Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 302/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Brzozowie z dnia 24 maja 2023 r. sygn. akt II K 83/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

R. C.

Realizacja umowy zlecenia z dnia 9 stycznia 2013 r. zawartej przez oskarżonego, jako zleceniodawcę, a (...) sp. z o.o. w L., reprezentowaną przez P. M. (1), jako zleceniobiorcę i tym samym rzetelność i prawdziwość faktur wystawionych przez zleceniobiorcę, co z kolei uprawniało oskarżonego – zleceniodawcę do odliczenia VAT-u w złożonych deklaracjach za I-IV miesiące 2013 roku

Przedłożone przez obrońcę oskarżonego dowody, zawnioskowane w apelacji w pkt 4 podpunkt a-f

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Przedłożone przez obrońcę oskarżonego dowody, zawnioskowane w apelacji:

a) 3 wyciągi z rachunku bankowego (dwa w banku (...) i jeden w banku (...)), uwzględniające wyłącznie wypłaty z bankomatu oraz kasy banków (...) za okres października 2012 - grudzień 2013 roku,

b) 4 wypłaty gotówkowe z Biura (...), wraz z potwierdzeniami, w okresie października 2012 -października 2013 roku,

c) 13 faktur za wynajem samochodu ciężarowego za gotówkę od R. C. przez (...) Sp. Komandytowa” w okresie października 2012 - grudzień 2013 roku,

d) 3 faktury potwierdzające zakwaterowanie osób wykonujących pracę dla (...) SP. Z O. O. w 2013 roku w P. tj. miejscu wykonywania zrębki.

e) faktury na sprzedaż naczepy ciężarowej przez R. C. firmie (...) s.c” za gotówkę,

f) 5 faktur na sprzedaż drewna przez R. C. firmom P. P.H.U (...)”, P.U.U. (...) B. K. i (...) W i (...) s.c za gotówkę.

Przedłożone przez obrońcę dowody w żaden sposób nie podważają ustaleń sądu I instancji co do sprawstwa i winy oskarżonego.

Fakt, iż oskarżony posiadał odpowiednie środki finansowe w gotówce i że obrót gotówkowy był dla niego normalnym sposobem prowadzenia rozliczeń tym bardziej podważa lansowaną przez obrońcę tezę o obrocie bezgotówkowym pomiędzy oskarżonym, a firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L.. Nie jest przy tym istotne, czy oskarżony miał gotówkę na zapłatę gotówkową w obrocie gospodarczym, a to czy (...) Sp. z o.o. wykonała usługi na rzecz oskarżonego, a dowody na to nie wskazują.

Także przedłożone przez obrońcę faktury wynajmu usługi hotelowej nie potwierdza wykonywania usług z zawartej umowy przez pracowników firmy (...) Sp. z o.o. na rzecz oskarżonego. Podkreślić bowiem należy, iż firma (...) nie zatrudniała żadnych pracowników i nie zgłaszała żadnych osób do ubezpieczeń społecznych, a zawartą umowę wg jej zapisów zleceniobiorca miał ją wykonać samodzielnie. Tym samym przedłożone faktury za wynajem usługi hotelowej nie może zostać uwzględniona, tym bardziej że nabywcą tych usług jest podmiot PHU (...) w B., a nie (...) Sp. z o.o. Powyższe oznacza zatem, ze usługi nie wykonywali pracownicy (...) Sp. z o.o.

wyjaśnienia oskarżonego

Dowód ten w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania w sprawie, wobec czego na podstawie art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. Sąd Odwoławczy oddalił.

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego podniósł zarzut obrazy przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, tj.:

a)  art. 7, 410, 424 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, uwzględnieniu okoliczności przemawiających jedynie na niekorzyść oskarżonego, przy jednoczesnym całkowitym pominięciu okoliczności przemawiających na jego korzyść, powierzchownym powołaniu się na przeprowadzone dowody bez kompleksowej ich analizy i weryfikacji, a w szczególności:

- części wyjaśnień oskarżonego R. C. złożonych jeszcze na etapie postępowania przed organem podatkowym, w których szczegółowo i spójnie wyjaśniał on wszelkie okoliczności związane z wykonaniem i zawarciem umowy zlecenia z 9.01.2013 z (...) sp. z o.o. w L. (dalej (...) sp. z o.o.),

- części zeznań świadka P. M. (2), dotyczącej rzeczywistej realizacji umowy zlecenia z 9.01.2013 r., otrzymywania przez świadka w gotowce zapłaty za wystawione faktury, wykonywania prac na rzecz R. C. przez osoby wykonujące prace dla (...) sp. z o. o.;

- dowodu z dokumentów w postaci wyciągów z rachunków bankowych oskarżonego R. C., z których wynika ze miał on dość środków gotówkowych na opłacanie wszystkich swoich zobowiązań, w tym zapłaty za faktury wystawione przez (...) sp. z o.o.;

b)  art. 5 § 2 k.p.k., gdyż wobec niemożności ustalenia przez Sąd I Instancji kto, jeśli nie (...) sp. z o.o. wykonywał usługę przerobu zrębki na biomasę, - należało przyjąć wersję wyjaśnień oskarżonego, która nie została obalona i koresponduje z materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami świadków W. S., T. S., M. U. (1), P. M. (1) i mając na względzie orzeczenie Sądu Najwyższego - postanowienie 7 sędziów z 31.03.1964 r. RN 10/64, O.S.N. (seria kama) nr 7- 8/1964, poz. 104, także PiP W. Zeszyt 10, z 1967r. „W myśl zasady in dubio pro reo wersja nawet mniej prawdopodobna musi być przyjęta, jeśli wersji tej nie da się wyłączyć”

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest uzasadniony.

Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego analiza akt postępowania i lektura pisemnych motywów wyroku jednoznacznie wskazuje, iż przeprowadzona w sprawie ocena materiału dowodowego, dokonana przez Sąd Orzekający, nie narusza granic swobodnej oceny, a także nie zawiera błędów logicznych lub faktycznych oraz nie jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego, a tym samym spełnia wymogi zasady swobodnej oceny dowodów z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., pozostając pod jej ochroną.

Odtwarzając przebieg zdarzeń, Sąd ten oparł się na dowodach, którym w sposób uprawniony przyznał walor wiarygodności. Właśnie takie dowody, uznane za wiarygodne, legły u podstaw ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie, co jest oczywiste i w żaden sposób nie narusza zasady obiektywizmu z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 113 § 3 k.k.s., czy też wymogu, by podstawę wyroku stanowił całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, zgodnie z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.

Ocena ta, która doprowadziła Sąd I instancji do przypisania oskarżonemu R. C. sprawstwa popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 62 § 2 k.k.s., art. 61 § 1 k.k.s., art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s, tj. działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności w składanych w Urzędzie Skarbowym w B. deklaracjach dla podatku od towarów i usług na formularzu VAT-7K za I, II, III, IV kwartał 2013 r., w oparciu o nierzetelnie prowadzoną ewidencję nabyć, podał nieprawdę przez to, że odliczył podatek naliczony posługując się nierzetelnymi fakturami wystawionymi przez (...) sp. z o.o., z siedzibą w L., a dokumentującymi czynności, które faktycznie nie zostały wykonane przez tę spółkę, przez co naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie za I, II, III, IV kwartał 2013 r. w łącznej wysokości 99 373,00 zł, oparta jest na logicznym rozumowaniu i znajduje odzwierciedlenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, nie budząc tym samym żadnych wątpliwości.

Przede wszystkim władny był Sąd Orzekający uznać, iż zawarta pomiędzy oskarżonym R. C., a firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. umowa zlecenia z dnia 9 stycznia 2013 r. miała charakter pozorny, nie była realizowana, a wystawione przez (...) faktury są nierzetelne i posłużyły oskarżonemu do wyłudzenia VAT-u. O powyższym jednoznacznie świadczy ciąg zdarzeń i okoliczności związanych z postępowaniem oskarżonego oraz reprezentującego firmę (...) Sp. z o.o. P. M. (1):

- ogólnie sformułowana umowa zlecenia z dnia 9 stycznia 2013 r., nie zawierająca zasad obliczenia wynagrodzenia zleceniodawcy (oskarżonego) przez odniesienie się choćby do liczby metrów sześciennych przerobionego materiału lub czasu pracy pracownika/pracowników, o którym to wynagrodzeniu de facto decydował zleceniobiorca ( (...) Sp. z o.o. w L.);

- zawarcie w umowie warunku samodzielnego wykonania umowy przez zleceniobiorcę, tj. firmę (...) Sp. z o.o. w L., w sytuacji gdy firma ta nie zatrudniała i nie zgłaszała żadnych osób od ubezpieczeń społecznych;

- brak realizacji przez firmę (...). z o.o. w L. obowiązku sporządzania i składania do KRS sprawozdań finansowych wynikających z przepisów ustawy o rachunkowości, co potwierdza iż Spółka ta była podmiotem „martwym”, nie prowadzącym działalności gospodarczej;

- brak w profilu działalności (...). z o.o. w L. usług w zakresie obróbki, przeróbki drewna, tymczasem w umowie z dnia 9 stycznia 2013 r. spółka ta przyjęła zlecenie obróbki/rozdrobnienia drewna do postaci zrębki defibracyjnej lub energetycznej;

- brak uzasadnienia i racjonalności zawartej przez oskarżonego umowy, w ramach której zobowiązał się on do poniesienia kosztów zakupu drewna do przeróbki, jego transportu na plac, przy jednoczesnym dysponowaniu własnym urządzeniem do przeróbki drewna na zrębkę (rębakiem), zaś zleceniobiorca jedynie do pozyskania pracowników, co pozwala na przyjęcie, iż jedyną korzyścią oskarżonego miały być środki pozyskane ze zwrotu VAT-u;

- nie złożenie przez (...) Sp. z o.o. w L. za okres os stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. deklaracji dla podatku od towarów i usług, pomimo takiego obowiązku wynikającego z realizacji umowy z dnia 9 stycznia 2013 r.;

- identyczność, co do kwoty, części z wystawionych faktur, w sytuacji gdy zarówno transport drewna, jaki i jego przeróbka, nie mogła za każdym razem dotyczyć tej samej ilości, bez różnicy choćby w zakresie ułamka metra sześciennego.

Powyższych okoliczności i zdarzeń w żaden sposób nie podważają częściowe wyjaśnienia oskarżonego, złożone na etapie postępowania podatkowego, mające potwierdzać realizacje umowy z dnia 9 stycznia 2013 r., częściowe zeznania P. P. (...). z o.o. w L., w których również potwierdzał realizację umowy orz otrzymywania zapłaty w gotówce za wystawione faktury, czy też dowód z dokumentów w postaci wyciągu z rachunku bankowego oskarżonego, mający potwierdzać posiadanie przez niego wystarczających środków pieniężnych na opłacenie wszystkich zobowiązań. Tym samym w pełni zasadnie Sąd Orzekający odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego i zeznaniom P. M. (1) we wskazanym zakresie.

Jednocześnie podkreślić należy, iż w sprawie nie jest istotne, czy oskarżony miał gotówkę na zapłatę gotówkową w obrocie gospodarczym, lecz to, czy (...) Sp. z o.o. w L. wykonała usługi na rzecz oskarżonego, z tytułu których oskarżony dokonał odliczenia podatku VAT. Przeprowadzone w sprawie dowody na to nie wskazują.

W tym stanie rzeczy zarzut błędnej oceny dowodów stanowi jedynie bezzasadną polemikę z dokonaną przez Sąd oceną materiału dowodowego.

Odnosząc się do zarzutu apelacji obrońcy oskarżonego naruszenia art. 5 § 2 k.p.k., tj. zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść oskarżonego ( in dubio pro reo ), to pomijając fakt, że zarzuty obrazy art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. mają charakter rozłączny, gdyż „nie dające się usunąć wątpliwości mogą powstać jedynie wówczas, gdy sąd orzekający, po wyczerpaniu wszystkich możliwości dowodowych, oceni materiał dowodowy zgodnie ze standardami wyznaczonymi przez zasadę swobodnej oceny dowodów” (tak SN w wyroku z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt V KK 119/13), stwierdzić zwłaszcza należy, że w judykaturze ugruntowany jest pogląd, że nie można zasadnie stawiać zarzutu obrazy art. 5 § 2 k.p.k., podnosząc wątpliwości strony co do treści ustaleń faktycznych lub co do sposobu interpretacji prawa.

Dla oceny, czy nie został naruszony zakaz in dubio pro reo, nie są bowiem miarodajne tego rodzaju wątpliwości, zgłaszane przez stronę, ale jedynie to, czy orzekający w sprawie sąd rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie to, czy w świetle konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien był powziąć. W wypadku zatem, gdy pewne ustalenie faktyczne zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów czy też np. dania wiary lub odmówienia wiary wyjaśnieniom oskarżonego, nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo.

Dokonanie ustaleń faktycznych zależnych od dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego lub zeznaniom świadków, nie stanowi naruszenia art. 5 § 2 k.p.k., a ewentualne zastrzeżenia odnośnie wiarygodności ww. dowodów, rozstrzygane winny być poprzez pryzmat sędziowskiej swobody ocen określonej w art. 7 k.p.k. (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z 22 grudnia 2006 r., II KK 85/06, Lex nr 322867; postanowienie Sądu Najwyższego z 20 września 2006 r., II KK 327/05, Lex nr 202147; postanowienie Sądu Najwyższego z 2 lutego 2004 r., V KKN 207/03, OSNwSK 2004/1/238, czy też Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 listopada 2006 r. sygn. akt II AKa 339/06, KZS 2007/1/70).

W niniejszej sprawie, w zakresie przypisanego oskarżonemu przestępstwa karno-skarbowego brak jest wątpliwości w rozumieniu ww. przepisu, które nie dały się Sądowi usunąć. Sąd Orzekający w uzasadnieniu wyroku w sposób kategoryczny i jednoznaczny ustalił sprawstwo oskarżonego, nie okazując w tym zakresie najmniejszych wątpliwości. powoływanie się przez obrońcę na zeznania świadków W. S., T. S. i M. U. (2) nie jest uprawnione, skoro Sąd Orzekający nie kwestionował prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej w całości, a wyłącznie odnośnie faktu realizacji na jego rzecz umowy z dnia 9 stycznia 2013 r., na którą to okoliczność ww. świadkowie wiedzy nie mieli.

3.2.

Obrońca oskarżonego zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, mogący mieć wpływ na treść orzeczenia, polegający na:

a)  błędnym ustaleniu, ze w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego istnieją podstawy do przypisania oskarżonemu popełnienie zarzucanego mu przestępstwa z art. art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 29, art. 41 ust. 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2, art. 87 ust. 1 i ust. 2, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a, art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3, art. 109 ust. 3, art. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z poźn. zm.), podczas gdy w rzeczywistości dowody zebrane w toku niniejszego postępowania przy ich prawidłowej ocenie doprowadziłby do wniosku odmiennego;

b)  błędnym ustaleniu, że oskarżony działając w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności związanej z rzekoma realizacją umowy z dnia 9 stycznia 2013 r. i zatrzymanymi nierzetelnymi fakturami wystawionymi przez (...) Sp. z o.o. w Ł. ewidencjonował w prowadzonej ewidencji nabyć nieprawdziwe zdarzenia w postaci zakupu usług rozdrabniania drewna, a następnie w deklaracjach dla podatku od towarów i usług (...)-7K za I-IV kwartał 2013 r. podawał nieprawdę, odliczając naliczony VAT, posługując się fakturami które nie dokumentowały czynności wykonanych przez (...) sp. z o.o. w L. a przez co brał udział w procederze przestępczym, w sytuacji gdy w sposób rzetelny prowadził swoją dokumentację księgową i finansową, wystawiał i otrzymywał faktury za rzeczywiste usługi oraz rozliczył się z należnych Skarbowi Państwa podatków;

c)  błędnym oparciu ustaleń Sądu I Instancji na ciągu poszlak (dowodów pośrednich), a w szczególności błędnym ustaleniu, że stopnia ogólności i nieporadności przy sporządzeniu umowy nie można wytłumaczyć w żaden sposób, jak tylko poprzez przyjęcie, ze strony umowy od początku przyjmowały, ze jest ona fikcyjna i nie będzie realizowana, w sytuacji gdy prawidłowo przenalizowany materiał dowodu wskazuje, ze umowa ta była realizowana, gdyż określenie kwoty wynagrodzenia oparte było na rzeczywiście wykonanej pracy, której wartość określała umowa z elektrownią oraz przerzucanie odpowiedzialności za działania lub zaniechania przy realizacji umowy na oskarżonego, w sytuacji gdy występować one mogą wyłącznie po stronie (...) sp. z o.o., a za które oskarżony nie może ponosić odpowiedzialności;

d)  oparciu zaskarżonego wyroku wyłącznie na poszlakach (dowodach pośrednich), gdy jak sam wskazuje Sąd I Instancji - sprawy o stanie faktycznym jak niniejsza co do zasady charakteryzują się brakiem dowodów bezpośrednich popełnienia przestępstwa, również w przedmiotowym postępowaniu brak było takich dowodów, co według błędnego ustalenia Sądu I Instancji jest rezultatem celowych zabiegów i działań oskarżonego, które podejmował aby utrudnić ewentualne przypisanie przestępstwa - co jest formułowaniem treści wyroku pod z góry przyjętą przez Sąd tezę, a nie krytyczną ocenę materiału dowodowego zgormadzonego w sprawie, w szczególności że oskarżony nie prowadził żadnych zabiegów zmierzających do utrudnienia przypisania mu przestępstwa, a wręcz przeciwnie prowadził aktywną współpracę zarówno z organami prowadzącymi postępowanie podatkowe, jak i Sądem, a jedynym podmiotem który w przedmiotowej sprawie mógł dopuścić się przestępstwa, bądź utrudniał postępowanie jest (...) sp. z o.o.;

e)  błędnego ustalenia, że zachowanie oskarżonego miało doprowadzić do maksymilizacji zysków, przez sztuczne zwiększenie kosztów prowadzenia działalności za pomocą rzekomych wydatków na rzecz podmiotu trzeciego wytwarzającego zrębkę, w sytuacji gdy oskarżony jako przedsiębiorca musiał ponosić niezbędne koszty działalności, aby w ogóle otrzymywać zysk, a Sąd I Instancji nie wskazuje jakichkolwiek innych kosztów związanych z wykonywaniem umowy (zakup drewna, transport, wykonywanie zrębki) nie czynił, choć wszystkie je robił przez podmioty trzecie, a sam jako przedsiębiorca jednoosobowy zarządzał tym procesem, co jest logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony zarzut również jest bezzasadny.

Konsekwencja bowiem właściwej oceny dowodów są prawidłowe ustalenia faktyczne w sprawie. Jak już wyżej wspomniano, Sąd Orzekający dokonał oceny dowodów pozostającej w granicach swobodnej oceny dowodów, zatem ustalenie sprawstwa zarzucanego oskarżonemu przestępstwa karno-skarbowego nie jest dotknięte błędem.

Wbrew stanowisku obrońcy, sam poszlakowy charakter sprawy, nie daje podstaw do kwestionowania ustaleń faktycznych, w sytuacji gdy nieprzerwany łańcuch dowodów pośrednich, prawidłowo oceniony – przy uwzględnieniu zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego – jest w pełni wystarczający dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. W realiach niniejszej sprawy zachodzi nieprzerwany łańcuch dowodów pośrednich, które Sąd Orzekający prawidłowo ocenił, co wyczerpująco i jasno przedstawił w uzasadnieniu wyroku.

Dokonanych przez Sąd ustaleń nie podważa nieprawomocność wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 28 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Rz 528/20, który oddalił skargi oskarżonego na decyzje Dyrektora (...) w R. z dnia 26 czerwca 2020 r., utrzymujące decyzje Naczelnika US w B. z dnia 19 lipca 2017 r. określające zobowiązania podatkowe w podatku VAT i jednoczesne prowadzenie przed NSA postępowania w sprawie skargi kasacyjnej oskarżonego do ww. wyroku WSA w Rzeszowie. Zauważyć bowiem należy, iż zgodnie z art 8 § 1 k.p.k., określającym zasadę samodzielności jurysdykcyjnej, mającej w niniejszej sprawie zastosowanie w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., sąd karny rozstrzyga samodzielnie ustalenia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu. Powyższe oznacza, iż Sąd Orzekający w pełni uprawniony był do dokonania takich ustaleń faktycznych, jakie poczynił, bez względu na to, czy postępowanie podatkowe w sprawie określenia R. C. zobowiązania podatkowego VAT zakończyło się prawomocnie, czy też nie.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o:

- zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski obrońcy oskarżonego nie są uzasadnione.

Brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego. Przeprowadzone bowiem postępowanie dowodowe wykazało, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa, zaś orzeczona wobec niego kara jest prawidłowo ukształtowana i nie jest karą surową.

Także wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi i instancji do ponownego rozpoznania, jest bezzasadny. Dotychczas bowiem przeprowadzone postępowanie przez Sąd Orzekający nie wymaga uzupełnienia, a dokonana ocena dowodów nie wymaga korekty. Brak jest zatem podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymany został w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok należało uznać za słuszny i trafny. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć. Apelacja obrońcy oskarżonego stanowi jedynie bezzasadną polemikę z prawidłową w sprawie oceną dowodów, właściwymi ustaleniami faktycznymi oraz orzeczoną karą.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego R. C. ma rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postepowanie odwoławcze w kwocie 20 zł, a nadto opłatę za drugą instancję w kwocie 720 zł.

1.PODPIS