UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 700/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. A. (1)

W dniu 11 grudnia 2020 r. w L. woj. (...) , stosował przemoc wobec A. W. (1) poprzez dociskanie ciężarem własnego ciała do barierki klatki schodowej oraz łapanie za ręce czym spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazu powierzchniowego ręki prawej i lewej z otarciami naskórka na dłoni prawej i lewej , które to obrażenia stanowią naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni , celem zmuszenia pokrzywdzonego do określonego zachowania tj. umożliwieniu mu udania się za żoną , która zabrała z mieszkania ich dziecko

tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

-częściowe wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1) (k. 42-44, 212-214), w których podał, że świadczył usługi z zakresu ochrony na rzecz A. W. (2). Podał, że klientka zwróciła się do niego o pomoc, gdyż obawiała się zachowania agresywnego męża A. W. (1). Podał, że kobieta na dowód przedstawionych okoliczności okazała mu swoje obdukcje lekarskie, z których wynikało, że A. W. (1) stosuje wobec niej przemoc fizyczną, jest agresywny, trwa sprawa o rozwód, a mąż aby się na niej zemścić uniemożliwia jej kontakt z dziećmi. Oskarżony wyjaśnił, iż A. W. (2) powiedziała, że oskarżony zabrał ich córkę i 3 letniego syna z ich wspólnego mieszkania do mieszkania swojej matki, gdzie nie wpuszcza jej i od 2 miesięcy uniemożliwia kontakt z synem. Kienta zwróciła się do oskarżonego, gdyż nie może zobaczyć dziecka, choć wzywała na miejsce policję, nie była wpuszczona do środka. Oskarżony wyjaśnił, że w dniu zdarzenia, gdy A. W. (2) zabrała syna z mieszkania teściowej, A. W. (1) wybiegł za nią, złapał ją na klatce schodowej, zaczął ją agresywnie szarpać, sytuacja była dynamiczna, zachodziło niebezpieczeństwo, że kobieta upuści trzymane na rękach dziecko na strome schody. Podał, że mówił aby pokrzywdzony puścił żonę ale on nie reagował i próbował ją ciągnąć w stronę mieszkania. Podał, że postanowił to przerwać i wszedł pomiędzy nich i ich rozdzielił. Przytrzymał na miejscu A. W. (1), żeby puścił żonę i jedynie przycisnął go do poręczy schodów, aby nie szarpał jej dalej. Wskazał, że nie spowodował u niego żadnych obrażeń i nie wie jak powstały u niego otarcia naskórka na rękach. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka A. W. (2) złożonych na rozprawie (k. 30-31, 234-235) w których podała, że jej mąż A. W. (1) podczas kwarantanny wyprowadził się z córką do swojej matki, a następnie zabrał z przedszkola (...)-letniego syna i utrudniał jej kontakty z nim, choć ona jako matka ma pełnię władzy rodzicielskiej. Podała, że kilkakrotnie nie była wpuszczana do mieszkania swojej teściowej, nawet kiedy wzywała na miejsce policję była informowana, że nie może wejść do środka aby zobaczyć dziecko. W trakcie 2 miesięcy jedynie kilka razy mogła zobaczyć syna w trakcie kontaktów była przez męża nagrywana, dziecko było zmanipulowane. Podała, że aby móc być ze swoim synem zatrudniła oskarżonego. W dniu zdarzenia kiedy wybiegła z synem na rękach na korytarz bloku, A. W. (1) wybiegł za nią i złapał ją z tyłu za kurtkę. Podała, że szarpał ją choć krzyczała i próbował wciągnąć do mieszkania. Podała, że do zdarzenia doszło kiedy stała na szczycie schodów na klatce schodowej. Oskarżony A. A. widząc ich szarpaninę najpierw powiedział do oskarżonego aby ją puścił bo wezwie policję ale gdy A. W. nadal ją szarpał, wbiegł miedzy nich i uwolnił ją z uścisku męża. Podała, że wtedy zabrała syna i uciekła;

-zeznania pokrzywdzonego A. W. (1) (k. 1-2, 12, 215-216, 218-219 ), który podał, że aktualnie toczy się sprawa o rozwód z A. W. (2). W trakcie kwarantanny wraz z córką i 3-letnim synem wyprowadził się ze wspólnego mieszkania i zamieszkał w mieszkaniu swojej matki. Przyznał, że ze dwa razy zdarzyło mu się, nie wpuścić żony mieszkania ale czasem widywał dziecko. Podał, że nie chciał wydać syna matce bo nie chciał rozdzielać dzieci, gdy toczyła się sprawa o rozwód;

- zeznania świadków I. U. (k. 15, 219), B. M. (k. 18-19, 219), A. B. (k. 74-75, 219), M. S. (k. 78-79), Ł. R. (k. 56, 219), pozwalają stwierdzić, że nie byli oni bezpośrednimi świadkami zdarzenia pomiędzy A. W. (1) a A. A. (1). Świadkowie spójnie zeznali, że znają okoliczności zajścia z relacji przekazanej im przez A. W. (1). Pokrzywdzony powiedział im, że doszło do porwania dziecka przez matkę A. W. (2). Jednocześnie świadkowie wskazali, że jako sąsiedzi z bloku, w którym przebywał wówczas A. W. (1) z dziećmi, kilkakrotnie przed zdarzeniem słyszeli jak A. W. (2) dobijała się do mieszkania ale nie została wpuszczona do środka.

Ponadto stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody;

-dokumentację lekarską A. W. (1) k. 7-10, 120;

-opinię biegłego lekarza M. R. k. 25, 239-241;

-protokół oględzin k. 34-35, 83-84;

-zeznania małoletniej K. W. (1) k. 68;

-opinię sądowo –psychologiczną k.71-72;

-KRK k. 89, 159;

-sprzeciw k.112-114;

-obdukcje A. W. k. 117-119, 121-123;

-pismo k.124-130;

-stenogram k. 131-132;

- treść wiadomości SMS K.133-134;

-treść wiadomości email k. 135;

-opinię psychologiczną k. 136-141;

-pendive z nagraniem zdarzenia objętego a/o k. 47, 142;

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. A. (1)

Fakt nie popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Fakt nie popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu.

-częściowe wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1) (k. 42-44, 212-214) w zakresie w jakim nie przyznał się do popełniania zarzucanego mu w a/o czynu;

1.OCena DOWOdów)

1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-częściowe wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1) (k. 42-44, 212-214), w których podał, że świadczył usługi z zakresu ochrony na rzecz A. W. (2). Podał, że klientka zwróciła się do niego o pomoc, gdyż obawiała się agresywnego wobec niej męża A. W. (1). Podał, że okazała mu swoje obdukcje lekarskie z których wynikało, że A. W. (1) stosuje wobec niej przemoc fizyczną, jest wobec niej agresywny, trwa sprawa o rozwód, uniemożliwia jej kontakt z dziećmi. A. W. (2) powiedziała, że oskarżony zabrał ich 3 letniego syna z ich wspólnego mieszkania do mieszkania swojej matki. A. W. (1) i jego matka nie wpuszczają jej do środka i od 2 miesięcy uniemożliwiają kontakt z synem. A. W. (1) wyrzuca ją, nie może zobaczyć dziecka choć wzywała na miejsce policję. Oskarżony wyjaśnił, że w dniu zdarzenia, gdy A. W. (2) zabrała syna z mieszkania teściowej, A. W. (1) wybiegł za nią, złapał ją na klatce schodowej , zaczął ją agresywnie szarpać, sytuacja była dynamiczna, zachodziło niebezpieczeństwo, że kobieta upuści trzymane na rękach dziecko na strome schody. Podał, że mówił pokrzywdzonemu, aby puścił żonę ale on nie reagował i ją szarpał próbując ciągnąć w stronę mieszkania. Podał, że wszedł pomiędzy nich i ich rozdzielił. Przytrzymał na miejscu A. W. (1), żeby puścił żonę i jedynie przycisnął go do poręczy schodów, aby nie szarpał dalej swojej żony. Wskazał, że nie spowodował u niego żadnych obrażeń i nie wie jak powstały u niego otarcia naskórka na rękach. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. W. (2) złożonych na rozprawie (k. 30-31, 234-235) w których podała, że jej mąż A. W. (1) podczas kwarantanny wyprowadził się z córką do swojej matki, a następnie zabrał z przedszkola (...)-letniego syna i utrudniał jej kontakty z nim choć ma pełnię władzy rodzicielskiej. Podała, że kilkakrotnie nie była wpuszczana do mieszkania swojej teściowej, nawet kiedy wzywała na miejsce policję była informowana, że nie może wejść do środka aby zobaczyć dziecko. W trakcie 2 miesięcy jedynie kilka razy mogła zobaczyć syna w trakcie obecności była przez męża nagrywana, dziecko było zmanipulowane. Podała, że aby móc by z dzieckiem zatrudniła oskarżonego. W dniu zdarzenia kiedy wybiegła z synem na rękach na korytarz bloku, A. W. (1) wybiegł za nią i złapał ją z tyłu za kurtkę. Podała, że szarpał ją choć krzyczała i próbował wciągnąć do mieszkania. Podał, że do zdarzenia doszło kiedy stała na szczycie schodów na klatce schodowej. Oskarżony A. A. widząc szarpaninę najpierw powiedział do oskarżonego aby ją puścił bo wezwie policję ale gdy A. W. nadal ją szarpał, wbiegł miedzy nich i uwolnił ją z uścisku męża. Podała, że wtedy zabrała syna do taksówki i odjechała;

- zeznania pokrzywdzonego A. W. (1) (k. 1-2, 12, 215-216, 218-219 ), który podał, że aktualnie toczy się sprawa o rozwód z A. W. (2). W trakcie kwarantanny wraz z córką i 3-letnim synem wyprowadził się ze wspólnego mieszkania i zamieszkał w mieszkaniu swojej matki. Przyznał, że ze dwa razy zdarzyło się, że A. W. (2) dobijała się do drzwi mieszkania ale nie została wpuszczona do dziecka. Podał, że nie chciał wydać syna matce bo nie chciał rozdzielać dzieci, gdy toczyła się sprawa o rozwód .

- zeznania świadków I. U. (k. 15, 219), B. M. (k. 18-19, 219), A. B. (k. 74-75, 219), M. S. (k. 78-79), Ł. R. (k. 56, 219), pozwalają stwierdzić, że nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia pomiędzy A. W. (1) a A. A. (1). Świadkowie spójnie przekazali jedynie relację przekazaną im przez A. W. (1) iż doszło do porwania dziecka przez A. W. (2). Jednocześnie świadkowie wskazali, że jako sąsiedzi z bloku, w którym przebywał wówczas A. W. (1) z dziećmi, kilkakrotnie przed zdarzeniem słyszeli jak A. W. (2) dobijała się do mieszkania ale nie została wpuszczona do środka.

Ponadto stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody;

-dokumentację lekarską A. W. (1) k. 7-10, 120;

-opinię biegłego lekarza M. R. k. 25, 239-241;

-protokół oględzin k. 34-35, 83-84;

-zeznania małoletniej K. W. (1) k. 68;

-opinię sądowo –psychologiczna k.71-72;

-KRK k. 89, 159;

-sprzeciw k.112-114;

-obdukcje A. W. k. 117-119, 121-123;

-pismo k.124-130;

-stenogram k. 131-132;

- treść wiadomości SMS K.133-134;

-treść wiadomości email k. 135;

-opinię psychologiczną k. 136-141;

-pendive z nagraniem zdarzenia objętego a/o k. 47, 142;

Oskarżony A. A. (3) w części swoich wyjaśnień przyznał, iż że świadczył usługi z zakresu ochrony na rzecz A. W. (2). Podał, że klientka zwróciła się do niego o pomoc, gdyż obawiała się agresywnego zachowania męża A. W. (1). Podał, że wierzył iż potrzebuje ona pomocy gdyż okazała mu swoje obdukcje lekarskie, z których wynikało, że A. W. (1) stosuje wobec niej przemoc fizyczną, uniemożliwia jej kontakt z dziećmi. Oskarżony wyjaśnił, że w dniu zdarzenia, gdy A. W. (2) zabrała syna z mieszkania teściowej, A. W. (1) wybiegł za nią, złapał ją na klatce schodowej , zaczął ją agresywnie szarpać, sytuacja była dynamiczna, zachodziło niebezpieczeństwo, że kobieta upuści trzymane na rękach dziecko na schody Sąd dał wiarę tej części wyjaśnień jako spójnym logicznym i znajdującym potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym w tym zeznaniach A. W. (2), treści nagrania zdarzenia zarejestrowanego na pendrivie k.47 akt i odtworzonego przez Sąd na rozprawie, obdukcji A. W.. Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego A. W. (1) i K. W. w zakresie w jakim opisali iż doszło do zdarzenia z oskarżonym A. A. podczas którego A. W. uciekła z synem. Sąd uznał, iż podczas ucieczki A. W. pokrzywdzony próbując ją zatrzymać i odebrać syna złapał ją i szarpał o czym świadczy treść odtworzonego z urządzenia pendrive k.47 nagrania zdarzenia. Sąd przyjął w tym zakresie iż oskarżony A. A. z uwagi na brak reakcji pokrzywdzonego na jego słowa aby puścił A. W., przytrzymał go.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków; I. U., B. M. , A. B. , M. S., Ł. R. Sąd uznał za jasne, spójne , logiczne. Wskazać jednak należy, że powyżej wskazani świadkowie nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzeń objętych a/o w przedmiotowej sprawie, a opisana sytuacja o której mówili w zeznaniach znali z relacji pokrzywdzonego.

Sąd dał wiarę wydanym w sprawie opiniom biegłego M. R. jako spójnym i logicznym i opartym na zebranej w sprawie dokumentacji medycznej pokrzywdzonego.

Dowody z dokumentów zebrane w sprawie są wiarygodne jasne i logiczne. Zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności

1.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowe wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1) k. 42-44, 212-214;

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części w jakiej nie przyznał się do przypisanego mu czynu uznając, iż stanowią one jedynie przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za popełniony czyn, a ponadto są sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego A. W. (1), A. W. (2), treścią dokumentacji medycznej pokrzywdzonego, opinią biegłego lekarza M. R. odnośnie stwierdzonych u A. W. obrażeń oraz treścią nagrania zarejestrowanego przez pokrzywdzonego podczas zdarzenia z dnia 11.12.2020 roku, którym Sąd dał wiarę.

1.Z!

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5. Umorzenie postępowania

Art.17§1pkt 3 k.p.k.

A. A. (1);

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Sąd umorzył postępowanie wobec oskarżonego A. A. (1) o czyn z art. 191§1 k.k. w zw. z art. 157§2k.k. w zw. z art. 11§2k.k. na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. wobec ego znikomej społecznej szkodliwości. Przepis art. 191§1 k.k. stanowi, iż karze podlega kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia.

W przedmiotowej sprawie zachowanie oskarżonego zrealizowało znamiona czynu z art. 191§1 k.k. w zw. z art.157§2k.k. w zw. z art. 11§2k.k. jednak jego społeczna szkodliwość jest znikoma . Oskarżony bowiem działając na zlecenie A. W. (2), która zwróciła się do niego o pomoc i ochronę, gdyż jak mu wskazała obawiała się agresywnego zachowania wobec niej A. W. (1) (na dowód tego przedstawiła mu swoje obdukcje lekarskie dołączone do akt k.117-119). Oskarżony był przekonany o prawdziwości jej relacji albowiem klientka przedstawiła mu swoje obdukcje i dokumentację ze sprawy o rozwód z której wynikało, że A. W. (1) stosował wobec niej przemoc fizyczną, trwa sprawa o rozwód Ponadto kobieta podała, że aktualnie mąż aby się na niej zemścić za wniesienie pozwu o rozwód od około 2 miesięcy uniemożliwia jej kontakt z dziećmi, które zabrał z ich wspólnego mieszkania do mieszkania swojej matki. Oskarżony podał, że w dniu zdarzenia podjął działanie na widok agresywnego zachowania pokrzywdzonego A. W. (1), kiedy A. W. (2) wybiegła z mieszkania teściowej, trzymając na rękach 3-letniego syna, pokrzywdzony wybiegł za nią złapał ją na klatce schodowej i zaczął ją szarpać próbując wciągnąć do mieszkania. Oskarżony tłumaczył, że sytuacja ta była dynamiczna, a on obawiał się, że A. W. (2) w trakcie szarpaniny upuści trzymane na rękach dziecko na strome schody. Oskarżony podkreślał, że zareagował na tą sytuację obawiając się o dobro dziecka i A. W. (2) albowiem A. W. (1) nie reagował na jego prośby aby puścił żonę, więc wszedł pomiędzy nią a jej męża i ich rozdzielił, przytrzymując A. W. (1) przy poręczy schodów, aby nie szarpał dalej swojej żony. Taki przebieg zdarzenia potwierdza również nagranie zarejestrowane na pendrivie k. 47 i przedstawione przez pokrzywdzonego. W ocenie Sądu tego rodzaju działanie oskarżonego należy ocenić jako znikomo społecznie szkodliwe.

Zgodnie z treścią art. 1 § 2 k.k. nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Definicję wyrażenia „Stopień społecznej szkodliwości” zawiera art. 115 § 2 k.k. który mówi iż przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Ustalenie, że sprawca dopuścił się przestępstwa pozwala na umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k., bowiem drugi z powołanych przepisów wyraźnie stwierdza, że „Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma”. Niezależnie od powyższego Sąd w uzasadnieniu postanowienia „przypisał” oskarżonemu winę, która przecież stanowi element struktury przestępstwa jak i podstawę zakresu odpowiedzialności karnej ( tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9.08.2007 r. WZ 25/07 Biul. P K 2007/14/52 ) .

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy dostarczył dane pozwalające na przypisanie oskarżonemu wypełnienia znamion przestępstwa z art. 191§1k.k. w zw. z art. 157§2k.k. w zw. z art. 11§2k.k . Należy jednak stwierdzić, że zachowanie pokrzywdzonego, który szarpał żonę niosącą 3-letniego syna a wcześniej uniemożliwiał jej kontakt z nim co wywołało konflikt. A. A. (1) słusznie podkreślał iż musiał zareagować na zachowanie pokrzywdzonego albowiem zagrażało ono dobru małoletniego gdyż A. W. (2) mogła upuścić dziecko na schody klatki schodowej, co niewątpliwie mogłoby zakończyć się poważnymi obrażeniami. Po analizie całości zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym przede wszystkim wzajemnego zachowania się oskarżonego i pokrzywdzonego Sąd uznał, że zgodnie z treścią art. 1 § 2 k.k. nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Definicję wyrażenia „Stopień społecznej szkodliwości” zawiera art. 115 § 2 k.k. który mówi, iż przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Ustalenie, że sprawca dopuścił się przestępstwa pozwala na umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k., bowiem drugi z powołanych przepisów wyraźnie stwierdza, że „Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma”. Niezależnie od powyższego Sąd w uzasadnieniu postanowienia „przypisał” oskarżonemu winę, która przecież stanowi element struktury przestępstwa jak i podstawę zakresu odpowiedzialności karnej ( tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9.08.2007 r. WZ 25/07 Biul. P K 2007/14/52 ) . O znikomości społecznej szkodliwości czynu zabronionego może przesądzić jedynie kompleksowa ocena zarówno przedmiotowych, jak i podmiotowych przesłanek wartościowania takiego czynu, które łącznie - a nie każda z nich z osobna - wykazywać muszą subminimalny ładunek tej szkodliwości (tak. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 1997 r., Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 6, poz. 2). W każdym razie oceny tej nie można sprowadzać do ogólników, ale wskazać należy konkretne jej kryteria, ze szczególnym uwzględnieniem szkody poniesionej przez ofiarę . Społeczna szkodliwość czynu podlega ocenie nie tylko w płaszczyźnie uchylenia odpowiedzialności z powodu jej znikomości lecz także przy stosowaniu kar i środków karnych. Zgodnie z art. 53 § 1 k.k. i art. 56 k.k., stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu stanowi jedną z głównych przesłanek wymiaru kary i środków karnych; ponadto do przesłanek stosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania oraz orzekania środka karnego zamiast kary należy wymaganie, aby ten stopień nie był „znaczny” ( tak Komentarz do art. 1 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006, wyd. III. ) . W powyższej sprawie Sąd uznał iż społeczna szkodliwość czynu zabronionego popełnionego przez oskarżonego jest znikoma . Złożyła się na to kompleksowa ocena zarówno przedmiotowych, jak i podmiotowych przesłanek wartościowania tego czynu. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego należy ocenić od strony motywacji , jaką się kierował i wszystkich okoliczności które towarzyszyły jego zachowaniu w tym postawie pokrzywdzonego. Nie była to motywacja zasługująca na potępienie. Zachowanie oskarżonego związane było z udzieleniem ochron A. W., która przedstawiała mu swoją sytuację i agresywne zachowanie pokrzywdzonego którego się obawiała . Reasumując zatem, oceniając konkretne zdarzenia opisane w a/o stwierdzić trzeba że od strony przedmiotowej jak i podmiotowej , a zwłaszcza motywacji oskarżonego, jego zachowanie ocenić należy jako noszące cechy znikomej społecznej szkodliwości.

☐

1.6. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 632 k.p.k. koszty ponosi Skarb Państwa .

1. Podpis