Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 147/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. P. (1)

opisany w pkt I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony M. M. (ur. (...)) przebywa na stałe w Polsce i od 2022 r. zamieszkiwał w M., gdzie pracował w restauracji.

W dniu 31 marca 2023 r. pokrzywdzony wraz ze znajomymi tj. Y. H., jego dziewczyną i kolegami B. K. i J. G. (1) umówili się na wspólne wyjście do miasta. Wymienieni spotkali się na promenadzie nad jeziorem, gdzie spożywali alkohol kupiony w sklepie. Na spotkanie pokrzywdzony przyszedł będąc pod wpływem alkoholu a później był już wyraźnie pijany, miał chwiejny krok i mówił bełkotliwie. Wymienieni rozstali się około północy, kiedy Y. H. i jego dziewczyna udali się do miejsca zamieszkania a pozostali poszli do (...), gdzie przebywał znajomy pokrzywdzonego K. D. (1) oraz oskarżony P. P. (1) i jego znajomi P. P. (2), S. D. (1) i P. B., którzy spożywali alkohol i grali w bilard. W lokalu początkowo było spokojnie, ale nietrzeźwy pokrzywdzony zaczął zaczepiać obecnych tam ludzi i musiał uspokajać go B. K..

Około godziny 1.40 (01 kwietnia 2023 r.) oskarżony P. P. (1) przebywał przed lokalem na dziedzińcu, gdzie palił papierosa. Wyszedł tam również pokrzywdzony i obecni były jeszcze inni klienci. Pomiędzy pokrzywdzonym a oskarżonym, który był również nietrzeźwy, doszło do przepychanek i wyzwisk, obydwaj zaczęli się słownie obrażać słowami wulgarnymi. Interweniował K. D. (1), który próbował odciągać oskarżonego i pokrzywdzonego. W czasie zaistniałej awantury z budynku wyszła A. R., matka właściciela lokalu, która chciała zobaczyć co się dzieje. K. D. (1) przez dłuższy czas stał przy pokrzywdzonym i uspokajał go. Wówczas oskarżony P. P. (1) zaczął zachowywać się agresywnie i zaatakował pokrzywdzonego, uderzając go pięściami i zadając kopnięcia, będąc w tym czasie powstrzymywanym przez inne osoby. Pokrzywdzony przewrócił się, K. D. (1) odciągał oskarżonego chwytając go z tyłu na wysokości pasa. Oskarżony odszedł na chwilę, po czym ominął znajdujące się pomiędzy nim a pokrzywdzonym inne osoby i po raz kolejny zaatakował pokrzywdzonego, kopiąc go w okolice brzucha i zadając silne uderzenie ręką w głowę, po którym pokrzywdzony bezwładnie upadł do tyłu i uderzył tyłem głowy o betonowe podłoże, w wyniku czego stracił przytomność, leżał i nie ruszał się, zaczął wydawać charczące dźwięki. Na chodniku i odzieży widoczne były wyraźne ślady krwi pokrzywdzonego. Mężczyźni obecni na miejscu podeszli do niego, ułożyli go na boku, po czym oskarżony wszedł do wnętrza budynku. Po około 2 minutach z lokalu wyszło kilka osób, które podchodziły do leżącego pokrzywdzonego, jedną nich był B. K., który o godzinie 1.49 telefonicznie powiadomił pogotowie ratunkowe. Karetka na miejsce przyjechała o godzinie 1.58.

Kiedy później na miejscu zjawił się patrol Policji funkcjonariusz T. Z. stwierdził, że lokal jest zamknięty i nikogo już tam nie zastał. Jadąc na miejsce minął karetkę zmierzającą w stronę M..

Pokrzywdzony, w stanie nieprzytomnym zabrany został do Szpitala w M., gdzie zakwalifikowany został do leczenia zachowawczego. W wyniku pogorszenia się stanu, w dniu 04 kwietnia 2023 r. został przetransportowany do Szpitala Wojewódzkiego w O., po czym od dnia 11 kwietnia 2023 r. ponownie leczony był w Szpitalu w M., który opuścił w dniu 20 kwietnia 2023 r.

W wyniku urazu pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia twarzy z sińcami w okolicy żuchwy po prawej stronie, złamania kości potylicznej, ciemieniowej prawej, skroniowej lewej i klinowej z niewielkim krwiakiem przymózgowym, wielomiejscowym stłuczeniem i obrzękiem mózgu oraz objawami wstrząśnienia pnia mózgu. Skutkiem powyższych obrażeń było naruszenie czynności narządu ciała (centralnego układu nerwowego) na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k., jednocześnie z uwagi na charakter, rozległość i lokalizację obrażeń pokrzywdzony podczas zdarzenia narażony był na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia i ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu (art. 156 § 1 pkt 2 k.k.).

wyjaśnienia oskarżonego

332 o. - 334, 76 o. - 77, 100

zeznania M. M.

334 o. - 335, 104 o.

zeznania O. D.

335 o.

zeznania Y. H.

335 o. - 336, 32 o.

zeznania K. R.

341 , 12 o.

zeznania A. R.

341 341 o., 34 o., 146 o.,

zeznania B. K.

341 o. - 342 o., 30 o.

zeznania S. D.

342 o. - 343 o., 47 o.,

zeznania J. G.

343 o. - 344 o., 23 o.,

zeznania P. B.

344 o. - 345, 55 o.

zeznania T. Z.

345

zeznania A. O.

348

zeznania P. P.

348 o.

zeznania J. P.

348 o. - 349

zeznania K. D.

357 o. - 358, k. 20 o. - 21

opinia biegłego z zakresu medycyny

346 o. - 347 o., k. 68 - 69, 179 - 182

protokoły oględzin

39 a - 39b, 90 - 93, 40 - 45, 83 - 86, 87 - 89, 122 - 131

dane o karalności

103

wywiad środowiskowy

195 - 196

dokumentacja medyczna

k. 330, 339 , załącznik

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

Częściowo uznano za wiarygodne, w zakresie niesprzecznym z poczynionymi ustaleniami faktycznymi. Oskarżony w szczególności nie negował, że pomiędzy nim a pokrzywdzonym doszło do incydentu pod lokalem, w wyniku którego uderzył wymienionego, przez co ten upadł na ziemię i uderzył głową o chodnik, doznając obrażeń ciała. Wskazał równocześnie na postawę pokrzywdzonego, który miał go zaczepiać i prowokować. W ocenie sądu, nie negując do pewnego stopnia faktu, że mocno pijany pokrzywdzony tej nocy zachowywał się zaczepnie, co wynika również z innych dowodów, zauważyć należy, że oskarżony przedstawiał swój udział w zdarzeniu w sposób zmierzający do jego zminimalizowania i częściowo niezgodnie z rzeczywistym jego przebiegiem, co uznać należy jedynie za przyjętą linię obrony. Wskazać należy, że swoje zachowania nader wyraźnie bagatelizował, opisując je jako "delikatne przewrócenie za klapy", "przewrócenie pokrzywdzonego na ziemię", a nawet spokojne tłumaczenie, że pokrzywdzony dostanie "ojcowskiego liścia". Tymczasem analiza zapisu z kamer monitoringu prowadzi do wprost jednoznacznego wniosku, że to oskarżony był w kluczowym okresie zdarzenia stroną bardzo napastliwą i agresywną, wyrywał się i dążył do bicia pokrzywdzonego, któremu zadał uderzenia i kopnięcia, po czym jeszcze zaatakował go ponownie, zadając mu kopnięcie i silny cios w głowę, doprowadzając finalnie do uderzenia głową w betonowe podłoże i utraty przytomności. Dostrzegalna jest wprawdzie również konfrontacyjna postawa pokrzywdzonego, ale oskarżony w tym zakresie znacznie go przewyższał. Pokrzywdzony w momencie zaatakowania go przez oskarżonego był oddalony i uspokajany przez K. D., wówczas podbiegł do niego oskarżony i zadał mu uderzenia a potem ponownie kopnął i uderzył, kiedy pokrzywdzony podniósł się z ziemi. Pokrzywdzony wcale go wówczas fizycznie nie atakował. O ile zatem może polegać na prawdzie, że wcześniej oskarżony nie miał zamiaru uczestniczenia w żadnej bójce, to jednak w toku zdarzenia czynnie zaatakował pokrzywdzonego i miał nad nim wyraźną fizyczną przewagę. W ocenie sądu, gdyby nie fakt obecności innych osób zapewne pobiłby pokrzywdzonego nawet jeszcze dotkliwiej. W kontekście tego stwierdzenia, że zdarzenie było „nieszczęśliwym wypadkiem” nie zasługują w żadnym razie na uwzględnienie, jakkolwiek w świetle zasad doświadczenia życiowego można przyjąć za wiarygodne, że oskarżony nie chciał w rozumieniu bezpośrednim spowodowania u pokrzywdzonego aż ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, mając w szczególności na uwadze wynikające z tego nieuchronnie konsekwencje, jak i ogólnie błahe powody zajścia. Niemniej zdawał sobie sprawę z możliwości wystąpienia takiego skutku a jego zachowanie wskazuje, że się z nim godził, do czego niewątpliwie przyczyniał się stan nietrzeźwości, w jakim się znajdował.

zeznania M. M.

Dano wiarę, jakkolwiek pokrzywdzony z przyczyn doznanego urazu nie pamięta w ogóle okoliczności zdarzenia. Podzielić należało te zeznania w zakresie stanu zdrowia pokrzywdzonego. Wynika z nich, że pomimo leczenia szpitalnego utrzymują się długotrwałe skutki urazu w postaci zaburzeń słuchu, uporczywych bólów głowy i niepamięci wstecznej. Pokrzywdzony, choć był uprzednio całkowicie zdrowy, obecnie jest praktycznie niezdolny do pracy.

zeznania O. D.

Dano wiarę, brak podstaw do kwestionowania.

zeznania Y. H.

Dano wiarę, brak podstaw do kwestionowania. Świadek nie był obecny w czasie zdarzenia, niemniej spożywał we wcześniejszym okresie alkohol z pokrzywdzonym. Podał, że już na spotkanie pokrzywdzony przyszedł pod wpływem alkoholu a później był wyraźnie pijany. Znajduje to niewątpliwe potwierdzenie w wynikach badania stanu trzeźwości pokrzywdzonego po przyjęciu do szpitala (2,9 prom. alkoholu we krwi).

zeznania K. R.

Dano wiarę, brak podstaw do kwestionowania.

zeznania A. R.

Dano wiarę, brak podstaw do kwestionowania. Świadek widziała zajście i widać ją na zapisach z kamer, jak wychodzi z pomieszczeń w budynku zapewne w celu uspokojenia obecnych na dziedzińcu mężczyzn. Z jej zeznań wynika, że doszło ówcześnie do awantury między pokrzywdzonym, którego uspokajał K. D. a oskarżonym, co odpowiada zapisowi z kamer monitoringu, niemniej wyrażane przez świadka oceny, że w toku zajścia bardziej agresywny był Ukrainiec, który wyrywał się do oskarżonego nie zasługują na podzielenie. Nawet jeśli pokrzywdzony istotnie zachowywał się awanturniczo i był powstrzymywany, uspokajany przez K. D., który wyraźnie chciał zapobiec eskalacji zajścia, to jednak niewątpliwym jest, że to wyłącznie oskarżony dwukrotnie brutalnie go zaatakował.

zeznania T. Z.

Dano w pełni wiarę. Świadek nie miał wiedzy na temat przebiegu zajścia a jedynie udał się na miejsce w celu przeprowadzenia interwencji, niemniej uczestnicy imprezy w międzyczasie oddalili się a bar został zamknięty.

zeznania S. D.

Dano wiarę, choć należy zauważyć, że przedstawiane na rozprawie uwagi o napastliwej postawie pokrzywdzonego po części odbiegają od zeznań składanych w postępowaniu przygotowawczym, gdzie podał jedynie, że w lokalu chłopak z Ukrainy był pijany i nie zachowywał dystansu, stawał za blisko, wchodził w zdanie innym osobom i starał się zwrócić na siebie uwagę. Trudno to uznać za szczególnie agresywne zachowania, mające w jakikolwiek sposób usprawiedliwiać dotkliwe pobicie go. Oskarżony po zdarzeniu przekazał świadkowi, że pokrzywdzony miał obrażać jego matkę, więc nie wytrzymał i „zalutował mu”.

zeznania P. P.

Dano wiarę, jakkolwiek nie wnoszą istotniejszych okoliczności.

zeznania P. B.

Dano wiarę, jakkolwiek z zeznań świadka wynikało, że był w czasie zdarzenia pijany. Podał, że nie był świadkiem żadnych incydentów wewnątrz baru, w szczególności prowokowania oskarżonego przez pokrzywdzonego. Jedynie na zewnątrz, kiedy wychodził na papierosa spotykał chłopaka, który mówił po ukraińsku i nie mógł się z nim porozumieć. Był on bardzo pijany i sprawiał wrażenie osoby, która szuka zaczepki, więc świadek go unikał. Później widział go już leżącego na ziemi.

zeznania K. D.

Należało podzielić jako wiarygodne. Świadek brał bezpośredni udział w zajściu i starał się zapobiec jego zaistnieniu, co jednoznacznie potwierdzone jest zapisami z kamer. Jest znajomym pokrzywdzonego, jednak zeznał w ocenie sądu obiektywnie, wskazując, że pokrzywdzony był mocno pijany i wykazywał również awanturniczą postawę, więc powstrzymywał go, odciągał; mitygował też wraz z innymi oskarżonego, ale jednak bezskutecznie. Świadek wskazywał na przyczynienie się obu uczestników zajścia do jego zaistnienia, tj. że pokrzywdzony rzucał się do oskarżonego, ale ten jeszcze „nakręcał go”, obaj wyzywali się wulgarnymi słowami. Opis przebiegu zdarzenia podany przez świadka w postępowaniu przygotowawczym zgodny jest z zapisem z kamer. Jednoznacznie wynika również z tychże zeznań, że to oskarżony P. P. dwukrotnie „ruszył” na pokrzywdzonego, tj. zaatakował go, w tym ponownie, już po tym jak podniósł się z ziemi. Pokrzywdzony go nie atakował, jedynie awanturował się i wyzywał, co czynił zresztą również oskarżony.

zeznania J. P.

Dano wiarę, nie znajdując podstaw do kwestionowania.

zeznania J. G.

Dano wiarę. Świadek był obecny w barze, brał udział również we wcześniejszym spotkaniu z pokrzywdzonym na terenie miasta. Jest również znajomym oskarżonego. Wskazać należy, że z jego relacji nie wynikało, aby w barze doszło do jakichś poważniejszych zatargów oskarżonego z pokrzywdzonym, świadek wskazał, że obaj jedynie „nie przypadli sobie do gustu”. Zaprzeczył, aby pokrzywdzony miał agresywnie przystawiać czoło do twarzy oskarżonego, ani by zaistniała potrzeba odciągania ich od siebie. O pobiciu pokrzywdzonego poinformował go K. D., opowiadając min., że dostał intensywnego kopniaka, co odpowiada zapisowi z kamer monitoringu.

zeznania B. K.

Dano wiarę z zastrzeżeniem, że relacja świadka z rozprawy, w której wskazywał na zaczepianie oskarżonego przez pokrzywdzonego w barze stoją w częściowej sprzeczności z zeznaniami z postępowania przygotowawczego, kiedy wyraźnie wskazał, że nie widział, aby pokrzywdzony prowokował P. P.. Jednakże wskazał, że pokrzywdzony był pijany i ogólnie zaczepiał ludzi, co wynika również z innych dowodów i nie budzi wątpliwości. Samego zdarzenia na zewnątrz świadek nie obserwował, przebywając w budynku, wyszedł dopiero później i starał się udzielić pomocy pokrzywdzonemu oraz wezwał pogotowie. Znajduje to odzwierciedlenie w zapisach monitoringu.

dane o karalności

Dokument niekwestionowany.

dokumentacja medyczna

Dokumenty niekwestionowane.

opinia biegłego z zakresu medycyny

W pełni dano wiarę jako rzetelnej i miarodajnej. Nie była kwestionowana przez strony. Biegły szczegółowo wskazał na zakres doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń ciała i mechanizm ich powstania, odniósł się również do dokumentacji przedstawionej w toku rozprawy, wskazującej na utrzymujące się dolegliwości pokrzywdzonego i trwający proces ich leczenia. Powyższe nie zmienia jednak w ocenie biegłego przyjętej pierwotnie kwalifikacji obrażeń. Biegły wskazał, że skutkiem uderzeń i prawdopodobnie również kopnięcia był bezwładny upadek tyłem ciała na twarde podłoże. Mnogość stwierdzonych złamań kości czaszki dowodzi dużej siły urazu. Najistotniejsze obrażenia, tj. złamania kości czaszki i obrażenia wenątrzczaszkowe były skutkiem upadku i uderzenia z dużą siłą w twarde podłoże, natomiast skutkiem samego uderzenia były jedynie stłuczenia powłok miękkich twarzy z zasinieniami. Biegły podał również, że określony zakres zaistniałych obrażeń czaszkowo mózgowych pokrzywdzonego był zupełnie niezależny od oskarżonego w tym sensie, że równie prawdopodobne było w tym mechanizmie powstanie u pokrzywdzonego ostrych krwiaków przymózgowych, bezpośrednio zagrażających życiu a nie jedynie krwiaka, który uległ ostatecznie absorpcji samoistnej. Wynika z tego narażenie pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu.

Zauważyć jedynie należy, że biegły informację o możliwym kopnięciu w głowę zaczerpnął z zeznań świadka, natomiast ostatecznie brak jest w ocenie sądu podstaw do przyjęcia, że oskarżony rzeczywiście kopnął pokrzywdzonego w głowę, kopnięcia kierował w tułów, w głowę uderzał pięścią, nie zmienia to jednak w żaden sposób mechanizmu powstania urazów, gdyż niewątpliwie obrażenia głowy nie zaistniały na skutek kopnięcia a upadku i uderzenia głową spowodowanego z kolei uderzeniem i kopnięciem zadanym przez oskarżonego.

wywiad środowiskowy

Dokument niekwestionowany.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Kompleksowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego wskazuje, że oskarżony P. P. zachowaniem swoim wyczerpał znamiona przypisanego mu przestępstwa, tj. czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Czynem swoim niewątpliwie spowodował uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego określony w art. 157 § 1 k.k., tj. na czas przekraczający 7 dni, co jednoznacznie stwierdził biegły z zakresu medycyny. Oskarżony w tym zakresie działał umyślnie, zadając z dużą siłą uderzenia pięścią w głowę i kopiąc pokrzywdzonego. Zaistniałe skutki pozostają w oczywistym związku przyczynowo -skutkowym i stanowią skutek zwykły, nienadzwyczajny, tego rodzaju działania, który oskarżony przewidywał, będąc osobą dojrzałą i akceptował ich wystąpienie, nawet jeśli nie chciał ich spowodować. Takie skutki mogą wynikać zarówno z samego zadania urazu, jak i upadku po urazie. Z zapisu wideo w ocenie sądu wynika, że pokrzywdzony otrzymał tak silny cios, że zapewne nawet upadał już nieprzytomny, zupełnie bezwładnie. To samo odnieść należy do narażenia pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Bezwładny upadek mocno pijanego pokrzywdzonego na betonowe podłoże na skutek zadania mu silnych urazów może z łatwością skutkować zaistnieniem takiego uszczerbku i w ocenie sądu oskarżony usiłował w zamiarze ewentualnym, a więc godząc się na jego wystąpienie, skutek taki spowodować. Jak wskazał biegły, pokrzywdzony był na niego bezpośrednio narażony i nie wystąpił on zupełnie niezależnie od oskarżonego, nie wspominając o udzielonej pokrzywdzonemu intensywnej pomocy medycznej, bez której ten zapewne by zmarł. Upadek z dużą siłą do tyłu na betonowe podłoże oskarżony mógł i powinien przewidzieć, skoro był świadomy znacznej nietrzeźwości pokrzywdzonego, który nawet już raz upadł na skutek uderzeń a oskarżony je ponowił, zadając intensywne kopnięcie i cios w głowę. Nadmienić należy, że pokrzywdzony wówczas nawet nie bronił się i ledwo trzymał się na nogach. Oskarżony zaprzeczył, żeby taki skutek chciał spowodować w rozumieniu zamiaru bezpośredniego, jednakże pomimo tego jego zachowanie wskazuje, że faktycznie godził się z jego wystąpieniem. Przesądzające są w tym zakresie nie deklaracje oskarżonego a ustalony sposób jego działania w chwili czynu. Upadek pokrzywdzonego w żadnym razie nie był „nieszczęśliwym wypadkiem” a skutkiem zadanych mu brutalnych urazów. Wyraźnie odróżnić to należy od zdarzających się w praktyce sytuacji faktycznych, gdy sprawca uderza, względnie popycha pokrzywdzonego w realiach, gdy istotnie nie można mu przypisać powinności przewidywania, że może dojść do upadku i zaistnienia skutków takich jak śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu. Oskarżony jednak taką powinność bez wątpienia miał. Zasadne jest zatem również przyjęcie kwalifikacji z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w ramach zbiegu kumulatywnego przepisów ustawy.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P.

I

Wymierzając oskarżonemu karę sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości, który uznał za znaczny. Pokrzywdzony doznał istotnego uszczerbku na zdrowiu, na okres faktycznie znacznie przekraczający 7 dni i wymagał długotrwałej hospitalizacji. Sąd miał na uwadze stopień umyślnej winy oskarżonego, jak i ustalony zamiar ewentualny.

Uwzględnił okoliczności wskazane w art. 53 § 1 i 2a i b k.k., w szczególności przyjmując na niekorzyść popełnienie przestępstwa w stanie po spożyciu alkoholu, co stanowiło czynnik prowadzący do popełnienia przestępstwa a jako okoliczności łagodzące miał na uwadze zwłaszcza uprzednią niekaralność oskarżonego, który w ocenie sądu nie jest sprawcą zdemoralizowanym, pracuje i prowadził ustabilizowane życie.

Sąd uznał również, że do popełnienia przestępstwa doszło z przyczynieniem się pokrzywdzonego, który również znajdował się w stanie nietrzeźwym i zachowywał awanturniczo, między innymi wulgarnie wyzywając oskarżonego, dążąc do konfrontacji z nim. Bez tego wzajemnego zachowania i postawy do popełnienia przestępstwa zapewne by nie doszło. Nie może to stanowić okoliczności ekskulpującej oskarżonego, jednak podlega uwzględnieniu na jego korzyść.

Czyn oskarżonego miał charakter usiłowania a do zaistnienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie doszło.

Mając powyższe na uwadze sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu karę na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu nadzwyczajnego jej złagodzenia, uznając, że nawet najniższa kara grożąca za to przestępstwo byłaby zbyt surowa (art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k.), wymierzając mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która jest adekwatna do okoliczności czynu i stwierdzonych okoliczności obciążających i łagodzących, wywrze również właściwe skutki w zakresie społecznego oddziaływania i zrealizuje cele zapobiegawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. M. kwoty 25.000 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę. W ocenie sądu kwota objęta wnioskiem jest w pełni adekwatna do zakresu spowodowanej krzywdy, wynikającej z doznania uszczerbku na zdrowiu, długotrwałego leczenia, wynikających z tego negatywnych doznań i niedogodności. Nie jest to kwota wygórowana. Oskarżony jako sprawca czynu niedozwolonego jest zobowiązany do naprawienia wyrządzonej szkody zgodnie z normami prawa cywilnego.

Na podstawie art. 41a § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego M. M. na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres lat 5, co jest uzasadnione charakterem i okolicznościami przestępstwa popełnionego z użyciem pzemocy.

Dowody rzeczowe w postaci dwóch płyt DVD – R zawierających nagrania z kamer monitoringu (Drz 570/23 i 571/23) nakazano przechowywać wraz z aktami sprawy.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe oraz zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. M. kwotę 6.379,15 zł. tytułem wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika.

1.Podpis