Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Sędziowie:

SO Agnieszka Karłowicz (spr.)

SR del. Paweł Mądry

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 158/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 27 listopada 2023 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 329/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

/Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut obrońcy i skazanego

Zarzut apelacji obrońcy skazanego:

- błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na nienadaniu przez Sąd Rejonowy właściwego wymiaru i znaczenia okolicznościom łagodzącym, takim jak prawidłowy przebieg resocjalizacji, przejawiający się w dobrej opinii Zakładu Karnego o skazanym, wielokrotnym nagradzaniu, braku kar regulaminowych, a także krytycznym stosunku skazanego do popełnionych w przeszłości czynów i deklaracji zachowywania się po opuszczeniu zakładu karnego zgodnie z porządkiem prawnym, a także posiadaniu przez skazanego na utrzymaniu syna, wobec którego ciąży na skazanym obowiązek alimentacyjny oraz nadaniu przez Sąd I instancji zbyt wielkiego znaczenia okolicznościom niekorzystnym dla skazanego tj. wielokrotnej karalności, co doprowadziło w rezultacie do

- naruszenia przez Sąd I instancji art. 438 pkt 4 kpk poprzez orzeczenie wobec oskarżonego rażąco surowej kary pozbawienia wolności, podczas gdy właściwości i warunki osobiste oskarżonego wskazują, że cele kary, w tym wychowawcze, zostaną w pełni spełnione przy instytucji asperacji, zbliżonej do zasady absorpcji i wymierzeniu kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 4 miesięcy.

Skazany zaskarżył wyrok w zakresie rozstrzygnięcia co do sposobu połączenia kar oraz samego rozstrzygnięcia o karze i wnosił o znaczne złagodzenie kary łącznej pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy skazanego i skazanego okazały się niezasadne.

Odnosząc się do zarzutu skazanego, iż nie wszystkie wyroki zostały objęte wyrokiem łącznym należy wskazać, że szczegółowe rozważania w tym zakresie zawiera część uzasadnienia dotycząca podstawy kary łącznej. Zasadnie Sąd I instancji jako punkt odniesienia do rozważań przyjął datę wydania wyroku w sprawie II K 77/21 tj. 26 kwietnia 2022 roku, co pododawało przyjęcie, że czyn w sprawie II K 452/22 jako popełniony po tej dacie tj. 5 sierpnia 2022 roku nie mógł być zgodnie z treścią art. 85 kk w obecnym brzmieniu objęty wyrokiem łącznym.

Odnosząc się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary łącznej należy przypomnieć, że rażąca niewspółmierność kary łącznej występuje w sytuacji gdy, na podstawie ujawnionych okoliczności wypływających ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, mających wpływ na wymiar kary można przyjąć, iż zachodzi wyraźna dysproporcja pomiędzy karą łączną orzeczoną przez Sąd pierwszej instancji, a sankcją, którą należałoby wymierzyć przy prawidłowym zastosowaniu reguł wymiaru kary łącznej ujętych w art. 85a kk. Nieprzypadkowo przecież ustawodawca w art. 438 pkt 4 kpk użył zwrotu „rażąca”.

Art. 85 a kk zawiera dyrektywy wymiaru kary łącznej o charakterze prewencyjnym zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej, nakazując Sądowi przy orzekaniu kary łącznej, brać pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze
i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby
w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przedmiotowe dyrektywy oznaczają potrzebę wymierzenia takiej kary łącznej, która będzie odpowiadała społecznemu poczuciu sprawiedliwości oraz dającą gwarancję zwalczania przestępczości. W przeciwnym razie kara zbyt łagodna, po pierwsze oznaczałaby pewne przyzwolenie nie tylko wśród skazanych, ale również i społeczeństwa na popełnianie czynów zabronionych i to wielokrotnie, po drugie rodziłaby poczucie niesprawiedliwości, a po trzecie godziłaby w porządek prawny.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej czy też szerzej ogólnie kary jest zarzutem z kategorii ocen i jest skuteczny jedynie wówczas, gdy co prawda orzeczona kara mieści się w ustawowych granicach, to jednak nie uwzględnia należycie dyrektyw wymiaru kary o czym była mowa powyżej. Indywidualizacja kary łącznej w każdym konkretnym przypadku należy do Sądu wydającego wyrok, który orzekając w granicach określonych przez ustawę, poza stosowaniem ogólnych dyrektyw i zasad wymiaru kary, uwzględnieniem oceny całokształtu ujawnionych okoliczności, powinien mieć na uwadze okoliczności, które ujawniły się po wydaniu poprzednich wyroków oraz wzgląd na prewencyjne cele karania zarówno w indywidualnym, jak i społecznym aspekcie.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić,
iż Sąd Rejonowy prawidłowo i należycie rozważył wszystkie okoliczności mające wpływ na wymiar orzeczonej kary łącznej – pozbawienia wolności, czemu dał wyraz w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia.

Sąd pierwszej instancji poczynił szeroki oraz logiczny wywód tak w zakresie wyboru zasady łączenia kar - asperacji, jak również wymiaru kary, a także nie pominął okoliczności podniesionych w zarzucie przez obrońcę i samego skazanego. Uzupełniając wywód Sądu I instancji należy wskazać, że czyny oskarżonego rzeczywiście posiadały bliski związek czasowy, ale godziły w istotne dobra chronione prawem.

Sąd Rejonowy wskazał uprzednią karalność skazanego oraz wnioski opinii o skazanym z zakładu karnego, z której co prawda wynika, że obecnie zachowanie skazanego ocenić należy jako dobre, jednakże w ocenie Sądu nie stanowi to podstawy do uwzględnienia argumentacji obrońcy. Skazany przebywa w zakładzie karnym od 6 października 2022 roku, a jest to zbyt krótki okres na wskazanie, że w jego zachowaniu nastąpiła trwała zmiana. Należy podkreślić karalność skazanego już od 2017 roku, a więc trudno uznać, że popełnione przestępstwa objęte wyrokiem łącznym stanowią jednorazowe wydarzenia w jego życiu. W tych okolicznościach biorąc nawet pod uwagę aktualne wnioski opinii z Zakładu Karnego o skazanym, podjętą przez skazanego pracę, uczestnictwo w programach resocjalizacyjnych nie może być mowy o złagodzeniu orzeczonej kary łącznej. Uwzględnienie wniesionych apelacji stanowiłoby niejako w pewien sposób premiowanie przecież negatywnej postawy skazanego związanej z lekceważącym naruszaniem porządku prawnego przez ostanie lata, co świadczy jednocześnie o jego wysokim stopniu demoralizacji. Skazany w ramach wcześniej toczących się postępowań otrzymywał szansę poprzez orzekanie kar o charakterze wolnościowym czy też dozoru elektronicznego, jednak nadal narusza porządek prawny.

Orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, o co wnosił obrońca, spowodowałoby w pewien sposób „darowanie” prawie w całości kary pozbawienia wolności orzeczonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgrowie i Sokołowie Podlaskim z dnia 25 października 2022 roku i z 26 stycznia 2023 roku w sprawach o sygn. II K 213/22 i II K501/22.

Pozytywna postawa skazanego w jednostce penitencjarnej w chwili obecnej, zachowanie zgodne z regulaminem nie może być nadmiernie eksponowane, w sytuacji gdy taka postawa - praca, zachowanie zgodne z obowiązującymi normami w prawidłowo funkcjonującym społeczeństwie jest przecież normą. Pozytywny proces resocjalizacji jak również wola skazanego pracy nad sobą jakkolwiek są zjawiskiem pozytywnym oraz jak najbardziej pożądanym to również nie można im nadawać nadmiernej rangi. Finalnie należy również przypomnieć, iż jednym z podstawowych obowiązków skazanych wynikających z art. 116 § 1 pkt 1 kodeksu karnego wykonawczego jest przestrzeganie przepisów określających zasady i tryb wykonywania kary, ustalonego w zakładzie karnym porządku oraz wykonywania poleceń przełożonych i innych osób uprawnionych, a w szczególności poprawne zachowanie się.

Ponadto należy zaakcentować, że skazany podejmując działania niezgodne z prawem musiał liczyć się z ewentualnymi negatywnymi konsekwencjami dotyczącymi nie tylko jego, ale również członków jego rodziny – w tym przypadku syna. Sytuacja rodzinna i osobista skazanego nie mogła mieć decydującego wpływu w zakresie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności.

Reasumując Sąd Okręgowy nie dopatrzył się przesłanek przemawiających
za złagodzeniem orzeczonej wobec skazanego przez Sąd Rejonowy kary łącznej w wymiarze 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, bowiem obrońca i skazany nie przedstawili żadnych nowych okoliczności, które nie zostały uwzględnione przez Sąd Rejonowy, przemawiających za uwzględnieniem wniesionych apelacji. Zatem wywieść należy, iż sankcja karna zaproponowana przez Sąd Rejonowy jest sprawiedliwa, słuszna i nie nosi cech, o jakich stanowi art. 438 pkt 4 kpk.

Wniosek

Obrońca skazanego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej w wymiarze 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, zaś skazany wnosił o wymierzenie niższej kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów podniesionych przez obrońcę skazanego oraz skazanego skutkowała bezzasadnością wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 27 listopada 2023 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 329/23 – utrzymany w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec bezzasadności wywiedzionych przez obrońcę skazanego i skazanego zarzutów
i przy jednoczesnym braku przesłanek podlegających uwzględnieniu z urzędu, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II., III.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 kpk w zw. z art. 634 kpk i zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych, jednocześnie stwierdzając, że wydatki postępowania ponosi Skarb Państwa. Za taki rozstrzygnięciem przemawia sytuacja materialna skazanego, w tym perspektywa odbycia kary pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy ustali wysokość wynagrodzenia dla obrońcy skazanego za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym. na podstawie § 17 ust. 5
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 roku, poz. 18) i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. P. 354,24 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

skazany

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 27 listopada 2023r. sygn. akt II K 329/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana