WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2024 roku

sprawy z powództwa Gminy B.

przeciwko M. G., W. G. (1), A. O., W. G. (2), I. G., D. S. G.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Powództwo oddala.

II.  Nakazuje zwrócić powódce gminie B. kwotę 1 080 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt złotych) z tytułu niewykorzystanej zaliczki .

Sygn. akt I C 455/23

UZASADNIENIE

Gmina B. w dniu 7 listopada 2023 roku wytoczyła powództwo przeciwko D. S. G., W. G. (1), I. G., M. G., A. O. i W. G. (2) o zapłatę solidarnie kwoty 9 214,33 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanych solidarnie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że powódkę i pozwanych łączyła umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B.. Zgodnie z umową najemcy zobowiązali się płacić czynsz i koszty zużycia z góry do 25-ego dnia każdego miesiąca na rachunek wskazany w umowie. Umowa zawarta była na czas nieokreślony. Z powodu nieregulowania przez najemców zaległości powstałych z tytułu czynszu i innych opłat, pismem z dnia 14 listopada 2017 roku powódka wypowiedziała umowę najmu ww. lokalu z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Umowa uległa rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2017 roku. Do tego dnia pozwani winni byli opróżnić i wydać powódce lokal, jednakże do dnia dzisiejszego tego nie uczynili. Od lipca 2022 roku do października 2023 roku pozwani nie dokonywali żadnych płatności związanych z bezumownym korzystaniem z lokalu.

Na wniosek strony powodowej, zarządzeniem z dnia 17 stycznia 2024 roku Przewodniczący ustanowił dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych D. S. G., W. G. (1), I. G., M. G., A. O. i W. G. (2) kuratora w osobie A. T. będącej pracownikiem Sądu Rejonowego w Piszu.

Kurator wniósł o oddalenie powództwa i przyznanie kuratorowi stosownego wynagrodzenia. W uzasadnieniu wskazał, że w okresie objętym żądaniem pozwu pozwani nie zamieszkiwali w przedmiotowym lokalu mieszkalnym.

Sąd ustalił, co następuje:

Gmina B. jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku mieszkalnym nr (...) przy ulicy (...) w B..

W dniu 30 września 2013 roku pomiędzy Gminą P. a W. G. (1) i D. G. (obecnie S. G.) zawarta została umowa najmu ww. lokalu mieszkalnego. Do zamieszkiwania wspólnie z najemcami uprawnione zostały ich dzieci: I. G., A. G. (obecnie O.), M. G. i urodzona (...) W. G. (2). Umowa zawarta została na czas nieokreślony. Najemcy zobowiązani zostali do uiszczania co miesiąc czynszu najmu oraz kosztów zużycia centralnego ogrzewania, zimnej i ciepłej wody oraz odprowadzania nieczystości płynnych.

Z uwagi na istniejące po stronie najemców zadłużenie z tytułu czynszu i opłat za używanie lokalu, Gmina B. pismem z dnia 14 listopada 2017 roku wypowiedziała umowę najmu z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Umowa uległa rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2017 roku.

(okoliczności bezsporne)

W. G. (1), D. S. G., I. G., A. O., M. G. i W. G. (2) od kilku lat nie zamieszkują w ww. lokalu mieszkalnym. Nie poinformowali wynajmującego o zmianie miejsca zamieszkania i nie oddali wynajmującemu kluczy do lokalu.

(dowód: ustalenia Sądu Rejonowego w Piszu w sprawie I C 241/21, podzielone przez Sąd Okręgowy w Olsztynie rozpoznający apelację wniesioną przez kuratora dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych; awizowane zwrotne potwierdzenia odbioru k. 12v-13, 23v, 24v, 25v, 26v, 27v, 28v)

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą prawną domagania się przez powódkę zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z lokalu stanowi art. 18 ust 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2018r., poz. 1234 j.t.), zgodnie z którym osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie te odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego (art. 18 ust. 2 cytowanej ustawy).

Podkreślić jednak należy, że obowiązek zapłaty odszkodowania powstaje tylko za czas faktycznego korzystania z lokalu (vide wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 28 lipca 2022 roku w sprawie IX Ca 535/22; wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 23 czerwca 2023 roku w sprawie IX Ca 551/23).

Nie ulega wątpliwości, że w świetle przepisów obowiązującego prawa, najemca zobowiązany jest do zapłaty czynszu bez względu na to, czy przebywa w lokalu czy też nie, natomiast obowiązek zapłaty odszkodowania, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 o ochronie praw lokatorów powstaje tylko za czas faktycznego korzystania z lokalu. Tym samym na powódce spoczywał obowiązek wykazania, że w objętym żądaniem pozwu okresie pozwani zajmowali lokal nr (...) położony w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B.. Na fakt ten powódka nie przedstawiła żadnego wiarygodnego materiału dowodowego – przeciwnie, przedłożonymi dokumentami (awizowane zpo) wykazała, że pozwani opuścili należący do niej lokal. Faktu porzucenia w lokalu rzeczy należących do pozwanych powódka także nie udowodniła.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu, powódka nie sprostała wynikającemu z art. 6 k.c. obowiązkowi udowodnienia faktów, z których wywodzi skutki prawne, a zatem żądanie zapłaty z tytułu bezumownego korzystania z lokalu jest nieuzasadnione i podlega oddaleniu.

O zwrocie niewykorzystanej zaliczki w kwocie 1080 zł Sąd orzekł na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.