Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 105/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. akt II K 69/23

1.1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.1.3. Granice zaskarżenia

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.2.1. Ustalenie faktów

1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2. Ocena dowodów

1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

1

2.

1.

2.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony działał umyślnie, podczas gdy stan zdrowia oskarżonego, jego warunki i właściwości osobiste oraz wiek nie pozwalają przyjąć, że oskarżony miał świadomość, iż treść jego pisma datowanego na dzień 22 listopada 2021 r. może naruszyć dobre imię pokrzywdzonego oraz może narazić go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu sędziego, a także doprowadzi do wszczęcia postępowania wyjaśniającego, konieczności tłumaczenia się przez pokrzywdzonego przed przełożonymi oraz wszczęcie postępowania przygotowawczego przeciwko pokrzywdzonemu, które to błędne ustalenie w konsekwencji doprowadziło do skazania E. O. za czyn z art. 212 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny:

- wyjaśnień oskarżonego polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że jego wyjaśnienia są niewiarygodne w zakresie jakim oskarżony wyjaśnił, że pokrzywdzony w dniu 12 grudnia 2019 r. prowadził rozprawę w stanie nietrzeźwości

- zeznań świadka Z. T. (1) polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że jego wyjaśnienia są niewiarygodne w zakresie jakim świadek zeznał, że pokrzywdzony w dniu 12 grudnia 2019 r. prowadził rozprawę w stanie nietrzeźwości

- zeznań pokrzywdzonego, polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że zeznania te są w pełni wiarygodne i znajdują potwierdzenie w nagraniu z rozprawy z dnia 12 grudnia 2019 r., podczas gdy na nagraniu nie widać osoby sędziego, w tym tego jaki jest jego wygląd zewnętrzny, jaką postawę ciała przyjmuje, jakie gesty wykonuje, a jedynie słychać jego głos, co w istocie nie pozwala ustalić czy pokrzywdzony znajdował się stanie nietrzeźwości, zaś pozostałe w sprawie dowody, tj. wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania świadka Z. T. (2) stoją w sprzeczności z depozycjami pokrzywdzonego

- zeznań świadka M. T. i uznania, że zeznania te są przydatne do ustalenia stanu faktycznego, podczas gdy świadek nie była na rozprawie w dniu 12 grudnia 2019 r. i nie miała wiedzy o stanie pokrzywdzonego w trakcie tej rozprawy

- zapisu nagrania rozprawy z dnia 12 grudnia 2019 r., polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że dowód ten ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, podczas gdy na nagraniu nie widać osoby sędziego, w tym tego jaki jest jego wygląd zewnętrzny, jaką postawę ciała przyjmuje, jakie gesty wykonuje, a jedynie słychać jego głos, co w istocie dyskwalifikuje ten dowód i tym samym uniemożliwia czynienie ustaleń faktycznych na jego podstawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy wskazać, że zarzuty zawarte w apelacji oskarżonego odnoszą się generalnie do zarzutów obrazy przepisów postępowania mające istotny wpływ na treść orzeczenia przewidzianych a art. 438 pkt 2 k.p.k. i w konsekwencji błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mogącego mieć wpływ na treść wyroku przewidzianego w art. 438 pkt 3 k.p.k., w szczególności noszącego cechę tzw. błędu „dowolności”, co jasno wynika z treści sformułowanych zarzutów i z uzasadnienia tejże apelacji.

Podkreślić jednak należy, że zgodnie z dotychczasowym orzecznictwem zarzuty „błędu dowolności”, jaki podnosi skarżący w apelacji, są tylko wtedy słuszne, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada logice prawidłowego rozumowania.

Błędy takie mogą być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7 k.p.k.), np. błąd logiczny w rozumowaniu, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych itd.

Przed przystąpieniem do analizy zarzutów zawartych w apelacji oskarżonego sąd odwoławczy pragnie zauważyć, iż postępowanie w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone odpowiednio dokładnie i starannie.

Ocena materiału dowodowego dokonana została z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisach art. 5 k.p.k. i art. 7 k.p.k. Co więcej, jest ona oceną wszechstronną i zgodną z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Sąd Okręgowy nie stwierdził także błędów logicznych, jak i faktycznych w rozumowaniu Sądu Rejonowego. W związku z powyższym kontrola apelacyjna uzasadnia twierdzenie, że zaskarżony wyrok został, tak jak tego wymaga norma zawarta w art. 410 k.p.k., prawidłowo i w pełni oparty na poprawnie dokonanej ocenie materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania.

Z lektury uzasadnienia wyroku wynika, że sąd I instancji przeprowadził bardzo szczegółowo postępowanie dowodowe, dokonał dokładnej analizy zebranego materiał dowodowego oraz jasno i konkretnie wskazał podstawy dowodowe dokonanych ustaleń faktycznych, a także wskazał w sposób przekonywujący dlaczego i w jakim zakresie dał wiarę poszczególnym dowodom, w szczególności zeznaniom świadków, a dlaczego odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego oraz świadkowi we wskazanym przez ten sąd zakresie z przekonywującym uzasadnieniem swojej oceny.

Sąd I instancji w pełni uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego i dokładnie uzasadnił motywy tej oceny. Podkreślił i wskazał, że zeznania te znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. T., prezesa Sądu Rejonowego w Jarocinie oraz nagraniu z rozprawy sądowej. W dowodach tych nie ma śladu podejrzeń, że pokrzywdzony prowadził rozprawę pod wpływem alkoholu. Rzeczywiście na nagraniu nie ma wizerunku sędziego, ale sposób prowadzenia rozprawy wypowiadanie się w sposób logiczny i grzeczny nie daje podstaw do podejrzeń, że znajduje się on pod wpływem alkoholu. Ciągłość pliku z nagrania rozprawy oraz zarejestrowany porządek czynności procesowych przeczą twierdzeniu oskarżonego, że nagranie zostało zmanipulowane. O braku podstawowej wiedzy w tym zakresie świadczy twierdzenie, że rozprawa była nagrywana na płytę DVD a część nagrania została usunięta z twardego dysku komputera, co wskazuje, że oskarżony stawiając zarzuty nie ma podstawowej wiedzy z tej dziedziny.

Z tych względów zarzuty apelacyjne co do niewłaściwej oceny wskazanych dowodów są całkowicie bezpodstawne.

Nie można też podzielić zarzutu obrońcy, że stan zdrowia oskarżonego, jego warunki i właściwości osobiste oraz wiek nie pozwalają przyjąć, że oskarżony miał świadomość, iż treść jego pisma datowanego na dzień 22 listopada 2021 r. może naruszyć dobre imię pokrzywdzonego oraz może narazić go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu sędziego.

Dokładna obserwacja przebiegu nagranej rozprawy wskazuje, że oskarżony jest świadomy przebiegu czynności, rozumie ich znaczenie właściwie w niej uczestniczy. Natomiast w piśmie z dnia 22 listopada 2021 r. nie poddaje żadnych czynności procesowych czy zachowania sędziego w wątpliwość, ale złośliwie atakuje sędziego, w widoczny sposób starając się wywrzeć na niego presję, zdyskredytować go. Ma pretensje, że przepisy w Polsce pozwalają na prowadzenie spraw sądowych w stanie upojenia alkoholowego. Okoliczności te wskazują na umyślne działanie oskarżonego. Nie może tu być mowy o niewiedzy, o przejęzyczeniu, usprawiedliwionym błędzie czy wątpliwościach, jest to działanie umyślne i złośliwe.

Z tych względów sąd odwoławczy całkowicie podziela ocenę dowodów dokonana przez sąd I instancji i poczynione na jej podstawie ustalenia.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Turku II Wydział Karny poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

ewentualnie

uchylenie wyroku do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Turku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy w zakresie błędów w ustaleniach faktycznych i uznał, iż zarówno sprawstwo oskarżonego i wina ocenione zostały przez sąd I instancji prawidłowo.

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku okazał się bezzasadny z uwagi na brak przesłanek z art. 437 § 2 k.p.k., które nie zostały wykazane przez skarżącego i z przyczyn, które nie pozwoliły na uwzględnienie zarzutów apelacyjnych w tym zakresie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Brak okoliczności z art. 439 § 1 k.p.k., art. 440 k.p.k. i art. 455 k.p.k.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sprawstwo, wina oskarżonego oraz orzeczona kara.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty dotyczące błędu w ustaleniach faktycznych i orzeczenia surowej kary okazały się bezzasadne. Brak było również podstaw do zmiany wyroku z urzędu.

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu przestępstwa okazały się niezasadne z przyczyn, które nie pozwoliły na uwzględnienie zarzutów apelacyjnych w zakresie przyjęcia zawinienia oskarżonego co do przypisanego mu przestępstwa.

1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

3.

Koszty obrony z urzędu - podstawa: art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 z późn. zm.) w zw. z § 2 i § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14 maja 2014 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2024 r. poz. 763).

Koszty sądowe – podstawa: art. 634 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity z 1983 r., Dz.U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.). Zwolniono od kosztów postepowania odwoławczego z uwagi na trudna sytuacja majątkową i konieczność uiszczenia zasądzonej grzywny.

7.  PODPIS

Karol Skocki

1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana