UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 04 marca 2014 roku Sąd Rejonowy w Szamotułach orzekał w sprawie Z. D. skazanego prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 09 grudnia 2010 roku, w sprawie II K 578/10, za przestępstwo z art. 244, popełnione w dniu 29 marca 2010 roku, na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 5 lat próby oraz grzywnę w wysokości 80 stawek dziennych po 10 złotych każda;

II. Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 8 lipca 2011 roku, w sprawie II K 551/11, za przestępstwo z art. 207 § 1 kk, popełnione w okresie od stycznia 2010 roku do marca 2010 roku i od czerwca 2010 roku do listopada 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

III. Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 8 listopada 2011 roku, w sprawie II K 555/11, za przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w nocy na dzień 25 lutego 2011 roku, na karę 2 lat pozbawienia wolności

i na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył skazanemu kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi wyżej w punktach: I (Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 09 grudnia 2010 roku, sygn. akt II K 578/10) i II (Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 08 lipca 2011 roku, sygn. akt II K 551/11) i wymierzył skazanemu karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Orzekł również na podstawie art. 577 kpk w zw. z art. 71 § 2 kk i art. 577 kpk o zaliczeniu na poczet orzeczonej w punkcie 1 wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczając skazanemu grzywnę w wysokości 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych uiszczoną w sprawie II K 578/10, uznając karę orzeczoną wyrokiem łącznym za odbytą co do 80 (osiemdziesięciu) dni pozbawienia wolności i zaliczył okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Szamotułach o sygnaturze akt II K 551/11 od dnia 17 maja 2012 roku do 17 listopada 2012 roku, uznając tym samym karę łączną za wykonaną w całości.

Uznał, że pozostałym zakresie wyroki łączone wyżej opisane podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 572 kpk, umorzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kary orzeczonej w sprawie II K 555/11.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 6 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych..

Apelację od powyższego wyroku złożył skazany kwestionując fakt zarządzenia mu wyrokiem wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem w sprawie II K 578/10 oraz stwierdził, że jego ocenie korzystniejsze dla niego byłoby połączenie kar orzeczonych wyrokami w sprawach II K 551/11 i II K 555/11.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja skazanego okazała się oczywiście bezzasadna.

Na wstępie należy zauważyć, że apelacja jest oczywiście bezzasadna, jeżeli w sposób oczywisty brak jest wątpliwości, co do tego, że w sprawie nie wystąpiły uchybienia określone w art. 438 k.p.k. oraz art. 439 k.p.k., a nadto nie zachodzi przesłanka z art. 440 k.p.k.

Apelacją oczywiście bezzasadną jest taka, której bezpodstawność, niezasadność nie budzi wątpliwości. Zasadność (lub jej brak) apelacji wiązać należy bowiem z oceną trafności uchybień, jakie w apelacji zostały wskazane.

Wskazane powyżej okoliczności uzasadniające określenie przedmiotowej apelacji za oczywiście bezzasadną niewątpliwie zachodziły w niniejszej sprawie. Dokonując oceny w tym zakresie Sąd Odwoławczy posiłkował się orzecznictwem i poglądami doktryny wypracowanymi na gruncie art. 535 § 2 k.p.k. (vide: F. Prusak „Komentarz do kodeksu postępowania karnego” Wyd. Prawnicze W-wa 1999 s. 1446 teza 17, P. Hofmański „Kodeks postępowania karnego, komentarz” Wyd. C. H. Beck W-wa 1999 s. 857 teza 9, W. Grzeszczyk „Oczywista bezzasadność kasacji w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego” publ. Prok. i Pr. 2002/11/153- t.1, R. Stefański „Rozpoznawanie kasacji na posiedzeniu” Prok. I Pr. 2001/2/62 t.2, S. Zabłocki „Kodeks postępowania karnego Komentarz” pod redakcją Z. Gostyńskiego Wyd. ABC 002/11/153 W-wa 1998 tom II).

Uzasadnienie wyroku odpowiada wymogom art. 424 § 1 k.p.k. i pozwala w pełni na kontrolę prawidłowości rozstrzygnięcia przez Sąd odwoławczy.

Przechodząc natomiast do istoty rozważań w sprawie, w pierwszym rzędzie należy zauważyć, że zgodnie z art. 565 § 1 kpk wyrok łączny może zapaść, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej wymienione w art. 85 kk w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Te warunki to:

1. popełnienie przez sprawcę dwu albo więcej przestępstw,

2. popełnienie ich zanim zapadł pierwszy, choćby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw,

3. wymierzenie za te przestępstwa kar tego samego rodzaju albo podlegających łączeniu.

Jak trafnie zauważył Sąd Rejonowy w sprawie Z. D. możliwe było orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności obejmującej kary pozbawienia wolności wymierzone w wyrokach zapadłych w sprawach II K 578/10 i II K 555/11.

Nie ulega wątpliwości, że pierwszym z rozważanych wyroków, jaki zapadł przeciwko skazanemu, a który można rozpatrywać jako pierwszy chronologicznie dla utworzenia wyroku łącznego, był wyrok Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 09 grudnia 2010 roku, w sprawie II K 578/10, za przestępstwo z art. 244, popełnione w dniu 29 marca 2010 roku. Przestępstwa, jakich dopuścił się skazany w pozostałych sprawach musiały więc zostać popełnione przed wskazaną datą w/w wyroku czyli 9 grudnia 2010r. tak, aby czyniąc zadość wymogom z art. 85 kk możliwe było połączenie orzeczonych kar i wydanie wyroku łącznego. Jak prawidłowo wskazał Sąd Rejonowy, warunek ten spełniony został w odniesieniu do przestępstwa ukaranego wyrokiem w sprawie II K 551/11 (czyn do listopada 2011r). Natomiast warunku tego nie spełniała kara orzeczona wyrokiem w sprawie II 555/11 albowiem ukarane nim przestępstwo zostało popełnione w dniu 25 lutego 2011 r. a więc już po wydaniu wyroku w sprawie II K 578/10, a co za tym idzie kara orzeczona wyrokiem w sprawie II K 555/11 nie mogła podlegać połączeniu.

Połączeniu podlegały zatem następujące kary: 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary zostały sprowadzone do kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy zastosował więc wobec skazanego zasadę pełnej absorpcji a więc najbardziej korzystną dla skazanego gdyż powoduje, iż w praktyce skazany odbył (albowiem została ona uznana za odbytą w całości) tylko jedną karę a mianowicie 6 miesięcy pozbawienia wolności. Skazanemu Sąd Rejonowy zarządził formalnie wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem w sprawie II K 578/10 ale decyzja ta w żaden sposób nie wpłynęła niekorzystnie na sytuację skazanego albowiem zastosowanie zasady pełnej absorpcji spowodowała, że z kolei ta kara nie będzie wykonywana. .Sąd Okręgowy pragnie podkreślić, że skazany zdaje się tych okoliczności całkowicie nie dostrzegać. Podkreślić tu należy, że z uwagi na zastosowanie zasady pełnej absorpcji, uznanie kary łącznej za wykonaną w całości oraz skierowania apelacji na korzyść skazanego nie ma żadnej prawnej możliwości ingerencji w rozstrzygnięcie Sadu Rejonowego w zakresie orzeczenia kary łącznej albowiem prowadziłaby do pogorszenia aktualnej sytuacji skazanego.

Sąd Okręgowy podkreśla także, że z wyżej wskazanych przyczyn nie było możliwe połączenie kar w sposób wskazywany przez skazanego w apelacji albowiem wyroki w sprawie 555/11 nie spełniał wymienionych powyżej przesłanek zwłaszcza z punktu 1. Aktualne orzecznictwo Sądu Najwyższego wprost wskazuje, że dla możliwości wymierzenia kary łącznej konieczne jest ustalenie pierwszego chronologicznie wyroku i decyduje tu wyłącznie data jego wydania. Następnie do tej daty odnosi się daty kolejnych przestępstw popełnionych przez skazanego. Nie ma możliwości wyboru pierwszego chronologicznie wyroku albowiem decyduje tu data a nie korzystność rozstrzygnięcia dla skazanego a tego zdaje się żądać skazany w swojej apelacji. Jest bezsporne, że czyn ukarany wyrokiem w sprawie II K 555/11 popełniony został po dniu wydania wyroku w sprawie II K 578/10 a więc nie zostały spełnione opisane powyżej przesłanki.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku.

Biorąc pod uwagę fakt odbywania przez skazanego kar pozbawienia wolności Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 §1 kpk zwolnił go od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.

J. B. D. E. T.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE