UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy
w Radomsku po rozpoznaniu sprawy z powództwa R. M. (1) przeciwko E. M. i małoletniej J. M. reprezentowanej przez matkę D. M. obniżenie alimentów oraz z powództwa wzajemnego E. M. i małoletniej J. M. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową D. M. przeciwko R. M. (1) o podwyższenie alimentów oddalił powództwo R. M. (1) o obniżenie alimentów, a także oddalił powództwo E. M. i małoletniej J. M. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową D. M.
o podwyższenie alimentów. Nadto Sąd nie obciążył stron pozostałymi kosztami postępowania na rzecz Skarbu Państwa.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

R. M. (1) i D. M. są rodzicami małoletniej J. M. i E. M..

W dniu 26 listopada 2007 r. w sprawie IC 707/07 Sąd Okręgowy
w Piotrkowie Tryb. orzekł separację małżonków R. M. (1) i D. M. z domu P. z. winy R. M. (1). Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi wówczas dziećmi stron J. M. i E. M. powierzył matce D. M. ograniczając ojcu R. M. (1) wykonywanie tej władzy co do istotnych spraw dotyczących dzieci i ustalił, iż miejscem pobytu małoletnich dzieci stron będzie każdorazowe miejsce zamieszkania matki D. M..

Obowiązkiem wychowania i utrzymania małoletnich dzieci stron obciążył oboje rodziców i w związku z tym zasądził od pozwanego R. M. (1) na rzecz małoletniej J. M. alimenty w kwocie po 1.200 złotych miesięcznie i na rzecz małoletniej wówczas E. M. w kwocie po
1.500 złotych miesięcznie.

W dniu 17 grudnia 2009 r. Sąd Rejonowy w Radomsku oddalił powództwo R. M. (1) o obniżenie alimentów oraz podwyższył alimenty od R. M. (2) na rzecz małoletniej J. M. z kwoty po 1.200 złotych do kwoty po 1.400 złotych oraz na rzecz E. M.
z kwoty po 1.500 złotych do kwoty po 1.800 złotych.

D. M. ma 42 lata. Prowadzi działalność gospodarczą. D. M. mieszka z córką J.. Między R. M. (1) a D. M. toczy się sprawa o podział majątku dorobkowego.

D. M. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu maszynami oraz świadczenia usług. Ponadto D. M. wynajmuje nieruchomości. Swoje miesięczne dochody D. M. określiła na kwotę ok. 3 -4 tys. złotych do tego zysk z wynajmu nieruchomości. Swój roczny obrót D. M. określiła na kwotę ok. 600 tys. złotych.

Małoletnia J. M. uczęszcza do VI klasy szkoły podstawowej. Miesięczny koszt utrzymania małoletniej J. matka określiła w następujący sposób: wyżywienie 550 złotych miesięcznie, środki czystości ok. 100 złotych, utrzymanie domu ok. 200 złotych, wydatki związane z nauką w szkole tj. podręczniki, przybory, składki szkolne, wycieczki - ok. 260 złotych, zajęcia dodatkowe 250 złotych, kieszonkowe 75 złotych - wraz z opłatą za telefon, obiady 70 złotych, ubrania 450 złotych. Opał, opłata za abonament telewizyjny, Internet, wakacje - ok. 300 złotych miesięcznie, do tego stałe opłaty typu wywóz śmieci , ubezpieczenie domu, dojazd na zajęcia dodatkowe ok. 100 zł miesięcznie. Leki na przeziębiania ok. 100 złotych - na przewlekłe choroby małoletnia J. nie choruje. Małoletnia J. ma orzeczoną dysleksję.

E. M. jest studentką studiów stacjonarnych w K.. Powódka - pozwana wzajemna jest studentką II roku (...) w K., Wydział (...) Powódka - pozwana wzajemna mieszka w wynajętym mieszkaniu, za które płaci 1.200 złotych miesięcznie.

Miesięczny koszt swojego utrzymania E. M. określiła na kwotę 3900 złotych. E. M. do domu rodzinnego przyjeżdża co dwa tygodnie, czasami co tydzień. Pozwana - powódka wzajemna korzysta z ulg studenckich. E. M. nie ma własnego majątku ani dochodów, nie pobiera stypendium.

Na wskazaną przez E. M. kwotę utrzymania składają się: koszt wynajmu mieszkania w K. 1.200 złotych, koszty wyżywienia 400 złotych miesięcznie, odzież 400 złotych miesięcznie, środki higieniczne, przejazdy 150 złotych miesięcznie, koszty „edukacyjne" ok. 400-450 złotych miesięcznie.

Powód - pozwany wzajemny R. M. (1) ma 48 lata. Z zawodu jest rolnikiem. Prowadzi własną działalność gospodarczą związaną z budową autostrad. Ponadto zajmuje się maszynami do tzw. transportu nietypowego.

R. M. (1) i D. M. mieszkają osobno. R. M. (1) swoje niepowodzenia w prowadzeniu działalności gospodarczej wiąże przede wszystkim z utrudnianiem prowadzenia tej działalności przez D. M..

Powód - pozwany wzajemny mieszka z kolegą w bloku.

R. M. (1) nie choruje na żadne przewlekłe choroby. Powód - pozwany wzajemny miał problem z nadużywaniem alkoholu.

R. M. (1) jest właścicielem nieruchomości położonej w M.
o pow. 1,30 ha.

Powód - pozwany wzajemny posiada zadłużenie z tytułu zaciągniętych kredytów. Wprawdzie R. M. (1) przysługuje zwrot z urzędu skarbowego z tytułu nienależnie pobranego podatku, ale pieniądze te zostały zajęte tytułem zabezpieczenia wniosku o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności.

Ustalenia Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia zaś zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest, zdaniem Sądu, wystarczający dla potrzeb rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy zważył, iż podstawą rozstrzygnięcia w powyższej sprawie jest art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - zgodnie, z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W powyższej sprawie zarówno powód - pozwany wzajemny R. M. (1) uznał, iż zasadne jest wystąpienie z powództwem o obniżenie obowiązku alimentacyjnego jak i pozwane - powódki wzajemne małoletnia J. M. reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową - swoją matkę D. M. i E. M., które z kolei uznały, iż zasadnym jest wystąpienie o podwyższenie alimentów na rzecz uprawnionych.

W powyższej sprawie zgłoszone zostało powództwo wzajemne. Zgodnie z treścią art. 204 §1 kodeksu postępowania cywilnego powództwo wzajemne jest dopuszczalne, jeżeli roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda lub nadaje się do potrącenia. Powództwo wzajemne można wytoczyć bądź w odpowiedzi na pozew, bądź oddzielnie, nie później jednak niż na pierwszej rozprawie, albo w sprzeciwie od wyroku zaocznego.

W wypadku wytoczenia skutecznie powództwa wzajemnego (art. 204 k.p.c.) w istocie rzeczy ma miejsce połączenie dwóch samodzielnych, odrębnych procesów, które łączy pewna więź materialno-prawna wyrażająca się w tym, że "roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda, lub nadaje się do potrącenia" (tak wyrok SN z dnia 03.03.1975 II CR 866/74).

Zdaniem Sądu, zarówno powództwo główne jak i powództwo wzajemne nie znajdują uzasadnienia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zmniejszenie się lub zwiększenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych. Są to okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu (np. art. 133 i 135 § 1 i 2 krio).

W piśmiennictwie podkreśla się, że nie każda zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego uzasadnia zastosowanie art. 138 k.r.i.o. Zastosowanie tego przepisu uzasadnia jedynie taka zmiana, która jest istotna i trwała. W uchwale z dnia 16 grudnia 1986 roku Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przy ocenie przesłanek zastosowania art. 138 k.r.i o. należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na zakres obowiązku alimentacyjnego.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania Sąd pierwszej instancji uznał, iż w przedmiotowej sprawie nie nastąpiła zmiana stosunków, relewantna z punktu widzenia art. 138 k.r.i o.

Zmiana orzeczenia może polegać zarówno na zmianie wysokości wypłacanych alimentów, jak i na orzeczeniu wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. Żądanie zmiany orzeczenia może złożyć zarówno wierzyciel alimentacyjny, którego potrzeby z rozmaitych przyczyn wzrosły, jak i dłużnik, jeżeli uzna, iż nie jest w stanie świadczyć na dotychczasowym poziomie, gdyż zmniejszeniu uległy jego zarobkowe i majątkowe możliwości.

Przez zmianę stosunków rozumieć należy wszelkie zmiany w statusie ekonomicznym stron powodujące zmianę (zwiększenie, ale i zmniejszenie) zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub też zmianę (zwiększenie, ale i zmniejszenie) zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Zmiana stosunków może więc doprowadzić zarówno do zmiany wysokości (podwyższenia lub obniżenia) obowiązku alimentacyjnego, jak i do jego wygaśnięcia.

Tytułem przykładu można wskazać na zwiększenie się zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, związanych z wydatkami na leczenie, rehabilitację, czy też zwiększonymi wydatkami wynikającymi z konieczności zapewnienia stałej opieki pielęgnacyjnej. Przykładem zmiany stosunków wpływającej na obniżenie obowiązku alimentacyjnego może być choroba dłużnika, utrata pracy w konsekwencji zwolnień grupowych itp.

W powyższej sprawie nie zachodzi żadna tego rodzaju okoliczność mogąca uzasadniać zmianę obowiązku alimentacyjnego.

Powódka - pozwana wzajemna E. M. określiła, że miesięczne koszty jej utrzymania wynosi ok. 3.900 złotych. Zważywszy, iż od ojca otrzymuje miesięcznie kwotę 1.800 złotych stanowiącą połowę kosztów jej utrzymania oraz, że pozostałą część powinna pokryć matka powódki - pozwanej wzajemnej D. M. Sąd uznał, iż brak jest podstaw do podwyższenia alimentów od ojca na rzecz dorosłej już E. M.. Sąd uznał również, iż nie zachodzą przesłanki które mogłyby spowodować ewentualne obniżenie alimentów od R. M. (1) na rzecz jego dorosłej już córki.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej J. M. w dość szczegółowym wyliczeniu przedstawiła koszty utrzymania małoletniej córki na kwotę ok. 2.455 złotych. Sąd uznał, iż przy alimentach otrzymywanych od R. M. (1) na rzecz małoletniej J. w kwocie po 1400 złotych miesięcznie usprawiedliwione potrzeby małoletniej J. są zaspokajane przez ojca w większej części. Sąd uznał, iż obowiązek alimentacyjny matki względem małoletniej córki J. przejawia się w alimentach świadczonych w pieniądzu ale również w osobistych staraniach o wychowanie i utrzymanie małoletniej córki. W związku z powyższym - zdaniem Sądu nie zachodzą żadne przesłanki, które mogłyby spowodować podwyższenie alimentów od ojca na rzecz małoletniej córki ani też przesłanki, które mogłyby spowodować ewentualne obniżenie obowiązku alimentacyjnego R. M. (1) na rzecz córki J. M..

Trwające między stronami sprawy majątkowe do czasu ich zakończenia nie mają w ocenie Sądu I instancji istotnego znaczenia dla rozpoznania sprawy, ponieważ do czasu przeprowadzenia rozliczenia nie wpływają na ewentualną zmianę sytuacji materialnej stron.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia powództwa R. M. (1) oraz powództwa E. M. i małoletniej J. M. reprezentowanej przez matkę D. M. i dlatego też powództwo główne oraz powództwo wzajemne Sąd oddalił.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 kodeksu postępowania cywilnego.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód – pozwany wzajemny R. M. (1), który zaskarżył wyrok w części oddalającej jego powództwo
o obniżenie alimentów na rzecz pozwanej E. M. i na rzecz małoletniej pozwanej J. M..

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną interpretację art. 135 §1 k.r.io. polegającą na przyjęciu, że usprawiedliwione potrzeby pozwanych/powódek wzajemnych i możliwości zarobkowe powoda uzasadniają utrzymanie w mocy zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku Wydział III Rodzinny i Nieletnich z dnia 17 grudnia 2009 roku w sprawie III RC 497/09 alimentów w kwocie 1.800,00 zł. miesięcznie na rzecz E. M. oraz w kwocie 1.400,00 zł. miesięcznie na rzecz małoletniej J. M.,

2. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną interpretację art. 128 k.r.io. oraz art. 133 § 1 i § 3 polegającą na obciążeniu powoda w całości kosztami utrzymania małoletniej córki, oraz obciążeniu powoda bardzo wysokimi kosztami utrzymania pełnoletniej córki E. M. mimo, iż koszty jej utrzymania połączone są z nadmiernym uszczerbkiem dla powoda,

3. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną interpretację art. 138 k.r.io. polegającą na uznaniu przez Sąd, że nie nastąpiła zmiana stosunków będąca podstawą zmiany orzeczenia w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego, w sytuacji gdy powód w 2009 roku miał dochód z działalności gospodarczej w wysokości 130.375,78 zł. a w 2012 roku miał stratę w wysokości 223.498,21 zł. natomiast w 2013 miał kolejną stratę w wysokości 96.810,00 zł. i nie płacił już wymagalnych zobowiązań,

4. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 232 k.p.c. poprzez nierozpoznanie wniosków dowodowych powoda i nie włączenie do materiału dowodowego dokumentów składanych przez powoda na rozprawie a załączonych do niniejszej apelacji na okoliczność możliwości zarobkowych powoda,

5. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na uznaniu przez Sąd: że powód jest w stanie ponosić w całości koszty utrzymania córek, w sytuacji, gdy zasądzone alimenty w łącznej wysokości 3.200,00 zł. przekraczają dochody powoda i powodują, iż powód znajduje się obecnie w niedostatku oraz że pozwane córki powoda ponoszą koszty utrzymania w wysokości 5.055,00 zł., bowiem są to koszty nierealne, niewspółmiernie wysokie w stosunku do kosztów utrzymania dzieci w wieku powódek i z całą stanowczością nie są to wydatki na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb pozwanych.

W oparciu o powyższe podstawy apelacyjne skarżący R. M. (1) wniósł o zmianę wyroku Sądu pierwszej instancji w zaskarżonej części i obniżenie alimentów na rzecz pozwanej E. M. do kwoty 500,00 zł. miesięcznie oraz na rzecz pozwanej małoletniej J. M. do kwoty 300,00 zł. miesięcznie, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie od pozwanych zwrotu kosztów postępowania w postępowaniu apelacyjnym.

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana – powódka wzajemna E. M., która zaskarżył wyrok w części oddalającej jej powództwo
o podwyższenie alimentów.

Skarżąca wniosła o podwyższenie alimentów na jej rzecz do kwoty 2.900 złotych oraz o zasadzenie od powoda kosztów postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że powód – pozwany wzajemny posiada bardzo duży majątek ruchomy w postaci samochodów i sprzętu budowlanego oraz jest właścicielem dwóch nieruchomości. Podniosła, że w toku postępowania pierwszoinstancyjnego Sąd nie ustalił możliwości zarobkowych pozwanego wzajemnego R. M. (1).

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana – powódka wzajemna J. M. reprezentowana przez matkę D. M., która zaskarżyła wyrok w części oddalającej jej powództwo o podwyższenie alimentów dla córki J. M.. Skarżąca wniosła o zasądzenie od pozwanego wzajemnego R. M. (1) na rzecz J. M. alimentów w kwocie po 2.200 zł oraz

zasądzenie od R. M. (1) kosztów postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że pozwany wzajemny R. M. (1) zwiększył swoje możliwości finansowe poprzez inwestycje w postaci zakupu używanych wozideł przegubowych oraz otrzymania kredytu dla jego firmy. Nadto R. M. (1) jest właścicielem dwóch nieruchomości. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wzajemnej wskazała, że jej sytuacja finansowa się pogorszyła, jej przychody zmniejszyły się o około 40%, a potrzeby dzieci zaspokaja wyprzedając towary handlowe własnej firmy. Skarżąca wskazała, że potrzeby małoletniej J. M. w porównaniu z 2009 r. są wyższe. J. M. uczęszcza na dodatkowe zajęcia z uwagi na orzeczoną dysortografię, a nadto na zajęcia rozwijające jej zainteresowania.

W odpowiedzi na apelację powoda – pozwanego wzajemnego R. M. (1) pozwane - powódki wzajemne wnosiły o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Podzielając ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, Sąd Okręgowy uznał zarzuty podniesione w apelacjach za nieuzasadnione.

W ocenie Sądu Okręgowego potrzeby pozwanej - powódki wzajemnej E. M. winny być zaspokajane przez oboje rodziców, a obowiązek alimentacyjny matki nie może sprowadzać się li tylko do osobistych starań
o wychowanie pozwanej - powódki wzajemnej zwłaszcza, że ta aktualnie studiuje stacjonarne w K.. Ustalenie świadczenia alimentacyjnego nie może być oderwane od przeciętnego standardu życia rodziców uprawnionych. W tym zakresie Sąd Okręgowy miał na względzie dowody przeprowadzone
w toku postępowania przed Sądem Rejonowym wskazujące, że standard życia obojga rodziców powoda oraz samej pozwanej – powódki wzajemnej E. M. był wysoki.

Sama powódka wzajemna swoje miesięczne potrzeby określiła na kwotę 3.900 zł, a jej żądanie podwyższenia alimentów od pozwanego wzajemnego R. M. (1) do kwoty 2.900 zł oznacza, że zdecydowania większość obowiązku alimentacyjnego chce w nieuzasadniony sposób przerzucić na jedno z rodziców.

Sąd Rejonowy ustalił we własnym zakresie usprawiedliwione potrzeby powódki wzajemnej E. M., gdyż jedynie te podlegają zaspokojeniu w drodze alimentów biorąc pod uwagę wysoki standard życia obojga rodziców. Rodzaj i rozmiar potrzeb uprawnionego jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz jego sytuacji społecznej i gospodarczej. Rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego modelu konsumpcji. Powyższe nie może być jednak oderwane od majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 §1 k.r.o.).

Podobnie sytuacja dotyczy pozwanej – powódki wzajemnej J. M.. Wypada wskazać, że małoletnia nadal jest uczennicą szkoły podstawowej, do której chodziła również w 2009 r. Zdaniem Sądu odwoławczego wzrost potrzeb wskazany przez przedstawicielkę ustawową małoletniej nie został przez skarżącą w żaden sposób wykazany, a sam wzrost cen nie może stanowić wyłącznej przesłanki ustalenia wyższych świadczeń alimentacyjnych. Wykazania wymaga w tym zakresie wzrost usprawiedliwionych potrzeb małoletniej. Tymczasem małoletnia pozwana – powódka wzajemna nadal uczęszcza do szkoły podstawowej, a zatem nie rozpoczęła kształcenia w szkole wyższego szczebla, z czym ewentualnie mogłoby się wiązać zwiększenie jej usprawiedliwionych potrzeb.

W ocenie Sądu twierdzenia pozwanych – powódek wzajemnych, że sytuacja finansowa powoda – pozwanego wzajemnego R. M. (1) uległa poprawie są nieuzasadnione. Przeczy temu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie. Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób ustalił sytuację finansową powoda – pozwanego wzajemnego R. M. (1) i jego możliwości finansowe z prowadzonej działalności gospodarczej. W świetle pełnych i prawidłowych ustaleń Sądu I instancji brak podstaw do twierdzenia, iż ustalone na dotychczasowym poziomie wysokości alimentów na rzecz E. M. i J. M. nie przekracza możliwości zarobkowych i majątkowych powoda – pozwanego wzajemnego R. M. (1) zobowiązanego do alimentacji. Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób ustalił, że zmiana stosunków jaka nastąpiła w rozumieniu art. 138 k.r.o., zarówno po stronie uprawnionych do alimentów w postaci wzrostu ich usprawiedliwionych potrzeb oraz po stronie zobowiązanego do alimentów w postaci pogorszenia się jego sytuacji majątkowej powodują, że świadczenia alimentacyjne na rzecz obu powódek wzajemnych powinny pozostać w dotychczas ustalonych wysokościach.

Dlatego też Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił wszystkie apelacje jako bezzasadne.

Na oryginale właściwe podpisy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE