UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 21 stycznia 2022 roku do tut. Sądu powód P. P. domagał się zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 20.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30.11.2020 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że roszczenie wynika z wypadku komunikacyjnego z 20 września 2020 roku, w wyniku którego doznał złamania lewej ręki.

W odpowiedzi na pozew pozwana reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o oddalenie powództwa i wniosła również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych podnosząc, że roszczenie jest wygórowane.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 września 2020 roku na terenie Czech doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym poszkodowany został kierujący motocyklem P. P.. Sprawcą wypadku był kierujący pojazdem marki B. (...) o nr rej. (...). Sprawca wypadku ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, związku z czym pozwany ponosi odpowiedzialność gwarancyjną za przedmiotową szkodę.

Okoliczność bezsporna

Na skutek odczuwania przez powoda silnych dolegliwości bólowych lewej ręki, prawego barku oraz całego kręgosłupa, na miejsce zdarzenia wezwano pogotowie ratunkowe. Karetka zabrała poszkodowanego do pobliskiego szpitala w miejscowości J., gdzie wykonano badania weryfikujące stan jego zdrowia. Wykonano badania obrazowe, które uwidoczniły złamanie lewej ręki. Z uwagi na wymaganą operację, lekarze wypisali powoda z placówki i zalecili konsultację leczenia w polskim szpitalu. P. P. trafił na Szpitalny Oddział Ratunkowy szpitala nr 3 w R., gdzie rozpoznano u niego zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego stopnia III po stronic prawej oraz powierzchowny uraz barku i ramienia, stłuczenie lewej dłoni. Powoda zaopatrzono w temblak oraz zalecono odciążanie kończyny. Wskazano także na konieczność wykonania badania RTG po 10-14 dniach oraz kontroli ortopedycznej. Ponieważ dolegliwości bólowe lewej ręki oraz prawego barku nasiliły się, powód 23 września 2020 r. udał się do szpitala nr 2 w J.. Poszkodowany trafił na oddział chirurgii urazowo-ortopedycznej, gdzie był hospitalizowany do 28 września 2020 r. Specjaliści zdiagnozowali zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego, wieloodłamowe, złamanie nasady bliższej II kości śródręcza lewego z jej grzbietowym podwichnięciem w stawie (...) oraz stłuczenie lewej ręki.

W dniu 25 września 2020 r. przeprowadzono u powoda zabieg operacyjny, w postaci otwartego nastawienia zwichnięcia prawego stawu barkowo-obojczykowego i stabilizacji. Z uwagi na ból prawego barku powód otrzymał także zalecenie konsultacji z ortopedą. Podczas wizyty ortopedycznej w dniu 8 października 2020 r. lekarz zalecił mu stosowanie ortezy barkowej oraz kontroli po 6 tygodniach. Kolejna kontrola ortopedyczna odbyła się 12 listopada 2020 r. Wskazano poszkodowanemu wykonywanie ćwiczeń usprawniających. P. P. wdrożył wszelkie zalecenia i w dniu 3 grudnia 2020 r. zakończył leczenie ortopedyczne.

Dowód: karta informacyjna z czeskiego szpitala k. 12-13, karta informacyjna z leczenia szpitalnego z 20 września 2020 r. k. 14, skierowanie do poradni urazowo-ortopedycznej z 20 września 2020 r. k. 15, historia zdrowia i choroby z leczenia na oddziale chirurgii urazowo-ortopedycznej k. 16, karta informacyjna z leczenia szpitalnego z 28 września 2020 r. k. 17-18, skierowanie do poradni chirurgii urazowo-ortopedycznej z 28 września 2020r. k.19, karta z konsultacji ortopedycznej z 8 października 2020 r.k. 20, karta z konsultacji ortopedycznej z 12 listopada 2020 r. k. 21, karta z konsultacji ortopedycznej z 3 grudnia 2020 r. k. 22

W zakresie prawego barku widoczna jest duża blizna pooperacyjna z tendencją do bliznowca długości około 6 cm i szerokości 1 cm z niewielkim zanikiem tylnej części mięśnia naramiennego oraz nadmiernej mobilności stawu obojczykowo - barkowego podczas ruchomości ramienia. W związku z tym na podstawie Rozporządzenia (...) z 18.12.2002 roku stały uszczerbek na zdrowiu z tego powodu wynosi z pkt 102 P - 5% W zakresie grzbietu lewej ręki widoczne jest duże zniekształcenie kostno- kostninowe u podstawy II kości śródręcza podwichnięciem i z niewielkim skróceniem promienia tej kości w granicach 0,5cm z pogorszeniem fleksji Il palca w stawie (...) tej ręki. W związku z tym istnieje podstawa do uznania stałego uszczerbku na zdrowiu na podstawie Rozporządzenia (...) z 18.12.2002 roku z pkt 138a L - 3%. W związku z powyższym stały uszczerbek na zdrowiu będzie wynosił w sumie z punku widzenia ortopedycznego 8%.

W ocenie ortopedycznej istniejące dysfunkcje w zakresie prawego barku i lewej ręki mają charakter stały bez tendencji do progresji jak również bez tendencji do ustąpienia. Dlatego zgłaszane problemy zdrowotne przez powoda będą utrzymywały się stale. Będzie utrzymywać się pewna niesprawność prawego barku szczególnie przy wykonywaniu czynności wymagających dużych zakresów ruchomości prawego barku. Z powodu nadmiernej ruchomości stawu obojczykowo-barkowego będzie nadal utrzymywał się ból barku przy próbie spoczywania na prawym boku. Z powodu skrócenia promienia II kości śródręcza funkcja wskaziciela jest trwale osłabiona szczególnie w zakresie ruchów szczypcowych, trójpalcowych i cylindrycznych. Dolegliwości subiektywne pod postacią różnego rodzaju dyskomfortów, pobolewania czy okresowych dolegliwości bólowych są związane nie z przebytymi urazami ale z wrażliwością somatyczną danej osoby. Leczenie stosowane u powoda było związane z przebytym zdarzeniem urazowym w zakresie prawego barku i lewej ręki.

Dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii k. 71-75

Dotychczas wypłacone powodowi przez pozwaną zadośćuczynienie wynosi 12.000,00 zł.

Dowód: decyzja z 29 stycznia 2021 roku, k. 23-24

Powód w chwili wypadku miał 27 lat. Po wypadku mieszkał z rodzicami i wymagał wykonywania wszystkich czynności; jedzenie, mycie, ubieranie. Obie ręce były niesprawne. Matka A. P. zajmowała się nim 24 godziny na dobę przez 2 miesiące. Powód po wypadku nie może uprawiać sportów takich jak: siłowania, jazdy na rowerze, wspinaczka. Wcześniej powód był aktywny, teraz siedzi w domu, ma problemy z zasypianiem. Nie wróci do sportu, rokowania są niepomyślne. Nie może dźwigać, nie podnosi do góry ręki. Ma blizny, które go krępują. Po wypadku utracił perspektywę pracy zarobkowej oraz obrony pracy magisterskiej, kwestie te przesunęły się w czasie.

Dowód: zeznania świadka A. P. k. 64-65, przesłuchanie powoda w charakterze strony k. 65

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony postępowania. Sąd również oparł się na zeznaniach świadka oraz przesłuchaniu powoda w charakterze strony. Zeznania były logiczne, spójne i wyczerpujące.

Pozwana ponosi odpowiedzialność majątkową za szkodę wyrządzoną powódce przez osobę objętą obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu, stosownie do art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c., art. 34 ust. 1 i art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 2214 ze zm.) R. określające obowiązek naprawienia szkody przez pozwanego zawarte są w przepisach art. 444 § 1 k.c. i art. 445 § 1 k.c., zgodnie z którymi, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty oraz możliwość przyznania poszkodowanemu odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Odszkodowanie obejmuje nie tylko poniesione koszty leczenia i rehabilitacji, ale także inne wydatki poniesione w tym celu i koszty z tym związane. Zadośćuczynienie z kolei to naprawienie krzywdy, którą stanowi cierpienie fizyczne (np. ból, dolegliwości) i cierpienie psychiczne (ujemne odczucia związane z cierpieniami fizycznymi). Zadośćuczynienie ma na celu złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia – te już doznane i te mogące powstać w przyszłości. Powinno ono być zatem przyznaną jednorazowo rekompensatą za całą krzywdę (por. wyrok SN z dnia 20 października 2004r., I CK 321/04).

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak: wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury (wyrok SN z dnia 09 listopada 2007r., V CSK 245/07, Biuletyn SN 2008/4).

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż przyznana powodowi kwota zadośćuczynienia w wysokości 12,000 zł nie spełnia charakteru kompensacyjnego tegoż świadczenia. Powód w chwili wypadku miał 27 lat. Utracił możliwość uprawnia sportu w postaci: siłowni, jazdy na rowerze, wspinaczki. Nie może dźwigać i nie podnosi do góry ręki. Ponadto jego ręka została oszpecona bliznami. Aktywny przed wypadkiem powód obecnie siedzi w domu. W czasie odłożył plany zawodowe oraz ukończenie studiów. W ocenie Sądu dodatkowe zadośćuczynienie w kwocie 20.000,00 zł w pełni rekompensuje krzywdę powoda, który jako osoba młoda na całe życie będzie nosić trwałe ślady po wypadku z 2020 roku, wykluczające aktywności sportowe i prace wymagającą zwiększonego wysiłku lewego barku, ręki i palców.

Również z opinii biegłego z zakresu ortopedii wynika podobny wniosek. Lewa ręka powoda utraciła sprawność. Zgłaszane problemy zdrowotne będą utrzymywały się stale, tj. niesprawność prawego barku, bóle barku przy próbie spoczywania na prawym boku, funkcja palców jest trwale osłabiona szczególnie w zakresie ruchów szczypcowych, trójpalcowych i cylindrycznych.

Sąd przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia wziął pod uwagę również warunki gospodarcze w tym inflację i drastyczny spadek wartości pieniądza, a także mimo wszystko bardzo dobrą koniunkturę, na początku 2023 roku średnie wynagrodzenie wynosi 7329,96 zł brutto.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził kwotę 20.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia w pkt. I wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. i zasądził odsetki ustawowe od dnia 30 listopada 2020 roku, tj. miesiąc od daty doręczenia wezwania do zapłaty pozwanej, kiedy mogła zająć merytoryczne stanowisko (30 października 2020 roku).

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1 zd. 2 k.p.c. Sąd rozstrzygnął jedynie o zasadach poniesienia przez strony kosztów procesu, obciążając nimi w całości pozwanego i pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 11/22

Przewodniczący:	SSR Kamil Nowecki
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Barbara Kaźmierczak

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE