UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2023 roku do Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął pozew małoletnich T. M. oraz D. M. reprezentowanych przed przedstawicielkę ustawową B. S. o zasądzenie od pozwanego tytułem alimentów na rzecz małoletniego T. M. kwoty 1.200 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniego D. M. kwoty 1.200 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki z góry do 10 dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 1 lipca 2023 roku.

Pozwany Ł. M. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika złożył w dniu 27 lipca 2023 roku odpowiedź na pozew, w której uznał powództwo do kwoty 650 zł miesięcznie na rzecz małoletnich T. M. oraz D. M. płatnych do rąk matki z góry do 10 - ego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, w pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa oraz wniósł o zasądzenie od powód na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 20 października 2023 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim po rozpoznaniu sprawy z powództwa małoletnich T. M. i D. M. reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową B. S. przeciwko Ł. M. o alimenty

1. zasądził od pozwanego Ł. M. na rzecz małoletniego D. A. M. urodzonego (...) alimenty w kwocie po 850 (osiemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, poczynając od 23 czerwca 2023 roku, płatne z góry w terminie do 10 - go każdego miesiąca, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda B. S., z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat;

2. zasądził od pozwanego Ł. M. na rzecz małoletniego T. M. urodzonego (...) alimenty w kwocie po 850 (osiemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, poczynając od 23 czerwca 2023 roku, płatne z góry w terminie do 10 - go każdego miesiąca, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda B. S., z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat;

3. oddalił powództwo w pozostałej części;

4. nie obciążył stron nieuiszczonymi dotychczas kosztami sądowymi, które przejął na rachunek Skarbu Państwa;

5. zniósł wzajemnie w pozostałym zakresie koszty procesu pomiędzy stronami;

6. nadał wyrokowi w punkcie 1 oraz 2 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Małoletni D. M. urodzony (...) w P. oraz małoletni T. M. urodzony (...) w P. są dziećmi B. S. oraz pozwanego Ł. M..

Małoletni T. ma (...) lat, a D. (...) lata. Mieszkają wraz z matką B. S..

Starszy syn jest pod opieką laryngologa z racji 3 migdała, zaś D. jest alergikiem. Z tego względu pozostaje pod opieką specjalisty. Chłopcy uczęszczają do logopedy i do neurologopedy w Ł. oraz u otolaryngologa i dermatologa. W tym roku dzieci były u laryngologa 2 razy. Tylko jeden z małoletnich odbył wizytę u dermatologa. Koszt jednej prywatnej wizyty lekarskiej wynosi około 150 - 200 zł na dziecko. W sezonie jesiennym u T. M. występuje katar, co skutkuje problemami laryngologicznymi u dziecka i potrzebą skorzystania z pomocy lekarza.

Młodszy syn D. pozostaje pod stałą opieką alergologa. Wizyty odbywają się co trzy miesiące. Od pierwszego roku życia dzieci są na emolientach. Koszt zakupu leków na alergię wynosi około 100 zł, do tego dochodzą wydatki związane z zakupem balsamów do ciała. Wydatki na lekarstwa dla dzieci to około po 100 zł miesięcznie, w sezonie jesiennym koszty te wzrastają. W ostatnim czasie małoletni byli na konsultacji u logopedy. Kosz za elektrostymulację będzie wynosił 800 zł. Miesięcznie matka na wyżywienie dla synów wydatkuje kwoty po 500 zł oraz po 80 zł na posiłku w przedszkolu, na obuwie i buty po 200 zł, kosmetyki i artykuły higieniczne 100 zł.

Małoletni chodzą do przedszkola, położonego w odległości około 0,5 km od miejsca zamieszkania. Koszt zakupu podręczników dla starszego z synów wynosi 165 zł oraz 40 zł na zakup książki do religii i 60 zł do języka angielskiego.

Dla D. na podręczniki matka wydatkowała 120 zł oraz 30 zł na książki do religii i 40 zł do języka angielskiego. Wyprawa do przedszkola w tym chusteczki, kredki, farby, papier kolorowy to koszt w skali roku około 150 zł. Koszt edukacji w przeliczeniu na miesiące wynosi po 50 zł na każdego z małoletnich powodów.

Matka wraz z dziećmi w weekendy wyjeżdża do bajkolandu, figloraju, parków dmuchańców. Na rozrywkę dla synów matka przeznacza po 100 zł miesięcznie.

Dzieci na wakacje były we W.. Był to koszt ponad 4.000 zł za trzy osoby. W tym roku powodowie nigdzie nie wyjeżdżali na ferie.

B. S. jest osobą zdrową. Przedstawicielska ustawowa małoletnich powodów utrzymuje się z pracy w służbie więziennej. Dodatkowo jest kuratorem społecznym i z tego tytułu otrzymuje ryczałt. Ryczałt miesięczny który uzyskuje w związku z byciem kuratorem jest związany z ilością wywiadów i wizyt u rodzin. Miesięczne dochody B. S. wynoszą około 5.000 zł, koszt utrzymania dzieci 2.700 do tego dochodzi kredyt hipoteczny 2.200 zł.

Kredyty hipoteczny jest od 2017 roku i jest on wspólny B. S. i pozwanego. Od 22 maja 4 ostatnie raty, matka powodów spłacała sama.

Pozwany Ł. M. obecnie mieszka z partnerką. Nie posiada innych dzieci na utrzymaniu aniżeli małoletni powodowie.

Pozwany utrzymuje się z renty w kwocie 2.650 zł. Dodatkowo podjął zatrudnienie z którego osiąga wynagrodzenie w kwocie 3.300 zł w skali roku. Z B. S. rozstał się 22 maja i od tego czasu nie przekazywał jej żadnych środków na utrzymanie synów. Rodzice powodów nie potrafili porozumieć się co do wysokości środków jakie pozwany winien przekazywać miesięcznie ich matce na utrzymanie.

Pozwany jest osobą zdrową. Obecna partnerka nie posiada dzieci. Wspólnie mieszkają w wynajmowanym mieszkaniu. Koszty wynajmu to 2.100 zł. Do tego dochodzi opłata za czynsz 430 zł, prąd 300 zł na 2 miesiące, media - telewizja i internet 300 zł. Woda jest rozliczana w czynszu. W okresie grzewczym opłata za mieszkanie wzrośnie. Miesięczny koszt wyżywienia to 2.000 zł. Opłaty są dzielone na pół. Partnerka robi przelew całości, zaś pozwany zwraca jej połowę. Rozliczenie para robi do 15 dnia każdego miesiąca. W przeliczeniu na osobę wychodzi około 1.300 zł za rachunki.

Pozwany spłaca kredyt w kwocie 18.00 zł który został wzięty na zakup samochodu oraz kredyt na remont domu. Od czerwca 2023 roku nie spłaca kredytu za dom. Nie posiada żadnego majątku, ani oszczędności.

Pozwany ma pełnię władzy rodzicielskiej. Od niedawna zaczął spędzać czas wolny z dziećmi. Synowie pojechali z ojcem do jego mieszkania. Kontakty ustalone są telefonicznie i są realizowane co drugi weekend, w jeden dzień weekendu. Na co dzień ojciec nie uczestniczy w życiu dzieci. Pozwany ma złożyć do Sądu wniosek o ustalenie kontaktów z dziećmi.

Podstawę ustaleń faktycznych stanowią dowody zgromadzone w sprawie, w szczególności umowa kredytu hipotecznego, potwierdzenie transakcji, zaświadczenie, PIT-y, zaświadczenie o dochodach, potwierdzenie transakcji, szczegóły transakcji, potwierdzenie wykonania operacji, zaświadczenie, faktury, zaświadczenie lekarskie, wydruk z rachunku bankowego, potwierdzenie wykonania operacji, zaświadczenie o zarobkach, umowa najmu lokalu mieszkalnego, zaświadczenie o udzieleniu kredytu hipotecznego, umowa kredytu konsolidacyjnego, potwierdzenie przelewu, wydruk z banku, umowa kredytu gotówkowego, potwierdzenie wykonania operacji, zaświadczenie

Kanwę rozważań w sprawie niniejszej stanowią także zeznania stron postępowania pozwanego Ł. M. oraz przedstawicielki ustawowej powód B. S., którym Sąd dał wiarę w zakresie takim, w jakim dały się pogodzić z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym tworząc spójną, logiczną całość.

Mając takie ustalenia Sąd zważył, iż powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Sad Rejonowy przypomniał treść art. 133§ 1 krio i art. 135§ 1 krio a nadto wskazał, iż obowiązek alimentacyjny polega na dostarczaniu środków utrzymania i wychowania dziecka i obciąża oboje rodziców. Dostarczanie środków utrzymania polega na zaspokojeniu bieżących potrzeb osoby uprawnionej takich jak: wyżywienie, mieszkanie, odzież, leczenie.

W przypadku środków wychowania, chodzi w głównej mierze o zaspokojenie potrzeb edukacyjnych i kulturowych. Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka ustaje dopiero, gdy dziecko osiągnie samodzielność życiową.

Przy ocenie, które z potrzeb uprawionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości osoby zobowiązanej, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb uprawnionego. Pamiętać należy, że każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji.

Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jaki i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją oni sami. Nie będzie to jednak dotyczyło potrzeb będących przejawem zbytku a wyłącznie potrzeb usprawiedliwionych.

Zgodnie z uchwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 roku w sprawie o sygnaturze akt ICKN 1538/93) nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczeń na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba, że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle.

Z treści art. 135 § 1 k.r.o., wynika w sposób jednoznaczny, że zakres świadczeń alimentacyjnych nie zależy od faktycznie uzyskiwanych dochodów przez osobę zobowiązaną do świadczeń alimentacyjnych, lecz od jej możliwości zarobkowych i majątkowych.

W sprawie niniejszej bezspornym jest, iż małoletni powodowie mają po 4 i 6 lat. Powodowie nie posiadają źródeł utrzymania ani żadnego majątku. Zatem, obowiązek alimentacyjny ciąży na jego rodzicach.

W ocenie Sądu powództwo w kwocie po 1.200 zł miesięcznie jest zbyt wygórowane, bowiem co prawda małoletni uczęszczają do przedszkola oraz korzystają z usług logopedy, neurologopedy oraz otolaryngologa i dermatologa, nie mniej konsultacje te są sporadyczne. Co prawda matka powodów podniosła, że chłopcy korzystają z dodatkowych zajęć nie mniej nie wykazała tego faktu, ani wysokości kosztów z tym związanych.

Należy mieć na uwadze, iż zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego nie należy kojarzyć z wysokością faktycznych zarobków bądź też czystego dochodu z majątku, które mogą się zmieniać niezależnie od rzeczywistej zmiany w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych danej osoby. W ocenie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego mieszczą się także te niewykorzystane, jeżeli tylko są realne, a potrzebom uprawnionego zobowiązany nie jest w stanie sprostać posiadanymi środkami.

Pozwany uzyskuje pobiera emeryturę w kwocie 2.650 zł oraz otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 3.300 zł. Koszty najmu mieszkania oraz utrzymania dzieli z obecną partnerką. Dodatkowo pozwany spłaca kredyt. Pozwany nie posiada innych osób na utrzymaniu. Pozwany jest osobą zdrową, nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności bądź niezdolności do pracy.

Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przewidują również jako jedną z form realizacji obowiązku alimentacyjnego osobiste starania o wychowanie i utrzymanie dziecka.

Taką formę pieczy sprawuje nad małoletnimi ich matka B. S. na co dzień spędza z małoletnimi synami czas, kupuje potrzebne rzeczy: artykuły żywnościowe, odzież, obuwie, prowadzi w razie potrzeby do lekarza, przyrządza posiłki, pierze, prasuje. Pozwany na chwil obecną w znikomym stopniu uczestniczy w życiu dzieci. Na chwilę obecną widuje się z synami co drugi weekend. Dopiero ma w planach sądowe uregulowanie kontaktów z synami.

Zważyć także należy, że powództwo małoletnich odpowiada w przeważającym stopniu kosztom utrzymania oszacowanym przez matkę, co nie może się ostać, albowiem także i ona jest obowiązana do alimentacji, co częściowo czyni poprzez osobiste starania o jej wychowanie i sprawowanie bieżącej pieczy.

Wobec wszystkich wskazanych powyżej okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że zasadnym jest zasądzenie od pozwanego Ł. M. na rzecz małoletnich powodów D. A. M. i T. M. alimenty w kwocie po 850 zł miesięcznie, poczynając od 23 czerwca 2023 roku, płatne z góry w terminie do 10 - go każdego miesiąca, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda B. S., z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

Powództwo przekraczające wskazaną kwotę Sąd oddalił jako zbyt wygórowane.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o treść art. 100 k.p.c.

Sąd nie obciążył stron nieuiszczonymi kosztami sądowymi, które przejął na rachunek Skarbu Państwa oraz zniósł wzajemnie koszty procesu między stronami.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., Sąd nadał z urzędu wyrokowi w punkcie 1 i 2 zasądzającym alimenty rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od powyższego wyroku w imieniu małoletnich powodów złożyła pełnomocnik przedstawicielki ustawowej zaskarżając wyrok w pkt 3 to jest w części oddalającej powództwo o alimenty na rzecz małoletnich D. i T. M. ponad zasądzoną kwotę 850 złotych, a tym samym w części nieuwzględnienia żądania w żądanej powództwem kwocie po 1200 złotych miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich powodów.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła:

- rażące naruszenie art. 135 krio poprzez odstąpienie od kwotowego ustalenia usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powodów przez brak wskazania w uzasadnieniu wyroku jaką kwotą w ocenie Sądu I instancji wyrażają się potrzeby małoletnich synów stron D. i T. w stosunku średniomiesięcznym, oraz wskazania czy sąd I instancji kwestionuje którykolwiek z wydatków wskazanych przez matkę dzieci i ewentualnie dlaczego, a tym samym ustalenia w jakiej wysokości, ponad zasądzone alimenty, w pozostałym zakresie usprawiedliwione potrzeby małoletnich powodów miałaby zaspakajać matka, która w całości przecież wypełnia wobec synów obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dzieci, co winno jej się zaliczać w znacznej części na wypełnienie obowiązku alimentacyjnego względem synów i nie. sposób, przyjąć, aby finansowe obciążenie alimentacyjne matki chłopców, w sposób usprawiedliwiony, miałoby wyrażać się taką samą kwotą jak obowiązek alimentacyjny ojca, który takich starań nie czyni. Pozwany ponad zasądzone alimenty nie wykłada żadnych dodatkowych kwot na potrzeby synów, sporadycznie się z nimi kontaktując, a dodatkowo zaniechał również udziału w spłacie wspólnego z matką chłopców zobowiązania kredytowego na dom, które to zobowiązanie w kwocie 2200 złotych obciąża jedynie ją od czasu, gdy pozwany opuścił matkę dzieci w maju 2023 roku i związał się z inną kobietą. Pozwany nie ma nikogo innego na utrzymaniu, a sobie i obecnej partnerce zapewnia wysoki standard życia, na co wskazuje choćby koszt wynajęcie mieszkania w nowoczesnym budownictwie z miejsce parkingowym w P., za kwotę miesięcznie blisko 3000 złotych, co z całą pewnością nie jest nawet średnią stawką rynkową za wynajem wP.

- dowolność w ocenie materiału dowodowego polega również na przyjęciu, że zasądzenie od pozwanego alimentów na rzecz każdego chłopca w kwocie zaledwie 850 złotych stanowiącej 14% dochodów pozwanego jest adekwatne do możliwości zarobkowych pozwanego i nie narazi małoletnich na obniżenie poziomu ich życia, które wiedli, kiedy ich rodzice nie żyli w rozłączeniu i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Razem rodzice małoletnich dysponowali kwotą wspólnych dochodów ok. 11.000 złotych i wspólnie spłacali zobowiązanie kredytowe, a po ich rozstaniu, do którego doszło nagle i w sposób nieoczekiwany dla matki małoletnich, pozwany przestał partycypować w kwocie wspólnego zobowiązania kredytowego, które zaciągnął z matką dzieci i w chwili obecnej spłaca je ona samodzielnie w kwocie miesięcznie 2200 złotych, co znacząco wpływa na jej możliwości finansowania potrzeb synów.

Powołując się na powyższe zarzuty skarżący wnosili o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletnich D. i T. M. alimentów w kwotach po 1200 złotych miesięcznie oraz obciążenie pozwanego kosztami postępowania apelacyjnego, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelacje pełnomocnik pozwanego wnosiła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja małoletnich powodów po części jest zasadna co w konsekwencji prowadzi do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez podwyższenie zasądzonych alimentów.

Zgodnie z art. 133 § 1 krio rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Obowiązkiem rodziców jest dążyć do zapewnienia dziecku odpowiednich warunków do prawidłowego rozwoju i wspólnie ponosić koszty zaspakajania jego usprawiedliwionych potrzeb.

Jednakże sama wysokość usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego nie decyduje jeszcze o wielkości alimentów należnych od zobowiązanego. Stosownie do przepisu art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe zobowiązanego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku, III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15).

Dopiero więc ustalenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, następnie zaś porównanie tych wartości umożliwia ustalenie, czy i w jakim zakresie (w całości bądź w części) potrzeby uprawnionego mogą być zaspokojone przez zobowiązanego.

Powodowie są małoletnimi dziećmi pozwanego a przez to z uwagi na brak swojego majątku nie są w stanie utrzymać się samodzielnie. W takiej sytuacji zyskują wobec osoby ojca z którym nie zamieszkują roszczenie o dostarczenie środków utrzymania.

W okolicznościach niniejszej sprawy potrzeby małoletnich nie zostały określone przez Sąd Rejonowy co wytyka w apelacji pełnomocnik przedstawicielki ustawowej. Uważna analiza złożonych przez przedstawicielkę ustawową dokumentów jak i lektura zeznań stron wskazuje, iż potrzeby małoletnich synów pozwanego należy określić na poziomie około 1400 – 1500 zł miesięcznie na każde dziecko. Potrzeby te określone przez matkę dzieci na poziomie po 2.700 zł jawią się jako zdecydowanie zawyżone i nie znajdujące uzasadnienia w okolicznościach sprawy. Akcentowany jest fakt pozostawania małoletnich po opieką różnych lekarzy specjalistów, przy tym wskazuje się także na odpłatność wizyt. Tymczasem przez cały okres dotychczasowego procesu przedstawicielka ustawowa zdołała przedstawić jedynie wydatki na dwie wizyty lekarskie po 100 zł każda oraz wydatek związany z konsultacją stomatologiczną w wysokości 200 zł. Miesięcznie zatem wydatki na odpłatną pomoc lekarską zamykają się w kwocie około 35 zł ( na obu chłopców) a nie jak wskazuje się w pozwie 200 zł miesięcznie na każdego z nich. Uwzględniając przy tym wydatki na leki w kwocie po 100 zł na każde dziecko, wyżywienie w kwocie 500 zł oraz posiłki w przedszkolu około 80 zł . Poza tym należy mieć na względzie, iż w skład wydatków na małoletnie dzieci nie wchodzą całkowite koszty ogrzewania domu bowiem gdyby matka małoletnich sama zamieszkiwała w budynku to i tak musiałby ponosić koszty jego utrzymania i ogrzania. Oczywiście małoletni generują pewne koszty chociażby związane z wywozem śmieci, zwiększonym zużyciem wody czy też energii elektrycznej czy nawet po części zwiększone koszty ogrzania ale nigdy nie można tego przekładać w sposób matematyczny tak jak to chce uczynić przedstawicielka ustawowa małoletnich. Nie sposób także w skład potrzeb dzieci zaliczać kosztów ubezpieczenia auta stanowiącego przecież własność przedstawicielki ustawowej, czy też koszty zużycia miesięcznego paliwa.

Biorąc po uwagę w/w koszty oraz uwzględniając przy tym koszty przedszkola, odzieży i obuwia, kosmetyków i artykułów higienicznych i ewentualnego wypoczynku potrzeby każdego z chłopców zamykają się kwotą około 1400-1500 zł miesięcznie . Z uwagi na fakt, iż matka dzieci znaczną część swojego obowiązku alimentacyjnego spełnia świadcząc codzienną opiekę nad małoletnimi pozwanego winna obciążać kwota alimentów po 950 zł miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich. Do takiej też kwoty Sąd Okręgowy na skutek apelacji powodów podniósł zasądzone alimenty. Alimenty w takiej wysokości są dostosowanie do obecnego wieku dzieci i ich potrzeb oraz uwzględniają sytuacje majątkową i zarobkową pozwanego. Przedstawicielka ustawowa małoletnich podkreśla , iż pozwany zaprzestał spłaty wspólnego kredytu. Pozwany istotnie przyznał tę okoliczność niemniej jednak okoliczność ta dla roszczenia alimentacyjnego małoletnich nie ma większego znaczenia. Kredyt został zaciągnięty przez pozwanego i matkę dzieci a zatem w sytuacji gdy to ona będzie go spłacała będzie jej służyć roszczenie regresowe w stosunku do pozwanego.

Dlatego też na podstawie art. 386§ 1 k.p.c. należało orzec jak w pkt 1 wyroku.

Dalej idąca apelacja podlegała oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. przy uwzględnieniu zasady stosunkowego rozliczenia kosztów obciążając pozwanego kwotami po 165 zł na rzecz każdego z powodów.

Dariusz Mizera

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE