Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 162/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. Z. (1)

opisany w pkt I i II aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15 lutego 2023 r. do Prokuratury Rejonowej w Olecku wpłynęło pisemne zawiadomienie W. G. (1) o popełnieniu na jej szkodę przestępstwa oszustwa przez T. Z. (1). Z treści pisma i dołączonych załączników w postaci umowy o roboty budowlane, wezwania do wykonania umowy oraz pokwitowań zaliczek pobranych przez T. Z. (1) wynikało, że zawiadamiająca zawarła umowę z oskarżonym na budowę całorocznego domu z bali i pomimo wpłaconych tytułem zaliczki pieniędzy w łącznej kwocie 251.000 zł. prace budowalne nie zostały w żadnym zakresie wykonane.

Ustalono, że W. G. (1) w 2022 r. podjęła decyzję o wybudowaniu na działce sąsiadującej z jej domem w miejscowości S. domu całorocznego z bali okrągłych. W (...) syn pokrzywdzonej, S. G. (1) uzyskał informację, że takie domy buduje mieszkający w G. T. Z. (1). Po uzyskaniu numeru telefonu do T. Z. S. G. zadzwonił do niego i umówił się na rozmowę. T. Z. (1) pokazywał w okolicy swego miejsca zamieszkania drewniane budynki, które miał osobiście wybudować. To przekonało S. G. (2) i następne spotkanie odbyło się w miejscowości S., gdzie miał powstać dom z bali. Strony ustaliły szczegóły dotyczące budowy domu a także jego cenę. T. Z. (1) oświadczył, że posiada wszelkie kompetencje do wybudowania domu a także ludzi do pracy. Oskarżony w tym czasie faktycznie prowadził firmę zarejestrowaną na dane swojej matki pod nazwą U. (...). W prowadzeniu tej firmy pomagała żona oskarżonego I. Z. (1). Natomiast matka oskarżonego J. Z. była w podeszłym wieku i nie zajmowała się w ogóle działalnością gospodarczą.

Do następnego spotkania doszło w miejscu zamieszkania T. Z. w G. i tam została sporządzona i podpisana przez W. G. i T. Z. umowa w dniu 24 kwietnia 2022 r. o roboty budowlane. Ustalona została ostateczna kwota za wykonaną pracę a mianowicie 350.000 zł. oraz termin wykonania budowy do dnia 20 grudnia 2022 r. Przedmiotowa kwota obejmowała wynagrodzenie T. Z. (1) oraz koszty użytego przez niego materiału. W umowie wpisana została również kwota zaliczki przekazanej z chwilą jej podpisania a mianowicie 45.000 zł. na zakup materiałów. Przekazanie tej kwoty potwierdzone zostało odręcznie sporządzonym pokwitowaniem. Oskarżony zapewniał, że ma możliwość zakupu niezbędnych materiałów w tańszych cenach. Ponadto do dnia 12 sierpnia 2022 r. pokrzywdzona przekazała łącznie T. Z. (1) 251.000 zł na poczet budowy domu. Zaliczki, jakich domagał się oskarżony miały być przeznaczone na zakup bloczków fundamentowych, stolarki okiennej, okien, więźby dachowej, elementów tarasu. Początkowo planowane było wykonanie fundamentów przez innego wykonawcę, który jednak miał opóźnienie. Wobec powyższego oskarżony zapewnił, że również wykona ten zakres prac, na co również przyjął zaliczkę, niemniej ich nie wykonał i przedstawiał S. G. rozmaite, niewiarygodne tłumaczenia, po czym nawet wprost przyznał, że pieniądze na fundamenty wydał na inne cele, przepraszał i zobowiązywał się wykonać za to inne prace. S. G. (1) zmuszony był zlecić w późniejszym czasie wykonanie fundamentów innej firmie i zostały one zbudowane.

Po podpisaniu umowy T. Z. (1) kilkukrotnie pojawiał się na działce w S., na której miał powstać dom z bali i pozorował wykonywanie prac. Przyjeżdżając, wykonywał pomiary dotyczące budynku fundamentów, wbijał paliki, przywiózł deski na szalunki i zapewniał pokrzywdzoną oraz jej syna, że materiały na budowę są gromadzone a nawet wysyłał do S. G. zdjęcia przygotowywanego drewna. S. G. (1) osobiście sprawdził przygotowywanie materiałów i okazano mu drewno, które jak okazało się w późniejszym czasie, nie było drewnem do budowy domu w S.. Jak ustalono w toku postępowania T. Z. pomimo przyjętej zaliczki w łącznej kwocie 251.000 zł nie wykonał w istocie żadnych prac budowlanych, wprowadzając tym samym błąd pokrzywdzoną W. G. (1) co do zamiaru budowy domu z bali. Jeszcze w październiku 2022 r. oskarżony zapewniał pokrzywdzoną, że ma wszystko przygotowane i dom będzie w terminie (tj. do grudnia 2022 r.) wzniesiony, w co już wówczas nawet nie chciała wierzyć.

W listopadzie 2022 r. oskarżony trafił do zakładu karnego, będąc uprzednio skazany za popełnienie podobnych przestępstw, min. wyrokiem z dnia 06 lipca 2021 r. w sprawie II K 73/20 skazany został przez Sąd Okręgowy w Suwałkach na karę 5 lat pozbawienia wolności (k. 72). Przed osadzeniem w zakładzie oskarżony przekazywał jeszcze pokrzywdzonemu, że ma jakoby sprawę w sądzie związaną z zatrzymaniem mu prawa jazdy i musi opłacić grzywnę, w związku z czym nakłaniał go do przekazania kwoty 3 -4 tysięcy zł. przeznaczonej jakoby również na wynagrodzenie adwokata, ale S. G. nie chciał się zgodzić.

W czasie, gdy z oskarżonym nie można się już było skomunikować telefonicznie S. G. starał się wyjaśnić, co się dzieje i pojechał do miejsca zamieszkania oskarżonego, gdzie jego żona przekazała, że znalazł się w zakładzie karnym, niemniej utrzymywała że już za dwa, trzy miesiące wychodzi i że wykona umówioną budowę. S. G. (1) chciał przynajmniej odzyskać materiały budowlane, zgromadzone jakoby przez oskarżonego, jednak okazało się, że na działce oskarżonego znajdowało się tylko drewno w ilości kilku bali o złej jakości. Drewno to jednak pokrzywdzony przewiózł na działkę matki w S., gdzie zostało wykorzystane jedynie w zakresie dwóch słupów do wzniesienia domu już na dalszym etapie, przez kolejnego wykonawcę. Pozostała część nie została w ogóle użyta, z uwagi na zły stan drewna, które było stare i uszkodzone przez kornika. Drewno to leżało na placu budowy aż do czasu przeprowadzenia oględzin przez Policję.

Do przeprowadzenia budowy S. G. wynajął odrębnie F. R. (1) i I. A. (1), którzy w przeszłości byli pracownikami oskarżonego. Wznieśli oni dom w stanie w surowym, który jednak nie został wykończony z uwagi na wyczerpanie się środków finansowych. Zasadnicza część drewna użytego do budowy została przez S. G. kupiona w tartaku w O., skąd było ono transportowane na budowę. Wykonawcy domu jeździli osobiście do tego tartaku w celu udzielenia wskazówek odnośnie sposobu wykonania półbali.

W trakcie prowadzonego postępowania do Prokuratury Rejonowej w Giżycku wpłynęło kolejne pisemne zawiadomienie dotyczące popełnionego oszustwa przez T. Z. (1) podczas realizacji umowy dotyczącej budowy domu z bali na rzecz W. Z. (1). W 2019 r. W. Z. (1) podjął decyzję o budowie drewnianego domu na działce w miejscowości S.. Z uwagi na fakt, że zamieszkiwał poza M. ustalił z miejscowymi mieszkańcami kto buduje takie domy. Polecono mu T. Z. (1), z którym W. Z. (1) ustalił zakres prac, warunki i cenę. Początkowo budynek miał być w innej formie i miał kosztować 168.000 zł. W trakcie czynności plan budynku uległ zmianie i cena wzrosła do 350.000 zł. W istocie miały to być dwa budynki połączone szeregowo i dwa garaże również połączone szeregowo, według pomysłów przedstawionych przez oskarżonego. Pomimo sporządzonej umowy, przesłanej przez pokrzywdzonego do podpisania T. Z. (1) nigdy jej formalnie nie podpisał. Pobierał natomiast zaliczki od pokrzywdzonego, wykonywał prace z opóźnieniem, pozorował pracę, żądając kolejnych zaliczek, które usprawiedliwiał wzrostem kosztów materiałów i ogłoszoną pandemią. Prace znacząco przeciągały się a wobec uwag kierowanych w tej kwestii min. przez K. S., partnerkę pokrzywdzonego, oskarżony zapewniał, że szereg materiałów zamówił i znajdują się one w magazynach producentów. Kiedy K. S. nalegała wobec tego, aby np. okazał jej drzwi, które miały jakoby znajdować się w G., oskarżony pojechał tam z nią dwoma samochodami, jednak po drodze usiłował uciec a w samym G. umyślnie zgubił jadącą za nim kobietę i oddalił się. W istocie materiałów takich w ogóle nie nabył a jego zapewnienia okazały się kłamliwe.

W rezultacie, do czasu gdy oskarżony znalazł się w zakładzie karnym budowa na działce W. Z. (1) nigdy nie została ukończona, za wyjątkiem garaży, które pokrzywdzony zmuszony był wykończyć we własnym zakresie sposobem gospodarczym, choć były wadliwe i chwiały się. Główny budynek według prywatnej ekspertyzy zleconej przez pokrzywdzonego zawierał istotne błędy konstrukcyjne uniemożliwiające ich naprawę i ukończenie obiektu. W toku śledztwa zasięgnięto również opinii biegłego z zakresu budownictwa, który po przeprowadzeniu oględzin jednoznacznie stwierdził, że budynek zawiera liczne wady konstrukcyjne, w tym wykonanie z niewłaściwego drewna, niezaimpregnowanego i surowego o nieodpowiednich do obciążenia przekrojach, braki niektórych elementów konstrukcyjnych, ponadto został wykonany niestarannie i niedokładnie a podjęcie próby naprawienia tych błędów wymagałoby dokonania rozbiórki obiektu i wybudowania ponownie. Pokrzywdzony przekazał oskarżonemu T. Z. na poczet wybudowania domu łącznie 566.296 zł.

Nadmienić należy, że poza tym w okresie do września 2020 r. oskarżony nakłonił pokrzywdzonego do przekazania mu kwoty 38.000 zł. tytułem pożyczki przeznaczonej rzekomo na okazyjny zakup maszyny do obróbki drewna, obiecując, że będzie to świetny interes i zobowiązywał się do zapłaty odsetek. Pieniędzy tych również nie zwrócił.

wyjaśnienia oskarżonego

284 o. - 285 o., 188 o. - 189

zeznania W. G.

285 o. - 286 o., 40 - 40 o., 217 o. - 218,

zeznania S. G.

288 o. - 290, 155 o. - 156, 219 o.,

zeznania W. Z.

287 - 288, 132,

zeznania K. S.

290 - 290 o., 166 o. - 167

zeznania F. R.

362 o. - 364

zeznania I. A.

364 - 364 o.,

zeznania M. G.

364 o. - 365

protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną

222 - 226

umowa i pokwitowania

3- 30, 116 - 127, 138 - 139,

dane o karalności, odpisy wyroków

72 - 73, 77, 89 - 97, 143 - 146, 168 - 171, 282 - 283, 297, 299 - 305, 309 - 310, 311 - 336, 339 - 340, 347 - 348,

ekspertyza

128

opinia techniczna

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

dane o karalności, odpisy wyroków

dokumenty urzędowe, niekwestionowane

ekspertyza

dokument urzędowy, niekwestionowany, wykonany przez osobę o odpowiednich kwalifikacjach.

opinia techniczna

dokument prywatny, niekwestionowany

protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną

dokument urzędowy, niekwestionowany

umowa i pokwitowania

dokumenty niekwestionowane

wyjaśnienia oskarżonego

W niewielkim zakresie można uznać je za wiarygodne, tj. głównie w części w której potwierdził podjęcie się prac budowlanych na rzecz W. G. i W. Z..

W żadnym razie nie sposób jednak ich uwzględnić w zakresie, w jakim T. Z. zaprzeczył zamiarowi oszustwa. Co do W. G. utrzymywał, że umowę zawierał z jej synem. Nie zaprzeczył, że przyjął zaliczki, jednak wyjaśnił, że przeznaczył je na zakup materiału, w szczególności na zakup całości drewna na budowę, które znajdowało się na placu w G., po czym zabrał je S. G., kiedy on sam trafił do zakładu karnego. Podał, że znajdowały się tam zgromadzone wszystkie materiały na budowę, których wartość oceniał na 300.000 zł. Wyjaśnił, że był na działce w S. zalewać fundamenty a zaliczki otrzymywał od jej syna. Sprawami finansowymi zajmowała się jego żona. Co do W. Z. wyjaśnił, że pracowała na budowie cała ekipa, on zaś był jedynie pracownikiem, z inwestorem wszystko uzgadniała jego żona, która również przyjmowała pieniądze, on nie wie nawet jaka była wycena robót. Wyjaśnił, że domki wybudowane dla W. Z. mogły mieć wartość ok. 200.000 zł. każdy i zostały wybudowane prawidłowo, mogły być eksploatowane.

=Wyjaśnieniom tym nie sposób dać wiary, gdyż pozostają w zasadniczym stopniu w sprzeczności z zeznaniami świadków, w szczególności pokrzywdzonych, jak również innymi zgromadzonymi dowodami, które w ocenie sądu wskazują, że T. Z. dopuścił się popełnienia zarzuconych mu czynów.

zeznania F. R.

Dano im wiarę jako spójnym. Świadek wykonał prace budowalne na działce w S., za co otrzymał wynagrodzenie zupełnie niezależnie od kwot pobranych uprzednio przez oskarżonego, którego był wcześniej pracownikiem. Świadek potwierdził, że materiał użyty do wzniesienia stanu surowego budynku bynajmniej nie pochodził od oskarżonego a jedynie wykorzystano dwa słupy przewiezione z posesji w G.. Znajduje to potwierdzenie w dokumentacji z oględzin a słupy te odróżniają się nawet wyglądem drewna. Pozostała część drewna nadal leżała na działce i nie nadawała się do użytku, były to w gruncie rzeczy nieobrobione bale w niewielkiej ilości i bardzo złym stanie, co stoi w zupełnej sprzeczności z treścią wyjaśnień oskarżonego, jakoby przygotował całość materiału do wzniesienia domu.

zeznania I. A.

Dano im wiarę, odnoszą się do nich uwagi analogiczne jak co do zeznań F. R..

zeznania K. S.

Należało podzielić, jako spójne. Zwrócić należy uwagę na fragmenty odnoszące się do zachowań oskarżonego, kiedy świadek wprost starała się go zmusić do okazania materiałów, które według swoich twierdzeń kupił na budowę za przekazane pieniądze i przechowywał w magazynach producentów. Okazało się to nieprawdą a oskarżony po prostu uciekł świadkowi, aby uniknąć ujawnienia tego faktu.

zeznania M. G.

Dano wiarę, brak powodów do ich kwestionowania. Świadek w pełni potwierdził zeznania S. G. co do okoliczności przewozu drewna z posesji oskarżonego na działkę w S., jak również w w zakresie ilości, stanu i jakości drewna. Zeznał również, że wykonywał następnie na tą działkę transport drewna z tartaku w O..

zeznania S. G.

Dano im wiarę, uznając za spójne i prawdomówne. Świadek posiadał wszelki informacje na temat budowy, gdyż w istocie to on dokonywał większości uzgodnień z oskarżonym, nie zaś jego matka, która przeznaczyła na ten cel środki finansowe i zawarła umowę o wykonanie robót. Z zeznań tych wynika, że oskarżony pomimo uzyskania środków finansowych, przekazanych mu tytułem zaliczek nie wykonał żadnych prac, jedynie markował zamiar ich rozpoczęcia i odwlekał je, aż do czasu kiedy znalazł się w zakładzie karnym. Oskarżony w wyjaśnieniach nie zakwestionował faktu zobowiązania się do wykonania tych robót, ani też otrzymania środków środków finansowych we wskazanej wysokości, twierdził natomiast, że przeznaczył je na zakup materiałów budowlanych, w szczególności drewna i miał wszystko przygotowane, w rezultacie dom w obecnym stanie został jakoby wzniesiony z materiałów, które S. G. zabrał z jego posesji. Powyższe nie znajduje potwierdzenia, gdyż z zeznań S. G. wynika, że ostatecznie zabrał i przewiózł do siebie jedynie niewielką ilość drewna złej jakości. Drewno to w zasadzie nie znalazło zastosowania na budowie, co zostało stwierdzone w toku oględzin i na pewno nie było materiałem ilościowo wystarczającym do wzniesienia budynku, nie wspominając nawet o innych koniecznych do tego materiałach.

Oskarżony kłamliwie zapewniał S. G., że prace wykona, wysyłał mu zdjęcia i okazywał materiały rzekomo przeznaczone na jego budowę, których później w G. nie było. Zauważyć należy, że to najwyraźniej utarta praktyka, którą oskarżony podejmował również wobec innych osób w innych sprawach, stąd ewentualne posiadanie przez niego zdjęć jakichkolwiek materiałów nie ma praktycznie wartości dowodowej, gdyż nie ma żadnej pewności na jaki cel były przeznaczone i czy nie służyły do wprowadzenia w błąd również innych osób.

Niewątpliwie jednak nie ma podstaw do podważania zeznań S. G., że takich materiałów nie zabierał, ponieważ ich po prostu oskarżony nie zgromadził. Świadek nie ma w ogóle powodu co do tego podawać nieprawdy, gdyż byłyby to przecież materiały zakupione za jego (matki) środki finansowe i byłyby w pełni uprawniony do ich zabrania i wykorzystania. Tymczasem zarówno z jego zeznań, jak i zeznań innych świadków wynika jednoznacznie, że dom został wzniesiony z zupełnie innych materiałów, odrębnie nabytych i przez byłych pracowników oskarżonego, jednak również odrębnie zakontraktowanych i opłaconych. To samo dotyczy wykonania fundamentów.

zeznania W. G.

Należało w pełni podzielić, jako spójne, nie znajdując żadnych powodów do ich podważania. Zasadniczo odnoszą się do nich uwagi wskazane do zeznań S. G..

zeznania W. Z.

Dano wiarę, uznając za prawdomówne. Wynika z nich w szczególności, że oskarżony podjął się budowy na działce świadka, którą przewlekał, domagając się kolejnych zaliczek i ostatecznie, pomimo przekazania mu znacznych środków finansowych, nie dokończył jej, pozostawiając budynek i garaże w stanie bardzo dalekim od ukończenia. Jednocześnie wykonanie robót okazało się rażąco niezgodne ze sztuką i wymogami technicznymi, co wynika z przedstawionej opinii, jak i zeznań pokrzywdzonego. Usunięcie stwierdzonych wad w istocie wymagałoby rozebrania budynku i wybudowania go od nowa. Podobnie, jak i w przypadku świadków S. G., oskarżony kłamliwie zapewniał o przeznaczeniu otrzymywanych środków na zakup materiałów budowlanych, których jak się okazało, nie zamówił i nie posiadał.

Poza zakresem oskarżenia znajduje się w ocenie sądu kwestia doprowadzenia świadka do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 38.000 zł., które oskarżony pożyczył, czy raczej wprost wyłudził, w celu rzekomego nabycia maszyny do obróbki drewna, niemniej zauważyć należy, że i w tym zakresie nie sposób kwestionować zeznań W. Z. a oskarżony temu nawet nie zaprzeczył.

Zeznania świadka podważają również wyjaśnienia T. Z., w których starał się zminimalizować swoją rolę, wskazując, że był jedynie jednym z pracowników a pokrzywdzony w istocie zawarł umowę z firmą jego żony. Nie negując w tym miejscu kontrowersyjnej roli żony oskarżonego I. Z. (1), którą nawet uznano w zbliżonej sprawie Sygn. akt II K 73/20 Sądu Okręgowego w Suwałkach za winną czynu popełnionego wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym (k. 86 - 88), to jednak z zeznań W. Z. wynika, że zasadnicze ustalenia czynił z oskarżonym a na ręce I. Z. przekazał jedynie kilka zaliczek i nie była ona osobą decyzyjną. Oskarżony na rozprawie spontanicznie również wyjaśnił, że osoby pracujące na działce świadka były jego pracownikami, nieprawdą jest zatem, że był jedynie jednym z pracowników, nawet jeśli osobiście również wykonywał prace. Jego główna rola w zakresie sprawstwa niewątpliwie wynika z zeznań W. Z. i jest to w ocenie sądu okoliczność bezsprzeczna.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego nakazuje stwierdzić, że T. Z. (1) swoim zachowaniem względem obojga pokrzywdzonych zrealizował znamiona czynu z art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1kk w zw. z art. 12 § 1 k.k.. Wymieniony wprowadził pokrzywdzonych w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy budowy domów. W ocenie sądu nie budzi wątpliwości, że zawierając przedmiotowe umowy i faktycznie podejmując się wykonania prac budowlanych na ich rzecz nie miał zamiaru prac tych zrealizować, na co wskazuje jego zachowanie obliczone głównie na uzyskanie jak największych kwot tytułem zaliczek. W przypadku pokrzywdzonej W. G. oskarżony nie rozpoczął żadnych prac, przy czym nie wystąpiły mogące usprawiedliwić go okoliczności obiektywne, zaś w przypadku W. Z. wprawdzie prowadził prace budowlane, jednak w sposób rażąco przewlekły i sprzeczny z wymogami sztuki, z wynikiem zupełnie nieadekwatnym do otrzymanych środków. Również nie sposób wskazać żadnych powodów obiektywnych, które stałyby na przeszkodzie wywiązaniu się z umowy. Co nader istotne, oboje pokrzywdzonych oskarżony w sposób oczywiście kłamliwy zwodził co do terminów i przeznaczania otrzymywanych środków finansowych na cele związane z zakupem materiałów.

Podkreślić należy, że kompleksowa analiza uzyskanych danych o karalności wskazuje, że zarówno wcześniej, jak i w zbliżonym okresie oskarżony T. Z. dopuszczał się analogicznych zachowań wobec innych pokrzywdzonych, co więcej miał świadomość swojej sytuacji prawnej, w tym zapadłych wyroków skazujących i wynikającej z tego konieczności odbycia kar pozbawienia wolności orzeczonych na ich mocy, jak również posiadania z racji tych zachowań bardzo znacznych zobowiązań majątkowych wobec innych osób. O powyższym nie poinformował pokrzywdzonych, którzy z pewnością nie zawarliby tych umów, wiedząc o powyższych okolicznościach, podobnie jak nie przekazaliby dalszych zaliczek, gdyby posiadali wiedzę, że nie są one przeznaczane na zakupy materiałów na budowę. Stanowi to niewątpliwie o doprowadzeniu ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, które w przypadku W. G. skutkowało całkowitą utratą przekazanych oskarżonemu środków, zaś w przypadku W. Z. uzyskaniem świadczenia ekonomicznie nieekwiwalentnego, w istocie rzeczy tożsamego z utratą środków, gdyż częściowo wzniesiony budynek kwalifikuje się jedynie do rozbiórki, co jeszcze wiąże się z dodatkowymi kosztami. W ocenie sądu wina oskarżonego, jak i bezpośredni zamiar doprowadzenia pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem nie mogą być w żadnym razie skutecznie kwestionowane.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Co do kwalifikacji prawnej sąd przyjął, że przypisanych mu czynów oskarżony nie dokonał w okresie 6 miesięcy po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. Z danych o karalności wynika, że skazany ostatnio został postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 18 kwietnia 2016 r. (II Kow 753/16/wz) warunkowo zwolniony (z sumy kar) z odbycia reszty kary orzeczonej w sprawach II K 88/13 i II K 379/14 SR w Giżycku i nie zostało ono odwołane. Tym samym w przypadku pierwszego z czynów zarzuconego w a/o upłynął okres pięcioletni warunkujący przypisanie recydywy. Natomiast w przypadku drugiego czynu należało mieć jednak na uwadze stanowisko, zgodnie z którym podjęcie przez sprawcę zachowań składających się na czyn ciągły przed upływem terminu pięcioletniego określonego w art. 64 § 1 k.k. (podobnie art. 64 § 2 k.k.) i kontynuowanie ich po upływie tego terminu przy spełnieniu pozostałych przesłanek wymienionych w art. 64 § 1 k.k. (art. 64 § 2 k.k.), uzasadnia przyjęcie popełnienia tego przestępstwa ciągłego w warunkach recydywy specjalnej z art. 64 § 1 k.k. (wyrok SN z dnia 25 października 2012 r., IV KK 213/12), przez co przyznać należy, że ustalenie w tym zakresie braku recydywy powinno być ocenione jako omyłkowe i niesłuszne, gdyż prawidłowa była kwalifikacja wskazana w akcie oskarżenia.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

I

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów, który ocenił jako znaczny, podobnie jak stopień umyślnej winy. Czyny te były dla pokrzywdzonych bardzo dolegliwe i spowodowały istotny uszczerbek majątkowy. Oskarżony działał w celu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej i taką korzyść w znacznym wymiarze osiągnął. Na niekorzyść oskarżonego należało uwzględnić jego wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa analogiczne. Czyny te w żadnym razie nie mogą być ocenione jako incydentalne, gdyż T. Z. wykazuje najwyraźniej utrwaloną skłonność do popełniania oszustw, nie tylko w związku z działalnością w zakresie budowy domów, i jest w tym zakresie osobą zdeprawowaną, bezwzględną i niepoprawną. Sąd miał na uwadze okoliczności wskazane w art. 53 § 1 i 2 k.k., przy czym uwzględniając, że ustawa aktualnie obowiązująca jest dla oskarżonego surowsza (art. 53 § 1 k.k., art. 57b k.k.) należało w tym względzie zastosować art. 4 § 1 k.k.

W rezultacie zasadnym było wymierzyć mu kary jednostkowe w wysokości po 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wobec oskarżonego orzeczono również karę łączną w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności. Kary tak ukształtowane są w ocenie sądu adekwatne do winy, społecznej szkodliwości czynów, jak i ustalonych okoliczności obciążających.

Istotnych okoliczności łagodzących co do osoby oskarżonego sąd nie dopatrzył się.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

III, IV, V

Na podstawie art. 46 § 1 k.k., wobec złożenia wniosków przez pokrzywdzonych, orzeczono obowiązek naprawienia przez oskarżonego szkody poprzez zapłatę na rzecz W. G. (1) kwoty 251.000 zł. a na rzecz W. Z. (1) kwoty 566.296 zł.

Na podstawie art. 627 k.p.k. należało zasądzić od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. G. (1) kwotę 7.000 zł. tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tj. Dz.U. z 2022 r., poz. 1184) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. R. 1440 zł. (tysiąc czterysta czterdzieści), powiększoną o należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonaną z urzędu.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oskarżonego zwolniono od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, mając na uwadze że oskarżony jest pozbawiony wolności i posiada liczne zobowiązania, co sprawia, że egzekucja kosztów byłaby bezskuteczna.

1.Podpis