UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 26 kwietnia 2012 roku, a skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. powód J. M. domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 2.169,17 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 lutego 2012 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że w następstwie kolizji z dnia 06 stycznia 2012 roku został uszkodzony pojazd powoda marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki tego zdarzenia ponosi pozwany, u którego był ubezpieczony w zakresie OC pojazd sprawcy szkody. Pozwany sporządził kalkulację naprawy pojazdu i wskazał, że wyniesie ona 1.719,17 złotych, która to kwotę wypłacił. Powód kwestionując ustaloną przez pozwaną wysokość szkody, a w rezultacie i wysokość odszkodowania, zlecił sporządzenie przez Instytut (...) z siedzibą w W.. W następstwie jej przeprowadzenia ustalono koszt naprawy samochodu. Z tytułu zlecenia wskazanej kalkulacji powód uiścił kwotę 450 złotych. Dochodzona niniejszym pozwem kwota to suma: kwoty 1.719,17 złotych stanowiącej różnicę pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez pozwaną (1.719,17 złotych), a kosztami naprawy pojazdu określonymi w kalkulacji naprawy wykonanej na zlecenie powoda( 4.606,78 złotych) oraz sumy 450 złotych uiszczonej przez powoda tytułem kosztów sporządzonej kalkulacji.

Nakazem zapłaty wydanym w sprawie o sygn. akt(...)z dnia 06 lipca 2012 roku Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty z dnia 03 sierpnia 2012 roku strona pozwana, kwestionując go w całości, wniosła o oddalenie powództwa oraz o wydanie rozstrzygnięcia w zakresie kosztów procesu obciążających powoda. W uzasadnieniu pozwana podniosła, że przedłożona przez powoda opinia stanowi dokument prywatny, w konsekwencji nie może stanowić dowodu, że szkoda w pojeździe powoda wyniosła jak w przedłożonej przez powoda kalkulacji. Strona pozwana wskazała nadto, że wykonany przez nią kosztorys naprawy uwzględnia ustalony zakres uszkodzeń.

W piśmie z dnia 25 stycznia 2013 roku powód rozszerzył żądanie w zakresie należności głównej o kwotę 470,38 złotych. W konsekwencji ostatecznie powód wniósł o zasądzenie na swoja rzecz od pozwanego kwoty 2.189,55 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 18 lutego 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 450 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 20 lipca 2012 roku do dnia zapłaty, łącznie kwoty 2.639,55 złotych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 stycznia 2012 roku doszło do kolizji drogowej samochodu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącego do powoda J. M.. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej - (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S.

dowód:

- akta szkodowe -k. 43-68

W następstwie przedmiotowego zdarzenia w pojeździe powoda doszło do uszkodzenia: a) części do wymiany- listwa boczna drzwi przednich lewych, osłona tylna drzwi przednich lewych, poszycie drzwi tylnych lewych, szyna mocująca poszycie drzwi tylnych lewych- przednia, szyna mocująca poszycie drzwi tylnych lewych-tylna, klej 1-składnokowy drzwi tylnych lewych, listwa boczna drzwi tylnych lewych, b) części do naprawy i zadane prace dodatkowe: poszycie drzwi przednich lewych, zawias dolnych drzwi tylnych lewych, c) części do lakierowania: poszycie dzrwi tylnych lewych, listwa drzwi tylnych lewych, listwa drzwi tylnych lewych, poszycie drzwi przednich lewych, klamka drzwi przednich lewych, ściana boczna lewa.

dowód:

-opinia biegłego L. S.- k. 96-114

W dniu 13 stycznia 2012 roku powód zgłosił pozwanemu szkodę. W toku postępowania likwidacyjnego przeprowadzonego u pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. decyzja z dnia 16 stycznia 2012 roku wypłacono powodowi kwotę 1.719,17 złotych

dowód:

- akta szkodowe -k. 43-68

Powód wystąpił do Instytutu (...) z siedzibą w W. o sporządzenie kalkulacji naprawy samochodu. Z wykonanej kalkulacji szkody wynika, że koszt naprawy samochodu powoda wyniesie brutto 4.606,78 złotych. Za sporządzenie wyceny powód zapłacił 450 zł.

dowód:

-kalkulacja szkody-k.10-23

- faktura Vat nr (...)- k. 24,

Całkowity koszt naprawy samochodu powoda wynosi brutto 3.908,72. Wyliczenie kosztów naprawy dokonano w oparciu o kalkulację w eksperckim systemie Audatex według stanu na miesiąc powstania szkody- styczeń 2012 roku. W kalkulacji tej koszty naprawy pojazdu obejmującej wyżej wskazany zakres i kwalifikacje uszkodzeń zostały obliczone przy zastosowaniu cen oryginalnych części albowiem dla uszkodzonych w pojeździe powoda w trakcie skody z dnia 06 stycznia 2012 roku części, które zostały zakwalifikowane do wymiany, nie występują na rynku odpowiadające im zamienniki. Koszty naprawy wyliczone zostały przy zastosowaniu średnich rynkowych stawek za roboczogodzinę pracy wynoszących odpowiednio 100 zł. netto z 1 rbg dla prac mechaniczno-blacharskich i 100 zł. netto z 1 rbg dla prac lakierniczych , stosowanych w styczniu 2013 roku przez warsztaty naprawcze na terenie L. i okolic. Koszty naprawy jak wyżej nie uwzględniają stawek w renomowanych serwisach naprawczych.

dowód:

-opinia biegłego L. S.- k. 96-114

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w zasadniczej części.

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 kc i nast. sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 kc w zw. z art. 435 kc samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 kc naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody. Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe, niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (uchwała SN z dnia 13 czerwca 2003 r.,(...), Biul. SN 2003, z. 6, poz. 4), przy czym poszkodowanemu należy się nie tylko zwrot poczynionych przez niego przy tej naprawie nakładów, ale i zwrot robocizny z uwzględnieniem przyjętych, z reguły w miejscu zamieszkania, stawek robocizny za tego rodzaju usługi (wyrok SN z dnia 11 grudnia 1997 r., (...), LEX nr 50530).

Bezspornym jest, że w wyniku kolizji z dnia 06 stycznia 2012 roku uległ uszkodzeniu samochód powoda, zaś podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody jest strona pozwana, którą ze sprawcą szkody łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz to, że powodowi z tego tytułu należy się odszkodowanie. Pozwany wypłacił powodowi tytułem odszkodowania kwotę 1.719,17 złotych. Sporna między stronami była wysokość należnego odszkodowania ponad tę kwotę. Pozwany uważał, że kwota ta wyczerpuje w całości roszczenie powoda, powód natomiast twierdził, że jest ona zaniżona.

W ocenie Sądu otrzymana przez powoda kwota tytułem odszkodowania nie rekompensuje w pełni doznanej przez niego szkody. Na dowód swych twierdzeń o wysokości poniesionej szkody powód przedłożył kalkulację naprawy dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę, z której wynikało, że rzeczywisty koszt naprawy samochodu wyniesie 4.606,78 złotych. Natomiast powołany w toku sprawy na wniosek powoda biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i wyceny wartości pojazdów L. S. ustalił, że łączny koszt brutto naprawy samochodu powoda przy zastosowaniu nowych, oryginalnych części lecz przy ustaleniu kosztów stawek warsztatowych (a nie serwisowych) wyniesie 3.908,72 złotych. W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna, sporządzona zgodnie z zasadami kosztorysowania napraw pojazdów, stąd brak jest podstaw do jej podważenia. Żadna ze stron nie zakwestionowała zresztą wartości dowodowej przedmiotowej opinii. Jak wynika z treści tej opinii, pozwany ustalił w sposób nieprawidłowy zakres naprawy bowiem m.in. pozwany zaniżył wartość każdej z oryginalnej części o 55 %. Według biegłego zasadne było zastosowanie potrącenia wartości tylko jednego elementu, t.j. poszycia drzwi tylnych lewych, który był poddany w przeszłości naprawie blacharsko-lakierniczej. Sąd podziela także wyrażony przez biegłego pogląd, że z technicznego punktu widzenia właściwą jakość naprawy pozwalającą na optymalne przywrócenie samochodu do stanu poprzedniego gwarantuje jej wykonanie zgodnie z procedurami i technologią naprawy producenta, tym bardziej że dla części, które zostały zakwalifikowane do wymiany, nie występują na rynku odpowiadające im zamienniki. W ocenie Sądu biegły prawidłowo przyjął do obliczeń ceny nowych, oryginalnych części zamiennych i materiałów, zaś w przypadku cen dla prac lakierniczych i blacharskich przyjął stawki warsztatowe. Nie ulega wątpliwości, iż przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę (wyrok SN z dnia 5 listopada 1980 r., (...), OSNC 1981, z. 10, poz. 186). W ocenie Sądu zastosowanie do naprawy samochodu powoda w niniejszej sprawie nowych, oryginalnych części jest uzasadnione. Samochody, które brały udział w wypadku tracą na wartości mimo naprawy, a jako że celem jest pełne wyrównanie szkody w majątku poszkodowanego powoda, stąd jest on uprawniony do wyboru części zamiennych i ich producenta. Wybór oryginalnych części zamiennych w sposób pełniejszy przywraca rzecz do stanu poprzedniego, jako że zastosowanie nieoryginalnych zamienników w większym stopniu obniża wartość rynkową pojazdu po wypadku. Jedynie w przypadku gdyby koszt naprawy samochodu był wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ograniczałoby się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.02.2002 r., (...)). Taka sytuacja jednak w niniejszej sprawie nie wystąpiła. Wskazać przy tym należy, że roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana (wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., (...), (...)) oraz czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza tą rzecz naprawić (wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2003 r., (...)). Poszkodowany nie musi zatem naprawiać pojazdu, może sprzedać go zachowując wypłacone odszkodowanie, może go naprawić tylko częściowo, dokonać naprawy własnoręcznie bądź użyć do naprawy części używanych.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał, że powództwo jest zasadne.

Sąd uwzględnił również powództwo co do kwoty 450 złotych tytułem zwrotu zapłaty za fakturę VAT wystawioną za wykonanie na zlecenie powoda kalkulacji naprawy samochodu przez niezależnego rzeczoznawcę. O możliwości wliczenia takiej kwoty do sumy odszkodowania orzekł Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18.05.2004 r. ((...)). Jako że kosztorys dokonany przez pozwanego jest rażąco zaniżony, a powód nie posiada fachowej wiedzy do oceny jego prawidłowości, był niejako zmuszony do przejęcia obowiązków pozwanego w tym zakresie i wykonanie kalkulacji naprawy, tak by móc określić wysokość swego roszczenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził na rzecz powoda łącznie kwotę 2.639,55 złotych. Niniejsza kwota odpowiada żądaniu pozwu w ostatecznym brzmieniu (uwzględniającym rozszerzenie żądania pismem z dnia 25 stycznia 2013 roku. Na zasądzona kwotę składa się kwota: a) 2.189,55 złotych stanowiąca różnice pomiędzy ustalonymi przez biegłego kosztami naprawy samochodu a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego - 1.719,17 złotych, b) kwota 450 złotych poniesiona przez powoda tytułem kosztów sporządzenia opinii prywatnej.

Powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe liczone w sposób wskazany w art. 817 § 1 k.c. W jego świetle ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o zdarzeniu. W zakresie kwoty 1.719,17 złotych odsetki ustawowe winny być liczone (zgodnie z żądaniem pozwu) od dnia 18 lutego 2012 roku. W zakresie kwoty 450 złotych pozwany pozostaje w opóźnieniu z jej z zapłatą od dnia 29 sierpnia 2012 roku albowiem w tej dacie pozwanego został doręczony odpis pozwu. W zakresie zaś kwoty 470,38 złotych pozwany pozostaje w opóźnieniu z zapłatą kwoty od dnia 30 stycznia 2013 roku albowiem tego dnia zostało mu doręczone pismo powoda z dnia 25 stycznia 2013 roku w przedmiocie rozszerzenia pozwu.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.

Oddalenie powództwa dotyczy żądania odsetek ustawowych liczonych od kwoty 450 złotych od dnia 20 lipca 2012 roku oraz żądania zasadzenia odsetek ustawowych od kwoty 470,38 złotych od dnia 18 lutego 2012 roku.

Rozstrzygnięcie z pkt III sentencji wyroku znajduje oparcie w art. 98 k.p.c. Powód jest strona wygrywająca w sprawie, a zatem na jego zgłoszone w sprawie żądanie pozwany winien zwrócić mu poniesione przez niego koszty procesu. Na ich wysokość składa się: opłata od pozwu w wysokości 139 złotych, kwota 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłata skarbowa za udzielone w sprawie pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz uiszczona przez niego i w części wykorzystana kwota zaliczki na wynagrodzenia opiniującego w sprawie biegłego – 750,75 złotych, łącznie1.506,75 złotych.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji

Przewodniczący:	SSR Joanna Oszczęda
Protokolant:	sekr. sądowy Małgorzata Danek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE