UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 czerwca 2024 roku

(żądanie i podstawa faktyczna pozwu)

1. Powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystąpiła z powództwem przeciwko G. Z. o zapłatę kwoty 4.025,50 zł wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 października 2022 roku do dnia zapłaty, a także zwrotu na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

2. W uzasadnieniu wskazano, że dnia 7 czerwca 2022 roku pozwany kierując pojazdem pod wpływem alkoholu uszkodził pojazd marki S. o numerze rejestracyjnym (...).

3. Powód zlikwidował szkodę w ten sposób, że dnia 18 sierpnia 2022 roku wypłacił poszkodowanemu kwotę 4.025,50 zł w oparciu o kalkulację naprawy.

4. Powyższej kwoty w ramach regresu powód domagał się wzywając pozwanego do zapłaty, ale to nie nastąpiło.

(pozew , k. 3-4)

5. Nakazem zapłaty z dnia 18 stycznia 2023 r. Sąd Rejonowy w Gdyni orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

II.

(stanowisko pozwanego)

6. Pozwany wywiódł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości, obciążenie powoda kosztami procesu, a także ewentualnie odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu.

7. W uzasadnieniu wskazał, że z przedłożonych dokumentów nie wynika, w jakim stopniu uszkodzonego zostały elementy pojazdu, ale jedynie, że zostały uszkodzone. Poza tym możliwe, że nie wszystkie z nich zostały uszkodzone.

8. Odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami wynika z braku możliwości osobistego uczestnictwa w procesie.

(sprzeciw, k. 63-64v.)

III.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

9. E. S. była objęta ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego marki B. o nr rej. (...) świadczonym przez powódkę.

(dowód: polisa, k. 15)

10. Dnia 7 czerwca 2022 roku pozwany G. Z. kierując w stanie nietrzeźwości pojazdem mechanicznym marki B. o nr rej. (...) spowodował kolizję w ruchu drogowym, czym doprowadził do uszkodzenia pojazdu marki S. o numerze rejestracyjnym (...).

11. Pozwany został ukarany mandatem karnym za spowodowanie kolizji w ruchu drogowym, tj. wykroczenie z art. 86 §2 k.w., który pozwany przyjął.

12. Prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 5 września 2022 r. w sprawie o sygn. akt IX K 557/22 pozwany został skazany za przestępstwo z art. 178a §1 k.k. polegające na tym, że w dniu 7 czerwca 2022 r. w G. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, gdzie badanie wydychanego powietrza analizatorem (...) 6020 (...) nr (...) wykazało o godzinie 19.52 wynika 1,00 mg/l, o godzinie 20.08 wynik 0,786 mg/l, badanie wydychanego powietrza analizatorem ALKOMETR A2 0/04 wykazało o godzinie 21.08 wynika 0,786 mg/l, a ponowne o godzinie 21.09 wynika 0,799 mg/l, prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki B. o nr rej. (...).

(dowód: zgłoszenie szkody, k. 12-13, zaświadczenie, k. 14, wyrok nakazowy z dnia 5 września 2022r. w sprawie IX K 557/22, k. 85-85v. tamże)

13. Wysokość powstałej szkody opiewała na kwotę 4.025,50 zł.

(dowód: kalkulacja naprawy, k. 18-21v., akta szkody na płycie, k. 72)

14. W toku postępowania likwidacyjnego powódka wypłaciła poszkodowanemu A. G. kwotę 4.025,50 zł w oparciu o sporządzoną kalkulację naprawy.

(dowód: polisa, k. 15, decyzja, k. 16, przelew, k. 17, akta szkody na płycie, k. 72)

15. Pismami z dnia 19 sierpnia 2022 roku oraz z dnia 25 listopada 2022 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty ww. kwoty w związku z roszczeniem regresowym. Pierwotnie zakreślono termin do dnia 30 września 2022 roku,

(dowód: wezwania do zapłaty, k. 23, 24, książka nadawcza, k. 25)

Sąd zważył co następuje:

IV.

16. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił po rozważeniu całego zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów przedłożonych przez powoda, a także prawomocnego wyroku nakazowego.

17. Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować autentyczność przedstawionych przez strony dokumentów prywatnych. Zważyć należało, że wymienione powyżej dokumenty zostały podpisane i nie noszą żadnych znamion podrobienia czy przerobienia. W okolicznościach niniejszej sprawy nie było podstaw, aby dokonując swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) odmówić im waloru dowodowego, tylko dlatego, że zostały złożone w kopii. Ustalenia prawomocnego wyrok nakazowego Sądu Rejonowego w Gdyni w sprawie IX K 557/22 skazującego pozwanego za przestępstwo z art. 178a §1 k.k. były wiążące dla Sądu w niniejszym postępowaniu na podstawie art. 11 k.p.c.

(rozstrzygnięcie i podstawa prawna orzeczenia)

18. Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

19. Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 43 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 roku (Dz.U. z 2023 r., poz. 2500, t.j., dalej jako: u.u.o., ustawa o ubezpieczeniach majątkowych), który stanowi, że zakładowi ubezpieczeń oraz Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, w przypadkach określonych w art. 98 ust. 2 pkt 1, przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący wyrządził szkodę umyślnie, w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo po użyciu środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii.

20. Mając na uwadze powołany wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Gdyni w sprawie IX K 557/22 nie było wątpliwości, że pozwany dnia 7 czerwca 2022 roku kierował pojazdem marki B. w stanie nietrzeźwości. Zgodnie bowiem z art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Niewątpliwie pozwany tego dnia przekroczył tę wartość, co opisane zostało w sentencji skazującego wyroku – w pierwszym badaniu miał 1,00 mg/l z tendencją spadkową. Bezsporne było także, że pozwany w takim stanie wyrządził szkodę w ruchu drogowym i szkoda ta została naprawiona przez powodowego ubezpieczyciela.

21. Strona pozwana ogólnie podnosiła wątpliwości, co do stopnia uszkodzenia elementów pojazdu. Niemniej nie sprecyzowano konkretnie, jaki uszkodzony element nadawał się do dalszej eksploatacji. Wydaje się wręcz oczywiste, że skoro dany element jest uszkodzony, to podlega naprawie lub wymianie. Już pobieżna analiza zdjęć uszkodzonego pojazdu doprowadziła Sąd do wniosku, że części te (przodu pojazdu) – jak wgnieciona maska, błotniki, zderzaki nie nadawały się do regeneracji. Wysokość kosztów naprawy pojazdu wynikała z prywatnej opinii ubezpieczyciela. Zwrócić należy uwagę, że wycena ta w sposób oczywisty jest zaniżona już choćby z tej przyczyny, że zastosowano w niej niespotykane na rynku ceny prac lakierniczych oraz blacharsko-mechanicznych (56 zł/rbh). Poza tym zastosowano również bliżej nieuzasadnioną korektę -22 % na części zamienne, co pomimo licznych orzeczeń sądów powszechnych nadal jest równie powszechną jak i niedopuszczalną praktyką ubezpieczycieli.

22. W myśl art. 505⁷ §1 i §2 k.p.c. ilekroć ustalenie zasadności lub wysokości świadczenia powinno nastąpić przy zastosowaniu wiadomości specjalnych, od uznania sądu zależy powzięcie samodzielnej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy albo zasięgnięcie opinii biegłego. Opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności.

23. Mając na uwadze treść powołanych przepisów, całokształt okoliczności ujawnionych w niniejszym postępowaniu, a wskazanych w poprzednich akapitach pozwolił Sądowi na stwierdzenie, że pozwany wyrządził szkodę opiewającą na kwotę 4.025,50 zł. Powódka jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej wypłaciła poszkodowanemu wskazaną kwotę. Z uwagi na fakt, że pozwany prowadził pojazd będąc w stanie nietrzeźwości, z chwilą wypłaty odszkodowania po stronie powódki powstało roszczenie regresowe o zapłatę kwoty rzeczywiście wypłaconego odszkodowania.

24. Z uwagi na powyższe, Sąd w punkcie I. wyroku na podstawie art. 43 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.024,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 października 2022 r. do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.p.c. , albowiem roszczenie stało się wymagalne po upływie terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty.

VI.

(koszty procesu)

25. O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. wyroku na podstawie art. 98 §1 k.p.c., uznając pozwanego za przegrywającego w całości i zasądził od niego na rzecz powoda całość poniesionych kosztów procesu, na co składały się: wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w osobie adwokata w stawce minimalnej (900,00 zł) ustalonej na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), opłata sądowa od pozwu (400,00 zł), koszty czynności komorniczych (122,44 zł) oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia kuratora (442,80 zł).

26. Na podstawie art. 98 § 1¹ k.p.c. od zasądzonej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

27. W punkcie III. wyroku na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono powodowi kwotę 277,20 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE