Sygn. akt II K 1634/13
Dnia 27 stycznia 2014r.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka
Protokolant: Anna Walter
po rozpoznaniu w dniu: 27 stycznia 2014r.
s p r a w y : K. G.
syna T. i M. z domu S.
urodzonego w dniu (...) w J.
oskarżonego o to, że:
1. w dniu 01 lipca 2013r. w J. woj. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 0,48 grama,
to jest o czyn z art. 62 ust 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii;
2. w dniu 01 lipca 2013r. w J. woj. (...) kierował samochodem m-ki V. (...) nr rej. (...) bdc pod działaniem substancji psychotropowej w postaci meta amfetaminy o stężeniu 145 ng/ml i amfetaminy o stężeniu 36 ng/ml we krwi,
to jest o czyn z art. 178a §1 k.k.
I. uznaje oskarżonego K. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 62 ust 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 3 /trzech/ miesięcy pozbawienia wolności;
II. uznaje oskarżonego K. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178a §1 k.k. i za to na podstawie art. 178a §1 k.k. wymierza mu karę 3 /trzech/ miesięcy pozbawienia wolności;
III. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczone w pkt. I i II wyroku wobec oskarżonego K. G. kary łączy i wymierza karę łączną 5 /pięciu/ miesięcy pozbawienia wolności,
IV. na podstawie art. 69 §1 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego K. G. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 /pięć/ lat;
V. na podstawie art. 71 §1 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. G. karę 30 /trzydziestu/ stawek dziennych grzywny ustalając wysokość stawki na kwotę 20 /dwudziestu/ złotych;
VI. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 1 lipca 2013r. do dnia 2 lipca 2013r. uznając go za równoważny 4 ( czterem ) stawkom dziennym grzywny;
VII. na podstawie art. 73 §1 k.k. oddaje oskarżonego K. G. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;
VIII. na podstawie art. 42 §2 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. G. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres roku;
IX. na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego K. G. do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej;
X. na podstawie art. 70 ust 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w pkt 1 zarządzenia w przedmiocie dowodów rzeczowych Drz. 786/13 k. 49 akt sprawy;
XI. na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego K. G. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.
1 lipca 2013 r. K. G. o godzinie 02:35, znajdując się pod działaniem substancji psychotropowej w postaci meta amfetaminy o stężeniu 145 ng/ml i amfetaminy o stężeniu 36 ng/ml we krwi kierował samochodem marki V. (...) o numerze rejestracyjny (...) ulicą (...) w J.. W tym czasie posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 0,48 grama. Okoliczności te stwierdzili funkcjonariusze Policji, którzy zatrzymali K. G. do kontroli drogowej.
Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. G. k. 18, k. 45, notatka urzędowa k. 1, protokół przeszukania osoby k. 2-3, protokół przeszukania k. 5-6, protokół użycia testera narkotykowego k. 8, protokół użycia wagi k. 9, protokół pobrania krwi k. 38, opinia instytutu ekspertyz sądowych k. 39-41,
K. G. był uprzednio czterokrotnie karany sądownie, w tym jednokrotnie za czyn z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
dowód: dane o karalności k. 32-33
K. G.przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że narkotyk, który w czasie kontroli drogowej posiadał przy sobie kupił 29 czerwca 2013 r. w pobliżu dyskoteki (...). Połowę narkotyku zażył, a drugą połowę posiadał przy sobie. Wyjaśnił, że narkotyki używa sporadycznie podczas zabawy. Składając kolejne wyjaśnienia uzgodnił z Prokuratorem warunki dobrowolnego poddania się karze.
SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:
W ocenie Sądu przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów jest w pełni wiarygodne. Pozostaje ono w zgodzie z treścią zgromadzonych w aktach postępowania dokumentów wskazujących, iż K. G. kierując samochodem marki V. (...) ulicą (...) w J. znajdował się pod działaniem metaamfetaminy o stężeniu 145 ng/ml i amfetaminy o stężeniu 36 ng/ml we krwi , a nadto posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 0,48 grama. Z tych względów należało uznać, iż zarówno wyjaśnienia oskarżonego jak i korespondujące z nimi dokumenty zgromadzone w aktach sprawy są wiarygodne. Dokumenty te zostały sporządzone w przepisanej prawem formie przez upoważnione do tego osoby, Mogły one zatem stanowić podstawę ustaleń w sprawie.
W ocenie Sądu zarówno wina jak i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów nie budzą wątpliwości. W dniu 1 lipca 2013 r. w J. K. G. będąc pod działaniem substancji psychotropowej świadomie podjął decyzję o prowadzeniu pojazdu mechanicznego. Miał świadomość, że poprzedniego wieczoru używał substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Podobnie świadomie posiadał, uprzednio nabytą substancję psychotropową w postaci amfetaminy. Działał on zatem umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Swoim zachowaniem wypełnił on znamiona przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k i art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.
W oparciu o ocenę elementów przedmiotowo - podmiotowych leżących w granicach czynów zarzucanych oskarżonemu Sąd przyjął, że pierwszy z przypisanych oskarżonemu czynów cechuje się nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości , jednakże wyższym niż znikomy. Za powyższym przemawia przede wszystkim ilość posiadanego środka odurzającego jak i fakt, iż oskarżony nabył go na własny użytek. Drugi z przypisanych oskarżonemu czynów cechował się natomiast zdaniem Sądu znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Za przyjęciem wskazanego stopnia społecznej szkodliwości w zakresie fakt, iż kierując samochodem dostawczym o dużej masie, znajdując się pod działaniem substancji psychotropowej stwarzał on istotne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego.
Jako okoliczność łagodzącą w stosunku do oskarżonego Sąd uznał fakt, iż przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz złożył uzgodnił on z Prokuratorem warunki złożenia wniosku o dobrowolne poddanie się karze, zaakceptowanego przez Sąd.
Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał fakt, iż oskarżony był uprzednio karany sądownie.
Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynu i stopniem winy oskarżonego, Sąd uznał, że odpowiednimi karami orzeczonymi wobec niego za pierwszy i drugi z przypisanych czynów będą kary po 3 miesiące pozbawienia wolności. Z całą pewnością tak wymierzone kary nie będą nadmierną dolegliwością dla oskarżonego, skoro pomimo istnienia wymienionych okoliczności mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości oraz okoliczności obciążającej, wymierzono je w dolnej granicach zagrożenia ustawowego. Z drugiej strony mając na uwadze postępowanie oskarżonego, wyrażoną przez nią skruchę, Sąd wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie kar surowszych by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczone kary winny spełnić stawiane przed nimi zadania zarówno w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego, przy tym będą adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy, zatem spełnią wszystkie wymogi stawiane przed nią przez przepisy karne.
Mając na uwadze okoliczność, że K. G. popełnił dwa przestępstwa zanim zapadł pierwszy, nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z przedmiotowych występków i wymierzono za nie wyłącznie kary pozbawienia wolności, Sąd stosownie do art. 85 kk i 86 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego karę łączną pięciu miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę w tym wymiarze Sąd z jednej strony kierował się bliskim związkiem czasowym obu czynów, co przemawiało za zastosowaniem zasady pełnej absorpcji. Z drugiej strony jednak należało mieć na uwadze, iż czyny oskarżonego naruszyły różne przedmioty ochrony prawnokarnej co z kolei przekonywało do skorzystania z zasady asperacji. Kara w podanym powyżej wymiarze winna uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność łamania prawa, stanowiąc dla niego jednocześnie przestrogę na przyszłość. Powinna ona nadto spełnić swoje zadanie w zakresie społecznego oddziaływania ukazując nieuchronność pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej.
Kara orzeczona względem oskarżonego jest niższa niż dwa lata pozbawienia wolności, dlatego też istniała formalna podstawa do warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd na podstawie całokształtu okoliczności sprawy i kierując się przesłankami określonymi w art. 69 § 1 i 2 kk, wnioskował, ze zachodzą okoliczności pozwalające na skorzystanie z dobrodziejstwa tej instytucji względem K. G.. Sąd miał w tym zakresie na względzie przede wszystkim obecną postawę oskarżonego wyrażającą się w wyrażeniu skruchy wynikającej ze zrozumienia naganności postępowania. W ocenie Sądu, mając na uwadze obecną, krytyczną postawę oskarżonego wobec popełnionych przez siebie czynów można wnioskować, iż można wobec niego postawić pozytywną prognozę, że mimo niewykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności nie popełni on, mając świadomość konsekwencji prawnych, ponownie przestępstwa. Zachodzą więc podstawy do uznania, że dla osiągnięcia celów kary wystarczające będzie orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Sąd uznał, mając przy tym na względzie z jednej strony wymierzenie kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, a z drugiej strony uprzednią karalność oskarżonego, że zasadnym będzie wyznaczenie pięcioletniego okresu próby. Orzeczenie takiej kary z całą pewnością odniesie efekt wychowawczy i zapobiegawczy, zwłaszcza gdy mieć na uwadze, iż oddziaływanie na oskarżonego zwiększono poprzez zobowiązanie go do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej. Osiągnięciu celów kary a także bieżącej weryfikacji postawy oskarżonego służyć będzie oddanie oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora.
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze, iż winna ona stanowić dla oskarżonego realną dolegliwość. Cel ten zostanie niewątpliwie osiągnięty dzięki wymierzeniu K. G. obok kary pozbawienia wolności kary 30 stawek dziennych grzywny, której wymiar uwzględnia dyrektywy przewidziane w treści art. 53§1 i 2 kk. Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd zważył, iż oskarżony posiadają niewysokie dochody z prac dorywczych Z tych względów, mając na uwadze możliwości zarobkowe K. G. zasadnym było wymierzenie stawki dziennej w zbliżonej do najniższej, dwudziestozłotowej kwocie. Na poczet orzeczonej kary Sąd, stosownie do treści art. 63§2 kk zaliczył okres pozbawienia wolności w sprawie.
Stosownie do art. 42§2 kk. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres roku. Mając na uwadze stężenie środka psychotropowego we krwi oskarżonego, jego uprzednią karalność Sąd zważył, iż okres ten będzie współmierny zarówno do stopnia zawinienia, jak i społecznej szkodliwości jego czynu. Przede wszystkim zaś uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania albowiem orzeczony środek będzie stanowił dla niego realne utrudnienie w realizacji wielu życiowych planów.
Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu dowodów rzeczowych przekazanych wraz z aktem oskarżenia.
Mając na uwadze sytuację majątkową oskarżonego oraz orzeczenie kary grzywny, Sąd stosownie do treści art. 624§1 kpk zwolnił K. G. od ponoszenia kosztów procesu, obciążając nimi Skarb Państwa. Już sama wysokość dochodów oskarżonego, bez uwzględnienia powyższej grzywny predestynowała go bowiem, zdaniem Sądu, do skorzystania z tego dobrodziejstwa.