UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 01 lutego 2013 roku a skierowanym przeciwko pozwanemu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. powód J. A. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 3.311,33 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że w dniu 31 sierpnia 2012 roku powód uczestniczył w zdarzeniu drogowym. Na skutek kolizji samochód marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do powoda uległ uszkodzeniu. Sprawca zdarzenia posiada wykupioną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Powód zgłosił ubezpieczycielowi sprawcy roszczenie o wypłatę odszkodowania. Pozwana przyjęła odpowiedzialność za powstałą szkodę. Po przeprowadzeniu oględzin pojazdu pozwana sporządziła kosztorys naprawy pojazdu na łączna kwotę 7.185,95 złotych W dniu 4 października 2012 roku pozwana dokonała weryfikacji własnego kosztorysu zmniejszając odszkodowanie do kwoty 3.874,62 złotych. Pismem z dnia 02 listopada 2012 roku pełnomocnik powoda wezwał pozwana do wypłaty pełnej kwoty odszkodowania w wysokości 7.185,95 złotych, zaś pozwana pismem z dnia 28 listopada 2012 roku zajęła ostateczne stanowisko wskazując, że kwota 3.874,62 złote stanowi odpowiednie odszkodowanie.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o jego oddalenie. Nie kwestionując swojej odpowiedzialności za szkodę w pojeździe powoda (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wskazał, że ustalenie szkody nastąpiło na podstawie systemów Audatex/Eurotax określających zarówno pracochłonność operacji naprawczych jak i wartość części zamiennych. Kalkulacja taka uwzględnia uszkodzenia powypadkowe stwierdzone w protokole (...) S.A. Rozliczenie w takiej formie zwalniało w takiej formie zwalniało powoda z dokumentowania poniesionych kosztów naprawy i umożliwiało niezwłoczne uzyskanie odszkodowania. Na podstawie powyższych zasad zostało ustalone odszkodowanie kosztorysowe w kwocie 3.824,62 złote brutto. Podstawą roszczenia powoda jest alternatywna kalkulacja kosztów naprawy, z której wynika maksymalny koszt naprawy samochodu na kwotę 7.185,95 złotych brutto. Zawiera ona ceny części zamiennych i koszty robocizny stosowane w autoryzowanych zakładach naprawczych, których poziom jest najwyższy, a powód nie udokumentował , że naprawy w serwisie dokonał. Pozwany wskazał nadto, iż faktem jest że pojazd powoda w chwili szkody miał 5 lat. Powód nie przedstawił żadnego dowodu na okoliczność, że samochód nigdy nie był uszkodzony. Nadto jeżeli był naprawiany , to nie ma żadnych danych, że następowało to tylko przy zastosowaniu oryginalnychczęści zamiennych oraz że pojazd był serwisowany w autoryzowanym serwisie. Poza tym oczywiste jest, że gdyby powodowi zależało na naprawie w serwisie autoryzowanym to przedstawiłby do rozliczenia fakturę z takiej naprawy.

Pismem z dnia 05 czerwca 2013 roku powód rozszerzył żądanie pozwu do kwoty 3.642,73 złote wnosząc tym samym o zasadzenie od strony pozwanej kwoty 3.624,73 złote wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 3.311,33 złotych od dnia 01 lutego 2013 roku do dnia zapłaty, od kwoty 331,40 złotych od dnia 04 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego poniesionymi przez niego kosztami postępowania w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 sierpnia 2012 roku powód uczestniczył w zdarzeniu drogowym. Na skutek kolizji samochód marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do powoda uległ uszkodzeniu. Sprawca zdarzenia posiada wykupioną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Dowód:

- akta szkody

W następstwie przedmiotowego zdarzenia w pojeździe powoda doszło do uszkodzenia następujących części: zderzak tylny z aluminium polerowanego, listwa ochronna zderzaka tylnego, listwa ochronna dolna ( nakładka) zderzaka tylnego, wspornik(uchwyt) zderzaka tylnego, podkładka(wzmocnienie) tablicy rejestracyjnej tylnej- element jednorazowy. Uszkodzenia te inklinują wymianę tych części zgodnie z technologią naprawy producenta przy uwzględnieniu przeprowadzenia prac przygotowawczych oraz wybudowanie i wbudowanie nowych części.

Całkowity koszt naprawy samochodu powoda wynosi brutto7.517,35 złotych. Wyliczenie kosztów naprawy dokonano w oparciu o kalkulację w eksperckim systemie Audatex według stanu na miesiąc powstania szkody- sierpień 2012 roku. W kalkulacji tej koszty naprawy pojazdu obejmującej wyżej wskazany zakres i kwalifikacje uszkodzeń zostały obliczone przy zastosowaniu cen oryginalnych części. Koszty naprawy wyliczone zostały przy zastosowaniu średnich rynkowych stawek za roboczogodzinę pracy wynoszących odpowiednio 110 zł. netto z 1 rbg dla prac mechaniczno-blacharskich, stosowanych w sierpniu 2012 roku.

Dowód:

- opinia biegłego L. S. (1)-k. 55-63

W toku postępowania likwidacyjnego przeprowadzonego przed (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. pozwany ostatecznie decyzją z dnia 08 stycznia 2013 roku wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 3.874,62 złote

Dowód:

- akta szkody,

- przesłuchanie powoda J. A.-k. 44

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Strony pozostawały zgodne co do okoliczności zdarzenia jak i co to tego, że to pozwany jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia jest odpowiedzialny za jego skutki. Istota sporu w zasadzie sprowadzała się do ustalenia zakresu i wysokości szkody wywołanej kolizją z dnia 31 sierpnia 2012 roku. Spór stron sprowadzał się do ustalenia sposobu likwidacji szkody, w tym czy uszkodzone elementy winny być naprawione/ wymienione na nowe oryginalne części czy też ich zamienniki tym bardziej, że samochód powoda został wyprodukowany w 2008 roku, co zdaniem strony pozwanej, inklinuje założenie, iż samochód powoda przebył na przestrzeni tego okresu kolizję, co też eliminuje możliwość likwidacji szkody częściami oryginalnymi.

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 kc i nast. sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 kc w zw. z art. 435 kc samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 kc naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

W orzecznictwie i w doktrynie przyjęte jest, ze za szkodę powstałą w wyniku ruchu pojazdu mechanicznego odpowiadają in solidum posiadacz (kierowca) tego pojazd i ubezpieczyciel, przy czym poszkodowany może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe, niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (uchwała SN z dnia 13 czerwca 2003 r., (...), z. 6, poz. 4), przy czym poszkodowanemu należy się nie tylko zwrot poczynionych przez niego przy tej naprawie nakładów, ale i zwrot robocizny z uwzględnieniem przyjętych, z reguły w miejscu zamieszkania, stawek robocizny za tego rodzaju usługi (wyrok SN z dnia 11 grudnia 1997 r., (...)).

Bezspornym jest, iż w wyniku kolizji z dnia 31 sierpnia 2012 roku uległ uszkodzeniu samochód powoda, zaś podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody jest strona pozwana, którą ze sprawcą szkody łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz to, że powodowi z tego tytułu należy się odszkodowanie. Pozwany wypłacił powodowi tytułem odszkodowania kwotę 3.874,62 złotych. Spór stron sprowadzał się do ustalenia sposobu likwidacji szkody, w tym czy uszkodzone elementy winny być naprawione/ wymienione na nowe oryginalne części czy też ich zamienniki tym bardziej, że samochód powoda został wyprodukowany w 2008 roku, co zdaniem strony pozwanej, inklinuje założenie, iż samochód powoda przebył na przestrzeni tego okresu kolizję, co też eliminuje możliwość likwidacji szkody częściami oryginalnymi.

W ocenie Sądu otrzymana przez powoda kwota tytułem odszkodowania nie rekompensuje w pełni doznanej przez niego szkody. Powołany w toku sprawy na wniosek powoda biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i wyceny wartości pojazdów L. S. (1) ustalił, że łączny koszt brutto naprawy samochodu powoda przy zastosowaniu nowych, oryginalnych części oraz przy ustaleniu kosztów stawek serwisowych sięga kwoty 7.517,35 złotych. W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna, sporządzona zgodnie z zasadami kosztorysowania napraw pojazdów, stąd brak jest podstaw do jej podważenia. Żadna ze stron nie zakwestionowała zresztą wartości dowodowej przedmiotowej opinii. Jak wynika z treści tej opinii, pozwany ustalił w sposób nieprawidłowy zakres naprawy. Biegły nie wskazał w sporządzonej opinii, by w pojazd był uszkodzony w wyniku wcześniejszych niż przedmiotowa kolizja co tym bardziej popiera stanowisko, iż szkoda winna być likwidowana przy uwzględnieniu cen oryginalnych nowych części, które uległy uszkodzeniu. Gdyby zaś przyjąć, iż brak stanowiska biegłego w tym zakresie ( co do ewentualnych wcześniejszych kolizji przebytych przez pojazd powoda) jest wynikiem braku tezy dowodowej w tym zakresie w postanowieniu dowodowym z dnia 19 marca 2013 roku to i tak zasadnym jest przyjęcie, iż szkoda winna być likwidowana przy zastosowaniu oryginalnych części zamiennych. Wobec postawienia takiego zarzutu przez pozwanego ( co do ewentualnego szkodliwego przebiegu okresu eksploatacji samochodu powoda) to pozwany winien te okoliczność wykazać choćby poprzez zgłoszenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność jak wyżej. Pozwany wbrew treści art. 207§6 k.p.c jakiego wniosku nie złożył tak w odpowiedzi na pozew jak i w ewentualnych późniejszych pismach procesowych. Z uwagi na w/w Sąd procedujący w sprawie przyjął tak jak twierdzi powód przy wsparciu stanowiska opiniującego w sprawie biegłego.

Z uwagi na powyższe w zakresie odszkodowania celem zwrotu kosztów naprawy pojazdu powodowi należne jest odszkodowanie w wysokości 3.642,73 złotych. Kwota ta stanowi różnicę pomiędzy ustaloną przez biegłego L. S. wysokością odszkodowania w kwocie brutto 7.517,35 złotych a kwotą wypłaconą powodowi w toku postępowania likwidacyjnego- 3.874,62 złote.

Powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja jest koherentna tak z treścią art. 455 k.c. oraz w poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w w/w zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, to zobowiązany do jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na w/w niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817§1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty( co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełniania świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik- tu pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia. Z uwagi na to biorąc pod uwagę moment zgłoszenia skody roszczenie powoda w zakresie zgłoszonym w pierwotnym żądaniu pozwu( co do kwoty 3.311,33 złote) stało się wymagalne najpóźniej w dniu -1 lutego 2013 roku, zaś roszczenie w pozostałym zakresie- co do kwoty 331,40 złotych od dnia nadania stronie pozwanej odpisu pisma rozszerzającego powództwo, t.j. od dnia 04 czerwca 2013 roku.

Z uwagi na w/w Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie z pkt III sentencji wyroku znajduje oparcie w art. 98 k.p.c. Powód jest stroną wygrywającą proces, a zatem na jego zgłoszone żądanie, należą mu się od strony pozwanej poniesione przez niego koszty postępowania w sprawie. Na ich wysokość składa się: opłata od pozwu w łącznej wysokości183 złote, opłata skarbowa za udzielone pełnomocnictwo w wysokości 17 złotych, zaliczka na wynagrodzenia dla opiniującego w sprawie biegłego w wykorzystanej wysokości 450,45 złotych , kwota 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z zgodnie z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji

Przewodniczący:	SSR Aneta Murawska
Protokolant:	sekr. sądowy Mariola Artymowicz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE