UZASADNIENIE

J. S. wniósł o pozbawienie w części - za okres od 16 lipca 2010 r. do 31 grudnia 2019 r. - wykonalności tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 24 czerwca 2010 r. wydanego w sprawie
o sygn. akt I 1 C 259/10, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów jej reprezentanta.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

A. S. w 2010 r. złożyła do tut. Sądu pozew o rozwód. Został on zarejestrowany pod sygn. akt I 1 C 259/09. Wniosła w nim m.in.
o zasądzenie od J. S. na rzecz R. S., urodzonej
18 lipca 2007 r., alimentów w kwocie po 800,00 zł miesięcznie. Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2010 r. wydanym w powyższej sprawie, Sąd Okręgowy w Sieradzu
w pkt 3 zasądził od J. S. na rzecz R. S. alimenty
w wysokości po 500,00 zł miesięcznie, (dowód: pozew - k. 2 - 3 verte akt tut Sądu o sygn. I 1 C 259/09; odpis skrócony aktu urodzenia - k. 5 akt tut Sądu o sygn. I 1 C 259/09; wyrok - k. 14 - 14 verte akt tut Sądu o sygn. I 1 C 259/09).

Wyrokowi temu - w zakresie objętym pkt 3 - nadano klauzulę wykonalności
na mocy postanowienia tut. Sądu z dnia 18 października 2022 r. W oparciu
o powyższy tytuł wykonawczy wszczęto postępowanie egzekucyjne, (dowód: wniosek - k. 1 - 4 akt egzekucyjnych o sygn. Kmp 31/22; tytuł wykonawczy
- k. 5 akt egzekucyjnych o sygn. Kmp 31/22).

J. S. złożył skargę na czynności komornika - zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego - z uwagi
na przedawnienie roszczeń za okres wcześniejszy niż 3 lata przed wszczęciem egzekucji. Skarga ta została oddalona, (dowód: skarga - k. 4 - 6 akt Sądu Rejonowego w Łasku o sygn. akt I Co 1155/22; postanowienie - k. 12-12 verte akt Sądu Rejonowego w Łasku o sygn. akt I Co 1155/22).

Przed wszczęciem powyższego postępowania egzekucyjnego J. S. nie płacił alimentów na rzecz córki. Sporadycznie dawał jej różne kwoty pieniędzy w wysokości 300,00 - 500,00 zł, jako prezenty, (dowód: częściowo zeznania powoda - 86 - 86 verte i nagranie rozprawy z 12 września 2024 r.
- płyta - koperta - k. 88, minuta od 00:03:34 do 00:21:15; zeznania pozwanej
- 86 verte i nagranie rozprawy z 12 września 2024 r. - płyta - koperta - k. 88, minuta od 00:21:15 do 00:26:37).

Przeciwko powodowi toczy się postępowania karne dotyczące zarzutu niealimentacji (ma zaległość w wysokości około 100 000,00 zł). Pracuje
on dorywczo, zarabia około 2 000,00 zł miesięcznie. Opłaca tzw. KRUS, (dowód: zeznania powoda - 86 - 86 verte i nagranie rozprawy z 12 września 2024 r.
- płyta - koperta - k. 88, minuta od 00:03:34 do 00:21:15).

Powyższy stan faktyczny jest w części bezsporny, bowiem ustalono
go na podstawie dokumentów przedstawionych przez strony, które zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych
im kompetencji. Do tego autentyczność ich nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu.

Sąd uznał zeznania powoda za niewiarygodne w części, w której twierdził, że pokrywał koszty utrzymania pozwanej przed wszczęciem egzekucji i że z matką pozwanej ustalił, iż nie będzie ona dochodzić alimentów, gdyż w tym zakresie
są one gołosłowne, wzajemnie sprzeczne oraz sprzeczne z jasnymi i logicznymi zeznaniami pozwanej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 840 § 1 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli: przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście (pkt 1); po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne, a także na zarzucie potrącenia (pkt 2); małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść (pkt 3).

Podstawę do uwzględnienia powództwa opozycyjnego z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c . mogą dawać tylko takie zdarzenia, które nastąpiły po powstaniu tytułu egzekucyjnego albo po zamknięciu rozprawy, po której wydano tytuł egzekucyjny i jednocześnie na skutek których zobowiązanie objęte tytułem wygasło.
Są to wszelkie zdarzenia wywołujące taki skutek na gruncie prawa cywilnego materialnego (np. spełnienie świadczenia, potrącenie, odnowienie, przyjęcie innego świadczenia przez wierzyciela w zamian za objęte tytułem, niemożność świadczenia, zwolnienie z długu). Ponadto są to wszelkie zdarzenia wywołujące na gruncie prawa cywilnego taki skutek, że zobowiązanie objęte tytułem nie może być egzekwowane (przedawnienie, odroczenie terminu spełnienia świadczenia, rozłożenie świadczenia na raty itp.).

W niniejszej sprawie powód oparł swoje powództwo na zarzucie przedawnienia roszczenia objętego tytułem wykonawczym za okres od 16 lipca 2010 r. do 31 grudnia 2019 r.

Zważyć należy, iż zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisu art. 125 § 1 k.c . roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd przedawnia się z upływem sześciu lat. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenie okresowe należne w przyszłości przedawnia się z upływem trzech lat.

W ocenie Sądu brak było jednak podstaw do uznania, że roszczenie stwierdzone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu uległo przedawnieniu, a to z uwagi na treść art. 121 pkt 1 k.c., z którego wynika, że bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu co do roszczeń, które przysługują dzieciom przeciwko rodzicom - przez czas trwania władzy rodzicielskiej (czyli w zasadzie do uzyskania pełnoletności).

Mając jednak na uwadze dalsze twierdzenia powoda, które zaprezentował na ostatnie rozprawie, trzeba dodać, że zgodnie z treścią art. 843 § 3 k.p.c. podstawę do uwzględnienia powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego mogły stanowić jedynie zarzuty wskazane w pozwie. Jak stanowi powyższy przepis w pozwie powód powinien przytoczyć wszystkie zarzuty, jakie
w tym czasie mógł zgłosić, pod rygorem utraty prawa korzystania z nich
w dalszym postępowaniu. Nałożony obowiązek wyczerpującego przytoczenia
w pozwie zarzutów ma charakter bezwzględny, a uchybienie temu obowiązkowi powoduje pozbawienie prawa zgłaszania tych zarzutów w dalszym toku postępowania. Po stronie zaś sądu rozpoznającego sprawę rodzi obowiązek pominięcia spóźnionych zarzutów jako sprekludowanych, (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2013 r., sygn. akt V CSK 271/12,Lex nr 1375499 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 lutego 2018 roku, sygn. I ACa 814/17, Lex nr 2478500).

Z tych dalszych twierdzeń powoda wynika, iż działania matki pozwanej (m.in. złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego)
są niesprawiedliwe, sprzeczne z wcześniejszymi ustaleniami, według których nie miała ona dochodzić alimentów. Ponadto powód twierdził, iż jego sytuacja życiowa jest bardzo trudna. Twierdzenia te pojawiły się w toku postępowania, zatem są spóźnione. Należy je rozpatrywać jedynie przez pryzmat art. 5 k.c., który nie może być samodzielną podstawą powództwa przeciwegzekucyjnego (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 1999 r., II CKN 151/98, OSNC 1999, nr 7- 8, poz.134 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2016 r., I CSK 269/15).

Mając powyższe na uwadze oraz to, że powód nie wykazał także innych przesłanek pozwalających na pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, bowiem nie przedstawił na te fakty żadnego dowodu, a zatem nie uczynił zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c., Sąd orzekł, jak w pkt 1 wyroku
i powództwo oddalił.

Z uwagi na trudną sytuację finansową powoda, Sąd nie obciążył
go brakującymi kosztami sądowymi, o czym orzekł, jak w pkt 2 wyroku,
na podstawie art. 102 k.p.c.

O kosztach reprezentanta małoletniej pozwanej, Sąd orzekł, jak w pkt
3 wyroku, na podstawie art. 99 ³ k.r.io. w zw. z § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 536) oraz w zw. z § 2 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1964 ze zm.).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE