. Realizuje program szkoły specjalnej dla uczniów z umiarkowanym upośledzeniem umysłowym (opinia psychologa szkolnego k.14 akt sprawy i zaświadczenie Specjalnego Ośrodka Szkolno- (...) w B. k.3 akt rentowych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego D. T. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.4 ust.1 ustawy z 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2003r., Nr 135, poz.1268 ze zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało: przed ukończeniem 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25. roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty socjalnej wymagało ustalenia czy ubezpieczony jest osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało w w/w okresach. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłych: neurologa, psychiatry, psychologa i kardiologa. Z opinii tej wynika, że ubezpieczony cierpi na schorzenie natury psychicznej w postaci upośledzenia umysłowego w stopniu umiarkowanym ze zmianami w zachowaniu wymagającymi opieki i leczenia F7.1, na schorzenie natury kardiologicznej w postaci nadciśnienia tętniczego łagodnego oraz na schorzenia neurologiczne pod postacią bólów i zawrotów głowy oraz utraty przytomności najprawdopodobniej o charakterze padaczkowym, które to schorzenia, a w szczególności upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, powodują u ubezpieczonego całkowitą niezdolność do pracy powstałą przed ukończeniem 18. roku życia o przewidywanym okresie trwania do 31 grudnia 2013r.

Analizując powyższą opinię Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu medycyny i psychologii, a jej wydanie poprzedzone zostało analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Biegli w sposób jasny i wyczerpujący uzasadnili swoje stanowisko i wykazali dlaczego rozpoznane u ubezpieczonego upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym powoduje u niego całkowitą niezdolność do pracy. Wskazali tu na niską tolerancję ubezpieczonego na stres i pobudzenie emocjonalne, niską samokontrolę emocji z tendencją do reakcji dysforycznych, w tym autoagresji, a także na wahania nastroju oraz niski poziom kompetencji społecznych. Podkreślili, że w obecnym stanie ubezpieczony - cierpiący również na schorzenia somatyczne - wymaga dalszej diagnostyki i leczenia, ale z uwagi na schorzenie psychiczne i towarzyszące mu zmiany w zachowaniu nie jest w stanie samodzielnie podejmować działań w kierunku leczenia, przyjmowania leków czy monitorowania ciśnienia. W złożonej opinii biegli wskazali na ustalenia płynące z opinii psychologa szkolnego, z której wynika, że również w środowisku szkolnym ubezpieczony nie jest w stanie samodzielnie podejmować ważnych dla siebie decyzji, wymaga stałego wsparcia ze strony nauczycieli i opiekunów (opinia k.7 akt sprawy). W ocenie Sądu przedstawiona argumentacja jest przekonująca. Sąd nie przychylił się do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego psychiatry, gdyż zastrzeżenia do powyższej opinii zgłoszone przez Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS (w piśmie na k.27 akt sprawy) stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłych. W ocenie organu rentowego biegli nie wzięli pod uwagę okoliczności mającej wynikać z opinii psychologa szkolnego, że funkcje wychowawcze ubezpieczonego występują na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, a także że posługuje się on zegarkiem, telefonem komórkowym, zna pieniądze oraz słabo pisze i czyta. W ocenie Sądu okoliczność, że ubezpieczony potrafi skorzystać z telefonu komórkowego oraz odczytać godzinę na zegarku nie podważa ustaleń biegłych, którzy wskazali na towarzyszące upośledzeniu umysłowemu ubezpieczonego zaburzenia w zachowaniu – w sferze emocjonalno-motywacyjnej oraz w sferze kompetencji społecznych, które w ocenie biegłych są niskie. Ubezpieczony mimo dorosłego wieku nie jest osobą samodzielną ani w środowisku szkolnym, ani poza nim i wymaga stałego wsparcia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty socjalnej od 1 czerwca 2013r. ,tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku o rentę do 31 grudnia 2016r.