Sygn. akt II K 1293/22
Dnia 13 stycznia 2023 r.
Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:
Przewodnicząca sędzia Renata Pietras-Paszkowska
Protokolant sekretarz sądowy Patrycja Jakóbczak
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu R. M.
po rozpoznaniu dnia 09.12.2022 r., 13.01.2023 r.,
sprawy
S. S., s. J. i M. z domu N., ur. (...)
w K.
oskarżonego o to, że
I. w dniu 16 czerwca 2022 roku w K. trzymając w ręku nóż o długości ostrza 24 cm groził pozbawieniem życia A. S. (1), a wypowiadane groźby wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. II K 142/11 z dnia 7 października 2021 roku
tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
II. w dniu 16 czerwca 2022 roku w K. usiłował dopuścić się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego w osobie funkcjonariusza Policji M. L. (1) z powodu wykonywanego przez niego zawodu w ten sposób, że podbiegł do samochodu w którym znajdował się pokrzywdzony i zamierzał go zaatakować, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na fakt, że pokrzywdzony by nie eskalować konfliktu odjechał z miejsca zdarzenia a nadto w tym samym miejscu i czasie trzymając w ręku nóż o długości ostrza 24 cm groził M. L. (1) pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnianą obawę ich spełnienia a nadto w tym samym miejscu i czasie w sposób umyślny dokonał uszkodzenia mienia w/w poprzez kopniecie tylnego, prawego zderzaka pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...), powodując straty w kwocie 3 687,40 zł na szkodę M. L. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. II K 142/11 z dnia 7 października 2021 roku
tj. o przestępstwo art. 13 § 1 kk w zw. z art. 223 § 1 kk w zw. z art. 231a kk w zw. z art. 190 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
III. w dniu 18 czerwca 2022 roku w K. groził słownie pozbawieniem życia K. S. (1), a wypowiadane przy tym słowa wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. II K 142/11 z dnia 7 października 2021 roku
tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
IV. w dniu 18 czerwca 2022 roku w K. groził słownie pozbawieniem życia M. S. (1), a wypowiadane przy tym słowa wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. II K 142/11 z dnia 7 października 2021 roku
tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
1. uznaje oskarżonego S. S. za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I, wyczerpującego znamiona art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, z tą zmianą, iż przyjmuje, że oskarżony został uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne w sprawie o sygn. akt II K 142/21 i za to na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,
2. uznaje oskarżonego S. S., za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II wyczerpującego znamiona art. 13 § 1 kk w zw. z art. 223 § 1 kk w zw. z art. 231a kk w zw. z art. 190 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, z tą zmianą, iż przyjmuje, że oskarżony został uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne w sprawie o sygn. akt II K 142/21 i za to na podstawie art. 223 § 1 kk w zw. z art. 14 § 1 kk i art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,
3.
uznaje oskarżonego
S. S.
za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie III wyczerpującego znamiona art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64
§ 1 kk, z tą zmianą, iż przyjmuje, że oskarżony został uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne w sprawie o sygn. akt II K 142/21 i za to na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza mu 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
4.
uznaje oskarżonego
S. S.
za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie IV wyczerpującego znamiona art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64
§ 1 kk, z tą zmianą, iż przyjmuje, że oskarżony został uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne w sprawie o sygn. akt II K 142/21 i za to na podstawie
art. 190 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
5. na podstawie art. 85 § 1 kk i 86 § 1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonego w punktach od 1 do 4 wyroku orzeka karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,
6. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 16 czerwca 2022r., godz. 23.05 do dnia 17.06.2022r., godz. 15.12, oraz okres tymczasowego aresztowania od dnia 18 czerwca 2022r., godz. 22.45,
7. na podstawie. art. 46 § 1 kk, w związku ze skazaniem za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 2 wyroku, orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. L. (1) kwoty 3 687,40 (trzy tysiące sześćset osiemdziesiąt siedem 40/100) złotych,
8. na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa przez zniszczenie dowodu rzeczowego w postaci:
- noża kuchennego, zapisanego pod numerem bieżącym Drz (...) Prokuratury Rejonowej w Kaliszu,
9. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. S. kwotę 1 608 (tysiąc sześćset osiem 00/100) złotych, podwyższoną o należny podatek VAT tytułem kosztów pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu z urzędu,
10. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
sędzia Renata Pietras-Paszkowska
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Formularz UK 1 |
Sygnatura akt |
II K 1293/22 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
1. USTALENIE FAKTÓW |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
W dniu 16 czerwca 2022 roku w K. trzymając w ręku nóż tj. czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
W dniu 16 czerwca 2022 roku w K. usiłował dopuścić się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego w osobie funkcjonariusza Policji M. L. (1) z powodu wykonywanego przez niego zawodu w ten sposób, że podbiegł do samochodu tj. czyn art. 13 § 1 kk w zw. z art. 223 § 1 kk w zw. z art. 231a kk w zw. z art. 190 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
W dniu 18 czerwca 2022 roku w K. groził słownie pozbawieniem życia K. S. (1), a wypowiadane przy tym słowa wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. II K 142/21 z dnia 7 października 2021 roku tj. czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
W dniu 18 czerwca 2022 roku w K. groził słownie pozbawieniem życia M. S. (1), a wypowiadane przy tym słowa wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. II K 142/21 z dnia 7 października 2021 roku tj. czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
W dniu 16 czerwca 2022 roku, pokrzywdzony A. S. (1) jechał rowerem, ul. (...) w K., |
Zeznania świadka A. S. (1) Zeznania świadka K. S. (2) Notatka Protokół oględzin wraz z dokumentacją zdjęciową |
254-254v 16-17, 255-255v 1 20-24, 60-62 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Oskarżony szedł w kierunku galerii (...), zatrzymał się przed torami na ul. (...), gdyż były zamknięte rogatki i jechał pociąg. Następnie, kiedy rogatki zaczęły się podnosić ruszył dalej. Z przeciwnego kierunku samochodem marki T. (...), o nr rej. (...) jechał pokrzywdzony M. L. (1). Pokrzywdzony jest funkcjonariuszem policji, zatrudnionym w K. w K., nie był wówczas na służbie, jechał do swojego miejsca zamieszkania. Pokrzywdzony zauważył oskarżonego, który zachowywał się agresywnie, gestykulował, krzyczał używając słów wulgarnych. Pokrzywdzony jechał wolno, przejeżdżał przez tory, oskarżony podszedł do jego samochodu, krzyczał wulgarne słowa. Pokrzywdzony celem uniknięcia kłopotów chciał ominą oskarżonego i odjechać, kiedy mijał okadzonego poczuł uderzenie w pojazd, w lusterku zobaczył jak oskarżony odskakuje od jego pojazdu. Oskarżony zatrzymał się i używając słów wulgarnych prowokował pokrzywdzonego do bójki. Wtedy pokrzywdzony podjął decyzję, że pojedzie za oskarżonym, zawrócił, oskarżony szedł w kierunku dworca kolejowego, a później w kierunku galerii (...). Pokrzywdzony jechał tak, aby cały czas mieć oskarżonego w zasięgu wzroku. Pokrzywdzony poinformował o zaistniałej sytuacji oficera dyżurnego K. w K., krzyczał też za oskarżonym „stać policja” ale oskarżony nie reagował. W pewnym momencie pokrzywdzony na chwilę zatrzymał pojazd, miał otwarte okno. Oskarżony zaczął iść w kierunku pokrzywdzonego, |
Zeznania świadka M. L. (1) Zeznania świadka A. S. (1) Zeznania świadka K. S. (2) Notatka Protokół oględzin wraz z dokumentacją zdjęciową kosztorys |
12-13, 95-96, 288v-289 254-254v 16-17, 255-255v 1 20-24, 60-62 97 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
W dniu 18 czerwca 2022 roku, wieczorem, pokrzywdzony K. S. (1), jechał samochodem od rodziców do swojego miejsca zamieszkania. Pokrzywdzony K. S. (1) jest synem A. S. (1). Na wysokości sklepu, przy ul. (...) w K. pokrzywdzony zauważył oskarżonego. W pewnym momencie oskarżony zszedł z chodnika i szedł przed samochodem pokrzywdzonego. Oskarżony zaczął wymachiwać rękami w kierunku pokrzywdzonego, żeby ten się zatrzymał i krzyczał w jego kierunku słowa obelżywe (jak na k. 54), grożąc, że go zabije. Pokrzywdzony rozpoznał oskarżonego, iż jest to ta sama osob,a która kilka dni wcześniej groziła jego ojcu. Pokrzywdzony zdenerwował się tą sytuacją, bał się oskarżonego. Pokrzywdzony odjechał z miejsca zdarzenia. |
Zeznania świadka K. S. (1) Notatka |
53-54, 254v-255 42 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Tego samego dnia, około godziny 22.30, oskarżony przyszedł do miejsca zamieszkania swojego brata M. S. (1), zadzwonił domofonem, ale M. S. (1) nie otworzył drzwi, otworzył okno i zwrócił się do oskarżonego, aby sobie poszedł, gdyż w domu jest jego małe dziecko. Oskarżony zwracał się do pokrzywdzonego słowami wulgarnymi, krzyczał, groził mu pozbawieniem życia (używając słów wulgarnych – k. 57v). Pokrzywdzony zdenerwował się i wystraszył, obawiając się, że oskarżony może mu zrobić coś złego, znanymi mu bowiem były różne agresywne zachowania brata. Oskarżony po chwili oddalił się z miejsca zdarzenia. |
Zeznania świadka M. S. (1) Notatka |
37-38, 290v-291 42 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Oskarżony przyznał się do tego, że kopnął samochód policjanta i krzyczał coś do niego, podał jednak, iż nie pamięta co, gdyż był pod wpływem alkoholu; podał, iż nie kojarzy nazwiska L., ale z widzenia kojarzy pokrzywdzonego. Przyznał się też do grożenia M. L. (1) i A. S. (1). Nie przyznał się do popełnienia czynu na szkodę swojego brata M. S. (1) oraz na szkodę K. S. (1). Oskarżony z zawodu jest ogrodnikiem, przed osadzeniem Oskarżony nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, jest uzależniony od alkoholu. W chwili popełnienia zarzucanych mu czynów miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony był wcześniej karany, za różne rodzajowo przestępstwa, w tym przeciwko mieniu oraz za czyn |
Wyjaśnienia oskarżonego Opinia sądowo – psychiatryczna Informacja z K. Odpis wyroku Zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy |
36-37, 40a-40b, 65-66, 106-107, 253v-254 100-103, 120-121 233-234 214-215 223 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
1 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
2. OCENA DOWODÓW |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
1,2,3,4 |
zeznania świadka A. S. (1) zeznania świadka K. S. (2) Zeznania świadka M. L. (2) Zeznania świadka K. S. (1) Zeznania Świadka M. S. (1) Opinie sądowo - psychiatryczne Odpis wyroku Informacja o zwolnieniu ze sprawy Protokoły oględzin wraz z dokumentacją zdjęciową Notatki kosztorys Informacja z K. Wyjaśnienia oskarżonego |
Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania tego świadka, będącego jednocześnie pokrzywdzonym. Zeznania te są logiczne i spójne. Świadek w sposób wyczerpujący i logiczny opisał przebieg zdarzenia będącego przedmiotem postępowania w sprawie. W sposób nie budzący wątpliwości sądu wskazał też sprawcę popełnionego na jego szkodę czynu. Ponadto zeznania pokrzywdzonego w zakresie agresji słownej ze strony oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonego oraz trzymania przez oskarżonego w ręce noża, w czasie wypowiadania gróźb pod adresem pokrzywdzonego, potwierdziła w swych zeznaniach świadek K. S. (2), a zeznania pokrzywdzonego tworzą Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania świadka. Zeznania te są spójne, logiczne i konsekwentne. Świadek szczegółowo opisał w swych zeznaniach przebieg zdarzenia, którego był obserwatorem. Zeznania te znajdują potwierdzenie w treści zeznań pokrzywdzonego A. S. (1), tworzą wraz z nimi rzeczowy i kompletny obraz zaistniałego zdarzenia. Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania tego świadka. Świadek w sposób wyczerpujący i konsekwentny opisał przebieg zdarzeń jakie zaistniały z jego udziałem. Zeznania te korespondują z materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków A. S. (1) i K. S. (2), którzy to potwierdzili, iż oskarżony był wzburzony, agresywny oraz to, iż mówił coś do „człowieka w samochodzie” i kopnął w jego samochód. Fakt dokonania uszkodzenia pojazdu znajduje potwierdzenie w protokole oględzin i dokumentacji zdjęciowej, zaś fakt posiadania przez oskarżonego noża potwierdzony został w ocenie sadu w sposób niebudzący wątpliwości nie tylko zeznaniami wymienionych świadków ale i przez to iż w chwili zatrzymania u oskarżonego ten nuż znaleziono. Za przyznaniem zeznaniom świadka M. L. (2) waloru wiarygodności przemawia ich konsekwencja i kategoryczność. Ponadto należy wskazać, iż oskarżony przygnał, że kojarzył osobę pokrzywdzonego jako funkcjonariusza policji. W ocenie sądu, brak jest w materiale dowodowym jakichkolwiek dowodów, które mogłyby wiarygodność zeznań tego świadka poddawać w wątpliwość. Sąd dał wiarę i uczynił podstawą ustaleń faktycznych zeznania świadka K. S. (1), które charakteryzują się spójnością i konsekwencją. Zeznania te w ocenie sądu stanowią rzeczową relację zaistniałego zdarzenia. Świadek w sposób szczegółowy i logiczny opisał zachowania oskarżonego wobec jego osoby. Walor wiarygodności tych zeznań w ocenie sądu nie budzi żadnych wątpliwości. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka w całości, a przyczyny takiej oceny były tożsame, jak w przypadku świadka K. S. (1). Dodatkowo wskazać trzeba, iż świadek jest bratem oskarżonego i brak jest w ocenie sądu jakichkolwiek podstaw ku temu, aby zakładać, iż chce on bezpodstawnie skierować postępowania karne przeciwko oskarżonemu. Sąd w pełni dał wiarę i oparł się na opiniach biegłych wskazanych w rubryce obok. Zostały one sporządzone przez biegłych dysponujących wiadomościami specjalnymi w celu stwierdzenia danej okoliczności, na jaką dowód ten został dopuszczony i przeprowadzony. Opinie są zupełne, jasne Sąd uznał za wiarygodne i przydatne z punktu widzenia rozstrzygnięcia w sprawie dokumenty w postaci odpisu wyroku oraz informacji o zwolnieniu ze sprawy; zostały one sporządzone przez profesjonalne organy w ramach ich kompetencji, brak podstaw aby wiarygodność tych dokumentów w jakimkolwiek zakresie kwestionować. Podobnie sąd ocenił jako wiarygodne dokumenty w postaci protokołów oględzin wraz z dokumentacją zdjęciową oraz notatek. Zostały one sporządzone przez funkcjonariuszy policji wykonujących czynności w sprawie, w ramach ich kompetencji i obowiązków służbowych. Żadna ze stron dokumentów tych nie kwestionowała, a sąd nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu. Sąd uznał za wiarygodny i przydatny z punktu widzenia rozstrzygnięcia w sprawie dokument w postaci kosztorysu, dokumentującego rozmiar szkody wyrządzonej przez oskarżonego pokrzywdzonemu M. L. (1). Dokument ten został sporządzony przez podmiot zawodowo trudniący się naprawą samochodów, nie był on przez strony kwestionowany, w ocenie sądu jego wiarygodność nie budziła wątpliwości. Żadna ze stron nie podważała prawdziwości danych uzyskanych z K., Sąd również nie miał wątpliwości, iż dane te są prawdziwe, karta karna sporządzona została przez uprawniony i profesjonalny organ. Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne jedynie w wąskim zakresie, w zasadzie sprowadzającym się do potwierdzenia popełnienia czynów na szkodę A. S. (1) i częściowo na szkodę M. L. (1). Oskarżony nie podał w istocie żadnych szczegółów, twierdząc, iż nie pamięta popełnienia czynów. Ta okoliczność powoduje, iż sąd odmówił waloru wiarygodności jego twierdzeniom jakoby nie groził swojemu bratu oraz K. S. (1), podobnie jak nie uczynił ich podstawą ustaleń faktycznych w zakresie czynów popełnionych na szkodę A. S. (2) i K. L., oskarżony nie podaje bowiem żadnych szczegółów, wyjaśniał w sposób chaotyczny, mylił fakty i zdarzenia. Zdaniem Sądu oświadczenie oskarżonego w zakresie nie przyznania się do winy nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym, pozostaje ono w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Twierdzenia te pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadków K. S. (1) i M. S. (2), którym to sąd dał wiarę z przyczyn opisanych powyżej. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia |
Oskarżony |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.1. Podstawa prawna |
1, 3, 4 |
S. S. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sąd przypisał oskarżonemu popełnienie trzech czynów z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Czyny te były przez oskarżonego zawinione, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanych mu czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynów i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna. Przepis art. 190 § 1 kk penalizuje zachowanie sprawcy polegające na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Wypowiedziane przez oskarżonego pod adresem pokrzywdzonych słowa w przypadku każdego z czynów należało potraktować jako groźby w rozumieniu przywołanego przepisu art. 190 § 1 kk. W każdym przypadkach były to groźby popełnienia na szkodę pokrzywdzonego przestępstwa polegającego na pozbawieniu życia. Groźby, aby wyczerpywały znamiona z art. 190 § 1 kk muszą u pokrzywdzonego wywołać obawę, iż zostaną spełnione. Należy badać, czy groźby sformułowane przez sprawcę są na tyle poważne i zostały w taki sposób wyrażone, że każdy rozsądny człowiek bałby się ich spełnienia. Nie można jednak abstrahować od subiektywnych odczuć pokrzywdzonego, których ocena musi uwzględniać jego osobowość, stan psychiki, intelektu (por. wyrok SA w Łodzi z 30.07.2013 r., II AKa 125/13, LEX nr 1363273). Trafnie podkreśla się w judykaturze, że z treści przepisu art. 190 § 1 kk nie wynika, że pokrzywdzony ma być pewien, że groźba zostanie spełniona. Obawa nie zakłada bowiem pewności, lecz jedynie możliwość spełnienia groźby (zob. wyrok SA w Warszawie z 25.06.2014 r., II AKa 162/14, LEX nr 1493813). J. L. [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. W., W. 2020). W ocenie sądu okoliczności w jakich groźby zostały wypowiedziane przez oskarżonego, uzasadniały powstałą po stronie pokrzywdzonych obawę ich spełnienia. W przypadku czynu z punktu pierwszego wypowiadając groźby oskarżony trzymał w ręku nóź o długości ostrza 24 cm, oczywistym zatem jest, iż pokrzywdzony obawiał się spełnienia tych gróź przez oskarżonego. Co do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie trzcim należy zwrócić uwagę, iż pokrzywdzony jest synem pokrzywdzonego czynem z punktu pierwszego, miał on wiedzę o zachowaniu jakiego oskarżony dopuścił się w stosunku do jego ojca, ponadto jak wskazał znał z widzenia oskarżonego, którego postrzegał jako osobę nieobliczalną, zdolną do wszystkiego, okoliczności te czyniły uzasadnioną obawę spełnienia gróźb kierowanych pod jego adresem przez oskarżonego. Pokrzywdzony czynem przypisanym oskarżonemu w punkcie czwartym jest bratem oskarżonego. Pokrzywdzony w swych zeznaniach wskazał, iż postrzega brata jako osobę „zdolną do wszystkiego”, mając na uwadze jego wcześniejsze zachowania, boi się go. Uzasadniało to powstałą u pokrzywdzonego obawę spełnienia gróźb. Oskarżony w każdym z trzech przypadków wyczerpał zatem znamiona strony przedmiotowej czynu z art. 190 § 1kk Jeżeli chodzi o stronę podmiotową to przestępstwo z art. 190 § 1 kk popełnić można tylko umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, w ocenie sądu za każdym razem chciał sformułować groźbę popełnienia przestępstwa, jak również obejmował swoją świadomością i wolą wywołanie Oskarżony przypisanych mu czynów dopuścił się w ciągu 5 lat po dobyciu co najmniej Analizując stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 k.k. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość każdego z czynów z art. 190 § 1 kk przypisanych oskarżonemu jest wysoka. Dokonując tej oceny Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony czynem swym naruszył dobro prawne jakim jest wolność człowieka od obawy popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby mu najbliższej, poczucie bezpieczeństwa jednostki. Sąd miał też na uwadze motywację oskarżonego oraz postać zamiaru. Oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.1. Podstawa prawna |
2 |
S. S. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie, w tym zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, oceniany w myśl dyrektyw wynikających z art. 7 kpk, w sposób niebudzący wątpliwości pozwoliło ustalić, że oskarżony S. S. dopuścił się zarzucanego mu Przepis art. 223 § 1 kk kryminalizuje zachowanie sprawcy, który działając wspólnie Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, Jeżeli chodzi o stronę podmiotową to czyn z art. 223 § 1 kk może być popełniony umyślnie i to w zamiarze bezpośrednim. W ocenie sądu oskarżony działał umyślnie, w zamiarze wyrządzenia krzywdy fizycznej pokrzywdzonemu, a zatem chciał popełnić czyn zabroniony i do tego swym działaniem dążył. W konsekwencji zrealizował znamiona podmiotowej czynu Rozważania teoretyczne dotyczące przepisu art. 190 § 1 kk przytoczone powyżej w części uzasadnienia dotyczącego czynów wyczerpujących znamiona tego przepisu pozostają aktualne również w zakresie czynu z punktu drugiego i nie ma potrzeby ponownie ich powoływać. Wypowiedziane przez oskarżonego pod adresem pokrzywdzonego M. L. (1) słowa wulgarne, oznaczające pozbawienie życia, należało potraktować jako groźby w rozumieniu przywołanego przepisu art. 190 § 1 kk. Były to groźby popełnienia na szkodę pokrzywdzonego przestępstwa polegającego na pozbawieniu życia. W ocenie sądu okoliczności, w jakich groźby zostały wypowiedziane przez oskarżonego, to iż oskarżony wypowiadając je trzymał w ręce nóż, uzasadniały powstałą po stronie pokrzywdzonego obawę ich spełnienia. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, w ocenie sądu chciał sformułować groźbę popełnienia przestępstwa, jak również obejmował swoją świadomością i wolą wywołanie u pokrzywdzonego obawy spełnienia groźby. Zdawał sobie też niewątpliwie sprawę, iż zachowanie którego się dopuszcza stanowi przestępstwo. Oskarżony działaniem swym wyczerpał zatem znamiona podmiotowe i przedmiotowe czynu z art. 190 § 1kk. Przepis art. 288 § 1 kk penalizuje zachowanie sprawcy polegając na zniszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Czyn ten można popełnić umyślnie, w obu postaciach zamiaru. Oskarżony kopiąc w samochód pokrzywdzonego Celem oddania w kwalifikacji prawnej całej zawartości bezprawia przypisanego oskarżonemu czynu należało zatem zastosować kumulatywną kwalifikację przypisanego mu czynu, uwzględniająca przepisy art. 13 § 1 kk w zw. z art. 223 § 1 kk w zw. z art. 231a kk w zw. z art. 190 § 1 kk i art. 288 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk. Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po dobyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio karanym za umyślne przestępstwo podobne – wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kaliszu sygn. II K 142/21 z dnia Sprawstwo oskarżonego w ocenie sądu co do tego czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Oskarżony miał bowiem możliwość postąpić zgodnie z normą i w zakresie wyznaczonym przez porządek prawny, rezygnując z ataku wymierzonego w pokrzywdzonego. Jednocześnie czyn oskarżonego jest bezprawny i zawiniony. W toku postępowania nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności wyłączające bezprawność, karalność lub przypisanie winy. Oskarżony jest osobą poczytalną, rozwijającą się prawidłowo i mogącą przewidzieć konsekwencje podejmowanych przez siebie zachowań. Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 kk. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość przypisanego oskarżonemu czynu jest wysoka. Dokonując tej oceny Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony czynem swym naruszył kilka dóbr prawnych podlegających ochronie pranej, to jest dobra w postaci działalności instytucji państwowych i samorządowych wykonujących swoje zadania przez funkcjonariuszy publicznych, nietykalności funkcjonariuszy, wolności człowieka od obawy popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby mu najbliższej, poczucia bezpieczeństwa jednostki oraz własności i posiadania rzeczy. Sąd miał też na uwadze motywację oskarżonego oraz postać zamiaru. Oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.2. Podstawa prawna |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.3. Warunkowe umorzenie |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.4. Umorzenie postępowania |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
3.5. Uniewinnienie |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt |
Punkt z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
1 |
1 |
W myśl przepisu art. 190 § 1 kk za popełnienie przestępstwa gróźb karalnych sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przepis art. 64 § 1 kk pozwalał zaś sądowi na orzeczenia kary w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę jako istotną okoliczność obciążającą wielokrotną uprzednią karalność oskarżonego, w tym za czyn z art. 190 kk. Okoliczność ta w ocenie sadu świadczy o lekceważącym stosunku oskarżonego do porządku prawnego oraz jego bezrefleksyjnym stosunku do popełnionych przestępstw. Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do popełnienia czynu. Wymierzając karę oskarżonemu sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, którą ze względów opisanych powyżej ocenił jako wysoką. Podobnie znaczny jest w ocenie sądu stopień winy. Przemawia za tym postawa oskarżonego, postać zamiaru, Mając powyższe na uwadze Sąd kierując się określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. dyrektywami wymiaru kary wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności ma szanse odnieść wobec oskarżonego skutki jakie stawia ustawodawca. Orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Uwzględniając postawę oskarżonego, jego warunki osobiste |
||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
2 |
2 |
W przypadku przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji czynu zabronionego, sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą (art. 11 § 3 kk). W przypadku czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie drugim, przepisem przewidującym najsurowszą karę jest art. 223 § 1 kk, to jest karę od roku do 10 lat pozbawienia wolności. Miarkując karę w stosunku do oskarżonego S. S. sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi W ocenie Sądu karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy, jest kara pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat. Kara ta jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr, takie orzeczenie kary jest adekwatnym dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
3,4 |
3,4 |
W myśl przepisu art. 190 § 1 kk za popełnienie przestępstwa gróźb karalnych sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przepis art. 64 § 1 kk pozwalał zaś sądowi na orzeczenia kary w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Wymierzając karę za czyny przypisane oskarżonemu w punktach 3 i 4 sąd kierował się tożsamymi względami, zatem kwestia wymiaru kary za oba te czyny zostanie omówiona Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo z art. 190 kk. Powyższe świadczy negatywnie o jego dotychczasowym sposobie życia, dowodzi również bezrefleksyjnej postawy oskarżonego wobec popełnionych uprzednio czynów. Sąd nie dopatrzył się jednocześnie okoliczności łagodzących. Ponadto sąd miał na uwadze stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, które ocenił jako wysokie. Sąd miał przy tym na uwadze rodzaj dobra prawnego naruszonego przestępstwem, postać zamiaru, Mając powyższe na uwadze Sąd kierując się określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. dyrektywami wymiaru kary wymierzył oskarżonemu za każdy z czynów karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Uwzględniając postawę oskarżonego, jego warunki osobiste |
||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
5 |
1,2,3,4 |
Art. 85 § 1 kk stanowi, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek Biorąc pod uwagę orzeczone jednostkowe kary, oraz mając na uwadze treść art. 86 § 1 kk, sąd mógł wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności od 2 lat i jednego miesiąca do 4 lat i 4 miesięcy. Przy wymiarze kary łącznej Sąd winien wziąć pod uwagę wskazania wynikające z dyrektyw prewencyjnych oraz okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, a zwłaszcza charakter związku zachodzącego pomiędzy pozostającymi w zbiegu przestępstwami. Na gruncie niniejszej sprawy związek ten bezsprzecznie jest bliski. Oskarżony dopuścił się czterech czynów, z czego trzy kwalifikowane są z art. 190 § 1 kk, czwarty kumulatywnie w tym również z art. 190 § 1 kk. Ponadto bardzo bliski jest związek czasowy pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami. Biorąc powyższe pod uwagę, jak również dotychczasowy sposób życia oskarżonego, stosunek do popełnionych przestępstw, okoliczności ich popełnienia, sąd uznał, iż karą odpowiadającą dyrektywom wymiaru kary łącznej określonym w art. 85a kk, jak też, ze względu na niezupełność tej regulacji, dyrektywom wymiaru kar jednostkowych, będzie kara 3 lat pozbawienia wolności. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
7 |
2 |
W myśl art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, |
||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
8 |
1,2 |
Na zasadzie art. 44 § 2 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża kuchennego, jako przedmiotu służącego do popełnienia przestępstwa |
||||||||||||||||||||||||||||||||
5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Oskarżony |
Punkt |
Punkt z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||||||||||||
S. S. |
6 |
5 |
Oskarżony był w niniejszej sprawie zatrzymany |
||||||||||||||||||||||||||||||||
6. INNE ZAGADNIENIA |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
7. KOSZTY PROCESU |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
9 |
Oskarżony był reprezentowany przez obrońcę ustanowionego z urzędu, zarówno na etapie postepowania przygotowawczego jak i przed sądem, a koszty obrony nie zostały opłacone. Sąd przyznał te koszty dla obrońcy od Skarbu państwa ustalając ich wysokość w oparciu o przepisy § 11 ust. 1 pkt , ust. 2 pkt 3 oraz § § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
10 |
Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, biorąc pod uwagę jego sytuację majątkową i zarobkową, o czym orzekł na podstawie art. 624 kpk. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
8. PODPIS |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||