UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2023r. powód D. Ś. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) z/s w K. skierował do tut. Sądu w stosunku do pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. żądanie zasądzenia kwoty 1.739,83zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 4 sierpnia 2020r. do dnia zapłaty, a ponadto żądanie zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 25 stycznia 2020r. uległ uszkodzeniu pojazd m – ki K. (...) o nr rej. (...) należący do poszkodowanego A. Z., a przyznana poszkodowanemu przez pozwane Towarzystwo (...) w wyniku przeprowadzonego postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej Ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu odpowiedzialności cywilnej kwota z tytułu zwrotu kosztów holowania i w łącznej wysokości 1.198,34zł brutto nie rekompensuje rzeczywiście poniesionych wydatków.

Wierzytelność z tytułu zwrotu wydatków za holowanie pojazdu i dalszych wydatków związanych z likwidacją szkody była przedmiotem cesji.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 9 czerwca 2023r. w sprawie o sygn. akt I Nc 1380/23 uwzględniono w całości roszczenia powództwa i rozstrzygnięto o kosztach postępowania.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. z/s w W. wniósł sprzeciw od przywołanego wyżej orzeczenia.

Pozwany zaskarżył nakaz w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tego pisma procesowego pozwany podniósł, iż niezasadne jest w części, tj. ponad przyznaną kwotę roszczenie powoda, co do zwrotu kosztów z tytułu holowania i dalszych wydatków związanych z gromadzeniem, przetwarzaniem i przechowywaniem dokumentacji szkodowej, a ponadto kolejnego transportu uszkodzonego pojazdu jako skutków zdarzenia szkodowego.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko procesowe w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powód D. Ś. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) z/s w K..

Przedmiotem działalności tego przedsiębiorstwa jest m.in. wynajem samochodów osobowych oraz holowanie, przechowywanie – parking pojazdów po zdarzeniach komunikacyjnych.

Poszkodowany A. Z. jest właścicielem samochodu osobowego m – ki K. (...) o nr rej. (...).

W dniu 25 stycznia 2020r. doszło do zdarzenia drogowego na skutek którego nastąpiło uszkodzenie w/w pojazdu.

Stan niebezpieczeństwa w ruchu wytworzył kierujący innym pojazdem.

Po zdarzeniu pojazd m – ki K. (...) o nr rej. (...) nie był zdatny do dalszej jazdy, z uwagi na charakter i zakres uszkodzeń wymagał stosownego zabezpieczenia do transportu oraz odholowania z miejsca wypadku i został przetransportowany do siedziby przedsiębiorstwa powoda.

W okresie trwania postępowania likwidacyjnego, do czasu ustalenia szkody w pojeździe, uszkodzone auto było przechowywane na terenie przedsiębiorstwa powoda, a następnie odholowane stamtąd do miejscowości K. 143.

Sprawca zdarzenia w momencie kolizji posiadał zawartą z pozwanym Towarzystwem (...) S.A. z/s w W. umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów.

( kopia dowodu rejestracyjnego k. 11-12, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd. k. 31, zeznania świadka A. Z. k. 125-125v 00:02:41-00:15:38)

W związku ze zdarzeniem i uszkodzeniem pojazdu m – ki K. (...) o nr rej. (...) poszkodowany A. Z. zlecił powodowi D. Ś. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) z/s w K. w dniu 25 stycznia 2020r. odholowanie pojazdu z miejsca zdarzenia, tj. z miejscowości Z. – Cukrownia do siedziby przedsiębiorstwa powoda, tj. K., ul. (...) w celu jego przechowania albowiem rodzaj i charakter jego uszkodzeń i sposób użytkowania nieruchomości przez poszkodowanego czyniło niebezpiecznym pozostawienie po wypadku uszkodzonego pojazdu na nieruchomości poszkodowanego, tj. na łącznym dystansie 52 km oraz w dniu 8 lutego 2020r. w związku z zakończeniem postępowania likwidacyjnego jego dalsze przetransportowanie z miejsca wykonywania działalności gospodarczej powoda, tj. K., ul. (...) do miejscowości K. 143, tj. na łącznym dystansie 66 km.

Koszt usług holowania i transportu, w tym załadunku i rozładunku oraz pozostałych należności, w tym z tytułu oczekiwania na zakończenie prowadzonych czynności przez służby, demontażu uszkodzonych elementów pojazdu zagrażających innym użytkownikom ruchu drogowego w czasie transportu pojazdu, dodatku za wykonanie usługi w weekend, a także z tytułu kompletacji dokumentacji zleceniowej wyniósł łącznie 2.389,00zł netto, tj. 2.938,47zł brutto.

Powyższe zostało potwierdzone fakturą Vat nr (...) z dnia 20 lipca 2020r. na łączną kwotę 3.547,32zł brutto z terminem płatności do dnia 3 sierpnia 2020r.

( dyspozycja usunięcia własności k. 14, faktura VAT k. 15, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd. k. 31, zeznania świadka A. Z. k. 125-125v 00:02:41-00:15:38)

Sprawca szkody posiadał zawartą z pozwanym Towarzystwem (...) S.A. z/s w W. umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów.

Powód dokonał zgłoszenia u pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. zaistnienia zdarzenia drogowego i powstania szkody w pojeździe w celu przeprowadzenia postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu odpowiedzialności cywilnej.

Postępowanie szkodowe zostało zarejestrowane pod nr (...)-03.

Decyzjami z dnia 5 sierpnia i 16 września 2020r. pozwany przyznał powodowi łączną kwotę odszkodowania w wysokości 1.807,49zł brutto, w tym kwotę 1.198,64zł brutto z tytułu holowania (659,28zł +539,36zł) i kwotę 608,85zł brutto z tytułu parkowania pojazdu odmawiając pokrycia dalszych należności, w tym wydatków poniesionych z tytułu transportu uszkodzonego auta z siedziby przedsiębiorstwa powoda do miejsca wskazanego przez poszkodowanego oraz innych związanych z gromadzeniem, przetwarzaniem i przechowywaniem dokumentacji szkodowej.

Koszt holowania uszkodzonego pojazdu z miejsca zdarzenia do przedsiębiorstwa powoda w którym był następnie przechowywany obejmujący dyspozycję holownika, zabezpieczenie miejsca pracy, załadunek i rozładunek, holowanie pojazdu osobowego, oczekiwanie na zakończenie prowadzonych czynności przez służby ratownicze dla możliwości załadunku uszkodzonego pojazdu oraz demontaż uszkodzonych elementów pojazdu zagrażających innym uczestnikom ruchu drogowego w czasie transportu pojazdu, przy uwzględnieniu dodatku 50% za wykonanie usługi w weekend wynosi łącznie 1.563,00zł netto, tj. kwotę 1.922,49zł brutto.

Koszt następczego przetransportowania uszkodzonego samochodu z miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez powoda do zakładu naprawczego wskazanego przez poszkodowanego, tj. na dystansie K. ul. (...) do miejscowości K. 143 i powrót holownika, tj. 66 km wyniósł łącznie 676,00zł netto, tj. kwotę 831,48zł brutto.

Łączne wydatki z tytułu pokrycia kosztów transportu oraz pozostałych należności, wyniosły łącznie 2.239,00zł netto, tj. 2.753,97zł brutto.

( decyzja k. 16, 19, odwołanie k. 17-18, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd. k. 31, opinia k. 56-63,100-102, zezwolenie k. 72, cennik świadczonych usług k. 73, oferty k. 74-78, kopie faktur k. 79-81)

Wierzytelność z tytułu roszczeń pieniężnych zwrotu kosztów z tytułu holowania, transportu i przechowania uszkodzonego pojazdu oraz innych związanych z likwidacją szkody (tj. związanych z gromadzeniem, przetwarzaniem i przechowywaniem dokumentacji szkodowej) jako skutków zdarzenia szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu umowy odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów była przedmiotem cesji pomiędzy poszkodowanym A. Z. a powodem D. Ś. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) z/s w K..

( umowa cesji wierzytelności k. 13, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd. k. 31, zeznania świadka A. Z. k. 125-125v 00:02:41-00:15:38)

Sąd uznał za przydatną do ustalenia stanu faktycznego opinię sporządzoną przez biegłego z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych i wyceny wartości pojazdów albowiem jest ona pełna, jasna, zrozumiała, wyczerpująca i kompleksowa oraz wewnętrznie spójna. Biegły w opinii udzielił odpowiedzi na wszystkie postawione w tezie dowodowej pytania, sformułowania zawarte w treści opinii pozwalają na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów oraz sposobu dochodzenia do nich, a ponadto biegły przedstawił metodę badawczą i materiał badawczy, na którym się oparł. Wnioski końcowe opinii są zwięzłe i precyzyjne, a ponadto wnioski opinii są logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez biegłego badaniach i nie budzą zastrzeżeń, co do ich trafności w porównaniu z podanym w opinii materiałem badawczym.

Ponadto biegły w sposób fachowy i rzeczowy ustosunkował się do wszystkich zarzutów skierowanych w stosunku do opinii wypowiadając się szczegółowo w obszarze każdego zastrzeżenia odwołując się przy tym do dokumentarnego materiału dowodowego oraz reguł postępowania przy sporządzaniu takiego typu operatów.

W szczególności biegły potwierdził zasadność poniesienia w następstwie wypadku komunikacyjnego kosztów holowania i transportu uszkodzonego samochodu oraz ich wartość rynkową.

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zgromadzone w postępowaniu albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Na podstawie art. 436 § 1 kc odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 kc ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody.

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2023.2500 – t.j.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, natomiast na podstawie art. 36 ust. 1 zd. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Cytowany przepis jest wyrazem tendencji ustawodawcy, aby umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stwarzała możliwie szeroki zakres ochrony ubezpieczeniowej zarówno ubezpieczonemu sprawcy szkody przed konsekwencjami osobistego ponoszenia odpowiedzialności cywilnej, jak i poszkodowanemu, przez zapewnienie mu pełnej kompensaty ze strony ubezpieczyciela szkody wyrządzonej przez ponoszącego odpowiedzialność cywilną sprawcę. W konsekwencji odpowiedzialność ubezpieczyciela determinowana jest odpowiedzialnością sprawcy wypadku – por. wyrok s. apel. w Poznaniu z dnia 4 lutego 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1093/14, opubl. LEX nr 1681964, wyrok s. apel. w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt V ACa 673/14, opubl. LEX nr 1651861.

Świadczenie pieniężne, które wypłaca ubezpieczyciel w ramach odpowiedzialności przewidzianej przez cyt. powyżej przepisy, jest ustalane według reguł rządzących cywilnym prawem odszkodowawczym, a więc o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od ubezpieczyciela decydują przepisy kodeksu cywilnego, zwłaszcza art. 361 – 363 kc, z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne – por. wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 24 lipca 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 134/14, opubl. LEX nr 1498945,uchwała SN z dnia 17 listopada 2011r. w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11, opubl. Legalis, uchwała SN z dnia 22 listopada 2013r. w sprawie o sygn. akt III CZP 76/13, opubl. Legalis.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela w tym zakresie również pogląd prawny zaprezentowany przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 80/11, opubl. OSNC 2012/10/112 oraz w postanowieniu z dnia 20 czerwca 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 85/11, opubl. OSNC 2013/3/37.

Szkoda majątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 kc – por. wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 20 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 968/14, opubl. LEX nr 1770850, wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 8 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 959/14, opubl. LEX nr 1667508, wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 4 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 68/14, opubl. LEX nr 1624064, wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 28 października 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 824/14, opubl. LEX nr 1554766, wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 13 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 785/13, opubl. LEX nr 1469375.

Odnosząc się do kosztów holowania, transportu, załadunku i rozładunku, należy przypomnieć, iż w polskim systemie prawnym obowiązuje zasada pełnego odszkodowania.

Zakres obowiązku naprawienia szkody normuje zaś w podstawowy sposób art. 361 kc. Nakłada on – co do zasady – na zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedzialność ograniczaną normalnymi następstwami działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz stratami, które poszkodowany poniósł bądź (także) korzyściami, których w wyniku wyrządzenia szkody nie uzyskano.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, że do następstw szkody, która miała miejsce dnia 25 stycznia 2020r. należało zaliczyć także jako zasadne i pozostające w bezpośrednim związku ze szkodą koszty holowania uszkodzonego pojazdu z miejsca zdarzenia do przedsiębiorstwa powoda, w którym był następnie przechowywany obejmujący dyspozycję holownika, zabezpieczenie miejsca pracy, załadunek i rozładunek, holowanie pojazdu osobowego, oczekiwanie na zakończenie prowadzonych czynności przez służby ratownicze dla możliwości załadunku uszkodzonego pojazdu oraz demontaż uszkodzonych elementów pojazdu zagrażających innym uczestnikom ruchu drogowego w czasie transportu pojazdu, przy uwzględnieniu dodatku 50% za wykonanie usługi w weekend, które wyniosły łącznie 1.563,00zł netto, tj. kwotę 1.922,49zł brutto, a ponadto koszt następczego przetransportowania uszkodzonego samochodu z miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez powoda do zakładu naprawczego wskazanego przez poszkodowanego, tj. ma dystansie K. ul. (...) do miejscowości K. 143 i powrót holownika, tj. 66 km, który wyniósł łącznie 676,00zł netto, tj. kwotę 831,48zł brutto.

Odnosząc się do zastosowanych przez powoda stawek za opisane wyżej usługi wskazać należy, iż opinia biegłego dopuszczona jako dowód w niniejszej sprawie wykazała, iż zastosowane stawki mieszczą się w średnim zakresie stawek na obowiązujących na rynku lokalnym w dacie zdarzenia.

Innymi słowy zastosowane przez powoda stawki są stawkami stosowanymi przez powoda w świadczonej działalności.

Pozwany natomiast nie wykazał, dlaczego wypłacił powodowi tytułem wskazanych kosztów holowania jedynie kwotę 1.198,64zł, nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających, że zastosowane przez niego do wyliczenia szkody w zakresie tych kosztów są stawkami stosowanymi przez podmioty, które świadczą tego typu usługi na rynku lokalnym.

Należało uznać, iż pozwany w sposób dowolny dokonał korekty przedstawionej przez powoda faktury.

Pozwany nie wskazał jakie dokładnie stawki uznał za zasadne i dlaczego przyjął właśnie takie kwoty, zaś powód wykazał istnienie i wysokość roszczenia przedkładając wystawioną przez siebie fakturę VAT.

Podsumowując, w ocenie Sądu, w świetle powyższych rozważań, należy uznać za zasadne zastosowanie w niniejszej sprawie stawek usług w wysokości w jakiej uczynił to powód.

Powód był więc uprawniony do żądania zwrotu dalszych wydatków związanych i pozostających w bezpośrednim związku ze zdarzeniem wypadkowym, tj. wydatków związanych z holowaniem i dalszym transportem pojazdu.

Łącznie należne stronie powodowej świadczenie odszkodowawcze, z pominięciem przyznanych w toku postępowania likwidacyjnego kosztów przechowania uszkodzonego samochodu, wynosi 2.753,97zł brutto.

W toku postępowania likwidacyjnego przyznano odszkodowanie w łącznej wysokości 1.198,64zł brutto.

Różnica wskazanych należności stanowi kwotę 1.555,33zł brutto.

Jako niezasadne i bezpodstawne należało natomiast uznać roszczenie strony powodowej w wysokości 184,50zł brutto związane z wydatkami powstałymi w związku z gromadzeniem, przetwarzaniem i przechowywaniem dokumentacji szkodowej albowiem mają one charakter ciągły i wynikają z prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast nie stanowią koniecznego kosztu naprawy pojazdu.

W ocenie Sądu przedstawione żądanie mieści się w kosztach działalności przedsiębiorstwa powoda przy założeniu przeciętnego poziomu rentowności przedsiębiorstwa prowadzącego tego typu działalność gospodarczą (por. art. 361 § 1 kc w zw. z art. 436 kc).

Dalej należy wskazać, iż obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 232 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc).

Dobór dowodów należy do strony, to ona powinna wskazywać wyłącznie takie, które są dopuszczalne i wiarygodne. Rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia spraw.

Przepis prawa materialnego – art. 6 kc określa na czyje ryzyko idzie nieudowodnienie określonego faktu. Z kolei art. 232 kpc stanowi procesowe narzędzie za pomocą, którego strony mogą osiągnąć skutek w postaci udowodnienia dla nich korzystnych faktów istotnych z punktu widzenia dochodzonego roszczenia w znaczeniu materialnoprawnym. Art. 6 kc zawiera normę decyzyjną, pozwalającą ocenić wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Obowiązkiem powoda było przytoczenie okoliczności faktycznych, z których wywodzi roszczenie (art. 187 § 1 pkt 2 kpc) i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność jego twierdzeń o faktach (art. 232 kpc i art. 6 kc), czemu pozwany nie sprostał. Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc, art. 3 kpc, art. 6 kc). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 286/14, opubl. LEX nr 1511625).

Dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne.

Opóźnienie świadczenia odszkodowawczego następuje, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia niezwłocznie po wezwaniu go przez wierzyciela i od tej chwili należą się wierzycielowi odsetki. W razie wyrządzenia szkody odsetki należą się poszkodowanemu już od chwili zgłoszenia roszczenia o zapłatę odszkodowania, w tej bowiem chwili staje się, zgodnie z art. 455 kc, wymagalny obowiązek spełnienia świadczenia odszkodowawczego.

Wymagalne roszczenie o odszkodowanie powoduje stan opóźnienia po jego sprecyzowaniu co do wysokości i wezwaniu dłużnika do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 - 2⁴kc, przy uwzględnieniu art. 817 kc i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2023.2500 – t.j.).

O kosztach procesu, w tym kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 – 1¹ i 3 kpc i art. 100 kpc i w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2023.1935 – j.t.) oraz w oparciu o treść art. 13 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2023.1144 – t.j. ze zm.) i art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 2023.2111 – t.j.).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.

sędzia Michał Włodarek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE