UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją nr (...) z dnia 10 listopada 2017 r. stwierdził, że D. G., jako pracownica płatnika składek M. Ś. nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od 20 sierpnia 2013 r. do 27 sierpnia 2017 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji D. G. wniosła o jej zmianę i ustalenie, że podlegała pracowniczym ubezpieczeniom społecznym w spornym okresie podnosząc, że wbrew ustaleniom organu rentowego strony faktycznie zawarły i wykonywały umowę o pracę, co potwierdzają w szczególności załączone nagrania monitoringu.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 2 maja 2018 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczona D. G. podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek M. Ś..

Powyższe orzeczenie Sąd Okręgowy oparł o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

M. Ś. od 1 lutego 2008 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...), początkowo w S. przy ul. (...) lok. (...), w dwupokojowym mieszkaniu będącym własnością D. G., a następnie w miejscowości W., przy ulicy (...), gdzie D. G. i M. Ś. kupili dom. W domu w W. zostało wyodrębnione odrębne pomieszczenie, z własną łazienką i wejściem nieprowadzącym przez część mieszkalną, przeznaczone wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej.

M. Ś. zajmuje się specjalistycznym projektowaniem systemów, produkcją elementów elektronicznych, instrumentów i przyrządów pomiarowych, kontrolnych i nawigacyjnych, a także konserwacją maszyn. W 2013 roku przychody z tytułu prowadzonej działalności wyniosły 214.459,70 zł (dochód 79.875,55 zł); w roku 2014 – 272.249,47 zł (dochód 77.100,64 zł); w 2015 roku – 272.517,17 zł (dochód 72.761,52 zł).

D. G. od 2011 roku jest konkubiną M. Ś.. Mają dwoje wspólnych dzieci: córkę A. Ś. urodzoną (...) oraz córkę H. Ś., urodzoną (...) Mieszkają razem i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Początkowo mieszkali w S. przy ul. (...), następnie zamieszkali w W. przy ul. (...). D. G. w dniu 6 czerwca 2007 r. ukończyła studia magisterskie na kierunku ekonomia w zakresie rachunkowość i finanse na Akademii (...) w S. Wydziale (...). Przed podjęciem zatrudnienia u konkubenta na podstawie umowy o pracę, świadczyła pracę na rzecz konkubenta w ramach umów o dzieło: z dnia 7 listopada 2012 r., z dnia 27 listopada 2012 r., z dnia 9 kwietnia 2013 r., z dnia 15 kwietnia 2013 r., z dnia 18 kwietnia 2013 r., z dnia 22 kwietnia 2013 r.; powierzano jej prace polegające na nastawieniu prosostsów wraz z ich przygotowaniem do późniejszej sprzedaży, wykonaniu 10 klawiatur sterujących pompami Eko, zaprojektowaniu rozłożenia elementów w szafie, ich przymocowania wraz z podłączeniem, uporządkowaniu dokumentów i faktur wraz z ich wpisaniem do programu.

Kierując się chęcią podlegania ubezpieczeniom społecznym D. G. zaproponowała M. Ś. aby ten - w związku ze świadczoną przez nią na jego rzecz pomocą przy prowadzeniu działalności gospodarczej - zatrudnił ją na podstawie umowy o pracę. W innym przypadku zamierzała poszukać zatrudnienia u podmiotu trzeciego.

W dniu 19 sierpnia 2013 r. D. G. i M. Ś. zawarli na piśmie umowę o pracę, w oparciu o którą od 20 sierpnia 2013 r. D. G. została zatrudniona przez płatnika składek (...) M. Ś. na czas nieokreślony, na stanowisku pracownika biurowo – technicznego w wymiarze pełnego etatu z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 4.300 zł. Tego samego dnia D. G. uzyskała zaświadczenie o zdolności do pracy, odbyła szkolenie wstępne w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z umową o pracę, do zakresu obowiązków należało między innymi: składanie i wysyłanie zapytań ofertowych, składanie zamówień w sklepach internetowych, robienie zakupów w sklepach stacjonarnych w obrębie S., odbieranie przesyłek, wypisywanie faktur, wystawianie faktur sprzedażowych, porządkowanie i drukowanie dokumentów wygenerowanych z systemu, pilnowanie terminów zapłaty zobowiązań firmy, w tym terminów zapłaty zobowiązań publicznoprawnych, informowanie szefa o przekroczonych terminach zapłaty kontrahentów, wykonywanie płytek drukowanych PCB, obkładanie płytek PCB elementami SMD i THT, sprawdzanie wykonywanych urządzeń i przygotowanie ich do sprzedaży, prowadzenie dokumentacji ze sprawdzania wykonanych urządzeń wraz z wykonaniem dokumentacji zdjęciowej, obsługa frezarki CNC, pisanie oprogramowania obsługującego frezarkę CNC, projektowanie elementów do wykonania na CNC, porządkowanie zakupionych elementów w magazynie, prowadzenie magazynu.

Począwszy od 20 sierpnia 2013 r. D. G. przystąpiła do faktycznego wykonywania pracy na rzecz M. Ś.. Pracę świadczyła codziennie, od poniedziałku do piątku, w pomieszczeniu wydzielonym w domu M. Ś., w miejscu gdzie prowadził działalność gospodarczą. W ramach obowiązków pracowniczych wykonywała elementy potrzebne do realizacji zamówień składanych przez klientów M. Ś. m.in. lutowała elementy SDM na płytce sterowania i panelu SOR, lutowała diody SMD, złącza SMD, złącza IDC16m, wyświetlacze do panelu SOR, przelotki na płytce sterującej SOR, wpasowywała śrubki mocujące panel z pudełkiem, przygotowywała płytki do wklejenia dławika i go wklejała, przygotowywała kable do sterowania SOR, lutowała tranzystory, przygotowywała do pocięcia radiatory, cięła radiatory do pudełka mieszczącego sterowanie SOR, gwintowała otwory pod dławiki do pudełka sterowania SOR, przygotowywała kondensatory, wklejała nakrętki do dławików, przyklejała złącza mocujące klawiaturę, sprawdzała sterowania SOR, lakierowała płytki PCB. Nadto zajmowała się rozpakowywaniem zamówionych towarów i porządkowaniem ich w magazynie, składała zamówienia w sklepie internetowym, odbierała przesyłki od kuriera, wystawiała faktury sprzedażowe, wpisywała faktury do arkusza rozliczeń firmy, wypełniała deklaracje rozliczeniowe do ZUS. Prace te wykonywała również w czasie przerw pomiędzy kolejnymi zwolnieniami lekarskimi w latach 2016 i 2017. M. Ś., działając jako płatnik składek, zgłosił D. G. w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w S. do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę od 20 sierpnia 2013 r. Dokument zgłoszenia do ubezpieczeń został sporządzony 22 sierpnia 2013 r.; wpłynął do organu rentowego 26 sierpnia 2013 r.

M. Ś. wypłacił D. G. za sierpień 2013 r. wynagrodzenie za pracę w kwocie 1.843,20 zł, za wrzesień 2013 r. – 4.300 zł, za październik 2013 r. - wynagrodzenie chorobowe w kwocie 2.297,10 zł. Płatnik wypłacał ubezpieczonej wynagrodzenie również za okresy, kiedy faktycznie świadczyła na jego rzecz pracę w latach 2016-2017.

D. G. od 24 września 2013 r. aż do porodu, który nastąpił 21 grudnia 2013 r., korzystała ze zwolnienia lekarskiego w związku z ciążą. Następnie, w okresie od 21 grudnia 2013 r. do 20 grudnia 2014 r. korzystała z zasiłku macierzyńskiego. W okresie od 22 do 31 grudnia 2014 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. W okresie od 2 do 8 stycznia 2015 r. korzystała z urlopu wypoczynkowego. Następnie od 9 do 16 stycznia 2015 r. korzystała ze zwolnienia lekarskiego, po czym - w okresie od 19 do 26 stycznia 2015 r. ponownie korzystała z urlopu wypoczynkowego. Od 27 do 30 stycznia 2015 r., od 2 do 13 lutego 2015 r., od 16 do 20 lutego 2015 r., od 23 lutego do 3 marca 2015 r. przebywała na zwolnieniach lekarskich. W okresie od 4 do 24 marca 2015 r. korzystała z urlopu wypoczynkowego, natomiast od 23 marca do 10 kwietnia 2015 r. ponownie korzystała ze zwolnienia lekarskiego. W dniach 13 i 14 kwietnia 2015 r. wykorzystywała urlop wypoczynkowy. Następnie, od 15 do 17 oraz od 20 do 24 kwietnia 2015 r. korzystała ze zwolnień lekarskich. W dniach 28 i 29 kwietnia 2015 r. korzystała z urlopu wypoczynkowego. Od 30 kwietnia do 15 maja 2015 r., od 18 do 28 maja 2015 r. oraz od 9 czerwca do 10 sierpnia 2015 r. przebywała na zwolnieniach lekarskich. Następnie, w okresie od 11 sierpnia do 23 października 2015 r. korzystała z urlopu wychowawczego. Po powrocie z urlopu wychowawczego ubezpieczona od 26 października 2015 r. zaczęła ponownie korzystać ze zwolnień lekarskich. Na zwolnieniach lekarskich przebywała w okresach od 26 do 30 października 2015 r., od 2 do 6, od 9 do 13 i od 16 do 20 listopada 2015 r. W okresie od 23 listopada do 1 grudnia 2015 r. ubezpieczona korzystała z urlopu wypoczynkowego. Od 2 do 4, od 7 do 11, od 14 do 18 i od 21 do 31 grudnia 2015 r. oraz od 2 do 29 stycznia 2016 r., od 4 do 19 lutego 2016 r., od 29 lutego do 4 marca 2016 r., od 7 do 11, od 14 do 18, od 21 do 25 marca 2016 r., od 29 marca do 15 kwietnia 2016 r. oraz od 18 do 22 kwietnia 2016 r. D. G. korzystała z zasiłków chorobowych i opiekuńczych z ubezpieczenia chorobowego. Następnie, w okresie od 1 maja 2016 r. do 31 grudnia 2016 r. D. G. korzystała z urlopu wychowawczego. Od dnia 1 lutego do 29 marca 2017 r. ubezpieczona pobierała zasiłek macierzyński, po czym - w okresach od 3 do 7, od 10 do 14, od 18 do 21 i od 24 do 28 kwietnia 2017 r. oraz od 8 do 12 maja 2017 r. - korzystała ze zwolnień lekarskich. W dniach 2 i 4 maja 2017 r. ubezpieczona korzystała ze zwolnienia od pracy w związku z opieką nad dzieckiem. W okresie od 15 maja 2017 r. do 24 sierpnia 2017 r. D. G. po raz kolejny korzystała z urlopu wychowawczego. Pierwotnie urlopu wychowawczego udzielono jej do 1 września 2017 r., ale na wniosek ubezpieczonej urlop ten został skrócony do 24 sierpnia 2017 r. Organ rentowy nie kwestionował prawidłowości i celowości korzystania przez D. G. zwolnień lekarskich.

W czasie korzystania przez D. G. ze zwolnień lekarskich oraz z urlopu macierzyńskiego i wychowawczego, płatnik zawarł umowy o dzieło z W. Ś. (swoją bratową). Umowy dotyczyły okresów od 1 do 29 października 2013 r. oraz od 2 do 23 grudnia 2013 r. Na ich podstawie powierzono W. Ś. pracę polegającą na „obłożeniu elementami SMD i THT”. Umowy o dzieło M. Ś. zawierał również z Ł. M., któremu powierzył wykonanie w okresie od 8 do 15 września 2014 r. pracy polegającej na wykonaniu 30 klawiatur sterujących pompami Eko; w okresie od 15 do 29 września 2014 r. prac polegających na nastawieniu 70 presostatów wraz z ich przygotowaniem do późniejszej sprzedaży; w okresie od 30 września do 15 października 2014 r. prac polegających na obłożeniu elementami SMD i THT 20 płytek sterujących pompami EKO; w okresie od 1 do 16 października 2014 r. prac polegających na montażu 10 skrzynek sterujących pompami; w okresie od 16 do 20 lutego 2015 r. prac polegających na zrealizowaniu zakupów elementów niezbędnych do zrealizowania zamówionych urządzeń. Nadto umowy o dzieło zawierał ze swoim bratem A. Ś. (2), któremu powierzył do wykonania: w okresie od 4 do 31 maja 2014 r. napisanie programu na stmega16 doczytującego karty RIFD za pośrednictwem układu EM4095; w okresie od 2 lipca do 20 października 2014 r. napisanie programu na xmega generującego przebieg sin w przeciwfazie; w okresie od 15 do 31 lipca 2014 r. napisanie programu na sterownik PLC EASY sterującego pompami z możliwością pracy kaskadowej; w okresie od 2 września do 26 listopada 2014 r. napisanie oprogramowania na Atmega 16A do pomiaru przesunięcia fazowego; w okresie od 1 do 7 października 2014 r. opracowanie programu sterującego CNC do miernika przesunięcia fazowego; w okresie od 2 października do 18 grudnia 2014 r. wykonanie programu generującego plik G-code z pliku Kicad drill z kontrolą poprawności i optymalizacją wierceń; w okresie od 4 listopada do 1 grudnia 2014 r. napisanie programu na Xmega 16D4 kontrolującego kolejność 3 faz; w okresie od 18 listopada do 18 grudnia 2014 r. stworzenie szablonu w programie Libre office Calc wspomagającego zarządzanie magazynami i zamówieniami; w okresie od 3 czerwca do 28 września 2015 r. stworzenie prototypowego algorytmu sterowania mobilnego ogrzewaniem i dystrybucją ciepła słonecznego. W październiku 2013 r., w związku z dużą ilością pracy, M. Ś. poszukiwał pracownika do składania i lutowania urządzeń. Zatrudnienie takiej osoby pozwoliłoby mu na poświęcenie się pracy koncepcyjnej, związanej z zamówieniami na nowe produkty. W tym celu zgłosił ofertę pracy w Powiatowym Urzędzie Pracy w P., wskazując, że poszukuje pracownika biurowo – technicznego w ramach umowy o pracę na zastępstwo. Jako proponowaną wysokość wynagrodzenia wskazał kwotę 4.500 zł brutto miesięcznie, a termin obowiązywania umowy do stycznia 2015 r. Podał zakres obowiązków: programowanie CNC, lutowanie smd/tht, nastawy automatyki, tworzenie dokumentacji cad, księgowość, sprawdzanie urządzeń elektronicznych. W styczniu 2017 r. M. Ś. umieścił ogłoszenie na stronie internetowej OLX, że poszukuje pracownika techniczno-biurowego. Od kandydata na pracownika oczekiwał między innymi: znajomości podstaw elektroniki, projektowania i wykonania płytek PCB, umiejętności obsługi i programowania frezarki CNC, tworzenia stron www, lutowania elementów. W roku 2015 M. Ś. nie zatrudnił żadnej osoby, gdyż poziom wiedzy potencjalnych kandydatów okazał się dla płatnika niewystarczający. Z kolei w roku 2017 nikt nie odpowiedział na zamieszczone ogłoszenie.

Pismem z dnia 29 października 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wydział (...) poinformował D. G., że prowadzi postępowanie wyjaśniające w przedmiocie ustalenia poprawności zgłoszenia jej do ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy o pracę u płatnika składek (...) M. Ś.. Pismem z tego samego dnia organ poinformował także o powyższym M. Ś.. Pismami z dnia 18 grudnia 2013 r. organ rentowy poinformował M. Ś. oraz D. G. o zakończeniu postępowania wyjaśniającego w przedmiocie ustalenia poprawności zgłoszenia D. G. do ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy o pracę u płatnika składek (...) M. Ś.. Nie została wówczas wydana żadna decyzja. W listopadzie 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., wszczął kolejne postępowanie wyjaśniające w celu sprawdzenia poprawności zgłoszenia do ubezpieczeń D. G. zatrudnionej od 20 sierpnia 2013 r. przez M. Ś.. Organ rentowy powziął wątpliwość w tym zakresie w związku z tym, że od 21 września 2013 r. do 10 sierpnia 2015 r., z przerwami, D. G. chorowała, pobierała zasiłek macierzyński lub zasiłek opiekuńczy w związku z chorobą dziecka.

Po ustaleniu powyższego stanu faktycznego oraz na podstawie przepisów prawa niżej powołanych Sąd Okręgowy uznał odwołanie za uzasadnione.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (powoływana dalej jako: ustawa systemowa), obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Ponadto art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 tejże ustawy wprowadzają w odniesieniu do pracowników obowiązek ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Zgodnie zaś z treścią jej art. 13 pkt 1 obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania stosunku pracy.

Z kolei art. 18 ust. 1 ustawy systemowej stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. Ustawodawca w art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy systemowej przewidział dla organu rentowego kompetencje do między innymi stwierdzania i ustalania obowiązku ubezpieczeń społecznych, któremu towarzyszy wynikające z art. 83 ust. 1 tejże ustawy uprawnienie do wydawania decyzji w sprawach indywidualnych. Co za tym idzie, uprawnienie ZUS O/S. do wydania zaskarżonej decyzji jako takiej nie mogło budzić wątpliwości.

Sąd Okręgowy zaznaczył, że w niniejszej sprawie przyczyną wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji stanowiło dokonane przez organ ustalenie, że D. G. i M. Ś. zawarli umowę o pracę wyłącznie dla pozoru. Wobec wniesienia odwołania od decyzji do sądu, prawidłowość tego twierdzenia organ rentowy był zobowiązany udowodnić - w sprawach tego rodzaju jak niniejsza to na nim spoczywa bowiem w całości ciężar dowodu w zakresie wykazania, że zawarta przez strony umowa o pracę nie stanowi ważnego tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/06; pogląd wyrażony w tym orzeczeniu sąd meriti uznał za w pełni trafny). Z kolei, jeśli chodzi o istnienie (lub nie) pozorności umowy o pracę, okoliczność ta podlegała ocenie zgodnie z normą art. 83 k.c., mającą w tym przypadku zastosowanie z mocy odesłania zawartego w art. 300 k.p. Przepis ten stanowi, że nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru, tj. w sytuacji, w której z góry powziętym zamiarem stron jest brak woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych osób lub organów w błąd, co do rzekomego dokonania określonej czynności prawnej. Istnienie (lub nie) między stronami stosunku pracy ocenia się przy tym przez pryzmat regulacji obowiązujących w Kodeksie pracy, który w art. 22 wskazuje, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudnienia go za wynagrodzeniem. Przywołany przepis określa podstawowe cechy charakterystyczne stosunku pracy i zarazem jego podstawowy cel społeczno-gospodarczy. Stosunek pracy jest relacją prawną pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, której główną treść stanowi zobowiązanie się pracownika do ciągłego, osobistego wykonywania określonego rodzaju pracy na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym, przy jednoczesnym obowiązku pracodawcy do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Wykazanie pozorności formalnie zawartej umowy o pracę wymaga więc wykazania, że zamiarem stron od początku nie było to, aby pracownik faktycznie świadczył pracę w warunkach podporządkowania, z prawem do wynagrodzenia.

Sąd Okręgowy, opierając się o cały zebrany materiał dowodowy, doszedł do przekonania, że w sprawie nie było podstaw do przyjęcia, aby doszło do złożenia przez strony pozornych oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę. Fakt świadczenia przez D. G. pracy na rzecz M. Ś. został w toku procesu wykazany zarówno przy pomocy dowodów z zeznań, jak i z dokumentów. Organ rentowy nie naprowadził zaś na poparcie swoich twierdzeń jakiegokolwiek dowodu, ograniczając się do wyprowadzania wniosków z określonych sekwencji zdarzeń i określonego zachowania stron, a także z faktu pozostawania przez nich w bliskich relacjach. Ubezpieczona przedstawiła dowody, które świadczyły zarówno o samym formalnym zawarciu przez nią z M. Ś. umowy o pracę, jak i o późniejszym faktycznym jej wykonywaniu. Mianowicie na dowód zatrudnienia przedstawiła pisemną umowę o pracę z dnia 19 sierpnia 2013 r., czyli dowód złożenia odpowiednich oświadczeń woli (zawarcia umowy o pracę). W konsekwencji to organ rentowy powinien był wykazać, że oświadczenia woli wynikające z tego dokumentu były fikcyjne (pozorne). W realiach sprawy odwołująca przedstawiła liczne dowody świadczące o tym, że rzeczywiście wykonywała na rzecz M. Ś. pracę, poczynając od 20 sierpnia 2013 r. Pracę tę świadczyła - poza okresami niezdolności do pracy oraz korzystania przewidzianych prawem zwolnień z pracy - codziennie, od poniedziałku do piątku, w pomieszczeniu wydzielonym w domu (a wcześniej w mieszkaniu), w którym M. Ś. prowadził swoją działalność gospodarczą. W ramach swoich obowiązków pracowniczych wykonywała czynności szczegółowe wymienione w ustalonym stanie faktycznym w tym wykazane elementy potrzebne do realizacji zamówień składanych przez klientów M. Ś.. Jednocześnie sąd meriti podkreślił, że prace te wykonywała również w czasie przerw pomiędzy kolejnymi zwolnieniami lekarskimi w latach 2016 i 2017. Sąd dał w tym zakresie w całości wiarę zeznaniom zarówno samej ubezpieczonej, jak i płatnika M. Ś.. Oczywiście Sąd ten miał na uwadze, że możliwym było postawienie teoretycznego zarzutu, iż ubezpieczona oraz płatnik jako osoby pozostające w związku mają teoretycznie interes w przedstawianiu określonej wersji zdarzeń, jednak ich wyjaśnienia znalazły pełne potwierdzenie w zeznaniach przesłuchiwanych świadków – osób w większości (poza A. Ś. (2) – bratem płatnika) obcych dla nich, wobec czego brak było podstaw, by doszukać się istnienia po ich stronie jakiegokolwiek interesu w tym, by mogli chcieć świadomie złożyć fałszywe zeznania na korzyść ubezpieczonej i płatnika, narażając się tym samym na odpowiedzialność karną. Zeznania przesłuchanych świadków oraz ubezpieczonej i płatnika były spójne, konsekwentne i zbieżne w swojej wymowie, nie budziły jakichkolwiek wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności. Co więcej, zeznania te korespondowały z treścią pozostałych dowodów, w tym przedstawionych przez ubezpieczoną dokumentów w postaci zestawień czynności podejmowanych w danym dniu pracy oraz kopii faktur VAT, z których jednoznacznie wynika, że po zawarciu umowy o pracę, D. G. podjęła się wykonywania powierzonej jej pracy. Ponadto z zapisów dokonanych na przedłożonych do akt ZUS nagraniach z monitoringu wynika, iż D. G. faktycznie przez szereg dni pojawiała się w niewielkim pomieszczeniu wyposażonym w komputery, pełnym innego sprzętu oraz kabli, w którym pojawiał się także M. Ś.. Z zapisów tych wynika również, że D. G. albo pracowała w tym pomieszczeniu z komputerem, robiąc jednocześnie jakieś notatki, albo zajmowała się jakimiś czynnościami precyzyjnymi. Wielość tych nagrań i czas ich trwania pozwoliły przy tym w ocenie sądu pierwszej instancji na postawienie tezy, iż nie są one sprokurowane tylko na potrzeby tego procesu. Sąd nie widział w związku z tym podstaw, by przeprowadzać dowód z opinii biegłego z zakresu technik audiowizualnych celem ustalenia czy nagrania powstały w rzeczywistym czasie i dacie, która widnieje na nagraniach. Oczywiście teoretycznie nie można wykluczyć w tym zakresie manipulacji, jednak dla Sądu nie wydawała się ona prawdopodobna. Co istotne okoliczność wykonywania przez D. G. pracy została zdaniem tego Sądu wykazana także pozostałymi dowodami, wobec czego przeprowadzanie czaso- i kosztochłonnego dowodu z opinii biegłego (której kosztami byłby obciążony wyłącznie sąd) nie było konieczne. Organ rentowy próbował podważyć moc dowodową zapisów z monitoringu, wskazując, że płatnik prowadzi działalność gospodarczą w domu, w którym zamieszkuje razem z ubezpieczoną, a w konsekwencji, jego zdaniem pojawianie się ubezpieczonej na nagraniach nie musi być związane z wykonywaniem pracy w rygorze pracowniczym, a potwierdza jedynie pomoc świadczoną przez nią partnerowi życiowemu w prowadzeniu działalności gospodarczej; jednak gdyby ubezpieczona była małżonką płatnika, to fakt świadczenia przez nią pomocy mężowi przy prowadzeniu działalności gospodarczej skutkowałby obowiązkiem objęcia jej ubezpieczeniami społecznymi, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej.

Sąd Okręgowy uznał, iż z faktu, że D. G. w sierpniu 2013 r. wiedziała, że jest w ciąży, nie sposób czynić jej zarzutu, iż chciała w tym czasie uzyskać środki tak do aktualnego, jak i przyszłego utrzymania swojego i dziecka. Cel ten chciała bowiem osiągnąć w prawnie dozwolony sposób – podejmując pracę w charakterze pracownika biurowo – technicznego, niebędącą pracą zakazaną dla kobiet w ciąży. W przypadku prawidłowego przebiegu ciąży i przestrzegania zasad bhp w miejscu pracy, wykonywanie takiej pracy nie zagraża zdrowiu dziecka ani bezpieczeństwu kobiety ciężarnej, a ponadto może mieć miejsce aż do okresu bezpośrednio poprzedzającego poród, o ile oczywiście nie zajdą żadne komplikacje. Nie można też winić stron za to, że w czasie trwania umowy o pracę stan zdrowia D. G. pogorszył się; jest to bowiem okoliczność, której nie mogły one przewidzieć w dacie zawierania umowy o pracę. Chybione w ocenie sądu meriti były również argumenty organu rentowego w części w jakiej w uzasadnieniu swojego stanowiska o pozorności zawartej przez strony umowy o pracę powoływał się na fakt, że ubezpieczona w całym 5-letnim okresie zatrudnienia wykazywała przedłożonymi dokumentami wykonywanie pracy zaledwie przez 60 dni. Nawet bowiem jeśli praca ubezpieczonej miała charakter incydentalny, a w miejsce D. G. po rozpoczęciu korzystania przez nią ze zwolnienia lekarskiego płatnik nikogo nie zatrudnił, nie był to wystarczający powód, by unieważnić istnienie stosunku pracy. W sprawach takich jak niniejsza istotne znaczenie ma tylko to, czy praca była wykonywana, a nie to przez ile dni faktycznie była świadczona. Fakt zaś wykonywania przez D. G. pracy na rzecz M. Ś. w pełni potwierdzili przesłuchani w sprawie świadkowie – klienci M. Ś.. Z ich zeznań wyłonił się jasny i spójny obraz D. G. jako osoby, która wykonywała istotne z punktu widzenia funkcjonowania przedsiębiorstwa (...) czynności – tak związane z zajmowaniem się sprawami organizacyjnymi (przygotowywanie dokumentacji, odbieranie materiałów od klientów, przekazywanie im gotowych produktów), jak i czynnościami typowo technicznymi (lutowanie, montowanie poszczególnych elementów – opisywane zresztą przez niektórych świadków z autentycznym zdumieniem, odnoszącym się do tego, że kobieta potrafiła wykonać tak – stereotypowo – niekobiece prace). Świadkowie ci wyraźnie wskazywali przy tym, że widywali D. G. przy takich czynnościach zarówno w czasie, gdy siedziba przedsiębiorstwa M. Ś. mieściła się w S., w dzielnicy P. (czyli przy ulicy (...)), jak i gdy została ona przeniesiona w inne miejsce, poza S. (do W.). Świadkowie nie mieli także wątpliwości co do tego, że to M. Ś. był osobą decyzyjną, z którą dokonywano wszelkich merytorycznych uzgodnień. Powyższe uzasadnia więc wybór przez strony akurat umowy o pracę, wymagającej istnienia podporządkowania pracowniczego. Skoro bowiem to M. Ś. w merytoryczny sposób prowadził firmę i opracowywał koncepcje tak jej dalszego funkcjonowania, jak i decydował o sposobie wykonywania konkretnych zleceń na rzecz swoich kontrahentów, niewątpliwie to on pełnił w niej rolę nadrzędną organizacyjnie. W oczywisty sposób, w związku z łączącą go z D. G. więzią uczuciową, podporządkowanie to nie mogło być przy tym realizowane w sposób typowy dla zwykłego stosunku pracy, łączącego dwie obce sobie osoby. Ponieważ jednak w polskim prawie pracy nie ma zakazu zatrudniania w oparciu o umowę o pracę osób, które pozostają ze sobą w bliskiej relacji uczuciowej (np. zatrudnienie dziecka przez rodzica, brata przez siostrę itp.), nie sposób uznać powyższego za jakąkolwiek przeszkodę. Jako zupełnie niezrozumiałe Sąd Okręgowy ocenił również wątpliwości organu rentowego odnośnie do wiarygodności przedłożonych przez strony dokumentów w postaci zestawień wykonanych przez ubezpieczoną czynności i list obecności. Sporządzanie przez D. G. takich dokumentów, jak i formalne dokumentowanie jej obecności Sąd uznał bowiem za całkowicie uzasadnione, gdy zważyć, że pierwsze postępowanie wyjaśniające dotyczące ustalenia poprawności zgłoszenia D. G. do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia u M. Ś. organ rentowy wszczął już w 2013 roku. W toku ówczesnego postępowania organ rentowy domagał się od stron m.in. przedłożenia poświadczonych kopii dokumentów takich jak listy obecności i innych dokumentów potwierdzających zatrudnienie D. G.. W wykonaniu tego zobowiązania płatnik złożył w ZUS dokument w postaci m.in. list obecności oraz zestawień wykonanych przez ubezpieczoną czynności w poszczególnych dniach z okresu od 20 sierpnia do 23 września 2013 r. Organ rentowy nie zakwestionował wówczas mocy dowodowej przedłożonych dokumentów. W szczególności nie miał żadnych zastrzeżeń co do szczegółowości przedłożonych zestawień i potrzeby ich sporządzania. Nie kwestionował również zasadności prowadzenia list obecności. Wątpliwości względem tej dokumentacji organ rentowy powziął zaś dopiero w 2016 roku w związku z ustaleniem, że D. G. i M. Ś. są partnerami życiowymi i razem mieszkają w domu, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza przez M. Ś..

Z powyższym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie w całości nie zgodził się Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który w wywiedzionej apelacji zarzucił mu:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 1 ustawy systemowej przez niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w tym, że Sąd stwierdził podleganie przez ubezpieczoną obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika składek od 20 sierpnia 2013 r. do 27 sierpnia 2017 r., podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że ubezpieczona faktycznie nie wykonywała swoich obowiązki zgodnie z zawartą z płatnikiem składek umową o pracę w ramach reżimu pracowniczego;

art. 22 § 1 w zw. z art. 300 k.p. poprzez uznanie za udowodniony pracowniczy tytułu ubezpieczeń skarżącej;

art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 22 § 1 k.p. poprzez jego niezastosowanie tj. nie ustalenie pozorności stosunku pracy pomiędzy ubezpieczona a płatnikiem składek;

- naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.:

art. 233 w związku z art. 328 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na dowolnym uznaniu od 20 sierpnia 2013 r. D. G. za pracownika płatnika składek M. Ś. przy pominięciu okoliczności braku zatrudnienia osoby na zastępstwo ubezpieczonej, okoliczności braku zorganizowania stanowiska pracy zgodnej z przepisami bhp, czy okoliczności braku realnej ekonomicznej potrzeby zatrudnienia osoby na umowę o pracę;

art. 217 § 1 w związku z art. 227 oraz z art. 278 § 1 k.p.c. przez nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu technik audiowizualnych na okoliczność czy nagrania z monitoringu dostarczone przez stronę przeciwną powstały w rzeczywistym czasie i w dacie, która widnieje na nagraniach, mimo że fakty te mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a sporne okoliczności nie zostały wyjaśnione.

Podnosząc powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie odwołania ubezpieczonej,

ewentualnie:

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji,

- o zasądzenie kosztów postępowania za pierwszą i drugą instancję.

Wyrokiem z dnia 3 października 2019 r. Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżony wyrok i oddalił odwołanie (pkt I) oraz zasądził od D. G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje (pkt II). Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko organu rentowego, że umowa o pracę zawarta przez D. G. i M. Ś. była pozorna.

Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego pełnomocnik ubezpieczonej zaskarżył skargą kasacyjną opartą na obydwu podstawach kasacyjnych określonych w art. 398³ § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ rentowy wniósł o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2022 r. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Sąd Najwyższy wskazał, że skoro ubezpieczona wykonywała czynności w swoim miejscu zamieszkania, to rozważenia wymagało, czy nie stanowiło to nietypowej formy zatrudnienia, które nie wykazują jednej lub kilku z typowych cech stosunku pracy, jednak pozostają w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych. Z elastycznych form zatrudnienia Sąd Najwyższy wskazał na job-sharing, work-sharing, leasing pracowniczy, zatrudnienie rotacyjne, telepracę, pracę na wezwanie. Zdaniem Sądu Najwyższego, ustalenie na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej podlegania ubezpieczeniom społecznym małżonków lub osób tworzących rodzinę w konkubinacie, w sytuacji wykonywania pracy na terenie ich miejsca zamieszkania, wymaga niebudzących wątpliwości ustaleń sposobu wykonywania pracy, dziennej ilości wykonywanej pracy, nadzoru pracodawcy, wypłacanego wynagrodzenia. W ocenie Sądu Najwyższego, sąd nie skonfrontował wyjaśnień ubezpieczonej (ubezpieczona dokładnie pamiętała, jakie czynności zawodowe wykonywała w danym dniu i wymieniła je punkt po punkcie, chociaż w przedziale czasowym pięcioletniego zatrudnienia, faktycznie mogła przepracować tylko około 60 dni) z zeznaniami świadków, ani z nagraniami z monitoringu, które zostały ocenione bardzo pobieżnie, bez ustalenia, czy przedstawiają wykonywanie pracy, czy tylko samą obecność w miejscu wykonywania pracy. Powoduje to, że słuszne mogły okazać się zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia art. 378 § 1 k.p.c., art. 382 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. przez przyjęcie, że możliwe jest uznanie dowodu z nagrań przedłożonych przez stronę dokumentujących wykonywanie przez skarżącą pracy za niepotwierdzającą wymienionej okoliczności, gdy treść nagrania jednoznacznie wskazuje na czas pracy ubezpieczonej i wykonywanie przez nią obowiązków.

Sąd Apelacyjny rozważył, co następuje:

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, przy uwzględnieniu zaleceń przedstawionych przez Sąd Najwyższy, apelacja organu rentowego okazała się uzasadniona.

Sąd Apelacyjny jako sąd odwoławczy nie ogranicza się do kontroli sądu pierwszej instancji, lecz bada ponownie całą sprawę, a kontrolując prawidłowość zaskarżonego orzeczenia, pełni również funkcję sądu merytorycznego, który rozpoznając sprawę od początku, może uzupełnić materiał dowodowy lub powtórzyć już przeprowadzone dowody, a także poczynić samodzielnie ustalenia na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji.

W niniejszej sprawie sąd odwoławczy po uzupełnieniu postępowania dowodowego, podziela i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne bezsporne między stronami a dokonane przez sąd pierwszej instancji i przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w zakresie: działalności gospodarczej prowadzonej przez M. Ś. - miejsca prowadzenia tej działalności, jej przedmiotu, osiągniętych przychodów w latach 2013-2015; związku D. G. i M. Ś., posiadanych dzieci, prowadzenia przez nich wspólnego gospodarstwa domowego, miejsc ich wspólnego zamieszkiwania; wykształcenia D. G.; sporządzonych między stronami umów o dzieło w 2012 i 2013 roku; podpisania przez strony umowy o pracę i wskazanych w dokumencie elementów tej umowy; zgłoszenia D. G. do ubezpieczeń społecznych przez płatnika, okresów niezdolności do pracy D. G. z powodu korzystania ze zwolnień lekarskich w związku z ciążą, a następnie korzystania z zasiłków: macierzyńskiego, opiekuńczego, chorobowego, korzystania z urlopów wypoczynkowych, urlopów wychowawczych, korzystania z dni opieki nad dzieckiem w latach 2013-2017; umów o dzieło zawartych z W. Ś., Ł. M. i A. Ś. (2); zamieszczenia przez M. Ś. ogłoszenia oferty pracy w PIP z dnia 31 października 2013 r., oraz w portalu OLX w 2017 r.; przeprowadzenia przez organ rentowy postępowania wyjaśniającego w 2013 r., 2015 r. oraz 2017 r. (art. 387 § 2^{(

1)} pkt. 1 k.p.c.).

Sąd Apelacyjny nie podzielił ustaleń sądu pierwszej instancji w zakresie wykonywania przez D. G. na rzecz M. Ś. pracy w ramach umowy o pracę w rozumieniu art. 22 k.p.

Sąd Apelacyjny dodatkowo ustalił:

D. G. po ukończeniu Akademii (...) była zatrudniona w firmie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. od dnia 1 listopada 2007 r. najpierw jako pomoc biurowa na podstawie umów zlecenia, następnie jako stażysta – analityk ds. zawierania umów i od 3 czerwca 2008 r. do 30 września 2009 r. jako dyrektor tej firmy. Następnie od 26 stycznia do 9 sierpnia 2010 r. pobierała zasiłek dla bezrobotnych.

(bezsporne, nadto dowód: zeznanie ubezpieczonej e-protokół z dnia 2 lutego

2023 r. 00:02:35.200; kwestionariusz osobowy k. 65 akt ZUS).

M. Ś. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w mieszkaniu babci. Potem jak D. G. kupiła mieszkanie to przeniósł tę działalność do niej, wynajął cały pokój na prowadzenie tej działalności, tam było dość dużo sprzętu. Strony zawarły umowę najmu, bo to był koszt dla firmy.

dowód: zeznanie płatnika e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:10:51.136,

00:12:41.760-00.12.51.105.

Strony przeprowadziły się do domu we W. pod koniec października 2013 r.

dowód: zeznanie ubezpieczonej e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r.

00:09:05.888.

D. G. przygotowywała się do posiadania dziecka. W kwietniu 2011 r. poinformowała o tym lekarza podczas wizyty.

dowód: historia choroby zapis strona 19 k. 142.

D. G. pierwszą ciążę utraciła w maju 2011 r. w wyniku samoistnego poronienia. W lipcu 2011 r. stwierdzono kolejną ciążę u ubezpieczonej, która regularnie odbywała wizyty u lekarza ginekologa.

Pierwszą córkę D. G. urodziła w dniu (...) r. w wyniku cesarskiego cięcia. Po porodzie ubezpieczona przechodziła przez stan depresji. W dniu 10 maja 2013 r. D. G. odbyła wizytę u ginekologa, gdzie potwierdzono stan ciąży (6/7 tydzień).

dowód: karta ciąży k. 124

historia choroby strona 21, 40 k. 142.

W dniu 30 stycznia 2017 r. o godz. 14.12 ubezpieczona miała wykonane usg kolejnej ciąży, w czasie którego ujawniono brak tętna dziecka.

dowód: wyniki usg k. 124.

W dniu 1 lutego 2017 r. ubezpieczona będąc w 11 tygodniu ciąży utraciła ją.

dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 124.

Kolejną ciążę u D. G. stwierdzono w dniu 22 sierpnia 2017 r. (12 tydzień). W dniu (...) r. D. G. urodziła syna.

dowód: historia choroby strona 72-80 k. 142.

Strony podpisały umowy o dzieło:

- w dniu 22 maja 2017 r., w której D. G. zobowiązała się do oblutowania elementami SDM i THT 10 płytek sterujących pompami EKO wraz z 10 panelami, do dnia 9 czerwca 2017 r. za wynagrodzeniem 1.500 zł;

- w dniu 29 maja 2017 r., na mocy której D. G. przyjęła do wykonania – obłożenia elementami SMD i THT 3 szt. sterowań SWPR i wykonanie 5 szt. czujnika obecności rąk do SDR do dnia 2 czerwca 2017 r., za wynagrodzeniem 450 zł;

- w dniu 1 czerwca 2017 r., w której D. G. zobowiązała się do oblutowania elementami SMD i THT 3 szt. płytek sterujących SOR w terminie do 5 czerwca 2017 r. za wynagrodzeniem 300 zł;

- w dniu 12 czerwca 2017 r. na podstawie której D. G. zobowiązała się do obłożenia elementami SMD i THT 2 szt. sterowań CSR, w terminie do 19 czerwca 2017 r. za wynagrodzeniem 160 zł;

- w dniu 3 lipca 2017 r., na mocy której D. G. miała wpisać do programu faktury za II kwartał 2017 r. wraz z uporządkowaniem dokumentów do dnia 18 lipca 2017 r., za wynagrodzeniem 600 zł.

dowód: umowy o działo k. 252.

Łącznie z umów o dzieło D. G. otrzymała wynagrodzenie:

- za miesiąc czerwiec 2017 r. – 2.057 zł

- za miesiąc lipiec 2017 r. – 514 zł.

dowód: listy płac k. 276.

M. Ś. podpisał z W. Ś. – żoną swojego brata A. – umowę o pracę:

- z dnia 3 lutego 2017 r. na czas określony od 6 lutego do 5 marca 2017 r., na stanowisku pracownik biurowo-techniczny, w wymiarze 0,25 etatu, z wynagrodzeniem miesięcznym 1.343,60 zł;

- z dnia 3 marca 2017 r. na czas nieokreślony od dnia 6 marca 2017 r., na stanowisku jak wyżej, w wymiarze pełnego etatu i wynagrodzeniem miesięcznym 5.375 zł.

W każdej umowie strony wskazały szczegółowy zakres obowiązków pracownika.

W. Ś. sporządziła listy obecności z wpisami od 7 lutego do 8 marca 2017 r. oraz zaznaczeniem, że od 9 marca 2017 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. W. Ś. sporządziła odręcznie także szczegółowy wykaz czynności od dnia 7 lutego do 8 marca 2017 r. wraz z podaniem godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy.

dowód: umowy o pracę k. 252

listy obecności k. 252

kopia notatek k. 252.

W okresie od sierpnia 2013 r. do sierpnia 2017 r. D. G. nie przepracowała żadnego pełnego miesiąca i nie otrzymała pełnego wynagrodzenia.

dowód: listy płac k. 276.

Firma płatnika nie korzysta z obsługi księgowej – pracuje na programie księgowość 360 stopni. Program ten obsługują strony.

dowód: zeznanie ubezpieczonej e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:09:30.264

i 00:09:40.176.

Z prowadzonej działalności gospodarczej płatnik i A. Ś. (2) utworzyli spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

dowód: zeznanie płatnika e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:12:55.816

i następne.

Z dniem 31 sierpnia 2017 r. M. Ś. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej, a D. G. została wyrejestrowana przez niego z ubezpieczeń społecznych z dniem 27 sierpnia 2017 r. Następnie D. G. została zatrudniona z dniem 28 sierpnia 2017 r. w firmie (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i od dnia 29 sierpnia 2017 r. rozpoczęła korzystanie ze zwolnień lekarskich związanych z zagrożoną ciążą (bezsporne, nadto dowód: informacja ZUS k. 331, zestawienie przerw w świadczeniu pracy przez ubezpieczoną k. 332).

M. Ś. przyjął zasadę, że jeżeli są jakieś zyski to są one wydawane na inwestycje w nowe urządzenia. Zarówno prowadząc działalność gospodarczą, jak i spółkę płatnik na koniec roku nie wykazuje zysku. Działalność prowadzona przez płatnika nie miała i nie ma problemów finansowych.

dowód: zeznanie płatnika e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:18:12.404.

Skoro to płatnik jest projektantem i potrafi wszystko zrobić w firmie, a D. G. potrafi tylko zmontować projekty, to oczywistym jest, że na opiekę idzie D. G. a nie M. Ś..

dowód: zeznanie płatnika e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:19:31.656.

M. Ś. zamontował monitoring w pokoju – miejscu prowadzenia działalności gospodarczej w grudniu 2016 r.

dowód: zeznanie płatnika e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:20:56.352,

00:21:57.264, 00:23:23.104.

Monitoring ten został wyłączony, żeby nie pobierał prądu. Czasami płatnik włącza monitoring, gdy na przykład wyjeżdżają, czy gdy płatnik drukuje jakiś test na drukarce 3D.

dowód: zeznanie płatnika e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:22:59.184.

Nagrania z monitoringu były zgrywane przez płatnika na potrzeby niniejszej sprawy oraz przez A. Ś. (2) na potrzeby postępowania w sprawie W. Ś..

dowód: zeznanie płatnika e-protokół z dnia 2 lutego 2023 r. 00:24:04.436.

G. T. od 1994 r. do chwili obecnej pracuje w firmie (...). Przez 25 lat był pracownikiem tej firmy, a po przejściu na emeryturę współpracuje z tą firmą w ramach własnej działalności. Jako pracownik był osobą prowadzącą nadzór nad produkcją, tzw. produkcją techniczną, czyli kierował produkcją i rozwojem oferty firmy (...) w zakresie techniki. Obecnie kontynuuje współpracę z firmą (...) w charakterze konsultanta ds. produkcji technicznej i eksportu.