Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk (spr.)

Sędziowie:

SO Agnieszka Karłowicz

SO Karol Troć

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 844/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 27 lipca 2023 r. w sprawie II K 608/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------

---------------

----------------------------------------------------------------------

------------------------

--------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------

-----------------

---------------------------------------------------------------------

------------------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------------

----------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Zarzuty z apelacji obrońcy:

1. Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k., poprzez dowolną ocenę wyjaśnień oskarżonego polegającą na bezpodstawnym ich odrzuceniu i obdarzeniu wiarą zeznań świadków oskarżenia, co do okoliczności będących przedmiotem obu zarzutów aktu oskarżenia, w sytuacji gdy zasady logiki i doświadczenia życiowego przemawiają za prawdziwością wyjaśnień T. S..

2. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść polegający na przyjęciu, że oskarżony T. S. dopuścił się popełnienia obu zarzucanych mu przestępstw, w sytuacji gdy brak było w tym zakresie pełnowartościowych i wiarygodnych dowodów.

3. Rażąca surowość kar jednostkowych oraz kary łącznej wymierzonej oskarżonemu w sytuacji, gdy okoliczności podmiotowe czynów, a także okoliczności łagodzące uzasadniają wymierzenie kar znacznie łagodniejszych, a także zaniechanie orzekania grzywny na podstawie ar. 71 par. 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy dokonał wnikliwej analizy akt sprawy w świetle złożonych apelacji, w rezultacie której należało uznać podniesione zarzuty jako niezasadne.

Na wstępie rozważań uwagę zwrócić należy na istotę oceny materiału dowodowego, która jest zawarta w zasadzie swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 7 k.p.k., w szczególności w aspekcie oceny osobowego materiału dowodowego, gdyż skarżący neguje sposób oceny złożonych depozycji, zwłaszcza nienadanie waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego. I tak zważyć należy, że świadectwo procesowe pochodzące od osoby, by uznane zostało za wiarygodne, cechować musi przede wszystkich stałość relacji, logika narracji i możliwość potwierdzenia w innych dowodach (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2012 r., II AKa 172/12). Wyjaśnienia oskarżonego jako całość nie zostały odrzucone bezpodstawnie, albowiem wszelkie jego twierdzenia wskazujące na motywy działania, tj. kierowanie się troską o córkę, tęsknota za nią, nie wytrzymują konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności tym obiektywnym w postaci wydruków obraźliwych konwersacji, fotografii czy danych teleinformatycznych. Do wielu zachowań składających się na przestępcze działanie sam zresztą się przyznał, podając jednak alternatywny motyw tych zachowań, który nie może być jednak przez Sąd uznany za wiarygodny, gdyż właśnie taka ocena byłaby sprzeczna z logiką, wiedzą i doświadczeniem życiowym. Nawet jeśli dać wiarę tym wyjaśnieniom odnośnie powodu przedsiębrania przedmiotowych zachowań, nie można by było ich ocenić inaczej jak wyczerpujących znamiona przestępstwa nękania, ponieważ notoryczne próby nawiązania kontaktu, czy to przez wiadomości tekstowe, w tym obraźliwe i wzbudzające poczucie zagrożenia, czy rozmowy głosowe, śledzenie pokrzywdzonej, obserwowanie, nachodzenie, wielokrotne zmienianie numerów telefonu, jednoznacznie za tym przemawiają i to bez względu na taki czy inny motyw. Wspomniany powyżej obiektywny materiał dowodowy w niniejszej sprawie jest obszerny, co znacznie ułatwia ocenę pozostałego materiału dowodowego przez pryzmat jego wiarygodności. Zeznania świadków rzeczowo i logicznie wskazują na formę i intensywność zachowań oskarżonego wobec K. D., jak również na okoliczność czynu z pkt. II na szkodę W. D.. Świadkowie nie nadinterpretowują zaobserwowanych zdarzeń, nie próbują dodatkowo obciążyć oskarżonego poprzez kreowanie niekorzystnych dla niego faktów, tylko składają obiektywne zeznania zgodnie ze swoją wiedzą i obserwacjami, korespondujące z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym. Bardzo duża częstotliwość niewłaściwych zachowań oskarżonego oraz ich ostentacyjny charakter, niejako ułatwiał ich zaobserwowanie przez świadków i inne postronne osoby. Odnosząc się jeszcze do samej oceny wiarygodności materiału mieć na względzie trzeba, iż przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. wtedy, gdy m.in. stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających tak na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2022 r., III KK 98/22). Taki stan rzeczy ma miejsce właśnie w przedmiotowej sprawie, jednocześnie próba usprawiedliwienia zachowania przez oskarżonego stanowi jedynie jego linię obrony, która ponadto nie została podparta niczym wiarygodnym. Bacząc na argumentację oskarżonego i złożone przez niego materiały na marginesie wskazać można, że istotą zarzuconych mu czynów i celem postępowania nie jest kwestionowanie jego zaangażowania w roli ojca, jednakże podejmowane przez niego zachowania, zwłaszcza względem K. D., dalece nie mieszczą się w kategorii społecznie i prawnie akceptowalnych. Jego determinacja w zakresie opieki nad córką mogłaby być przejawiana w działaniach niebędących czynami zabronionymi, a wskazywane konfliktowe sytuacje - o ile występują, rozwiązywane w sposób legalny, w tym w miarę potrzeby na drodze sądowej.

Nawiązując ponownie do czynu z pkt. II zaskarżonego wyroku i zarazem podniesionych dotyczących go zarzutów wskazać należy, że Sąd nie ma wątpliwości co do winy oskarżonego, natomiast ewentualne rozbieżności w treści depozycji pokrzywdzonego i K. D. nie podważają ich wiarygodności. Niemożliwe pod względem psychologicznym byłoby wymaganie od osób składających depozycje, aby pamiętali okoliczności w najmniejszych szczegółach, a przede wszystkim wtedy, gdy zdarzenie jest dynamiczne i stresogenne. Samo stwierdzenie, że deskrypcje procesowe oskarżonego i świadków są w większym lub mniejszym stopniu wewnętrznie sprzeczne oraz sprzeczne ze sobą nie wystarczy, aby je na tej podstawie odrzucić jako niewiarygodne, bo przecież owe sprzeczności niekoniecznie muszą mieć związek z próbą świadomego zafałszowania przez te osoby rzeczywistości, lecz równie dobrze mogą być spowodowane innymi okolicznościami, w tym wynikać mogą z niedostatków ludzkiej pamięci (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 24 października 2012 r., II AKa 173/12). Podobnie jak nie wolno a priori oceniać jako niewiarygodnych zeznań pokrzywdzonego, choćby był zainteresowany wynikiem postępowania. Tak samo nie należy oceniać zeznań świadków -powiązanych osobiście z pokrzywdzonym - istotą oceny dowodów jest bowiem ich treść, a nie pochodzenie (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 11.07.2013 r., II AKa 81/13, LEX nr 1363328). Odnosząc się zaś do wyjaśnień oskarżonego co do agresji jakiej miał doświadczyć ze strony W. D. należy zauważyć, że są jego kontrreakcją na przedstawiony zarzut i próbą przeniesienia winy. Mając na względzie powyższe, i ten zarzut skarżącego należało uznać za chybiony. Sąd meriti w sposób właściwy ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy i na jego podstawie ustalił rzeczywisty stan faktyczny, który słusznie pozwolił na przypisanie oskarżonemu winy za oba przestępstwa, tj. za czyn z art. 190a § 1 k.k. oraz za czyn z art. 190 §1 k.k. Ponadto, Sąd swoją decyzję rzetelnie i wyczerpująco uzasadnił, aby wyeliminować wszelkie ewentualne wątpliwości.

Ostatnim z zarzutów skarżącego jest zarzut rażącej surowości kar jednostkowych oraz kary łącznej wymierzonej oskarżonemu. Na względzie mieć należy, że zarzut ten może być uznany za trafny i zasadny wówczas, gdy różnica pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji a karą jaką należałoby orzec w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary jest istotna, wyraźna oraz gdy Sąd meriti pominie określone okoliczności o charakterze łagodzącym lub też gdy wprawdzie tego rodzaju okoliczności formalnie uwzględni, ale nie nada im właściwego znaczenia. Jak wynika ze szczegółowo i jasno sporządzonego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, Sąd Rejonowy zauważył wszystkie okoliczności zaistniałe i mające zastosowanie w niniejszej sprawie oraz właściwie nadał im odpowiednią rangę i znaczenie przy orzekaniu o karach jednostkowych i karze łącznej, co przeczy podniesionemu przez obrońcę zarzutowi. Powielanie w niniejszym miejscu zaaprobowanej przez Sąd Odwoławczy argumentacji, którą wyczerpująco przedstawił Sąd Rejonowy w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego wyroku, byłoby bezcelowe i mogło doprowadzić do ograniczenia przejrzystości niniejszego uzasadnienia. Nie mniej jednak podkreślić należy, że istotne znaczenie na treść tej części rozstrzygnięcia miała niewątpliwie bezkrytyczność w zachowaniu oskarżonego, pełna świadomość i celowość w uporczywym działaniu, natomiast przedstawiane przez niego motywy - raz, że nie zasługiwały na obdarzeniem wiarygodnością, a dwa – i tak nie umniejszałyby negatywnemu oddziaływaniu na pokrzywdzoną, a w przypadku czynu z pkt. II – na pokrzywdzonego. Oskarżony prezentował wysoce lekceważące podejście do norm prawnych oraz społecznych i nie można zgodzić się ze skarżącym, iż zachowanie oskarżonego uległo wyraźnej poprawie, podczas gdy nawet po wniesieniu aktu oskarżenia, jak wynika z depozycji K. D., oskarżony kontynuował wobec niej uporczywe działania. Nie mniej jednak, stosując instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary i określając maksymalny okres próby, Sąd słusznie dał szansę oskarżonemu na wyciągnięcie wniosków i poprawę swojego zachowania, przy jednoczesnym właściwym orzeczeniu środków karnych i środka probacyjnego, co powinno zagwarantować ochronę poczucia bezpieczeństwa u pokrzywdzonych. Ponadto, oskarżony nie został pozbawiony możliwości uczestniczenia w opiece nad córką, co zostało szczegółowo określone w treści wyroku.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy nie dopatrzył się naruszenia dyrektyw wymiaru kary wynikających z art. 53 k.k. i uznał je za adekwatne do ustalonych okoliczności postępowania i spełniające powierzone cele, a przede wszystkim prewencyjne. Mimo wszystko zauważyć można, że w nawiązaniu do ustawowego zagrożenia za przypisane oskarżonemu przestępstwa, orzeczone kary należy nadal postrzegać jako łagodne, w tym grzywnę orzeczoną na podstawie art. 71 § 1, jako odpowiednią i możliwą do wykonania.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów I i II;

ewentualnie o zmianę wyroku w części obejmującej orzeczenie o karze przez wydatne złagodzenie jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz kary łącznej pozbawienia wolności oraz zawieszenie wykonania tej kary na okres lat dwóch, a nadto uchylenie pkt. V wyroku o orzeczeniu wobec oskarżonego kary grzywny na podstawie art. 71 par. 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie, co szczegółowo zostało wykazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

Lp.

Zarzut

2.

Oskarżony w swoim środku odwoławczym odniósł się jedynie ogólnikowo do podnoszonych zarzutów, toteż koniecznym było syntetyczne przeanalizowanie jego stanowiska na podstawie całokształtu treści złożonej apelacji, przy czym taki stan rzeczy nie czyni jej wadliwej z uwagi na to, że skarżący jest podmiotem niefachowym.

Skarżący zarzucił, że Sąd I instancji nie uwzględnił w pełni istotnych faktów oraz błędnie zinterpretował dowody przedstawione w toku procesu.

W dalszej części apelacji swoje zachowanie w zakresie czynu z pkt. I oskarżony tłumaczy działaniem ze względu na utrzymywanie kontaktu z córką, która zamieszkuje wspólnie z K. D., a którą miał prawo codziennie odwiedzać z uwagi na treść art. 113 k.r.io.

Ponadto, skarżący podaje okoliczności wskazujące wg niego na utrudnianie mu kontaktów z córką przez K. D. oraz na kierowanie w jego stronę gróźb przez W. D., przy jednoczesnym negowaniu wystąpienia u niego zachowań składających się na znamiona zarzuconego mu czynu w pkt. II.

Skarżący w apelacji również podnosi zarzut związany z błędnym poinformowaniem przez Sąd Rejonowy powołanych biegłych lekarzy o wcześniejszej karalności oskarżonego, co miałoby wpłynąć na negatywne postrzeganie go w procesie opiniowania i niekorzystne wnioski w niej zawarte.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z uwagi na to, że istota zaskarżenia zawarta została również w zakresie apelacji obrońcy, która została wyczerpująco rozważona w rubryce 3.1., powielanie tożsamej treści w niniejszej części uzasadnienia jest bezcelowe, toteż dokonano łącznej analizy wniesionych środków odwoławczych we wskazanej powyżej rubryce.

W tym miejscu stosownym byłoby odniesienie się jedynie do zarzutu związanego z błędną, zdaniem skarżącego, informacją o jego karalności, która została przekazana biegłym lekarzom przez Sąd I instancji, a która miałaby warunkować niekorzystne dla niego wnioski zamieszczone w tej opinii oraz wzbudzić wątpliwości co do jej rzetelności i wiarygodności. Zdaniem Sądu Okręgowego niniejszy zarzut jest bezzasadny, a sama opinia została sporządzona w sposób jasny, logiczny, przez podmioty do tego uprawnione, czym nie budzi żadnych zastrzeżeń. Przede wszystkim dalece chybionym jest warunkowanie treści przedmiotowej opinii od danych o dotychczasowej karalności. Opinia o charakterze medycznym miała na celu odpowiedzenie na postawione przy powołaniu biegłych pytania Sądu, ściśle związane ze stanem zdrowia psychicznego oskarżonego, jego zachowania podczas popełniania czynów i jego uczestnictwa w postępowaniu. Ponadto, jak wynika z protokołu rozprawy z dnia 12 maja 2023 r., Sąd meriti wydał postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii dwóch biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa, udostępniając biegłym odpisy wskazanych materiałów (k. 669), w tym aktu oskarżenia, gdzie zawarto informację o dotychczasowej karalności (k. 194), aktualną na daną chwilę. W uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego wyroku (k. 728v i 729v) Sąd Rejonowy już wyraźnie wskazał, że oskarżony jest osobą niekaraną a jego wcześniejsze skazania podczas niniejszego postępowania uległy zatarciu. Biorąc pod uwagę powyższe, opinia została słusznie uznana za wiarygodną, co czyni zarzut skarżącego nietrafnym.

Wniosek

Oskarżony podobnie jak to miało miejsce w przypadku zarzutów, nie sformułował także jednoznacznie wniosku apelacyjnego. Z treści środka odwoławczego wynika, że oskarżony czuje się niewinny w odniesieniu do przypisanych mu czynów, wskutek czego przed Sądem Rejonowym prosił o uniewinnienie, ewentualnie ze względu na nieświadomość naganności swojego zachowania – o warunkowe umorzenie postępowania. Z całokształtu złożonej apelacji wywnioskować można o utrzymaniu się takiego stanowiska i tożsamej istoty postulowanych wniosków w związku z czym, zgodnie z jego wolą, winno dojść do zmiany zaskarżonego wyroku w powyższym zakresie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezpodstawność podniesionych zarzutów skutkowała nieuwzględnieniem wniosku apelacyjnego, co uzasadniono powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubrykach 3.1. i 3.2. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. 516,60 złotych (w tym 96,60 złotych podatku VAT) tytułem obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym, ustalając wysokość tych kosztów zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

III

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji, na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądzono od T. S. na rzecz Skarbu Państwa 380 złotych tytułem opłaty za II instancję i 20 złotych tytułem wydatków postępowania odwoławczego, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

IV

Z uwagi na zaistnienie przesłanek wskazanych w treści art. 624 § 1 k.p.k., zwolniono oskarżonego od ponoszenia wydatków za zastępstwo prawne w instancji odwoławczej stwierdzając, że wydatki związane z ustawieniem obrońcy z urzędu ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana