UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 13 kwietnia 2022 roku (data prezentaty Sądu) wnioskodawca Z. C., wniósł o stwierdzenie nabycia spadku po ojcu J. C. zmarłym w dniu 25 marca 2022 roku w P., ostatnio stale zamieszkałym w P.. W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że spadkodawca w chwili śmierci był wdowcem ponadto zmarły pozostawił testament, w którym do spadku powołał syna Z. C., który to został jedynym spadkobierca majątku po zmarłym, spadkodawca w przedmiotowym testamencie wydziedziczył jednocześnie córkę U. S.. (wniosek k. 4-10)

W odpowiedzi na wniosek uczestniczka U. S. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po J. C. na podstawie ustawy na rzecz córki zmarłego U. S. oraz wnioskodawcy Z. C. po 1/2 części, na rzecz każdego z nich. Uczestniczka zakwestionowała ważność testamentu spadkodawcy podnosząc m.in. że testament z dnia 3 grudnia 2021 roku został sporządzony przez osobę niemająca pełnej zdolności do czynności prawnych oraz wskazując iż w/w testament nie został w całości sporządzony i podpisany przez spadkodawcę J. C.. W uzasadnieniu zajętego stanowiska uczestniczka wskazała, że J. C. zmarł w dniu 25 marca 2022roku w P. gdzie przed śmiercią stale zamieszkiwał. Spadkodawca zmarł jako wdowiec, jego żona M. C. zmarła w dniu 30 października 2021roku. Do kręgu spadkobierców po J. C. należą więc dzieci U. S. z d. C. oraz Z. C., Z. tego względu udział spadkowy każdego z nich wynosi 1/2 części spadku. Uczestniczka kwestionowała ważność złożonego testamentu w szczególności mając na względzie treść przepisu art. 944 §1 k.c., który wskazuje, że sporządzić oraz odwołać testament może tylko osoba mająca pełną zdolność do czynności prawych. W związku z tym, że spadkodawca J. C. mocą orzeczenia Sądu Okręgowego w Lublinie w sprawie I Ns 21/06 został ubezwłasnowolniony całkowicie a zatem testament przedstawiony przez jego opiekuna Z. C. z mocy prawa jest nieważny. Należy zauważyć, że przed Sądem Rejonowym w Puławach III Wydział Rodzinny i Nieletnich toczyło się postępowanie w sprawie III Op 14/06. Opiekunem ustanowionym dla osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie w sprawie III RNs 314/06 początkowo była jego żona M. C., następnie w sprawie III RNs 119/11 doszło do zmiany opiekuna, którym został Z. C.. Niezwykle ważną kwestią w ocenie uczestniczki jest fakt, że spadkodawca nie był osobą wykształconą, zdaniem uczestniczki nie znał języka prawniczego, a tym samym nie znał zwrotów, które zostały wpisane w testamencie tj., wydziedziczam t.j. pozbawiam prawa do zachowku za zachowanie uczestniczki niezgodne z jakimikolwiek zasadami współżycia społecznego" (odpowiedź na wniosek k. 26-34)

W toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska procesowe, wnioskodawca podnosił również niekonstytucyjność instytucji ubezwłasnowolnienia.

Sąd Rejonowy w Puławach ustalił następujący stan faktyczny:

Spadkodawca J. C. syn J. i Z. zmarł w dniu 25 marca 2022 roku w P. gdzie przed śmiercią stale zamieszkiwał. Spadkodawca zmarł jako wdowiec, żona spadkodawcy M. C. zmarła w dniu 30 października 2021 roku. Do kręgu spadkobierców ustawowych po J. C. należą dzieci, córka U. S. z domu C. oraz syn Z. C.,

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu J. C., k. 11, odpis skrócony aktu zgonu M. C. k. 11 odpis skrócony aktu małżeństwa uczestniczki U. S. k. 11, odpis skrócony aktu urodzenia wnioskodawcy Z. C. k. 11, zapewnienie spadkowe k. 52)

J. C. w dniu 3 grudnia 2021 roku sporządził testament w formie własnoręcznej. W treści testamentu spadkodawca oświadczył, że do całości spadku powołuje swojego syna Z. C.. Jednocześnie oświadczył, że wydziedzicza swoją córkę U. S., ponieważ córka m.in nie zajmowała się spadkodawcą ani jego żoną, nie pomagała w żadnych czynnościach, nie odwiedzała spadkodawcy, nie interesowała się stanem zdrowia spadkodawcy a syn spadkodawcy pomagał mu we wszystkich czynnościach. Na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 grudnia 2022 roku Sąd Rejonowy w Puławach I Wydział Cywilny w sprawie sygnatura akt I Ns 214/22 dokonał otwarcia i ogłoszenia testamentu spadkodawcy.

(dowód: testament, k. 4, protokół otwarcia i ogłoszenia testamentu, k. 6 akt sprawy sygn. akt I Ns 214/22)

Spadkodawca J. C. na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w Lublinie I Wydział Cywilny w wydanym w sprawie sygnatura akt I Ns 21/06 został ubezwłasnowolniony całkowicie. Opiekunem prawnym ustanowionym dla osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie w sprawie III RNs 314/06 została ustanowiona żona zmarłego M. C., następnie w sprawie III RNs 119/11 doszło do zmiany opiekuna, którym ustanowiony został syn spadkodawcy Z. C.. Do śmierci spadkodawcy ubezwłasnowolnienie nie zostało przez Sąd uchylone lub zmienione. Testament spadkodawcy z dnia 3 grudnia 2021 roku jako sporządzony przez osobę pozbawioną zdolności do czynności prawnych jest nieważny.

(dowód: testament k. 4 akt sprawy sygn. akt I Ns 214/22, protokół otwarcia i ogłoszenia testamentu, k. 6 akt sprawy sygn. akt I Ns 214/22, kserokopia pisma k. 30, 31, zaświadczenie k. 32, 33, zawiadomienie k. 34, kserokopia pisma k. 37-51, kserokopia pisma k. 58, zarządzenie k. 59, postanowienie k. 60, postanowienie z dnia 29 czerwca 2006 roku k. 49 akt sprawy sygn.. akt I Ns 21/06, postanowienie z dnia 16 sierpnia 2006 roku sygn. akt III RNs 314/06 k. 5 akt sprawy sygn. akt III RNs 314/06, postanowienie z dnia 30 czerwca 2011 roku k. 12 akt sprawy sygn. akt III RNs 119/11 )

Powyższy stan faktyczny w zasadniczej części jako bezsporny został ustalony na podstawie nie budzących wątpliwości dokumentów w postaci odpisów aktów stanu cywilnego, oraz zapewnienia spadkowego złożonego przez wnioskodawcę. W okolicznościach sprawy brak było jakichkolwiek podstaw by odmówić wiary zapewnieniu spadkowemu złożonemu przez wnioskodawcę Z. C. (k. 52), jest ono ponadto zgodne ze zgromadzonymi w sprawie odpisami aktów stanu cywilnego. Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania wnioskodawcy Z. C. przesłuchanego w charakterze strony (k. 52v.-53) oraz zeznania uczestniczki U. S. przesłuchanej w charakterze strony (k.52v.-53v.) albowiem co do zasady były one logiczne i pokrywały się z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym o charakterze nieosobowym. W toku procesu nie ujawniono okoliczności podważających zeznania stron co do zasady. Sąd poczynił zatem na ich podstawie zasadnicze ustalenia faktyczne w przedmiotowej sprawie. W zakresie jednak w jakim zeznania stron dotyczyły nadużywania alkoholu oraz uzależnienia spadkodawcy od alkoholu nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy wobec ustalenia iż do doszło do sporządzenia testamentu przez spadkodawcę będącego osobą pozbawioną zdolności do czynności prawnej. Sąd ponadto nie uznał za wiarygodne tej części zeznań uczestniczki w której podniosła, że testament z dnia 3 grudnia 2021 roku nie został sporządzony własnoręcznie przez spadkodawcę J. C.. Powyższe stoi bowiem w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania uczestniczki w tej części są ogólne. U. S. nie precyzuje w swoich depozycjach procesowych co konkretnie budzi jej wątpliwości i dlaczego. Stwierdzenie, iż spadkodawca za życia nie posługiwał się zwrotami pochodzącymi z języka prawniczego użytymi w treści testamentu nie powoduje, iż nie mógł on sporządzić własnoręcznie testamentu tej treści. Również uznać należało, iż sama uczestniczka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika zaniechała inicjatywy dowodowej we wskazanym zakresie. Uznać należało zdaniem Sądu, że ciężar procesowy wykazania, iż testament z dnia 3 grudnia 2021 roku nie został sporządzony przez J. C. wobec sprecyzowania zarzutu przez stronę reprezentowaną przez fachowego pełnomocnika obciążał właśnie tą stronę. Uczestniczka w toku postępowania nie zgłosiła jednak w tym względzie stosownych wniosków dowodowych, m.in. o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu pisma ręcznego.

Sąd Rejonowy na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. pominął część wniosków dowodowych pełnomocnika uczestniczki jako nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, wobec niebudzącego wątpliwości faktu ubezwłasnowolnienia spadkodawcy powodującego bezwzględną nieważność testamentu sporządzonego przez J. C., którą to nieważność Sąd Rejonowy wziął pod uwagę z urzędu. Wobec powyższego w ocenie Sądu dalsze prowadzenie postępowania dowodowego celem wykazania nieważności testamentu własnoręcznego przedłożonego do akt sprawy przez wnioskodawcę jawiło się jako bezprzedmiotowe i zmierzające jedynie do przedłużenia postępowania.

Sąd Rejonowy w Puławach zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1025 § 1 k.c. sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Stwierdzenie nabycia spadku nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od otwarcia spadku, chyba że wszyscy znani spadkobiercy złożyli już oświadczenia o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku (art. 1026 k.c.).

Postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku ma na celu ustalenie, czy osoba wskazana we wniosku jako spadkodawca zmarła oraz kto i na jakiej podstawie (ustawy czy też testamentu) jest jej spadkobiercą. W przypadku gdy spadkodawca nie pozostawił testamentu przepisy Kodeksu cywilnego rozstrzygają o tym kto i z jakim udziałem dziedziczy spadek po osobie zmarłej. Natomiast jeżeli spadkodawca pozostawił testament zadaniem Sądu prowadzącego postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku jest ocena ważności testamentu wobec treści przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z treścią art. 926 § 1k.c powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Przepis art. 926§ 2 k.c. stanowi, iż dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą. Rozrządzić majątkiem na wypadek śmierci można jedynie przez testament (art. 941 k.c.). Testament może być sporządzony w formie aktu notarialnego (art. 950 k.c.) . Spadkodawca może powołać do całości lub części spadku jedną lub kilka osób ( art. 959 k.c.).

W toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku sąd z urzędu bada kto jest spadkobiercą (art. 670 k.p.c.), a co za tym idzie zobligowany jest do ustalenia przesłanek ważności testamentu. Testament jest nieważny, jeżeli: zawiera rozrządzenia więcej niż jednego spadkodawcy (art. 942 k.c.); został sporządzony przez osobę nie mającą pełnej zdolności do czynności prawnych (art. 944 § 2 k.c.) lub oświadczenie spadkobiercy było obarczone wadami ( art. 945 k.c. ); został sporządzony z naruszeniem przepisów o formie (art. 958 kc); spadkobierca został powołany pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, a z treści testamentu lub z okoliczności wynika, że bez takiego ograniczenia spadkobierca nie zostałby powołany (art. 964 k.c.); ponadto jeżeli treść testamentu jest sprzeczna z ustawą, zasadami współżycia społecznego lub ma na celu obejście ustawy (art. 58 k.c.).

Zgodnie z art. 945 § 1 k.c. testament jest nieważny , jeżeli został sporządzony : 1) w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenia woli; 2) pod wpływem błędu uzasadniającego przypuszczenie , że gdyby spadkodawca nie działał pod wpływem błędu , nie sporządziłby testamentu tej treści ; 3) pod wpływem groźby. Za przyczyny wyłączające świadome podjęcie decyzji i wyrażenie woli uważa się m.in. chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy, upojenie alkoholowe, pozostawanie pod wpływem narkotyków, hipnozę. Natomiast o braku swobody spadkodawcy „ można mówić wtedy, gdy wykaże się, że brakło mu umysłowej odporności pozwalającej na stawienie oporu drugiej osobie co do tego, jak ma rozrządzić swoim majątkiem na wypadek śmierci, oraz że ten brak odporności pozwolił drugiej osobie podporządkować sobie wolę testatora i doprowadzić go do z pozoru dobrowolnego rozstrzygnięcia na swoją korzyść”( Gudowski J. (red.), Skowrońska-Bocian E., Wierciński J., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom VI. Spadki, 2017). Błąd to z kolei mylne wyobrażenie o rzeczywistości lub brak takiego wyobrażenia. Aby testament został uznany za nieważny musi istnieć uzasadnione przypuszczenie, że gdyby spadkodawca nie działał pod wpływem błędu, nie sporządziłby testamentu określonej treści. Na nieważność testamentu z wyżej wskazanych przyczyn nie można się powołać po upływie lat trzech od dnia, w którym osoba mająca w tym interes dowiedziała się o przyczynie nieważności, a w każdym razie po upływie lat dziesięciu od otwarcia spadku (art. 945 § 2 k.p.c.). Oświadczenie woli testatora jest swobodne, jeśli spadkodawca nie kieruje się motywami intelektualnymi lub pobudkami uczuciowymi, mającymi charakter chorobliwy, nie pozostaje pod dominującym wpływem czyjejkolwiek sugestii i zachowuje wewnętrzne poczucie swobody postępowania. Należy w tym miejscu również podkreślić, iż „ sugestie osób trzecich nie wyłączają swobody powzięcia decyzji, gdyż w przeciwnym wypadku niemal każde oświadczenie woli dotknięte byłoby omawianą wadą, rzadko bowiem człowiek działa zupełnie swobodnie” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2011 roku, I CSK 115/11, Biul.SN 2012/2/12). Wyłączenie świadomości lub swobody powzięcia decyzji i wyrażenia woli, należy traktować jako przyczynę nieważności testamentu przewidzianą w art. 945 § 1 pkt 1 k.c. Jak wskazuje się w literaturze, oświadczenie woli testatora jest świadome, jeżeli w czasie sporządzania testamentu nie występowały żadne zaburzenia świadomości a testator jasno i wyraźnie zdawał sobie sprawę, że sporządza testament określonej treści. Natomiast oświadczenie testatora jest swobodne, jeżeli spadkodawca nie kieruje się motywami intelektualnymi lub pobudkami uczuciowymi, mającymi charakter chorobowy i nie pozostaje pod dominującym wpływem czyjejkolwiek sugestii, nadto zachowuje wewnętrzne poczucie swobody postępowania. Co znamienne, stany określone w art. 945 § 1 pkt 1 k.c. (podobnie jak w art. 82 k.c. ) obejmują również stan ciężkiej choroby testatora, doprowadzający do wyczerpania się organizmu i siły woli tak, że nie jest zdolny, mimo posiadania świadomości, do przeciwstawienia się zewnętrznym wpływom (np. naciskom).

Konstatując powyższe należy stwierdzić, że na gruncie art. 945 § 1 pkt 1 k.c. , który w sposób szczególny chroni swobodę testowania, powzięcie decyzji i wyrażenie woli testatora, gdy jego ogólny stan jego zdrowia budzi wątpliwości, wyłącza swobodę testowania, czyniąc tym samym testament, sporządzony w takich okolicznościach (np. choroby psychicznej) nieważnym.

Zdaniem Sądu Rejonowego w Puławach w niniejszej sprawie zasadnicze znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy miał problem zdolności spadkodawcy J. C. do sporządzenia ważnego testamentu. Zgodnie bowiem z treścią art. 944 k.c. sporządzić i odwołać testament może tylko osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Czynności tej nie można dokonać przez przedstawiciela. Ważny testament może sporządzić zatem tylko osoba, która w momencie testowania ma pełną zdolność do czynności prawnych. Podobnie, posiadanie pełnej zdolności do czynności prawnych jest niezbędne dla dokonania odwołania swojego wcześniejszego testamentu. Kluczowy dla oceny spełniania tego wymogu jest przy tym moment – odpowiednio – sporządzania lub odwoływania testamentu. Jeśli więc przykładowo spadkodawca miał pełną zdolność do czynności prawnych w chwili sporządzania testamentu, a kilka lat później został ubezwłasnowolniony, to nie spowoduje to utraty ważności tego testamentu.

W związku z tym należy również pamiętać, że nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych: m.in. osoba ubezwłasnowolniona całkowicie (art. 13 k.c.) lub częściowo (art. 16 k.c.), a także osoba, dla której w toku postępowania o jej ubezwłasnowolnienie sąd ustanowił doradcę tymczasowego (art. 548 i 549 k.p.c.). Testament sporządzony przez osobę niemającą pełnej zdolności do czynności prawnych jest bezwzględnie nieważny, a nieważność ta musi być uwzględniania przez Sąd z urzędu. Brak zdolności do czynności prawnych powoduje nieważność testamentu, a ponadto nie wprowadzono terminów ograniczających podnoszenie zarzutu nieważności testamentu z tej przyczyny i uwzględnianie tej okoliczności z urzędu "przez sąd na zasadach właściwych dla sankcji bezwzględnej nieważności czynności prawnej" (por. post. SN z 6.11.2014 r., II CSK 103/14, L.). W literaturze wyklucza się przy tym możliwość konwalidacji testamentu, który jest nieważny, gdyż sporządziła go osoba niemająca zdolności do czynności prawnych ( tak m.in. J. Ciszewski, J. Knabe, w: Ciszewski, Nazaruk, Komentarz KC, 2019, art. 944, Nb 4; B. Kucia, w: Habdas, Fras, Komentarz KC, t. VI, 2018, art. 944, Nb 3; K. Osajda, w: Osajda, Komentarz KC, Legalis, 2021, art. 944, Nt 8; E. Niezbecka, w: Kidyba, Komentarz KC, t. VI, 2015, art. 944, Nb 3; M. Pazdan, w: Pietrzykowski, Komentarz KC, t. II, 2021, art. 944, Nb 3). Sąd Rejonowy w Puławach pozostając związany obowiązującymi przepisami prawa przy rozstrzyganiu w analizowanej sprawie nie wziął pod uwagę stanowiska wnioskodawcy o niekonstytucyjności instytucji ubezwłasnowolnienia albowiem prezentowane w piśmiennictwie poglądy w tej kwestii, które wnioskodawca w sprawie aprobuje i podziela nie stanowią obowiązujących norm prawnych a w konsekwencji nie wiążą Sądu. Warto jednakże zauważyć, iż ubezwłasnowolnienie jest wyrazem troski, pomocy i opieki wobec osób, które nie potrafią same się o siebie zatroszczyć, pomóc sobie i zaopiekować sobą. Nadrzędnym celem ubezwłasnowolnienia jest ochrona interesów osobistych i majątkowych osoby, która ubezwłasnowolnienia wymaga, również przed nierozważnym rozporządzeniem swoim majątkiem na wypadek śmierci w testamencie.

W konkluzji wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 945 k.c. i art. 944 k.c. testament z dnia 3 grudnia 2021 roku sporządzony przez spadkodawcę J. C. będącego osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie na mocy orzeczenia Sądu należało uznać za nieważny. Zgodnie natomiast z treścią art. 670 k.p.c. Sąd spadku bada z urzędu, kto jest spadkobiercą. Badanie z urzędu kręgu spadkobierców winno odbywać się stosownie do treści zebranego materiału dowodowego (vide: Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2011 r., I CSK 12/11, LEX nr 960516). Wobec stwierdzenia nieważności testamentu spadkodawcy stwierdzenie nabycia spadku w niniejszej sprawie nastąpiło na podstawie ustawy. W świetle art. 931 § 1 i 2 k.c. w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Przepis ten stosuje się odpowiednio do dalszych zstępnych.)

Żona spadkodawcy M. C. zmarła w dniu 30 października 2021 roku, do grona spadkobierców ustawowych należały więc jedynie dzieci spadkodawcy, syn Z. C. oraz córka U. S. z domu C.. W tych warunkach w ocenie Sądu Rejonowego należało orzec jak w pkt I postanowienia, stwierdzając że spadek po J. C. (synu J. i Z.), zmarłym w dniu 25 marca 2022 roku w P., ostatnio stale zamieszkałym w P., na podstawie ustawy nabyli: syn Z. C. (syn J. S. i M. H.), urodzony w dniu (...) w P. i córka U. S. z domu C. (córka J. S. i M. H.), urodzona w dniu (...) w P., po 1/2 (jednej drugiej) części każde z nich, wszyscy z dobrodziejstwem inwentarza.

O kosztach postępowania orzeczono, na podstawie art. 520 § 1 k.p.c., zgodnie z ogólną zasadą ponoszenia kosztów w postępowaniu nieprocesowym.

Zgodnie z tą zasadą, każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie, co oznacza, że obciążają go koszty tej czynności, której sam dokonał, oraz czynności podjętej (np. przez sąd) w jego interesie. Przykładowo, zatem, uczestnik poniesie koszty zastępstwa, jeśli udzielił pełnomocnictwa procesowego adwokatowi lub radcy prawnemu, koszty ustalenia następców prawnych, opłaty sądowe związane z pismem, które wnosi, opłaty skarbowe od pełnomocnictwa. Pomijając wyjątki przewidziane w art. 520 § 2 i 3 k.p.c., koszty poniesione przez uczestników związane z ich udziałem w sprawie nie podlegają wzajemnemu rozliczeniu (zwrotowi). Zasada rządząca kosztami w postępowaniu nieprocesowym odbiega, więc od reguły dominującej w procesie, w myśl której strona przegrywająca sprawę jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi - na jego żądanie - wszystkie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (art. 98 k.p.c.)

Zasada ujęta w art. 520 § 1 k.p.c. jest nienaruszalna jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie w sytuacji, w której uczestnicy są w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania lub - mimo braku tej równości - ich interesy są wspólne. Taka zaś sytuacja w ocenie Sądu miała miejsce w analizowanej sprawie.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i w oparciu o powołane przepisy Sąd orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE