UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2023 r. powód T. (...) z siedzibą w W. wniósł przeciwko pozwanemu J. P. (1) w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zasądzenie kwoty 2.539,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty / bezsporne /.

W dniu 28 listopada 2023 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w sprawie nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, który następnie utracił moc w całości, na skutek wniesienia przez pozwaną sprzeciwu.

Postanowienie o umorzeniu postępowania zostało wydane w dniu 23 lutego 2024 roku / postanowienie k.44 /.

Pozwem z dnia 02 kwietnia 2024 r. powód reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika wniósł do Sądu Rejonowego w Łęczycy o zasądzenie od pozwanego kwoty 2.539,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty; ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kosztów poniesionych przez powoda w elektronicznym postępowaniu upominawczym / pozew k. 3-4/.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 222 kwietnia 2024 r. uwzględniono roszczenia pozwu / nakaz zapłaty k.45 /.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazano, że powód nie udowodnił swojego roszczenia co do zasady jak i wysokości. W ocenie pozwanego brak jest dowodów, że zwarł umowę z powodem, zwłaszcza że umowa nie została podpisana w imieniu powoda przez umocowaną do tego osobę. Według strony pozwanej pozwany nie otrzymał sprzętu stanowiącego przedmiot umowy /sprzeciw, k.50/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 marca 2023 roku, pozwany J. P. (1) zawarł z powodem T. (...) z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr. (...). Na zwartą umowę złożyły się jej główna część, aneks do umowy oraz oświadczenie pozwanego.

Oświadczenie zostało podpisane przez pozwanego własnoręcznie, zaś za strony powoda umowę zaakceptowała i zawarła A. M. – dyrektor departamentu sprzedaży powoda. Niniejsze oświadczenie stanowiło integralną część umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych / umowa k. 7-10, aneks do umowy k. 13-16, oświadczenie k. 6/.

Przedmiotowa umowa zastała zawarta na czas określony – tj. 24 miesiące.

Zgodnie z warunkami umowy i aneksu oraz oświadczenia pozwany zawarł przedmiotowe umowę w momencie złożenia podpisu pod oświadczeniem.

Zawierając umowę i korzystając z warunków oferty promocyjnej pozwany nabył od powoda w ramach umowy sprzedaży na raty aparat telefoniczny realme GT 2 koloru czarnego o numerze seryjnym (...). Umowa została zwarta w momencie złożenia przez pozwanego podpisu pod oświadczeniem / oświadczenie k. 6, aneks k. 13, oferta k. 17-19, faktura VAT k. 37/.

Zgodnie z umową powód zachował prawo własności urządzenia wszystkich rat określonych umową.

Zgodnie z umową i warunkami oferty promocyjnej w razie zwłoki kupującego z zapłatą dwóch rat i zaległości przewyższającej 1/5 całkowitej ceny urządzenia i wyznaczeniu kupującemu terminu na zapłacenie zaległości i uprzedzeniu go o skutkach ich niezapłacenia w zakreślonym terminie, sprzedający mógł domagać się od kupującego wszystkich niezapłaconych dotychczas rat / oferta k. 18v/.

Podpisując oświadczenie pozwany potwierdził, że otrzymał od powoda fakturę sprzętową /oświadczenie k. 6/

Pozwany w oświadczeniu zobowiązał się do uiszczenia 24 rat za zakupione urządzenie, począwszy od 27 marca 2023 roku / harmonogram k. 27/. Powód z tytułu zwartej umowy z pozwanym wystawił w dniu 13 marca 2023 roku, fakturę VAT nr. (...) na kwotę 2.468,99 złotych Kwota 68,99 złotych miała zostać zapłacona do dnia 27 marca 2023 roku, zaś pozostała kwota 2.400 zł. zgodnie z załączonym do umowy harmonogramem. / faktura k. 37/.

W dniu 11 sierpnia 2023 roku, powód poinformował pozwanego o braku zapłaty kwoty 568,99 złotych ( 6 rat ) z tytułu zawartej umowy sprzedaży i wezwał pozwanego do zapłaty powyższej kwoty oraz do zapłaty pozostałej nie uiszczonej ceny. Ponadto poinformował powoda, że w przypadku braku zapłaty zaległych rat z dniem 1 września 2023 roku nastąpi rozwiązanie umowy sprzedaży ratalnej. Wezwanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 16 sierpnia 2023 roku / wezwanie k. 30 i k. 35/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawdziwość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości Sądu.

Pozwany został wezwany na rozprawę celem przesłuchania, jednakże nie stawił się i nie usprawiedliwił swojej nieobecności.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo jest w pełni zasadne i znajduje oparcie w treści art. 583 i nast. k.c. w związku z art. 56 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne.

Roszczenia dochodzone w pozwie znajdują swoje źródło w zawartej przez strony umowie sprzedaży na raty urządzenia telekomunikacyjnego nr (...) z dnia 13 marca 2023 roku. Pozwany zaakceptował postanowienia zawarte w treści umowy, Regulaminie świadczenia usług oraz Warunków Oferty Promocyjnej poprzez złożenie własnoręcznego podpisu na oświadczeniu stanowiącym integralną część umowy. Przez podpisanie oświadczenia własnoręcznym podpisem pozwany potwierdził również, że przed złożeniem podpisu zapoznał się z treścią wyżej wymienionych dokumentów.

