Sygn. akt: II W 418/24
Dnia 18 czerwca 2024 r.
Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Marek Tyciński
Protokolant: st. sekr. sądowy Marcin Szymczak
w obecności oskarżyciela publicznego
----------------------------
sprawy:
R. L. s. W. i J. z domu F. ur. (...) w G.
obwinionego o to, że:
w dniu 11 października 2023 roku ok. godz. 16:57 w T. przy ul. (...) ok. 200 m. od ulicy (...), kierując pojazdem marki C. o nr rej. (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości do 50 km/h przekraczając dopuszczalną prędkość o 26 km/h
tj. o wykroczenie z art. 92a § 1 k.w.
orzeka:
1. Obwinionego R. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, iż przekroczenie dopuszczalnej prędkości wynosiło 24 km/h to jest wykroczenia z art. 92a § 1 k.w. i za to na podstawie art. 92a § 1 k.w. w związku z art. 24 § 1 k.w. wymierza mu karę 300 zł (trzysta złotych) grzywny;
2. Zwalnia w całości obwinionego od uiszczenia opłaty sądowej, zaś zryczałtowanymi wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt II W 418/24
W dniu 11 października 2023 roku, około godziny 16:57, w T., przy ulicy (...), około 200 m od ulicy (...), funkcjonariusze (...) w T. przy użyciu urządzenia pomiarowego (...) (...), znak zatwierdzenia typu: (...) (...), numer fabryczny: (...) dokonali pomiaru prędkości samochodu marki C. o nr rej. (...). W miejscu pomiaru obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. Kierujący tym pojazdem R. L. w momencie dokonywania pomiaru poruszał się z prędkością przekraczającą o 24 km/h dopuszczalną prędkość 50 km/h, tj. 74 km/h.
Dowody:
- notatka urzędowa – k. 1, 2-2v akt,
- świadectwo legalizacji ponownej – k. 4 akt,
- dokumentacja fotograficzna wraz z płytą CD - k. 5-6 akt,
- instrukcja obsługi (...)i zatwierdzenie typu (...) – płyta CD – k. 6, 32 akt,
- zeznanie świadka B. G. – k. 11-12, 33v akt,
- wyjaśnienia obwinionego R. L. – k. 33 akt.
Obwiniony R. L. skorzystał z prawa do odmowy przyjęcia mandatu karnego kredytowanego bez podania przyczyny. W toku postępowania przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego wykroczenia i skorzystał z prawa do złożenia wyjaśnień.
Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie wyjaśnień obwinionego, zeznań świadka wskazanego wyżej i dokumentów.
W toku postępowania sądowego ustalono, że zgodnie z instrukcją obsługi urządzenia, za pomocą którego dokonano pomiaru prędkości, producent tego urządzenia podaje margines błędu pomiaru w granicach (plus minus) 2 km/h. W wyniku powstałych, niedających się usunąć wątpliwości, mając na uwadze zasadę in dubio pro reo, Sąd przyjął na korzyść R. L., że w czasie i miejscu objętym wnioskiem o ukaranie poruszał się pojazdem marki C. o nr rej. (...) z prędkością 74 km/h przy dopuszczalnej prędkości 50 km/h, tj. przekroczył dopuszczalną prędkość o 24 km/h.
Za wiarygodne uznano ujawnione i zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty w postaci: notatki urzędowej, dokumentacji fotograficznej wraz z płytą CD, bowiem zostały sporządzone przez kompetentne osoby, po przeprowadzeniu stosownych czynności oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie budzą wątpliwości Sądu.
W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wina obwinionego w zakresie popełniania zarzucanego jej czynu wyczerpującego znamiona wykroczenia z art. 92a § 1 kw została wykazana.
Przedmiotem ochrony przepisu art. 92a kw jest porządek na drodze, na której odbywa się ruch pojazdów i bezpieczeństwo w ruchu. Strona przedmiotowa wykroczenia wskazanego w tym przepisie obejmuje każde ograniczenie prędkości. Ograniczenie formalnie wynikające z ustawy lub znaku drogowego wiąże wszystkich prowadzących pojazdy. Ograniczenie obejmuje odcinek drogi od miejsca ustawienia znaku lub miejsca stanowiącego początek drogi określonego rodzaju do miejsca znaku, od którego przestaje obowiązywać ograniczenie, lub do końca drogi, od punktu, od którego rozpoczyna się droga wyższej kategorii. Prowadzący pojazd nie może powoływać się na brak wiedzy o rodzaju znaku lub drogi, z którą łączy się dozwolona prędkość. Znaki są powszechnie dostępne, ustalane na trwałe, a przynajmniej na dłuższy czas, gdy nie zostaną zmienione. Podmiotem wykroczenia może być każda osoba prowadząca pojazd.
W realiach niniejszej sprawy nie ulegało wątpliwości, iż obwiniony swoim zachowaniem popełnił wykroczenie polegające na przekroczeniu dopuszczalnej prędkości. Czyn popełniony przez obwinionego był społecznie szkodliwy. Stanowił on przejaw lekceważącego stosunku obwinionego wobec porządku prawnego, a w szczególności zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Za przypisane obwinionemu wykroczenie Sąd, wymierzył na podstawie art. 92a § 1 kw karę 300 złotych grzywny. Wymierzona kara ma uświadomić sprawcy fakt naruszenia obowiązujących norm prawnych, a przez dolegliwość, jaka łączyć się będzie z jej wykonaniem, stanowić ma na przyszłość bodziec zniechęcający obwinionego do dalszego popełniania tego typu czynów naruszających zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 118 § 1 kpw oraz art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, mając na uwadze sytuację materialną obwinionego oraz względy słuszności, Sąd zwolnił obwinionego od obowiązku uiszczenia opłaty, a wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.