Sygn. akt IV U 882/13
Dnia 21 maja 2014r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący |
SSO Jerzy Zalasiński |
|
Protokolant |
st. sekr. sądowy Dorota Malewicka |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2014r. w S.
odwołania I. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 6 czerwca 2013 r. (Nr (...) )
w sprawie I. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o wysokość emerytury
oddala odwołanie.
Sygn. akt IVU 882/13
Zaskarżoną decyzją z dnia 05.06.2013r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej I. K. prawa do ponownego wyliczenia wysokości emerytury.
Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona I. K. wnosząc o wyliczenie wysokości świadczenia z uwzględnieniem wynagrodzenia w kwocie 4296 zł miesięcznie oraz godzin nadliczbowych w wymiarze 60 godzin miesięcznie w latach 1968-1979.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska podniósł, że świadczenie emerytalne I. K. zostało wyliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami w oparciu o zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.
Ubezpieczona I. K. ur. (...) od dnia 20.11.2008r. pobiera emeryturę. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto wynagrodzenie z okresu z lat 1969-1979 i 1991-1993. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 32,22%, a wysokość podstawy wymiaru ustalona została od dnia 1 lutego 2009r. na kwotę 525,68 zł. Organ rentowy uwzględnił również zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników za 46 kwartałów. Emerytura jest wypłacana w wysokości najniższego świadczenia. Od decyzji z dnia 27.02.2009r. ustalającej wysokość świadczenia ubezpieczona złożyła odwołanie do sądu, powołując się na dowód z dokumentu z 1979r., znajdujący się w aktach ZUS. Wyrokiem z dnia 04.06.2009r. Sąd Okręgowy w Siedlcach oddalił odwołanie. I. K. w okresie od 1 maja 1969r. do 30 września 1979r. była zatrudniona w Gminnej Spółdzielni (...) w P. na stanowisku szefa kuchni. Dokumentacja płacowa z tego okresu, ani akta osobowe nie zachowały się.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Odwołanie nie jest uzasadnione.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. Ustalając wysokość wynagrodzenia za pracę osiąganego przez ubezpieczonego w spornym okresie w latach 1969-1979 organ rentowy prawidłowo oparł się na zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (Rp7) i listach płac (k. 201-223a.r.), przyjmując w okresach nieudokumentowanych najniższe wynagrodzenie. W toku rozprawy ubezpieczona nie przedstawiła wiarygodnych dowodów na okoliczność wysokości osiąganego wynagrodzenia. Sąd nie uznał za wiarygodne zeznania ubezpieczonej i świadka: J. O. (k.16v), że ubezpieczona w okresie zatrudnienia w Gminnej Spółdzielni (...) w P. zarabiała ponad 4.000 zł. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków H. K. (k. 16v) i E. S. (k.16v-17), że nie pamiętają ile w spornym okresie zarabiała ubezpieczona. Wniosek o wyrażenie zgody na wystąpienie o przejście pracownika między zakładami pracy (k. 288 a.r.) nie może w ocenie Sądu stanowić wiarygodnego dowodu na wysokość osiąganych w latach 1969-1979 zarobków. W dokumencie nie określono okresu w jakim ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 4296 zł. Ponadto dokument ten jest sprzeczny zarówno ze świadectwem pracy z tego okresu, jak i dokumentacją płacową złożoną przez ubezpieczoną (k. 201-223 a.r.). Należy również dodać, że dokument ten był już przedmiotem oceny Sądu w sprawie IVU 319/09. W tej sytuacji brak jest, w ocenie Sądu Okręgowego, precyzyjnego określenia wysokości wynagrodzenia jaką otrzymywała I. K. w spornym okresie. Należy ponadto stwierdzić, że zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 04.10.2012r. sygn. akt IIIAUa 305/12 w przypadku braku dokumentacji płacowej istnieje możliwość ustalenia wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o dokumentację zastępczą znajdująca się w aktach osobowych, takich jak umowy o pracę, angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia, wówczas można uwzględniać tylko takie składniki, które są pewne, wypłacane były w danym okresie stale i w określonej wysokości. Z kolei w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20.06.2007r. sygn.akt IIIAUa 482/07 (Apel-W-wa 2008/1/154) zawarto tezę, że przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie zawierają unormowań pozwalających na ustalenie wynagrodzenia w sposób przybliżony lub prawdopodobny. Z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 04.07.2007r. sygn. akt I UK 36/07 (Lex nr 390123) wynika, że w postępowaniu cywilnym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych w sprawie o przeliczenie wysokości emerytury możliwe jest dopuszczenie i przeprowadzenie wszelkich dowodów, w tym także dowodu z zeznań świadków lub przesłuchania samego wnioskodawcy. Nie jest jednak możliwe przeliczenie wysokości emerytury w oparciu o jakąś hipotetyczną uśrednioną wielkość premii uzyskiwanej przez ubezpieczonego, wywiedzioną z wysokości premii wypłaconych innym pracownikom.
Uśrednione obliczenie wysokości wynagrodzenia - oparte na wynagrodzeniu otrzymanym przez innych pracowników - nie może oddać indywidualnych cech właściwych dla danego stosunku pracy.
Wykładnię zawartą w powyższych orzeczeniach Sąd Okręgowy podziela w całej rozciągłości.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 14 par.1 kpc oddalił odwołanie.