Zarzuty pełnomocnika pozwanego podnoszone w sprzeciwie okazały się chybione.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że skoro strona pozwana podnosi, że umowa została zawarte przez osoby nieumocowane do działania to okoliczność te stosownie do treści art. 6 k.c. winna udowodnić - czego jednak nie uczyniła. Przepis ten stwierdza, że daną okoliczność powinna wykazać ta strona procesu, która wywodzi z niej skutki prawne. Dotyczy to faktów, na których opiera się powództwo i które winien udowodnić powód, jak np. istnienie i treść umowy, oraz faktów, na których pozwany opiera swoje niweczące taką legitymację zarzuty nieważności czy bezskuteczności umowy i które on z kolei wykazać powinien, jak np. podpisanie umowy w imieniu jej stron przez osoby do tego nieumocowane.

Powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie, że ten, kto zarzuca nieważność określonej czynności prawnej, ma obowiązek to udowodnić (tak np. w postanowieniu SN z dnia 16 października 2002 r., IV CK 178/02, OSNC Nr 2 z 2004 r., poz. 25, w postanowieniu SN z dnia 12 marca 2004 r., II CK 65/03, niepubl. lub w postanowieniu SN z dnia 21 kwietnia 2004 r., III CK 420/02, niepubl.). Pozwany nie sprostał ciężarowi dowodu w tym zakresie.

W przedmiotowej sprawie znajduje domniemanie wynikające z treści art. 97 k.c. Pozwany poza gołosłownymi twierdzeniami nie zdołał przedstawić żadnego dowodu, który mógłby obalić domniemanie wynikające z art. 97 k.c. związane z uprawnieniem do podpisania w imieniu powoda przez A. M. – dyrektor departamentu sprzedaży powoda, oświadczenia, które zostało wystosowane do J. P., który to oświadczenie następnie podpisał własnoręcznym podpisem.

Wbrew twierdzeniom strony pozwanej powód wykazał również istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem oraz jej wysokość.

Jak uprzednio podniesiono w niniejszej sprawie ciężar udowodnienia żądań pozwu spoczywał na powodzie, który w świetle przedstawionych dowodów, w szczególności oświadczenia pozwanego, umowy zawartej przez pozwanego z powodem, faktury VAT i noty obciążeniowej, w pełni sprostał temu obowiązkowi. Pozwany natomiast ograniczał się do negacji prawdziwości tych dokumentów, nie zgłaszając żadnych wniosków dowodowych mających na celu ich zdyskredytowanie. Pozwany nie wskazał chociażby skąd w umowie znalazły się jej szczegółowe dane osobowe, oraz jego podpis pod oświadczeniem. Mimo wezwania na termin rozprawy celem przesłuchania pozwany nie stawił się i nie usprawiedliwił swojej nieobecności.

Sama negacja faktów, wykazanych w sposób niebudzący wątpliwości przez powoda za pomocą dowodów wymienionych powyżej w uzasadnieniu, nie może zostać wobec tego uznana za skuteczną obronę. Jak już wywiedziono, nieskuteczne były także argumenty mające podważyć moc dowodową złożonych w sprawie dokumentów.

Odnosząc się do zarzutu związanego z brakiem wydania pozwanemu aparatu telefonicznego podnieść należy, że pozwany podpisując oświadczenie potwierdził, że otrzymał od powoda fakturę sprzętową. Faktura jest zatem powszechnie uznawana za jeden z dowodów, w oparciu o który sąd może samodzielnie lub z uwzględnieniem innych dowodów ustalić treść stosunku prawnego łączącego strony. W oparciu o oświadczenie pozwanego, Fakturę VAT oraz okoliczności sprawy, należy wnioskować, że pozwanemu wydano aparat telefoniczny, skoro przez okres kilku miesięcy korzystał z oferty powoda i nie zgłaszał powodowi, że aparat nie został mu wydany, zaś dostarczenie faktury sprzętowej i aparatu potwierdził własnoręcznym podpisem.

Reasumując, powództwo jest zasadne i znajduje oparcie w treści art. 583 i nast. k.c. w związku z art. 56 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne.

Na roszczenie pozwu złożyły się:

- kwota 68,99 zł. wynikająca z niezapłaconej raty za sprzęt wymagalne w dniu 27.03.2023 r.;

- kwota 100 zł. wynikająca z niezapłaconej raty za sprzęt wymagalne w dniu 04.04.2023 r.;

- kwota 100 zł. wynikająca z niezapłaconej raty za sprzęt wymagalne w dniu 05.05.2023 r.;

- kwota 100 zł. wynikająca z niezapłaconej raty za sprzęt wymagalne w dniu 04.06.2023 r.;

- kwota 100 zł. wynikająca z niezapłaconej raty za sprzęt wymagalne w dniu 05.07.2023 r.;

- kwota 100 zł. wynikająca z niezapłaconej raty za sprzęt wymagalne w dniu 04.08.2023 r.;

- kwota 100 zł. wynikająca z niezapłaconej raty za sprzęt wymagalne w dniu 04.09.2023 r.;

- kwota 1.800 zł. pozostała do zapłaty kwota wynikająca z umowy wymagalna w dniu 15.09.2023 r.;

- kwota 70,82 zł. skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie w zapłacie rat.

O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2¹kc. Termin początkowy naliczenia odsetek wynikał wprost z umowy, aneksu i harmonogramu spłat; co więcej przedmiotowe okoliczności nie były przez stronę pozwaną kwestionowane.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do art. 98 § 1 k.p.c.. Na wskazane koszty złożyły się: opłata od pozwu oraz koszty zastępstwa procesowego powoda.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE