Formularz UK 2

Sygnatura akt

II.Ka 111/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Ełku z dnia 19.01.2024. w sprawie o sygn. akt II.K 777/21

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

J. G., A. B.

Sąd Okręgowy nie przeprowadzał postępowania dowodowego, nie dokonał odmiennej od Sądu I instancji oceny dowodów.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażącej niewspółmierności kary grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych wymierzonej obu oskarżonym, podczas gdy należyta ocena wszystkich okoliczności wpływających na wymiar kary, w tym przede wszystkim wysoki stopień szkodliwości społecznej czynu przemawiają za orzeczeniem wobec nich kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd nie podzielił apelacji prokuratorskiej co do rażącej niewspółmierności orzeczonych wobec oskarżonych kar grzywien. Oskarżeni nie byli wcześniej karani, posiadają pozytywne opinie w miejscu ich zamieszkania i pracy, dlatego Sąd uznał że orzeczone kary będą adekwatne do okoliczności popełnionych czynów, uwzględniają warunki osobiste skazanych, zdołają osiągnąć cele zapobiegawczo – wychowawcze wobec nich.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonych:

- kary jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania,

- obowiązku informowania sądu o przebiegu próby w terminach co najmniej 6 miesięcy,

- akcesoryjnej kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych przy przyjęciu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uznanie winy i sprawstwa oskarżonych jest niewątpliwe i niekwestionowane. Pomimo dokonania przez oskarżonych wielkiej szkody dla dziedzictwa i kultury, gdyż zniszczeniu uległ zabytek z czasów I i II wojny światowej, to zdaniem Sądu, orzeczone przez Sąd I instancji kary grzywny będą odpowiednim i współmiernym środkiem oddziaływania, który zdoła odnieść skutek wychowawczo – resocjalizacyjny na oskarżonych.

3.2.

Obrazy przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, który miał wpływ na treść orzeczenia poprzez dowolną ocenę dowodów polegającą na nie uwzględnieniu w zakresie prowadzonego procesu ustalania stanu faktycznego oraz opartego o te ustalenia wnioskowania, ujawnionych faktów: dewastacji obszaru dawnego cmentarza (...) w (...) na przestrzeni co najmniej 76 lat przed datą zdarzeń objętych aktem oskarżenia, polegającej w szczególności na zniszczeniu nagrobków, wyrzucaniu na obszarze cmentarza śmieci komunalnych ale również zwłok zwierząt; braku możliwości odniesienia posadowienia i stanu ewentualnych nagrobków lub ich pozostałości w okresie przed 2 kwietnia 2021r. i po 7 kwietnia 2021r.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przedmiotem niniejszego postępowania nie było badanie kwestii odpowiedzialności bliżej nieokreślonych osób, które zaśmiecały obszar dawnego cmentarza (...) w (...) na przestrzeni kilkudziesięciu lat ale zbadanie odpowiedzialności A. B. jako proboszcza zarządzającego mieniem Parafii (...)pw. Św. J. R. w okresie od 2020r. do dnia 02-07.04.2021r. oraz wykonującego na jego zlecenie prace porządkowe J. G.. Sąd jest związany skargą oskarżyciela publicznego i nie może orzekać ponad ramy zakreślone w akcie oskarżenia. Sąd popiera w tym przedmiocie aktualne orzecznictwo, z którego wynika, iż zgodnie z zasadą skargowości granice rozpoznania sprawy wyznacza skarga uprawnionego oskarżyciela. Oznacza to z jednej strony obowiązek rozpoznania skargi w granicach wyznaczonych skargą, a z drugiej zakaz rozpoznania skargi pochodzącej od osoby nieuprawnionej (wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 17 kwietnia 2019r., sygn. akt. II KK 245/18).

Proboszcz jako zarządzający mieniem parafii miał obowiązek dbania o mienie nie tylko w okresie wskazanym w zarzucie ale dbania o mienie zarządzanej przez niego parafii i położonej w jej granicach nieruchomości przez cały czas zarządzania mieniem parafii. Skoro od dawna teren starego cmentarza był zaniedbywany, nikt nie kontrolował wyrzucania tam śmieci i padłych zwierząt to nie oznacza to jednocześnie braku odpowiedzialności oskarżonego tylko dlatego, że od dawna z miejsca pochówku uczyniono składowisko odpadów, a jedynie o braku należytego nadzoru nad powierzonym mu terenem.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku, orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy i uniewinnienie oskarżonych A. B. i J. G., ewentualnie uchylenie wyroku w zakresie pkt III.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność wniosku determinuje powyższa ocena stawianego zarzutu.

3.3.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętego za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść tego orzeczenia polegający na:

- stwierdzeniu, iż cały obszar działki nr (...) stanowi cmentarz (...) oraz zabytek wpisany do wojewódzkiej ewidencji zabytków kart ewidencyjnych zabytków nieruchomych i archeologicznych z terenu gminy E., ujętego w gminnej ewidencji zabytków, czemu naprzeciw stoją w szczególności wskazania zawarte w treści ww. ewidencji ale również treści karty cmentarza wypełnionej w maju 1990r. przez Z. W., a w tym stanowiącej składową tej karty mapy poglądowej,

- stwierdzeniu, iż obraz zawarty na stanowiącej dowód w sprawie dokumentacji fotograficznej, a obejmujący pozostałości obramowań, płyt nagrobnych jest obrazem stanu stanowiącego wynik zdarzeń z okresu pomiędzy 2 i 7 kwietnia 2021r., podczas, gdy stwierdzonym jest fakt dewastacji pozostałości cmentarza (...) przed dniem 2 kwietnia 2021r. oraz brak jest możliwości odniesienia rzeczywistego stanu z tego okresu do stanu ujawnionego na zdjęciach, co uniemożliwia stwierdzenie faktów wskazanych przez Sąd I instancji,

- ujawnione w materiale fotograficznym kości stanowią szczątki ludzkie a tym bardziej szczątki ludzkie, których wydobycie ewentualne z miejsc pochówku pozostaje w związku ze zdarzeniami objętymi aktem oskarżenia, podczas gdy materiał dowodowy sprawy nie daje podstaw do takich ustaleń,

- w zakresie wydarzeń objętych aktem oskarżenia doszło do zniszczenia kwater wojennych z okresu I wojny światowej, położonych w obrębie cmentarza (...) w (...), podczas gdy materiał dowodowy w sprawie jednoznacznie wskazuje, iż takie fakty w danym okresie nie zaistniały,

- doszło do usunięcia 269 karp korzeniowych położonych na obszarze pozostałość cmentarza (...) w (...) pomimo, iż brak jest podstaw do stwierdzenia zaistnienia tak sprecyzowanego faktu, w szczególności wobec wskazań dokumentacji dotyczącej zagospodarowania ww. cmentarza na rok 1990.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Częściowo zasadny okazał się jedynie zarzut dotyczący tego, że Sąd I instancji uznał, iż na skutek działania oskarżonych doszło do zniszczenia kwater wojennych z okresu I wojny światowej, położonych w obrębie cmentarza (...) w (...), podczas gdy materiał dowodowy w sprawie jednoznacznie wskazuje, iż w danym okresie nie miała miejsca dewastacja tej części cmentarza. Z karty cmentarza nr (...) – k. 68-69 wynika jednoznacznie, że w północno-zachodnim narożniku cmentarza znajduje się wydzielona kwatera wojenna, w której pochowano żołnierzy niemieckich i rosyjskich, jednakże z zeznań świadków a także dokumentacji fotograficznej załączonej do akt sprawy wynika, że obszar kwatery wojskowej pozostał nienaruszony i nie został objęty pracami porządkowymi zleconymi przez proboszcza drugiemu z oskarżonych. W szczególności najpełniejszym dowodem na potwierdzenie zachowania kwatery wojskowej w nienaruszonym stanie przez oskarżonych są fotografie z oględzin, która miała miejsce w dniu 05.08.2022r. k. 394-396 akt sprawy. Wobec powyższego Sąd Okręgowy w ramach kontroli instancyjnej dokonał zmiany opisu czynów zarzucanych oskarżonym w pkt I i II poprzez wyeliminowanie stwierdzenia „wraz z kwaterami wojennymi z okresu I wojny światowej”.

Niezasadne są natomiast pozostałe zarzuty, które zdaniem apelującego miałyby świadczyć o dokonaniu przez Sąd I instancji błędnych ustaleń faktycznych sprawy. Sąd orzekający w zaskarżonym wyroku przyjął, że na nieruchomości oznaczonej nr geodezyjnym (...)należącej do Parafii (...) pw. Św. J. R. w (...) m.in. znajduje się dawny cmentarz (...) będący zabytkiem wpisany zarządzeniem nr (...) Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w O. z dnia 23.10.2017r. do wojewódzkiej ewidencji zabytków kart ewidencyjnych zabytków nieruchomych i archeologicznych z terenu gminy E.. Ustalenia te zasługują w całości na podzielenie, co ma odzwierciedlenie w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, tj. zarządzenia W-M Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 23.10.2017r. i załącznika do zarządzenia, dlatego niezasadnie skarżący zarzuca Sądowi I instancji dokonanie błędnych ustaleń faktycznych sprawy.

Absurdalny jest zarzut stawiany przez apelującego, a dotyczący tego, że zastany obraz cmentarza jest wynikiem zdarzeń z okresu sprzed 2 i 7 kwietnia 2021r., a nie tylko z okresu 02-07.04.2021r. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony A. B. podejmując decyzję o uprzątnięciu cmentarza i powierzeniu tych prac J. G. posiadał wiedzę zarówno o tym, że zleca prace porządkowe na terenie cmentarza, ponadto, że dawny cmentarz (...)ujęty jest w gminnej ewidencji zabytków. Świadczą o powyższym chociażby pisma skierowane przez Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków do Wójta Gminy E. przesłane również do wiadomości parafii. Trudno również przyjąć za apelującym, że wyniki prac, których dokonano nie są konsekwencją działania oskarżonych. Samo zaśmiecenie terenu i padłe zwierzęta znajdujące się na kontrolowanym terenie nie wywołały takich szkód i dewastacji, jaką zastano po pracach ciężkiego sprzętu, którym poruszał się oskarżony J. G.. Potwierdzeniem powyższego jest dokumentacja fotograficzna, która w tym zakresie nie pozostawia żadnych złudzeń. Na zdjęciach widoczne są połamane, zniszczone elementy starych nagrobków, wykarczowane drzewa i pozostałe po nich korzenie, nierówności terenu, hałdy ziemi a wśród nich widoczne kości ludzkie. Stan ten potwierdzają również protokoły pokontrolne oraz zalecenia pokontrolne Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków – „Na terenie cmentarza w wielu miejscach widoczne są porozrzucane części nagrobków, korzenie drzew wykopane z ziemi oraz ślady po ciężkim sprzęcie. Przeprowadzone prace doprowadziły do uszkodzenia większości istniejących nagrobków, których części zostały porozrzucane w przypadkowe miejsca. – k. 139. Z opinii S. A. wpisanego na listę rzeczoznawców Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w zakresie opieki nad zabytkami wynika, że wykonane prace ziemne, wycinka drzew, usuwanie karp korzeniowych są działaniami o charakterze nieodwracalnym, gdyż nawet staranna naprawa nie będzie w stanie przywrócić cmentarza do stanu oryginalnego sprzed okresu jego dewastacji. W związku z powyższym całkowicie dowolne jest stwierdzenie obrońcy oskarżonych, że brak jest możliwości odniesienia rzeczywistego stanu z tego okresu do stanu ujawnionego na zdjęciach i zarzucanie Sądowi I instancji, że nie dokonał szczegółowej analizy, czy i gdzie i w jakim stanie znajdowały się ewentualne miejsca spoczynku, a w związku z tym czy i w jaki sposób doszło do ewentualnego zdewastowania grobów i elementów nagrobków. Obraz cmentarza zastany po jego zniszczeniu był tak rozległy, że dwaj biegli powołani do oszacowania wartości zabytku i poniesionej szkody nie byli w stanie ocenić faktycznego rozmiaru zniszczeń pod kątem wyliczenia rzeczywistej wartości kosztów zniszczeń, których dopuścili się oskarżeni na cmentarzu, chcąc jedynie go uporządkować.

Wójt Gminy E. na wniosek Parafii (...) p.w. Św. J. R. wydał decyzję zezwalającą na usunięcie z działki o nr geod. (...) obrębu (...) łącznie 62 drzew. Podczas, gdy ze zgromadzonych dowodów (decyzja Urzędu Gminy E. o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej za wycinkę drzew, decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego) wynika, że obszar wycinki drzew był dużo większy niż wnioskowano, tj. usunięto 269 sztuk drzew. Wobec powyższego ustalenia w tym zakresie poczynione przez Sąd I instancji, który ustalił, że doszło do usunięcia 269 karp korzeniowych również zasługują na uwzględnienie.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku, orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy i uniewinnienie oskarżonych A. B. i J. G., ewentualnie uchylenie wyroku w zakresie pkt III.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Prawidłowe ustalenia faktyczne sprawy, które w sposób niewątpliwy wykazały sprawstwo oskarżonych co do zarzucanych im czynów nie mogły doprowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku a tym bardziej uniewinnienia oskarżonych.

3.4.

Obrazy przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 kpk poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonych, polegające na przypisaniu winy oskarżonym, podczas gdy brak jest podstaw do stwierdzenia jak zmienił się stan pozostałych materialnych dowodów istnienia zdewastowanego cmentarza (...) w (...) przed dniem 02 kwietnia 2021r. względem stanu po dniu 07 kwietnia 2021r. oraz wobec oczywistego niezaistnienia uszkodzenia kwater wojennych położonych w obrębie ww. cmentarza.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sprawa jest oczywista, rozmiar zniszczeń wynika z dokumentacji fotograficznej, dokumentów urzędowych dołączonych do akt sprawy a także zeznań świadków i częściowych wyjaśnień oskarżonych. Brak w związku z tym wątpliwości, które zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 kpk należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonych.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku, orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy i uniewinnienie oskarżonych A. B. i J. G. ewentualnie uchylenie wyroku w zakresie pkt III.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność wniosków determinuje powyższa ocena stawianego zarzutu.

3.5.

Rażącej obrazy prawa materialnego, tj. art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami poprzez zasądzenie od oskarżonych nawiązki w wysokości, która mogła przekroczyć wartość zniszczonego zabytku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji w pkt III wyroku orzekł wobec oskarżonych na podstawie art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 23.07.2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków nawiązki w kwotach po 14 000 złotych. Treść tego przepisu stanowi: w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 polegające na zniszczeniu zabytku sąd orzeka na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków nawiązkę w wysokości do wartości zniszczonego zabytku. Art. 108 ust. 4 precyzuje, że w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 polegające na uszkodzeniu zabytku sąd orzeka obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, a jeśli obowiązek taki nie byłby wykonalny - nawiązkę na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków w wysokości do wartości uszkodzenia zabytku. Mimo braku możliwości dokładnego oszacowania wartości zniszczonego cmentarza przez oskarżonych Sąd do wyliczenia wartości nawiązki zastosował treść art. 108 ust. 5 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, tj. przyjął wysokość trzykrotnego minimalnego wynagrodzenia, co wprost wynika z pisemnego uzasadnienia wyroku. W sytuacji, gdy art. 108 ust. 5 odwołuje się do przestępstwa dokonania zniszczenia, uszkodzenia zabytku, gdy sprawca działa nieumyślnie. Przepis art. 108 ust. 5 ww. ustawy nie mógł zostać zastosowany do sytuacji procesowej oskarżonych, gdyż oskarżeni zostali skazani za przestępstwo umyślne z art. 108 ust. 1 ww. ustawy. Mając powyższe na uwadze Sąd zmienił punkt III zaskarżonego wyroku poprzez zmniejszenie orzeczonych wobec każdego z oskarżonych nawiązek na kwoty po 7000 złotych. Opiniujący w sprawie biegli nie byli w stanie jednoznacznie określić rzeczywistej wartości szkody, która powstała na skutek zniszczenia zabytkowego cmentarza w związku z działaniem oskarżonych, tym samym Sąd przyjął tę okoliczność na korzyść oskarżonych i zmniejszył orzeczone wobec nich nawiązki o połowę. Mając przy tym charakter i rozmiar zniszczeń zasądzone nawiązki z całą pewnością nie przekraczają wartości zniszczonego zabytku.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku, orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy i uniewinnienie oskarżonych A. B. i J. G. ewentualnie uchylenie wyroku w zakresie pkt III.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność wniosków determinuje powyższa ocena stawianego zarzutu.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Ełku z dnia 19.01.2024r. w sprawie o sygn. akt II.K 777/21 w zakresie ustaleń faktycznych sprawy oraz orzeczonych kar wobec oskarżonych.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Prawidłowe ustalenia faktyczne i prawne, które doprowadziły do słusznych wniosków w zakresie wyczerpania przez oskarżonych znamion zarzucanych im czynów. Orzeczone przez Sąd I instancji kary grzywny adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Punkt III zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy nie mógł przyjąć wysokości zasadzonych przez Sąd I instancji nawiązek wobec oskarżonych z uwagi na to, że Sąd ten przyjął nawiązkę w minimalnej wysokości dla przestępstwa popełnionego nieumyślnie, podczas gdy oskarżeni działali umyślnie i za takie czyny zostali skazani. Mając na uwadze, że w sprawie opiniowali dwaj biegli, którzy nie potrafili określić wartości rzeczywistej szkody, którą wyrządzili oskarżeni swoim działaniem na terenie cmentarza a opinia biegłego S. A. i końcowe wnioski w zakresie wskazanych przez niego kosztów dotyczą wykonania całości prac wymaganych do przywrócenia cmentarza do stanu sprzed dewastacji, Sąd Okręgowy przyjął na korzyść oskarżonych o połowę niższe stawki nawiązek.

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

Nie dotyczy.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy.

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy.

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy.

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Kierując się względami słuszności, Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w części dotyczącej apelacji wniesionej przez obrońcę. Rozstrzygniecie to wydał na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk. W części dotyczącej apelacji oskarżyciela publicznego Sąd na podstawie art. 636 § 1 kpk kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa.

1.PODPIS

Sędzia Jacek Przygucki Sędzia Ryszard Filipow Sędzia Marcin Walczuk

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

asesor Prokuratury Rejonowej w Ełku

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kary grzywny nieadekwatne do popełnionych czynów

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonych za zarzucane im czyny

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana