UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 grudnia 2010 roku Sąd Rejonowy (...) W. X. W.Gospodarczy w sprawie sygn. akt (...)wydał nakaz zapłaty, w treści którego zasądził od oskarżonego K. B.na rzecz C. C. C. J. M. J. O., P. (...) Spółka Jawnaw W.kwotę 8 165,45 PLN wraz z ustawowymi odsetkami, kwotę 1570,00 PLN tytułem kosztów procesu oraz kwotę 1 200 PLN tytułem kosztów zastępstwa procesowego. W dniu 10 marca 2011 roku Sąd Rejonowy (...) W. X. W. G. (...)nadał klauzulę wykonalności w/w orzeczeniu.

W dniu 15 maja 2011 roku komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w P. A. D. (1)wszczął na wniosek wierzyciela C. C. C. J. M. J. O., P. (...) Spółka Jawnapostępowanie egzekucyjne przeciwko oskarżonemu K. B.. Oskarżony zawiadomienie o wszczęciu egzekucji odebrał w dniu 19 maja 2012 roku. Zgodnie z wnioskiem wierzyciela egzekucja miała być prowadzona z ruchomości oskarżonego oraz z jego rachunku bankowego. W tym samy czasie Komornik A. D. (1)w ramach prowadzonego postępowania z wniosku J. J. S.zajął ruchomości należące do oskarżonego w postaci lodówki marki A.o wartości 448 PLN, piekarnika do zabudowy marki A.o wartości 350 PLN, telewizor (...)o wartości 445,50 PLN , kanapę o wartości 800 PLN i odtwarza DVD o wartości 100 PLN.

Równocześnie komornik przy Sądzie Rejonowym w P. S. D.również prowadził przeciwko oskarżonemu egzekucję z wniosku kilku wierzycieli. W ramach przedmiotowego postępowania dokonał wpisu w księdze wieczystej nieruchomości, której K. B.był współwłaścicielem położonej miejscowości M.gmina B., dla której Sąd Rejonowy w P.prowadził księgę wieczystą nr. Kw Nr (...).

Po uzyskaniu informacji o egzekucji prowadzonej przez komornika S. D. z udziału w w/w nieruchomości komornik A. D. (1) na wniosek wierzyciela wydał w dniu 27 września 2011 r. postanowienie o uznaniu się niewłaściwym do dalszego prowadzenia sprawy i przekazaniu sprawy komornikowi A. D. (2). Odpis przedmiotowego postanowienia w dniu 3 października 2011 roku odebrała pełnomocnik oskarżonego radca prawny B. S. (1). Akta postępowania komorniczego wraz z odpisem postanowienie wpłynęły do kancelarii komornika sądowego S. D. w dniu 26 października 2011 roku.

W tym samy okresie czasu oskarżony postanowił zbyć posiadany prze siebie udział w nieruchomości położonej w miejscowości M.. Z uwagi na fakt wypisania w księże wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości wzmianki o egzekucji z udziału będącego własności K. B.zwrócił się on za pośrednictwem swojego pełnomocnika do komornika sądowego S. D.o wystawienie zaświadczenia o wąskości egzekwowanych zobowiązań. W dniu 17 października 2011 roku komornik S. D.wystawił żądane zaświadczenie wskazują w jego treści wszystkie podmioty, na rzecz których prowadził egzekucję z udziału w nieruchomości oraz wskazał łączną wysokość zadłużenia K. B.we wszystkich prowadzonych przez niego postępowaniach na kwotę 105 175,50 PLN. W treści przedmiotowego zaświadczenia nie był wymieniony jako wierzyciel na rzecz, którego prowadzona jest egzekucja przez komornika (...) spółka jawna (...) Company. Zaświadczenie to od komornika odebrał osobiście oskarżony. Wykorzystując przedmiotowe zaświadczenie oskarżony K. B.w dniu 17 października 2011 roku w kancelarii notarialnej w O.zbył należący do siebie udział w nieruchomości położonej w miejscowości M.gmina B., dla której Sąd Rejonowy w P.prowadził księgę wieczystą nr. Kw Nr (...)na rzecz M. R.i W. W.za kwotę 420 000 PLN. Część ceny zapłaty w kwocie 105 175,50 PLN nabywcy zobowiązali się do 18 października 2011 r. zapłacić na rachunek bankowy Komornika S. D.pozostała zaś część w dniu podpisania umowy nabywcy przekazali oskarżonemu. Po otrzymaniu w/w środków oskarżony w dniu 18 października 2011 roku przelał na konto swojej żony A. B.kwotę 269 972,76 PLN tytułem zaległy za siedem lat alimentów na rzecz syna D. B.oraz zwrócił firmie (...)kwotę 43000 PLN pobraną tytułem zaliczki za złom.

Po otrzymaniu egzekwowanych kwot komornik S. D. umorzył prowadzone przez siebie postępowanie egzekucyjne oraz z uwagi na nie prowadzenia prze siebie już żadnej egzekucji wobec oskarżonego w dniu 26 października 2011 roku zwrócił akta egzekucyjne z wniosku (...) Company komornikowi A. D. (1). W trakcie prowadzonego w dalszym ciągu postępowania egzekucyjnego komornik A. D. (1) otrzymał od oskarżonego kwotę 1000 zł tytułem spłaty istniejącego długu. Ponadto wobec otrzymania informacji, iż K. B. usuną zajęte ruchomości komornik A. D. (1) nie podjął próby przeprowadzenie z nich egzekucji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: część wyjaśnień oskarżonego K. B. ( k. 198-199, 268-270 ), zeznań świadków S. D. (k. 287-288), A. D. (1) (k. 288-291), A. S. (k. 309-310) oraz B. S. (1) (k. 347-348) a także zaświadczenia (k.296 ), aktu notarialnego (k. 18 - 23 ), historii rachunku bankowego (k 283 ), opinii biegłego (k. 320-333), nakazu zapłaty (k. 5) postanowienia o przekazaniu (k. 32 akt komorniczych), potwierdzeń odbioru (k. 18,33 akt komorniczych) oraz pozostałych dowodów ujawnionych na rozprawie .

Oskarżony K. B. przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym (k. 198-199) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż nie był prawidłowo powiadomiony, że toczy się przeciwko niemu postepowanie egzekucyjne. W tamtym okresie przeciwko niemu toczyło się kilkanaście postępowań egzekucyjnych. Przed sprzedażą udziałów poszedł do komornika S. D. i zapytał się ile jest winien. Komornik podał kwotę 105 175,50 złotych. Po sprzedaży działki przelała tą kwotę na konto komornika. Po około miesiącu przyjechał do niego komornik A. D. (1) i powiedział, że poczta nie zdążyła przesłać dokumentów w ramach przekazania sprawy i egzekucja wróciła niego. Zagroził wniesieniem sprawy do prokuratura. Miał tysiąc złotych, które zawiózł komornikowi. Jak podał oskarżony myślał, że pieniądze przelane na konto S. D. załatwiają wszelkie egzekucje. Nie miała świadomości, że ma jeszcze jakieś długi. Gdyby wiedział to przelał by większą kwotę pieniędzy. Przy tej kwocie kwota 8 tysięcy nie robiłaby różnicy. Oskarżony zaprzeczył aby przed sprzedażą nieruchomości komornik A. D. (1) informowała go o tym, że przekazuje egzekucję do P.. Poinformowała go o tym telefonicznie już po sprzedaży. Zaprzeczył także aby podpisy na potwierdzeniu odbioru zawiadomienia o wszczęciu egzekucji były jego i aby otrzymał to zawiadomienie. Jak wyjaśnił z jego wiedzy nie wynika aby komornik zrobił zajecie lub zastrzeżenie na jego nieruchomości.

Składając wyjaśnienia na rozprawie (k. 268-270) K. B. podał, iż w czasie gdy zbywał nieruchomość komornik A. D. (1) przesłał zajęcie komornicze do S. D.. Jego radca prawny kontaktowała się z A. D. (1) i ten powiedział mu, że egzekucja została skierowana do P.. A. D. (1) zbyt późno zareagował na egzekucję S. D., zbyt późno ją przesłał. Ponadto A. D. (1) wcześniej zajął rzeczy u babci oskarżonego, które są zabezpieczone do tej egzekucji. K. B. wyjaśnił, iż wiedziała o wydanym przeciwko niemu nakazie z powództwa spółki (...). Wiedział, że zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne. Z pieniędzy otrzymanych za działkę wpłacił komornikowi około 117 000 -120000 złotych, swojej żonie A. S. 280 000 złotych alimentów na syna i 25 000 panu R. W.. Jak podał oskarżony o przekazaniu postępowania dowiedział się od swojego mecenasa przed sprzedażą. Alimenty dla żony to były zaległa alimenty za siedem lat.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego nie sposób nie dostrzec zasadniczy sprzeczności pomiędzy wyjaśnieniami składanymi w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie. Rozbieżności te dotyczą podstawowych kwestii takich jak świadomości toczącego się postępowania egzekucyjnego czy powiadomienia o przekazaniu postepowania przez A. D. (1) do komornika z P.. Rozbieżności te nakazują daleko posuniętą ostrożność przy ocenie wyjaśnień oskarżonego. Z tych względów wyjaśnienia oskarżonego można uznać za wiarygodne tylko w części, w której znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. W ocenie Sądu niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego składane w postępowaniu przygotowawczym jakoby nie został prawidłowo powiadomiony o toczącym się postępowaniu egzekucyjnym a następnie o przekazaniu go do P.. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego sprzeczne są zarówno z zeznaniami jego pełnomocnika jak i A. D. (1) jak również dokumentami w postaci potwierdzeń odbioru pism kierowanych do niego przez komornika. Ta cześć wyjaśnień oskarżonego sprzeczna jest także z jego wyjaśnieniami składanymi na rozprawie. W ocenie Sądu za wiarygodne można uznać w dużej części wyjaśnienia oskarżonego składane na rozprawie. Za niewiarygodne należy natomiast uznać wyjaśnienia składane przez oskarżonego na rozprawie i w postępowaniu przygotowawczym co do okoliczności, iż zbywając udział w nieruchomości myślała on, że kwota przekazana S. D. załatwia wszelkie egzekucje. Wyjaśnieniom tym przeczy jednoznacznie treść zaświadczenia wystawionego przez S. D. i treść aktu notarialnego. W ocenie Sądu niewiarygodne z przyczyn podanych poniżej są również twierdzenia oskarżonego jakoby nie działa z zamiarem pokrzywdzenia swojego wierzyciela Spółki (...).

Na rozprawie przesłuchany został w charakterze świadka komornik Sądowy S. D. (k. 287-288). Złożył on zeznania zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktyczny co zwalania sąd z obowiązku szczegółowego rekapitulowania jego zeznań w treści niniejszego uzasadnienia. Podkreślić należy, iż jak wynika z zeznań tego świadka albo pan B. albo jego pełnomocnik brał od niego zaświadczenie o wysokości zadłużenia Pod koniec 2011 roku w 2012 r. i 2013 r. wpłynęły kolejne wniosku przeciwko oskarżonemu, ale to nie były duże kwoty. Świadek zaprzeczył aby kontaktował się z oskarżonym w sprawie egzekucji z wniosku (...) Company nie wszczynał bowiem tego postepowania i nie miał podstaw do kontaktu. Przedmiotowa nieruchomość była zajęta około roku czasu może dłużej.

Na rozprawie przesłuchany został w charakterze świadka komornik A. D. (1) (k. 288-291). Podobnie jak S. D. świadek ten zeznał zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktyczny co zwalania sąd z obowiązku szczegółowego rekapitulowania także jego zeznań w treści niniejszego uzasadnienia. Świadek zeznał jednak, iż prowadzona przez niego egzekucja z ruchomości oskarżonego okazał się bezskuteczna. Więc na wniosek wierzyciela przekazał postanowieniem egzekucje do komornika S. D. celem łącznego prowadzenia egzekucji z nieruchomości. Odpis tego postanowienia doręczył dłużnikowi. Świadek nie przypominał sobie aby po wydaniu tego postanowienia kontaktował się z nim dłużnik lub ktoś w jego imieniu. Postanowienie o przekazaniu zostało przez niego uchylone z uwagi na fakt, iż komornik S. D. zwrócił akta z uwagi na to, że upadła przyczyna przekazania, to jest zbieg egzekucji. Prowadzona przez niego egzekucja do dnia dzisiejszego jest bezskuteczna. Jak wyjaśnił świadek nie dokonywała egzekucji z ruchomości zajętych u dłużnika z uwagi na uzyskaną od A. P. informacji, iż dłużnik się wyprowadził i usunął zajęte ruchomości. Jak zeznał świadek prowadził także egzekucje wobec oskarżonego z wniosku J. S.. To postępowanie również próbowała przekazać S. D. ale ono również zostało zwrócone. A. D. (1) potwierdził także, iż w dniu 2 listopada 2011 r. została odnotowana wpłata na rzecz (...) Company w wysokości 1000 złotych. Wpłata ta została podzielona na wszystkie prowadzone postępowania.

W ocenie Sądu zeznania obu w/w świadków zasługują na uznanie za wiarygodne. Są one bowiem wzajemnie zgodne i znajdują potwierdzeni w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy.

Na rozprawie przesłuchana została w charakterze świadka żona oskarżonego A. S. (k. 309-310). Zeznał ona, iż w 2004 roku gdy urodził się syn spisali miedzy sobą z oskarżonym umowę o alimenty w wysokości 3 000 złotych miesięcznie. Z uwagi na fakt, iż mąż nie płacił alimentów przez okres około 4 lat, może trochę więcej, gdy sprzedała działkę to wpłacił na jej konto zaległe alimenty. Świadek podała, iż nie poszła do sądu po alimenty, bo nie miała pieniędzy na sprawę o alimenty. Korzystał z pomocy społecznej. Pieniądze otrzymane od męża zainwestował w swoją firmę. Nie składała zawiadomienia o niepłaceniu alimentów w prokuraturze bo to był ojciec jej dziecka, a ponadto leżącego się nie kopie. Ta alimenty były za 6-7 lat. A. S. zeznał, iż aktualnie mieszkają z oskarżonym razem. W czasie gdy przelewał on pieniądze uzyskane ze sprzedaży działki także mieszkali razem. Jak wyjaśniała nie wiem czy ich gospodarstwo można nazwać wspólnym, bo wszystkie wpływy są z jej strony. Przez te siedem lat zalegania z alimentami, gdzieś przez połowę tego czasu mieszkali razem z oskarżonym.

W ocenie Sądu zeznania świadka A. S. co do faktu zawarcia umowy regulującej płatność alimentów na syna wobec braku dowodów mogących podważyć ich prawdziwości należy uznać za wiarygodne. Za wiarygodne należy uznać również zeznania świadka w zakresie przelanie na jej konto przez oskarżonego środków pochodzących ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości oraz wspólnego zamieszkiwania z oskarżonym. W ocenie Sądu z przyczyn podanych w dalszej części uzasadnienia za niewiarygodne należy, uznać zeznania świadka co do celu zawarcia i wykonania przedmiotowej umowy o alimenty.

W ramach prowadzonego postępowania sądowego przesłuchano w charakterze świadka B. S. (1) (k. 347-348). Zeznał on, iż na zlecenie oskarżonego skontaktowała się z komornikami prowadzącymi egzekucje wobec niego. Egzekucje z nieruchomości prowadził tylko pan D.. W kancelarii pana D. uzyskał informację, iż przekażą postępowanie do pana D.. Oskarżony miała potencjalnego kupca ale kupiec obawiał się tej sytuacji z egzekucją. W momencie gdy był znany termin rozprawy świadek, jak podał, zmówił zaświadczenie w kancelarii pana D. o wysokości zobowiązań. Zaświadczenie odebrał oskarżony. On tego zaświadczenia nie widział. Świadek zeznał nadto, iż oskarżony pokazywała mu umowę dotyczącą alimentów na dziecko, pytała jak jest kolejność przy egzekucji.

W ocenie Sądu zeznania w/w świadka zasługują na uznanie za w pełni wiarygodne. Zeznania te zgodne są z zeznaniami pozostałych świadków przesłuchanych na rozprawie oraz znajdują potwierdzanie w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy.

Sąd nadto dał wiarę pozostałym dowodom zgromadzonym w aktach sprawy, w szczególności: zaświadczeniu (k.296 ), aktowi notarialnemu (k. 18 - 23 ), historii rachunku bankowego (k 283 ), opinii biegłego (k. 320-333) oraz innym dowodom ujawnionym na rozprawie. Ich wartość dowodowa nie była kwestionowana przez strony, nie budziła również zastrzeżeń Sądu, co do prawidłowości udokumentowanych nimi okoliczności.

Mając tak ukształtowany materiał dowodowy Sąd zważył co następuje:

Na wstępie podkreślić należy, iż w ocenie Sądu ustalony powyżej stan faktyczny jest w zasadniczej części bezsporny i niewątpliwy. Zauważyć należy, iż w świetle zeznań A. D. (1), B. S. (1) i wyjaśnień składnych na rozprawie przez oskarżonego w ocenie Sądu niewątpliwe jest, iż oskarżony miał pełną świadomość, prowadzonej przez komornika A. D. (1) wobec niego egzekucji z wniosku spółki (...), jak również o fakcie podjęcia przez tego komornika decyzji o dołączeniu prowadzonego przez niego postepowania do egzekucji z nieruchomości prowadzonej przez S. D.. Kluczowymi natomiast kwestiami dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest ustalenie czy oskarżony podpisując umowę sprzedaży posiadanego udziału w nieruchomości miał świadomość, iż kwota jaką tytułem części zapłaty za nieruchomość nabywca przelała na konto komornika S. D. nie pokrywa jego zadłużenia wobec spółki (...). Koleiną istotną kwestia jest także ustalenie czy oskarżony świadomie działał z zamiarem udaremnienia lub co najmniej uszczuplenia zaspokojenie roszczeń swojego w/w wierzyciela. Odpowiadając na pierwsze z postawionych powyżej pytań stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie świadczy o tym, iż oskarżony zbywając udział w przedmiotowej nieruchomości miała świadomości, iż kwota 105 175,50 PLN, którą nabywca zobowiązał się przelać na konto komornika S. D. nie pokryje jego długu wobec pokrzywdzonego. Informacja ta w sposób jednoznaczny i oczywisty wynika bowiem z treści zaświadczenia odebranego przez oskarżonego od komornika S. D.. W treści przedmiotowego zaświadczenia obok podania kwoty łącznego zadłużenia wymienieni są wszyscy wierzyciel, których wierzytelności składają się na tą kwotę. Już pobieżna analiza tego zaświadczenia wskazuje, iż w gronie tych wierzycieli nie ma (...) Company J. M. J. O., P. (...) Spółka Jawna w W.. Oskarżony, który jak wynika z zeznań B. S. (1) osobiście odebrał to zaświadczeniu musiał zauważyć, brak tego wierzyciela w treści zaświadczenia. Podkreślić należy, iż zaświadczenie nie jest zbyt obszerne i jest bardzo czytelne, a wymienieni w nim wierzyciele znajdują się na jednej stronie. Wierzycieli tych jest zaledwie siedmiu. Co więcej lista tych wierzycieli znalazła się także w treści aktu notarialnego zawierającego umowę kupna. Treść tego aktu notarialnego został przed podpisaniem odczytana przez notariusza oskarżony musiała zatem słyszeć jego treści. Musiała zatem także słyszeć, iż wśród wymienionych w nim wierzycieli nie ma spółki (...).

Odnosząc się do drugiego z powyżej postawionych pytań w ocenie Sądu stwierdzić należy, iż w uznaniu Sądu oskarżony sprzedając swój udział w w/w nieruchomości działa w celu udaremnienia lub co najmniej uszczuplenia należnej (...) Company wierzytelności. Podkreślić należy, iż jak wynika z akt postepowania, w tym z wyjaśnień oskarżonego, zeznań jego żony i komorników przedmiotowy udział w nieruchomości był jedynym istotnym majątkiem oskarżonego, który pozwalała na pełne zaspokojenie roszczeń pokrzywdzonego. Świadczy o tym najlepiej fakt, iż po zbyciu tego udziału prze oskarżonego, prowadzona przeciwko niemu egzekucja z wniosku pokrzywdzonego okazałą się bezskuteczna. W uznaniu Sądu o tym, iż oskarżony działał z pełną świadomością pokrzywdzenia spółki (...) świadczy fakt, iż mając wiedzę, iż kwota przelana na konto S. D. nie pokrywa wierzytelności pokrzywdzonego, bezpośrednio po sprzedaży wyzbył się otrzymanych z jej tytuły środków. Gdyby jego zamiarem nie było pokrzywdzenie w/w spółki zabezpieczyłby on sobie kwotę potrzebną na zaspokojenie jej roszczeń. Zauważyć należy, iż większość z otrzymanej kwoty 420 000z złotych tj. kwotę 269 972,16 PLN oskarżony przelała na konto swoje żony tytułem alimentów zaległych za siedem lat. W ocenie Sądu zabieg ten miała tylko i wyłącznie na celu uniknięcie zajęcia tych środków na poczet innych egzekucji prowadzonych wobec oskarżonego. Pamiętać bowiem należy, iż jak wynika z zeznań A. D. (1) i S. D. wierzytelności (...) Company nie była jedyną wierzytelności oskarżonego, która nie została zaspokojona po sprzedaży nieruchomości. Zauważyć należy, iż zgodnie z doświadczeniem życiowym „manewr” zastosowany przez oskarżonego związany z zapłata wysokich alimentów w na członków rodziny w trakcie trwającego postępowania egzekucyjnego jest jednym z najczęściej stosowanych metod uniknięcia egzekucji z posiadanego majątku, z uwagi na pierwszeństwo jakie przy egzekucji maja roszczenia alimentacyjne. Pamiętać należy, iż oskarżony mając nie zaspokojonych dłużników przelała na konto swojej żony, z którą mieszkał i prowadził wspólne gospodarstwo domowe niebagatelną kwotę prawie 270 000 PLN tytułem alimentów zaległych z siedem lat. Zauważyć należy, iż żona oskarżonego nie dysponowała żadnym tytułem egzekucyjnym pozwalającym jej dochodzić swoich roszczeń na drodze postępowania egzekucyjnego w przypadku sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości przez komornika w ramach prowadzonego postępowania. Nie sposób również nie zauważyć faktu, iż alimenty jako roszczenia okresowe przedawniają się z upływem trzech lat, a zatem znaczna część alimentów zapłaconych przez oskarżonego były już przedawniona. Oskarżony miała więc łatwy sposób aby uniknąć ich zapłaty, w razie ewentualnego przyszłego procesu wystarczyło podnieść zarzut przedawnienia. Uzasadnione wątpliwości musi budzić także fakt, iż oskarżony podpisał z żoną umowę, w której zobowiązał się do płacenia alimentów w wysokości 3250 PLN, w sytuacji gdy prze cały okres jej obowiązywania nigdy nie było stać go na ich płacenie. Świadczy o tym fakt, iż alimentów tych miał nigdy nie płacić. Wątpliwości musi budzić także fakt, iż żona oskarżonego pomimo, iż przez okres siedmiu lat nie płacił on alimentów co zmuszało ją jak twierdzi do korzystania z pomocy społecznej, w sytuacji gdy posiadał on majątek w postaci udziału w nieruchomości nigdy nie wystąpiła przeciwko niemu na drogę sądową o ich zapłatę, ani cywilną, ani karną. Zauważyć także należy, iż oskarżony, który jak wynika z akt nie posiadał poza tą nieruchomością żadnego innego majątku po jej sprzedaży nie zachował dla siebie żadnych większych środków. W ocenie Sądu wszystkie powyższe okoliczności jednoznacznie świadczą o tym, iż jedynym cele zawarcia przedmiotowej umowy z żoną, a następnie jej realizacji po zbyciu udziału w nieruchomości była ochrona majątku oskarżonego przed roszczeniami jego wierzycieli. Na zakończenie podkreślić wypada, iż wyjaśnienia oskarżonego co do jego braku zamiaru działania na szkodę pokrzywdzonego muszą budzić daleko idące wątpliwości także z uwagi na ich zmienności i wzajemna sprzeczność. Zauważyć wypada, jak to wskazano już powyżej, iż oskarżony w postępowaniu przygotowawczym twierdził, iż nie była zawiadomiony o toczącej się przeciwko niemu egzekucji ani o przekazaniu jej do komornika S. D.. W wyjaśnieniach złożonych na rozprawie przyznał, że wiedział o prowadzonej przeciwko niemu egzekucji przez A. D. (1), a od swojego pełnomocnika miał informację o przekazaniu sprawy. Okoliczność te dowodzą faktu, iż oskarżony swobodnie zmienia swoje wyjaśnienia w zależności od sytuacji i nakazuje podchodzić z dużą dozą ostrożności do ich treści. Pamiętać także należy, iż wobec faktu, że komornik S. D. dokonał wpisu informującego o toczącej się egzekucji w księdze wieczystej przedmiotowej nieruchomości, oskarżony nie miał możliwości zbycia jej bez spady długów, objętych egzekucją prowadzoną przez tego komornika. Spłata tych długów w żadnym wypadku nie może być więc traktowana jako dobrowolna. Inaczej przedstawiała się sytuacja z wierzytelnością spółki (...). Do momentu dołączenia jej do postepowanie prowadzonego przez S. D. oskarżony mógł sprzedać posiadany przez siebie udział w nieruchomości bez konieczności spłaty tej wierzytelności. W ocenie Sądu natomiast trudno uznać kwotę kilkunastu tysięcy złotych jako winien zapłacić oskarżony w ramach egzekucji prowadzonej na rzecz (...) Company za nie mającą znaczenia. Szczególnie w sytuacji finansowej w jakiej znajdował się oskarżony. W ocenie Sądu o winie oskarżonego nie może świadczyć również fakt, iż jak wynika z zeznań B. S. (2) starał się on w późniejszym czasie porozumieć z pokrzywdzonym. Po pierwsze jak wynika z zeznań w/w świadka do porozumienia nie doszło z uwagi na sztywne stanowisko pokrzywdzonego. Pomimo, że w zaistniałej sytuacji oskarżony miał w rozmowach z pokrzywdzonym argument w postaci obietnicy spłaty w przypadku pójścia przez pokrzywdzonego na pewne ustępstwa. W sytuacji zaś egzekucji roszczenia pokrzywdzonego z posiadanego przez niego udziału w nieruchomości oskarżony nie mała by żadnego wpływu na uzyskanie przez pokrzywdzonego od razu całej dochodzonej sumy.

W ocenie Sądu ujawniony w sprawie materiał dowodowy jest zupełny, logiczny i przekonywujący, a wina oskarżonego w zakresie przypisanego mu w wyroku czynu jest oczywista i nie budzi wątpliwości.

Oskarżony K. B.zbywając w dniu 17 października 2011 roku w kancelarii Notarialnej w O.Rep(...)w celu udaremnienia wykonania wyroku Sądu Rejonowego (...) X. W. G.z dnia 16 grudnia 2010 roku sygn.. akt. (...)za kwotę 420 000 zł zagrożony zajęciem udział w niezabudowanej działce nr ew. 92 w M.i doprowadzając tym do uszczuplenia zaspokojenie swojego wierzyciel C. C. C.sp. j w W.o kwotę co najmniej 9 074,05 PLN swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 300§2 kk. Niewątpliwie bowiem udziału w nieruchomości zbyty przez oskarżonego w dniu 17 października 2011 r. był zagrożony zajęciem. Wystarczyło bowiem aby udział ten nie został zbyty przed otrzymaniem przez komornika S. D.postanowienia o dołączeniu do prowadzonej przez niego egzekucji z nieruchomości postępowania prowadzonego z wniosku pokrzywdzonego, a to zajecie stałoby się faktem. Oczywista jest także, iż wyniku przedmiotowej sprzedaży pokrzywdzony utracił możliwość zaspokojenia swoich roszczeń w drodze egzekucji przedmiotowego udziału w nieruchomości, a pozostały majątek dłużnika nie pozwalała na pełne zaspokojenie jego roszczeń. Orzekający Sąd przyjął, iż w wyniku zbycia przez oskarżonego przedmiotowego udziału w nieruchomości doszło nie do udaremnienia ale do uszczuplenia zaspokojenia pokrzywdzonego. Jak bowiem wynika z zeznań komornika A. D. (1)w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego ruchomości należące do oskarżonego o wartości 2143,5 PLN, z których mógł częściowo zaspokoić swoje roszczenia pokrzywdzony. W ocenie Sądu brak egzekucji z tych ruchomość jest efektem niewystarczających działań komornika. A. D. (1)w uznaniu Sądu mając na uwadze niewielką wartość tych ruchomość i opierając się na niepotwierdzonych informacjach o wyprowadzeniu się oskarżonego oraz usunięciu tych ruchomości przedwcześnie odstąpił od próby egzekucji z nich roszczeń pokrzywdzonego. Przyjmując jedynie uszczuplenia Sąd miała na uwadze także fakt, iż oskarżony po sprzedaży udziału w nieruchomości dokonał wpłaty na rzecz zadłużenia w (...) Companykwoty 1000 złotych. Mając powyższe na uwadze należało przyjąć, iż oskarżony po zbyciu udziału w nieruchomości posiadał jeszcze majątek o wartości ok. 3143 PLN , z którego zaspokoić mógł się wierzyciel. Przyjmując, zatem zgodnie z treścią wezwania do zapłaty, iż wierzytelności pokrzywdzonego wynosiła 12213,05 PLN należało przyjąć, iż doszło do uszczuplenia zaspokojenie pokrzywdzonego o co najmniej 9074,5 złotych. Jak to wskazano powyżej w ocenie Sądu oskarżony działa w celu udaremnienie lub co najmniej uszczuplenia zaspokojenie pokrzywdzonego a tym samy w celu udaremnienia wykonania wyroku Sąd Rejonowy (...) W. X. W. G.w sprawie sygn.. akt (...). Na marginesie zauważyć należy, iż zgodnie z przyjętym w doktrynie poglądem podzielanym przez orzekający Sąd „zbycie zajętego lub zagrożonego zajęciem mienia w zamiarze udaremnienia egzekucji , chociażby w celu zaspokojenia innej istniejącej wierzytelności może wypełniać istotę czynu z art. 282 kk ( wyrok SN z 23.11.1935 r. ZO 1936, nr 112).

Sąd wymierzając oskarżonemu K. B. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, czyli w dolnych granicach zagrożenia przewidzianego przez ustawę karną, jako okoliczność łagodzącą uznał fakt, iż oskarżony nie był wcześniej karany za przestępstwa popełnione przeciwko mieniu. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił sposób działania sprawcy, szczególnie mając na uwadze wyrachowanie jakim kierował się oskarżony.

W ocenie Sądu dotychczasowy sposób życia oskarżonego i jego wiek świadczy o tym, iż izolacja oskarżonego nie jest niezbędna do osiągniecia celów kary. Dlatego też orzekając karę należało skorzystać z dobrodziejstwa jakie niesie za sobą warunkowe zawieszenie wykonania kary. Pozytywna prognoza kryminologiczna, każe przypuszczać, iż oskarżony nie wejdzie ponownie w konflikt z prawem, a orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczając dolegliwością i powstrzyma oskarżonego przed ponownym wejściem w konflikt z prawem.

Biorąc pod uwagę fakt, iż oskarżony dopuszczając się czynu zabronionego miał na celu osiągniecie korzyści majątkowej, nieuniknione było również wymierzenie dolegliwości majątkowej w postaci kary grzywny orzeczonej na podstawie art. 33 § 2 k.k. w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przy czym wysokość jednej stawki dziennej Sąd ustalił na kwotę 10 (dziesięciu) złotych. Ilość stawek dziennych oraz ich wysokość odpowiadają możliwościom majątkowym i płatniczym oskarżonego, co pozwoli na zapłatę przez niego grzywny w orzeczonej wysokości.

W ocenie Sądu, tak ukształtowana kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, a także zrealizuje założenia prewencji ogólnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i społecznego oddziaływania kary.

O opłacie i kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie powołanych w wyroku przepisów k.p.k. oraz ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r. (Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami).

Ze względu na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE