UZASADNIENIE

A. K. (1) wytoczyła powództwo przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej o zapłatę kwoty 12 000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 20 grudnia 2022 roku około godziny 4:30 w P. na osiedlowym parkingu przy budynku nr (...) przy ulicy (...) doszło do wypadku. Powódka poślizgnęła się na oblodzonej śliskiej, niczym nieposypanej nawierzchni. W trakcie specjalistycznych badań zdiagnozowano, że wskutek upadku doznała złamania w obrębie kostki bocznej prawej nogi, złamania strzałki, urazu stawu skokowego prawego, obrzęku kostki prawej nogi.

Powódkę zaopatrzono w szynę gipsowa, następnie – po przeprowadzeniu kontrolnego RTG wskazującego na nieznaczne przemieszczenie złamania – złożono powódce na 6 tygodni gips. Po zdjęciu gipsu powódka musiałam nosić ortezę. Wskutek zdarzenia powódka musiała zrezygnować ze swoich hobby m. in. jazdy na rowerze, spacerowania.

Miejsce, w którym doszło do wypadku, w momencie zdarzenia, było oblodzone, w żaden sposób niezabezpieczone, nieposypane środkiem zabezpieczającym nawierzchnię przed śliskością. Przyczyną upadku powódki było nienależyte utrzymanie nawierzchni parkingu. Miejsce, gdzie doszło do upadku administrowane jest przez Spółdzielnię Mieszkaniową w P. przy ul. (...). Spółdzielnia ta zawarła umowę na zimowe utrzymanie terenu osiedla z firmą usługowo-handlową (...) prowadzoną przez J. S., posiadającą polisę odpowiedzialności cywilnej z (...) S.A.

Powódka zgłosiła ubezpieczycielowi szkodę, a następnie złożyła wniosek o przyznanie zadośćuczynienia. Ubezpieczyciel decyzjami z dnia 25 maja 2023 roku oraz 21 czerwca 2023 roku odmówił przyznania i wypłaty świadczenia.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, że powódka nie wykazała, że do uszczerbku na jej zdrowiu doszło w miejscu oraz okolicznościach przez nią wskazanych, w tym, że do upadku doszło z uwagi na oblodzenie chodnika. Pozwany podkreślił, że Spółdzielnia Mieszkaniowa oraz osoba odpowiedzialna za odśnieżanie terenu uzyskały informację o zdarzeniu po znacznym okresie czasu od zaistnienia zdarzenia szkodowego, kiedy to ustalenie wskazanych przez powódkę okoliczności zaistnienia zdarzenia szkodowego nie było już możliwe. Tym bardziej, że ani spółdzielni, ani firmie sprzątającej odpowiedzialnej za zdarzenie szkodowe nie był zgłaszany zły stan chodników i dróg dojazdowych. Co również istotne, nawet przedłożona przez powódkę dokumentacja zdjęciowa pochodzi z okresu, kiedy nie było już możliwości zweryfikowania stanu nawierzchni zimą.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 20 grudnia 2022 roku około godziny 4:30 w P. na parkingu przy budynku nr (...) przy ulicy (...) poślizgnęła się na oblodzonej, niczym nie posypanej nawierzchni. Wskutek upadku A. K. (1) doznała złamania w obrębie kostki bocznej prawej nogi, złamania strzałki, urazu stawu skokowego prawego i obrzęku kostki prawej nogi.

Po upadku A. K. (1) udała się do pracy. Poprosiła koleżankę o zakup lodu w sprayu oraz zadzwoniła do swojego męża G. K. z prośbą o przyniesienie maści przeciwbólowej i bandaży elastycznych. Po pracy mąż zawiózł ją na Szpitalny Oddział Ratunkowy.

A. K. (1) zaopatrzono w szynę gipsową. Następnie, po przeprowadzeniu kontrolnego RTG wskazującego na nieznaczne przemieszczenie złamania – założono powódce gips na sześć tygodni. Po zdjęciu gipsu A. K. (1) musiała nosić ortezę przez kolejne 6 tygodni. Co tydzień odbywała kontrole lekarskie. Leczenie zakończyło się 19 kwietnia 2023 roku.

A. K. (1) po wypadku korzystała z pomocy męża G. K.. Mąż woził ją na badania kontrolne, podawał jej posiłki, pomagał wstawać z łóżka, wejść i wyjść do i z brodzika.

W ciągu 10 lat przed wypadkiem A. K. (1) nie leczyła się w poradni ortopedycznej.

(dowód: oświadczenie k. 16, 17-17v A. K. (1), oświadczenie A. G. k. 19, oświadczenie E. S. k. 20, oświadczenie G. K. k. 28, dokumentacja medyczna k. 29-35, 93-93v, 152-154, oświadczenie k. 92, zeznania A. G. e-protokół z 5.12.2023r. [00:04:18], [00:06:28], [00:07:56], [00:09:17], [00:09:53], [00:10:37], [00:11:05] k. 117, zeznania świadka E. S. e-protokół z 3.12.2024r. [ 00:12:38], [00:13:02], [00:13:33], [00:14:28] k. 117v, zeznania powódki A. K. (1) e-protokół z 3.12.2023r. [00:16:23], [00:17:58], [00:18:31], [00:19:07], [00:21:13], [00:21:53], [00:22:58], [00:24:09], [00:24:26], [00:24:55], [00:25:57], [00:30:11], [00:31:10], [00:31:53], [00:32:43], [00:33:07], [00:33:39], [01:03:14], [01:04:21], [01:06:06], [01:06:33] k. 118-118v, k. 119v-120, zeznania świadka G. K. [00:06:12], [00:06:21], [00:06:40], [00:07:20], [00:08:06], [00:09:04], [00:09:41], [00:09:55], [00:10:34], [00:11:34], [00:12:26], [00:12:53], [00:13:36] k. 143-143v)

Odpowiedzialny za utrzymanie nawierzchni w należytym stanie w grudniu 2022 roku było przedsiębiorstwo usługowo-handlowe (...) prowadzone przez J. S.. Przedsiębiorstwo posiadało polisę ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) Spółce Akcyjne.

W dniu 20 grudnia 2022 roku od godziny 7:00 do godziny 16:50 notowano wystąpienie zjawiska gołoledzi zalegającej. S. K. – pracownik zatrudniony u J. S. zaczął w tym dniu zaczął pracę o godzinie 4:15. Piasek był sypany ręcznie, nie zaś za pomocą samochodu do tego przeznaczonego z uwagi na mały teren do obsypania piaskiem. Nie było ustalonego harmonogramu odśnieżenia i sypania dróg i chodników – było to zależne od potrzeb. Pracownicy pracę przy odśnieżaniu i sypaniu rozpoczynali o godzinie 4 rano.

Pod koniec stycznia 2023 roku A. K. (1) skontaktowała się ze Spółdzielnią Mieszkaniową, którą poinformowała o zdarzeniu i otrzymała numer telefonu do J. S.. A. K. (1) z J. S. skontaktowała się na przełomie lutego i marca 2023 roku. Z uwagi na to, że poszkodowana miała problemy z poruszaniem, gdyż nadal leczyła złamanie, miejsce zdarzenia pokazała przez okno. J. S. przekazał A. K. (1), że poda jej numer polisy po zakończeniu przez nią leczenia.

W dniu 11 maja 2023 roku A. K. (1) zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi. Decyzją z dnia 25 maja 2023 roku ubezpieczyciel odmówił wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania. Decyzją z dnia 21 czerwca 2023 roku ubezpieczyciel nie uwzględnił reklamacji A. K. (1).

(dowód: wniosek o przyznanie zadośćuczynienia k. 23-24, decyzja z 25.05.2023r. k. 25, decyzja z 21.06.2023r. k. 26-26v, polisa k. 54-55, informacja meteorologiczna k. 136-137, przesłuchanie świadka J. S. e-protokół z 3.12.2023r. [00:39:19], [00:39:54], [00:42:52], [00:46:25], [00:47:01], [00:48:29], [00:49:44], [00:53:02], [00:53:58], [00:55:36], [00:57:08], [00:57:51], [00:58:34], [00:58:58], [00:59:23], [00:59:43] k.119-119v, zeznania świadka S. K. [00:15:25], [00:15:53], [00:16:26], [00:16:59], [00:17:23] k. 143v)

A. K. (1) zgłosiła roszczenie o zadośćuczynienie w związku z wypadkiem z dnia 20 grudnia 2022 roku w ramach ubezpieczenia grupowego. Decyzją z 24 maja 2023 roku Towarzystwo (...) spółka akcyjna przyznała A. K. (1) świadczenie związane z trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 1 365 złotych.

(dowód: oświadczenie A. K. (1) k. 88, potwierdzenie wykonania przelewu k. 89, decyzja z 24.05.2023r. k. 90-91)

Na skutek urazu w wyniku upadku z dnia 20 grudnia 2022 roku A. K. (1) doznała złamania kostki bocznej podudzia prawego. W związku z leczeniem następstw wypadku A. K. (1) nie była leczona zabiegowo, odbywała zachowawcze leczenie złamania kostki bocznej podudzia prawego bez przemieszczania. Uraz powodował dolegliwości w trakcie leczenia.

A. K. (1) w związku z wypadkiem nie doznała długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu.

W związku z leczeniem złamania powódka wymagała pomocy w okresie 6 tygodni w zakresie: mycia i ubierania – 1 h dziennie, toaleta – 1 h dziennie, przemieszczanie – 1 h dziennie, przygotowywanie posiłków – 6 h tygodniowo, utrzymanie porządku – 3 h tygodniowo, załatwianie spraw poza domem – 3 h w tygodniu. W okresie kolejnych 4 tygodni zasadna była pomoc w zakresie: przygotowywania posiłków – 3 h tygodniowo, utrzymanie porządku – 1,5 h tygodniowo, załatwianie spraw poza domem – 1,5 h tygodniowo. Po tym czasie pomocy nie wymagała.

Leczenie ortopedyczne zostało zakończone z dniem 19 kwietnia 2024 roku. Dalej leczenia ortopedycznego w związku z urazem z 2022 roku nie wymagała.. Rokowanie co do stanu zdrowia A. K. (1) jest pozytywne. Przebyty wypadek nie pozostawił następstw w zakresie narządu ruchu powódki. Nie powoduje żadnych ograniczeń w jej życiu. Nie ma podstaw do stwierdzenia, że negatywne konsekwencje wystąpią w przyszłości.

A. K. (1) obecnie zgłasza okresowe pobolewania kończyny dolnej prawej i okresowe jej obrzęki. Nie mają one istotnego nasilenia, nie wymagają terapii przeciwbólowej. A. K. (1) odzyskała pełną sprawność narządu ruchu jak przed wypadkiem.

W związku ze złamaniem i jego leczeniem A. K. (1) była niezdolna do pracy w okresie 3 miesięcy. Obecnie jest zdolna do pracy i wykonuje prace zawodową w charakterze sprzedawcy.

( dowód: opinia sądowa urazowo-ortopedyczna k. 149-151)

Sąd zważył, co następuje:

W sprawie bezspornie ustalono, że w dacie przedmiotowego zdarzenia Firma Usługowo-Handlowa (...) prowadzona przez J. S. była odpowiedzialna za odśnieżanie i utrzymywanie nawierzchni w należytym stanie w miejscu, w którym upadała powódka A. K. (1). Firma Usługowo-Handlowa (...) posiadała ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej na podstawie umowy zawartej z pozwanym Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną.

Zdaniem Sądu, kwestionowanie przez pozwaną istnienia winy ubezpieczonego w przyczynieniu się do zaistnienia przedmiotowego zdarzenia, jest niezasadne.

Z zeznań powódki oraz potwierdzających je zeznań naocznego świadka zdarzenia – A. G., wynika jednoznacznie, że 20 grudnia 2022 roku parking, na którym poślizgnęła się i upadła powódka doznając złamania kostki bocznej podudzia prawego, nie był zabezpieczony przed śliskością. Był oblodzony i nie posypany piaskiem. Sąd uznał przytoczone wyżej zeznania za wiarygodne, albowiem są one logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają.

Należy podkreślić, że wszyscy świadkowie przesłuchani w niniejszej sprawie potwierdzili, że w dniu 20 grudnia 2022 roku występowała gołoledź. Potwierdza to również informacja meteorologiczna.

W kontekście ustaleń niniejszej sprawy, nie budzi wątpliwości istnienie związku przyczynowego między zaniedbaniem w postaci zaniechania w usuwaniu śliskości nawierzchni na parkingu przy budynku nr (...) przy ulicy (...), na którym doszło do wypadku, a poślizgnięciem się powódki i złamaniem kończony dolnej w dniu 20 grudnia 2022 roku.

Powyższe przesądza o winie Firmy Usługowo-Handlowej (...), czego konsekwencją jest ewentualna odpowiedzialność odszkodowawcza – deliktowa z art. 415 k.c.

Odpowiedzialność za szkody związane z obrażeniami powoda ponosi także pozwane Towarzystwo (...) jako ubezpieczyciel przedsiębiorstwa prowadzonego przez J. S.. Odpowiedzialność pozwanej wynika z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, oparta jest na kontrakcie - umowie i wynika z treści art. 822 k.c.

Roszczenia pozwu opierają się w niniejszej sprawie na przepisie art. 445 § 1 k.c., zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ramach cytowanego przepisu uwzględnione powinny być okoliczności, które składają się na pojęcie krzywdy i jej rozmiar. Oczywistym jest, że ustalenie procentowego uszczerbku na zdrowiu w celu określenia właściwej wysokości zadośćuczynienia nie wyczerpuje oceny i ma jedynie charakter pomocniczy i orientacyjny.

W świetle przepisów kodeku cywilnego podstawowym celem zadośćuczynienia należnego osobie poszkodowanej jest złagodzenie doznanych cierpień fizycznych i moralnych. Wysokość zadośćuczynienia musi pozostawać w zależności od intensywności tych cierpień, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych, jakie osoba poszkodowania będzie musiała znosić w przyszłości. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień, ale jego wysokość nie może być dowolna i ściśle musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, a przy tym nie prowadzić do wzbogacenia poszkodowanego. Sąd Najwyższy wyraźnie stoi na stanowisku, że wysokość zadośćuczynienia musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna przy uwzględnieniu krzywdy pokrzywdzonego odpowiadać aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (vide wyrok Sądu Najwyższego z 28.09.2001r. w sprawie III CKN 427/00). Zasądzona kwota winna być zatem umiarkowana i utrzymana w rozsądnych granicach (vide wyrok Sądu Najwyższego z 16.04.2002r. w sprawie V CKN 1010/00, OSNC z 2003r. nr 4 poz. 56).

Zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma zatem charakter kompensacyjny. Jednakże wysokość zadośćuczynienia powinna uwzględniać wszystkie okoliczności (vide wyrok Sądu Najwyższego z 03.05.21972r. w sprawie I CR 106/72, niepubl.) i przedstawiać przy tym ekonomicznie odczuwalną wartość. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny i Sądu Najwyższego, treść art. 445 k.c. pozostawia Sądowi swobodę w ustalaniu wysokości zadośćuczynienia i pozwala w okolicznościach konkretnej sprawy uwzględnić indywidualne właściwości i odczucia osoby pokrzywdzonej (vide wyrok Sądu Najwyższego z 16.07.1997r. w sprawie II CKN 273/97).

W ocenie Sądu kwota 8 000 złotych jako zadośćuczynienie za wyrządzoną powódce krzywdę jest optymalna i uwzględnia wszystkie kryteria brane pod uwagę przy ustalaniu jej wysokości, a zatem określony uszczerbek na zdrowiu, uszkodzenia ciała, których doznała powódka, przebieg leczenia, czas trwania leczenia i rekonwalescencji oraz następstwa wypadku.

Wskutek przedmiotowego wypadku powódka doznała złamania w obrębie kostki bocznej prawej nogi, złamania strzałki, urazu stawu skokowego prawego i obrzęku kostki prawej nogi. Powódka miała unieruchomioną gipsem nogę przez 6 tygodni, a przez kolejne 6 tygodni nosiła ortezę. Z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii, M. S., wynika ponadto, że powódka była niezdolna do pracy przez okres trzech miesięcy. Powódka przez pierwsze 6 tygodnie wymagała pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności dnia codziennego takich jak mycie i ubieranie, toaleta i przemieszczanie w wymiarze 3 godzin dziennie, natomiast takich jak przygotowanie posiłków, utrzymanie porządku, załatwianie spraw poza domem 12 godzin tygodniowo. W ciągu następnych 4 tygodniach wymagała pomocy przy przygotowywaniu posiłków, utrzymaniu porządku i załatwianiu spraw poza domem przez 6 godzin tygodniowo. Biegły stwierdził, że wskutek przebytego złamania kostki bocznej podudzia prawego, powódka nie doznała trwałego, ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd w pełni podziela opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego M. S. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. W szczególności biegły przy wydawaniu opinii dysponował dokumentacją lekarską powódki, jak również przeprowadził stosowne badanie przedmiotowe. Podkreślić należy, że opinia biegłego nie była kwestionowana przez strony.

Zdaniem Sądu zadośćuczynienie w orzeczonej wysokości uwzględnia stopień cierpień fizycznych, a więc rozmiar doznanej krzywdy oraz czas trwania cierpień i zaistniałe powikłania. Dlatego nie może być uznane jako nadmierne. Kwota ta jest także adekwatna do istniejących stosunków majątkowych społeczeństwa, w tym wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, przez co utrzymana jest w rozsądnych granicach i w żaden sposób nie podważa kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 445 § 1 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 8 000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 5 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty.

Odsetki od powyższej kwoty Sąd zasądził w oparciu o treść art. 481 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2500).

Powódka została zwolniona w całości od kosztów sądowych w sprawie, które wyniosły łącznie 2 119,63 złotych, w tym opłata sądowa od pozwu w kwocie 750 złotych oraz koszty wynagrodzeń biegłych sądowych w kwocie 1 369,63 złotych, które tymczasowo pokryte zostały ze środków budżetowych Skarbu Państwa. Dlatego też w oparciu o przepis art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r., Nr 167, poz. 1398 ze zm.), Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 495 złotych tytułem opłaty od pozwu oraz kwotę 903,96 złotych tytułem części wynagrodzenia biegłego w zakresie, w jakim pozwany przegrał powództwo, a które to wymienione koszty pokryte były tymczasowo ze środków Skarbu Państwa-Sadu Rejonowego w Piszu.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódka wygrała w 66%. Koszty poniesione przez powódkę to kwota 3 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Zatem należny zwrot kosztów od pozwanego na jej rzecz to kwota 2 387,22 złotych. Pozwany wygrał sprawę w 34 %, a więc należny zwrot kosztów od powódki wynosi 1 224 złotych. Sąd, kompensując koszty stron, zasądził od pozwanego rzecz powódki kwotę 1 163,22 złotych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE