POSTANOWIENIE

Dnia 22 lutego 2024 r.

Sąd Rejonowy w Jaśle I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Dorota Myśliwiec

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Wysowska

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2024 r. w Jaśle

na rozprawie

sprawy z wniosku A. G. (1)

z udziałem: C. G., K. G., J. G. (1), A. G. (2), P. G.

o stwierdzenie nabycia spadku po A. G. (3)

p o s t a n a w i a:

I. odrzucić wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po spadkodawcy A. G. (3) synu W. i A. zmarłym dnia
14 marca 2022 r. w C. w części nieobejmującej wchodzących w skład spadku praw rzeczowych na nieruchomości położonej w J. objętej księgą wieczystą Sądu Rejonowego w Jaśle (...);

II. stwierdzić, że spadek po A. G. (3) synu W.
i A. (PESEL (...)), zmarłym dnia 14 marca 2022 r.
w C. (USA) i mającym tam ostatniego miejsce zwykłego pobytu, w części obejmującej prawa rzeczowe na nieruchomości położonej w J. objętej księgą wieczystą Sądu Rejonowego w Jaśle (...), na podstawie ustawy
z dobrodziejstwem inwentarz nabyli:

- żona C. G. córka E. i A. urodzona
17 lutego 1962 r. w J. w 12/24 częściach

- matka A. G. (1) córka K. i S. urodzona (...) w T. w 6/24 częściach

- siostra K. G. córka W. i A. urodzona
24 grudnia 1959 r. w J. w 3/24 częściach

- bratanica J. G. (1) córka J. i A. urodzona (...) w J. w 1/24 części

- bratanek A. G. (2) syn J. i A. urodzony (...) w J. w 1/24 części

- bratanek P. G. syn J. i A. urodzony
26 października 1988 r. w J. w 1/24 części;

III. kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego obciążyć strony w granicach poniesionych wydatków.

Sygn. Akt I Ns 295/22

Uzasadnienie postanowienia z dnia 22 lutego 2024r.

W. A. G. (1) w ostatecznie sprecyzowanym wniosku wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po swoim synu A. G. (3), zmarłym w C. w dniu 14 marca 2022r według prawa polskiego i według

ustawowego porządku dziedziczenia wskazując, że w skład spadku wchodzi

nieruchomość położona w J. objęta księgą wieczystą Sądu Rejonowego w

J. (...). Wniosła również by sąd nie uznał za ważne na podstawie art. 1146§1 pkt 2 i 5 kpc wydanego przez sąd amerykański orzeczenia w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku po A. G. (3) z uwagi na jurysdykcję sądu polskiego, oraz wcześniejsze zainicjowanie postępowania spadkowego przed Sądem Rejonowym w Jaśle. W. powołała się nie tylko na przepisy o jurysdykcji sądu polskiego (art. 1108kpc), ale wskazała również na przepisy Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR (...) z dnia 4 lipca 2012r w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych, dotyczących dziedziczenia oraz w spawie ustanowienia europejskiego poświadczenie spadkowego w tym w szczególności art. 4 i 10 dotyczące jurysdykcji oraz art. 21 ust 1 (dotyczący prawa właściwego dla ogółu spraw dotyczących spadku) oraz ust 2 Rozporządzenia podnosząc, że pomimo, że spadkodawca miał ostatnie miejsce pobytu w USA, to był on w sposób oczywisty bliżej związany z państwem polskim i dlatego to prawo polskie powinno być właściwe do stwierdzenia dziedziczenia po spadkodawcy. W. wskazywał na silne relacje spadkodawcy z matką, na fakt że spadkodawca zawsze chciał wrócić do Polski. Zdaniem wnioskodawczyni gdyby spadkodawca spodziewał się, że umrze to na pewno sporządziłby specjalne oświadczenie, że dziedziczenie po nim ma być według prawa polskiego – spadkodawca jednak zmarł nagle w wyniku wypadku. W. wskazała na nienajlepsze relacje pomiędzy nią a synową C. W. (1) podniosła, że gdyby sąd uznał, że w sprawie brak jest przesłanek do stosowania prawa polskiego to winien rozważyć zastosowanie postanowień art. 35 Rozporządzenia – z uwagi na to, że w USA mechanizmy ustawowe służące ochronie osób bliskich spadkodawcy nie pozwalają na osiągnięcie celu regulacji krajowej, gdyż znacznie ograniczają katalog osób uprawnionych do dziedziczenia. W. złożyła wniosek by sąd zwrócił się do Ministerstwa Spraw zagranicznych lub innej właściwej instytucji o wydanie interpretacji przepisów prawa i wskazanie przepisy którego państwa winny mieć zastosowanie w niniejszej sprawie przy orzekaniu o spadku położonym w Polsce, ewentualnie o dopuszczeniem na powyższe okoliczności dowodu z opinii biegłego co do prawa obcego.

Stanowisko wnioskodawczyni poparli uczestnicy K. G. (siostra spadkodawcy) oraz A. G. (2), P. G. i J. G. (1) ( dzieci zmarłego w 2009r brata spadkodawcy - J. G. (2) ).

Uczestniczka C. G. – żona spadkodawcy powołała się na orzeczenie Sądu Okręgowego Okręgu C. Illinois – Wydział Okręgowy do spraw spadkowych, który dnia 1 lipca 2022r stwierdził dziedziczenie po A. G. (3) na rzecz C. G. – wdowy. Uczestniczka wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po A. G. (3) jedynie w zakresie nieruchomości położonej w Polsce i odrzucenie wniosku w pozostałym zakresie ponadto aby sąd polski orzekł o nabyciu spadku po A. G. (3) według prawa amerykańskiego obowiązującego dla ostatniego miejsca pobytu zmarłego – jako prawa państwa w którym zmarły miał ostatnie miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci, a zatem orzeczenie że wyłącznym spadkobiercą po A. G. (3) jest jego żona C. G. w tym zarówno co do praw na nieruchomości położonej w Polsce, jak też co do innego majątku w Polsce - gdyby sąd nie uwzględnił wniosku o częściowe odrzuceniem spadku i uznał, że orzeczenie Sądu z USA nie podlega uznaniu w Polsce z mocy prawa w żadnej części. Uczestniczka wskazała, że swoje stanowisko opiera na treści przepisów kpc oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR (...) z dnia 4 lipca 2012r w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych, dotyczących dziedziczenia oraz w spawie ustanowienia europejskiego poświadczenie spadkowego. Wskazała że majątek jaki figuruje na spadkodawcę to nieruchomość położona w J. objęta księgą wieczystą (...)- należąca do majątku wspólnego małżonków A. G. (3) i C. G. oraz środki finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych w Polsce – które również stanowią majątek wspólny małżonków.

Uczestniczka wskazała, że jej zdaniem nie zachodzą żadne przeszkody, o których mowa w art. 1146 kpc do uznania orzeczenia Sądu z USA w Polsce – podniosła, że postępowanie przed sądem amerykańskim zostało wszczęte zanim do Sądu w Polsce wpłynął wniosek wnioskodawczyni - o czym świadczą dokumenty takie jak oświadczenie o dziedziczeniu i dowód uiszczenia opłat sądowych związanych z tą sprawą z daty - 21 maja 2022r. Uczestniczka podniosła, że zawisłość sprawy przed polskim sądem następuje z chwilą doręczenia odpisu wniosku w sprawie, a pierwsza korespondencja do uczestniczki do USA w tej sprawie została wysłana w dniu 8 lipca 2022r a uczestniczka otrzymała ją dużo później – zaś orzeczenie sądu amerykańskiego zapadło w dniu 1 lipca 2022r.

Uczestniczka wskazała, że możliwość częściowego odrzucenia wniosku o stwierdzenie nabycia spadku potwierdza przykładowo orzeczenie Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 5 lutego 2015r sygn. Akt II Ca 1533/14.

Uczestniczka C. G. zarzuciła, że inny porządek dziedziczenia według prawa amerykańskiego nie może być podstawą zarzutu naruszenia klauzuli porządku publicznego, jak też zastosowania podobnych regulacji, o których mowa w art. 39 Rozporządzenia.

Uczestniczka ponadto wskazała, że wyłączna jurysdykcja sądu polskiego dotyczy praw rzeczowych na nieruchomości położnej w Polsce i posiadania nieruchomości – a przepis ten nie przesądza w oparciu, o które przepisy prawa materialnego (krajowe czy państwa obcego) ma orzekać sąd w przedmiocie dziedziczenia. Wskazując na zdecydowane związanie spadkodawcy z krajem w którym żył i mieszkał od ponad 30 lat a więc z USA ( w Polsce po wyjedzie do USA był dwa razy, a ostatni raz w 2000r ) żona spadkodawcy wskazała, że na podstawię art. 20 i 21 ust1 Rozporządzenia sąd powinien w niniejszej sprawie zastosować przepisy prawa materialnego właściwego dla tego kraju – czyli USA stwierdzająca że po spadkodawcy dziedziczy wyłącznie jego żona C. G..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Spadkodawca A. G. (3) syn W. i A. zmarł 14 marca 2022r w C. w USA (odpis skrócony aktu zgonu – k5). W chwili śmierci pozostawał w związku małżeńskim z C. G.. Spadkodawca nie miał w ogóle dzieci, ani z małżeństwa ani pozamałżeńskich, nikogo nie przysposobił Spadkodawca pozostawił po sobie matkę A. G. (1). Ojciec spadkodawcy W. G. zmarł przed nim – 23 czerwca 2009r (odpis skrócony aktu zgonu – k 14). Spadkodawca A. G. (3) posiadał rodzeństwo:

- K. G. (odpis skrócony aktu urodzenia – k 15

- brata J. G. (2) – który zmarł 5 marca 2017r (kopia odpisu skróconego aktu zgonu – k 16) i pozostawił po sobie troje dzieci:

- syna A. G. (2) (kopia AU – k 18)

- syna P. G. (kopia AU – k 19)

- córkę J. G. (1) ( kopia AU – k 17)

Spadkodawca nie pozostawił testamentu i nikt ze spadkobierców nie składał oświadczenia o przyjęciu lub odwróceniu spadku ani nie zrzekał się dziedziczenia.

W spadku po spadkodawcy pozostały nieruchomość położona w J. - (...) K. obejmująca działki nr (...) stanowiące tereny mieszkaniowe o łącznej powierzchni 0,1720 ha (wypis z rejestru gruntów – k 9,

zapewnienie spadkowe wnioskodawczyni A. G. (1) (k 171v- 173) i uczestniczki C. G. –(k 219-221v) oraz oszczędności na rachunkach bankowych w Polsce.

W dniu 1 lipca 2022 r Sąd Okręgowy Okręgu C. Illinois – Wydział Okręgowy do spraw spadkowych stwierdził dziedziczenie po A. G. (3) na rzecz C. G. – wdowy (oryginał orzeczenia z klauzulą A.- koperta k 41, tłumaczenie orzeczenia przez tłumacza przysięgłego – k 33-35). Sprawa ta została zainicjowana w maju 2022r – dokumenty przedłożone przez uczestniczkę – oświadczenie o dziedziczeniu – w języku angielskim oraz dowód opłaty honorarium adwokata i kosztów sądowych – z dnia 21 maja 2022r (k 156- 157).

Spadkodawca A. G. (3) 29 lipca 1989r zawarł związek małżeński z C. W. (2) (odpis skrócony aktu małżeństwa – koperta k 9). Jeszcze tego samego roku w sierpniu w celach zarobkowych wyjechał do USA, a w kwietniu 1991r dołączyła do niego jego żona- zamieszkali w C. i oboje podjęli pracę zarobkową. Zamiarem małżonków było zarobienie pieniędzy na zakup mieszkania lub domu. W maju 1995r małżonkowie ze wspólnych oszczędności zdecydowali się na zakup domu w Polsce- dom kupili od sąsiadki matki spadkodawcy, a do czynności zakupu upoważniona była matka spadkodawcy. Nabyta nieruchomość obejmowała działki nr (...) – położone w J. O. - K. zbudowane budynkami i w księdze wieczystej został wpisany jako właściciel spadkodawca A. G. (3).W 1997r spadkodawca przyjechał do Polski, żeby zająć się wykończeniem zakupionego domu- w tym czasie jego żona cały czas pracowała w USA. Dom został wykończony w środku. Spadkodawca miał w Polsce znaleźć pracę dla siebie i dla swej żony- aby mogli wrócić do kraju. Pracy jednak nie znalazł i w marcu 1999r wrócił do USA- w grudniu 1999r ponownie przyjechał do Polski ( w S.)- mając nadzieję, że w Polsce się coś zmienia i może uda się znaleźć pracę- niestety pracy nie znalazł ani dla siebie ani dla swojej żony i po 11 miesiącach – w listopadzie 2000r powrócił do USA – przez Meksyk – bo w USA przebywał nielegalnie. Po jego wyjeździe domem zajmowała się jego matka, kosiła tam trawę – latem uprawiała ogród, robiła przetwory, spędzała tam czas w szczególności w okresie letnim, przyjmowała tam swoją rodzinę - sama bowiem mieszkała w bloku. Jak już nie mogła kosić działki to koszeniem zajmowała się siostra uczestniczki C. G. i jej mąż. Od czasu powrotu spadkodawcy do USA w 2000r małżonkowie porzucili myśl o powrocie do kraju, zdecydowali że zostają w USA- oszczędności lokowali na lokatach w Polsce – gdyż tu było lepsze oprocentowanie i nie czynili żadnych inwestycji w dom w Polsce. W 2001 zdecydowali o zakupie domu w USA na kredyt – cały czas oboje pracowali okresowo nawet na kilku etatach, nauczyli się języka angielskiego, mieli znajomych i polskich i amerykańskich, obchodzili amerykańskie święta, chodzili do kina, do parków, muzeum techniki, brali udział w festynach, występach zespołów muzycznych – na co dzień oglądali amerykańską telewizję. Wielokrotnie wysyłali dokumenty do loterii wizowej chcąc zalegalizować swój pobyt w USA, liczyli też na tzw. „ amnestię” Prezydenta USA legalizującą ich pobyt- ale ostatecznie do tego nie doszło. W 2010r sprzedali dom i po okresie wynajmowania mieszkania, w 2012r za gotówkę kupili mieszkanie bez obciążeń hipotecznych – spadkodawca prowadził w Ameryce zrejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie robót remontowych. Spadkodawca utrzymywał kontakt telefoniczny ze swoją matką- dzwonił do niej regularnie początkowo zawsze co niedzielę o tej samej godzinie, a później w dobie smartfonów o różnych porach – z samochodu – wykorzystując zestaw głośno – mówiący. Żona spadkodawcy nigdy mu tego nie zabraniała ani nie utrudniała. Matka spadkodawcy na mocy otrzymanych pełnomocnictw zajmowała się korzystnym lokowaniem oszczędności małżonków na lokatach bankowych w Polsce i czyniła to z pełnym zaangażowaniem. Pomiędzy matką spadkodawcy, a jego żoną stosunki nie były najlepsze. Po śmierci spadkodawcy – jego żona która została w USA zupełnie sama postanowiła za namową swojej rodziny o powrocie do Polski i w związku z tym musiała zająć się sprawami spadkowymi po mężu – zamknięciem jego działalności oraz sprzedażą mieszkania- na jej wniosek złożony w maju 2022r Sąd Okręgowy Okręgu C. Illinois – Wydział Okręgowy do spraw spadkowych w dniu 1 lipca 2022 r stwierdził dziedziczenie po A. G. (3) na rzecz C. G. – wdowy. Żona spadkodawca sprzedała mieszkanie w USA zlikwidowała działalność gospodarczą męża i jesienią 2022r wróciła do Polski.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody- dowody z dokumentów urzędowych zostały przełożone w wymaganej prawem formie – sporządzone w języku obcym zostały przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego, a ich treść nie była kwestionowana przez strony. Nie były kwestionowane przez strony pozostałe liczne przedkładane do sprawy dokumenty- które strony dołączały do pism procesowych – sąd jednak pragnie wskazać, że niektóre z nich nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niecniejszej sprawy – sąd bowiem w niniejszej sprawie nie ustalał składu majątku spadkowego- nie przesądzał też jaki majątek należał do wspólności majątkowej małżeńskiej spadkodawcy i jego żony C. G.- nie było też zadaniem sądu w niniejszej sprawie ocenianie relacji matki spadkodawcy z synową (żoną spadkodawcy) w szczególności w kontekście sygnalizowanych przez strony postępowania problemów z organizacją pochówku spadkodawcy w Polsce – które to okoliczności były przez te strony przedstawiane odmiennie jednakże pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięci przedmiotowej sprawy.

Sąd zasadniczo dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków A. G. (4) (k 213-214) i Z. D. (k 214v-215) oraz stron wnioskodawczyni A. G. (1) ( k171v- 173) i uczestniczki C. G. –(k 219-221v) w szczególności w zakresie faktów związanych z organizacją życia spadkodawcy, jego pracą, miejscem życia, sposobem spędzania czasu, podejmowanymi decyzjami co do miejsca zamieszkania – kupna nieruchomości, podejmowanych na przełomie lat 90-tych i 2000-nych prób powrotu do Polski- zorganizowania tu pracy dla siebie i dla żony i zamieszkania w Polsce, jak też rezygnacji po roku 2000 z tych planów i podjęciu decyzji o pozostaniu w USA ( w tym zakresie zeznania te są bowiem spójne i wzajemnie się uzupełniają )- bez znaczenia w sprawie pozostaje emocjonalna przekonanie matki spadkodawcy o jego nieustannej chęci powrotu do Polski i rzekomym utrudnianiu mu tego przez jego żonę.

Sąd zważył co następuje:

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego spadkodawca od przeszło 30 lat zamieszkiwał w USA i tam zmarł nie pozostawiwszy testamentu.

W niniejszej sprawie na wniosek żony spadkodawcy C. G. została w maju 2022 roku zainicjowana procedura stwierdzenia nabycia spadku po A. G. (3). W dniu 1 lipca 2022 r Sąd Okręgowy Okręgu C. Illinois – Wydział Okręgowy do spraw spadkowych stwierdził dziedziczenie po A. G. (3) na rzecz C. G. – wdowy. W ocenie sądu orzeczenie to podlega uznaniu na mocy art. 1145 kpc w związku z art. 1146kpc w części nie obejmującej wchodzących w skład spadku praw rzeczowych na nieruchomości położnej w Polsce objętej księgą wieczystą Sądu Rejonowego w Jaśle (...). W tym zakresie bowiem wyłączone jest uznanie tego orzeczenia - a to ze względu na unormowaną w art. 1110 ² kpc wyłączną jurysdykcję sądu polskiego w sprawach o prawa rzeczowe na nieruchomości – art. 1146§1 pkt 2 kpc.

W ocenie sądu poza jedyną wskazaną wyżej przesłanką, w pozostałym zakresie nie zachodzą w niniejszej sprawie inne przesłanki uniemożliwiające uznanie orzeczenia sądu amerykańskiego. Nie zachodzi w niniejszej sprawie przesłanka z art. 1146 §1 pkt 5 kpc- sprawa bowiem o stwierdzenie nabycia spadku po A. G. (3) nie zawisła przed sądem polskim wcześniej niż przed sądem państwa obcego – zawiśnięcie sprawy w rozumienie przepisu art. 1146§1 pkt 5 kpc oznacza zgodnie z art. 13§2kpc w związku z art. 192 kpc – stan zawiśnięcia sporu, do którego dochodzi z momentem doręczenia odpisu wniosku uczestnikom postępowania. Jak wynika jasno z akt sprawy orzeczenie Sądu w USA zostało wydane w dniu 1 lipca 2022r a sąd w Polsce wydał zarządzenie o doręczeniu odpisu wniosku uczestniczce C. G. i pozostałym uczestnikom w dniu 6 lipca 2022r – zarządzenie zostało wykonane w dniu 8 lipca 2022r (wniosek złożony przez wnioskodawczynię A. G. (1) w dniu 30 maja 2022r dotknięty był bowiem brakami i przed wydaniem zarządzenia o doręczeniu odpisu wniosku uczestnikom postępowania w tym C. G. trwała procedura jego uzupełniania) - k 21-22 akt sprawy. Nie ulega zatem wątpliwości fakt, że w sprawie nie zachodzi przeszkoda do uznania orzeczenia sądu amerykańskiego o której mowa w art. 1146§1pkt 5kpc.

Zdaniem Sądu nie zachodzą ponadto żadne inne przesłanki, o których mowa w powołanym przepisie stanowiące przeszkodę do uznania tego orzeczenia w tym w szczególności określona w pkt 7 tzw. klauzula porządku publicznego. W tym miejscu warto przytoczyć fragment uzasadnienie orzeczenia Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 5 lutego 2015r Sygn. II Ca 1533/14 i II Cz 1748/14: „ z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż celem klauzuli porządku publicznego nie jest ocena zgodności zagranicznego rozstrzygnięcia wydanego według prawa obcego z prawem polskim. Przeciwny pogląd musiałby prowadzić do odrzucenia możliwości uznania jakichkolwiek rozstrzygnięć zapadłych w innych państwach, w tym w państwach członkowskich Unii Europejskiej, które przewidywałyby odmienne rozwiązania prawne od polskich reguł dziedziczenia ustawowego. Klauzula porządku publicznego może natomiast stanowić podstawę odmowy uznania orzeczenia zagranicznego (lub innego aktu organu państwa obcego wydanego w sprawie cywilnej) tylko wówczas, gdyby na skutek uznania zostały naruszone najbardziej podstawowe zasady polskiego systemu prawnego lub poszczególnych gałęzi prawa. Zastosowanie klauzuli porządku publicznego stanowi odstępstwo od zasady stosowania prawa obcego oraz uznawania zagranicznych orzeczeń opartych na tym prawie i dlatego przesłanek do jej zastosowania nie można interpretować w sposób rozszerzający. Wyjątkowy charakter przywołanej klauzuli skutkuje tym, iż jedynie naruszenie podstawowych, fundamentalnych zasad porządku prawnego może stanowić uzasadnioną podstawę odmowy uznania orzeczenia (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 2011 r., V CSK 335/10, LEX nr 955039; wyrok Sądu Najwyższego z 12 stycznia 2012 r., II CSK 202/11, LEX nr 1147743). Rozstrzygnięcie zagraniczne narusza podstawowe zasady porządku prawnego w (...) tylko wtedy, gdy jego skutek byłby nie do pogodzenia z samą koncepcją określonej instytucji w prawie polskim, a nie z poszczególnymi przepisami regulującymi w obu państwach tę samą instytucję (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z 18 stycznia 2002 r., I CKN 722/99, LEX nr 53145; postanowienie Sądu Najwyższego z 7 listopada 2008 r., IV CSK 256/08, LEX nr 590270)”

Na gruncie zatem niniejszej sprawy należy stwierdzić, że nie można przyjąć, że uznanie aktu prawa obcego przewidującego, iż po spadkodawcy nie dziedziczą jego rodzice byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego, skoro przepisy polskiego prawa spadkowego nie zawsze przewidują dziedziczenie rodziców po spadkodawcy, jak również pozwalają na sporządzenie testamentu dowolnie określającego krąg spadkobierców – ta sama argumentacja dotyczy klauzuli porządku publicznego określonej art. 35 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR (...).

Podzielając zatem w pełni przedstawioną argumentację stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki do odmowy uznania orzeczenia sądu amerykańskiego, poza wskazaną na wstępie wyłączną jurysdykcją sądu polskiego w zakresie praw rzeczowych na nieruchomości położnej w Polsce – wskazanej w pkt I postanowienia.

Przedłożone przez uczestniczkę C. G. orzeczenie Sądu Okręgowego Okręgu C. Illinois – Wydział Okręgowy do spraw spadkowych w przedmiocie dziedziczenia po A. G. (3) zdaniem sądu korzysta również z przymiotu prawomocności – co wynika z jego treści. W sądach amerykańskich – w tym stanu Illinois nie wystawia się stwierdzenia prawomocności – nie wymagają tego przepisy postępowania cywilnego – które nie regulują ani formy ani treści takiego stwierdzenia. Orzeczenie według przepisów procedury postępowania cywilnego stają się prawomocne z chwilą ich wydania przez sędziego, co stwierdza pieczęć „entered” opatrzona datą i nazwiskiem sędziego. Taka pieczęć widnieje na przedłożonym do sprawy orzeczeniu.

Orzeczenie zatem sądu amerykańskiego wobec braku negatywnych przesłanek podlega na podstawie art. 1145 kpc uznaniu w zakresie w jakim orzeka o dziedziczeniu wszelkich praw majątkowych wchodzących w skład spadku za wyjątkiem praw rzeczowych na nieruchomości położonej w Polsce (prawa własności lub współwłasności tej nieruchomości) - co skutkuje odrzuceniem wniosku o stwierdzenie nabycia spadku po A. G. (3) w zakresie wskazanym w treści postanowienia na podstawie art. 13§2kpc w związku z art. 199§1pkt 2 kpc, w zw. z art. 1149 ¹kpc i art. 1145kpc – o czym sąd orzekł w pkt I postanowienia.

Sądowi zatem w niniejszej sprawie pozostało rozstrzygnięcie w przedmiocie nabycia spadku po A. G. (3) w zakresie wyłącznej kognicji sądu polskiego, a więc co do praw rzeczowych położonych na nieruchomości w Polsce – tj. położonej w J. – (...) K. obejmującej działki nr (...) stanowiącej tereny mieszkaniowe o łącznej powierzchni 0,1720 ha.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że przez ostatnie co najmniej 20 lat życia spadkodawca miał swoje centrum życiowe w USA – tam przebywał z zamiarem stałego pobytu, tam też było jego zwykłe miejsce pobytu w chwili śmierci. Art. 21 ust 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR (...) z dnia 4 lipca 2012r w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych, dotyczących dziedziczenia oraz w spawie ustanowienia europejskiego poświadczenie spadkowego wskazuje, że prawem właściwym dla ogółu spraw dotyczących spadku jest prawo tego państwa, w którym zmarły miał miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci. Jest to zatem w niniejszej sprawie wskazanie na zastosowanie prawa amerykańskiego - S. Illinois czyli prawa państwa trzeciego w rozumieniu przepisów Rozporządzenia. Zgodnie z art. 34 ust 1 Rozporządzenia „ stosowanie prawa jakiegokolwiek państwa trzeciego – wskazanego przez niniejsze rozporządzenie oznacza stosowanie przepisów prawa obowiązującego w tym państwie w tym jego przepisów prawa prywatnego międzynarodowego w zakresie w jakim przepisy te odsyłają do:

a)  prawa danego państwa członkowskiego, lub

b)  prawa innego państwa trzeciego, które stosowałoby swoje własne prawo.

Z informacji pozyskanej z Ministerstwa Sprawiedliwości w zakresie norm kolizyjnych prawa amerykańskiego wynika, że zgodnie z orzecznictwem i doktryną prawa amerykańskiego dla dziedziczenia nieruchomości stosuje się prawo miejsca położenia rzeczy (lex rei sitae), a w przypadku majątku ruchomego zasadę domicylu – normy te nie są skodyfikowane- obejmują wszystkie stany USA i wynikają z precedensów. Z przedstawionej informacji, a także tłumaczenia fragmentu opracowania (...) F. F., L. V. – CH B. w zakresie norm prawa kolizyjnego przy dziedziczeniu ustawowym wynika, że do ustawowego dziedziczenia nieruchomości zastosowanie mają przepisy prawa właściwego dla miejsca położenia nieruchomości – ustalenie tego miejsca a w konsekwencji idącego za nim prawa jest oczywiste i nie powoduje żadnych trudności interpretacyjnych. Analizując te informacje w ocenie Sądu nie ulega żadnych wątpliwości, że w niniejszej sprawie do dziedziczenia praw rzeczowych na wchodzącej w skład spadku nieruchomości położnej w J. zastosowanie będą miały przepisy polskiego prawa spadkowego – kodeksu cywilnego. Zgodnie z tymi przepisami do spadku w przypadku gdy spadkodawca nie pozostawił zstępnych powołani są małżonek i rodzice spadkodawcy- udział każdego z rodziców, które dziedziczy w zbiegu z małżonkiem wynosi ¼ całości spadku. Przepisy dalej stanowią że, jeżeli któreś z rodziców nie dożyło otwarcia spadku udział spadkowy który by mu przypadał przypada rodzeństwu spadkodawcy w częściach równych. Jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym według zasad które dotyczą podziału miedzy dalszych zstępnych spadkodawcy ( art. 932§1,2,4 i 5 kc). Z art. 933 §1 kc wynika z kolei, że udział spadkowy małżonka, który dziedziczy w zbiegu z rodzicami spadkodawcy wynosi ½ część spadku. Zgodnie z tymi przepisami sąd w punkcie II postanowienia orzekł w przedmiocie dziedziczenia, co do przysługujących spadkodawcy praw rzeczowych na wskazanej w postanowieniu nieruchomości na rzecz jego żony C. G. w 12/24 częściach, jego matki A. G. (1) w 6/24 częściach, na rzecz siostry K. G. w 3/24 częściach i na rzecz dzieci po zmarłym bracie J. J. G., P. G. i A. G. (2) po 1/24 części. Nabycie spadku nastąpiło zgodnie z przepisem art. 1015§2 kc z dobrodziejstwem inwentarza – bowiem żaden spadkobierca nie składał oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku.

O kosztach postępowania sąd orzekł w myśl art. 520§1 kpc obciążając nimi strony w granicach własnych wydatków.