UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 lipca 2022 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki J. W. kwoty: 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, 1.264,20 zł tytułem odszkodowania, przy czym obie kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 lipca 2017 roku do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części oraz szczegółowe wyliczenie kosztów procesu pozostawił referendarzowi sądowemu, przy przyjęciu zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (art. 100 zdanie I k.p.c.) i ustaleniu, że powódka wygrała sprawę w 85,04% ulegając pozwanemu w 14,96%.

Strona powodowa zaskarżyła powyższy wyrok w części oddalającej powództwo o kwotę 2.310 zł, tj. w zakresie jego pkt II.

Zaskarżonemu orzeczeniu apelująca zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego ortopedy, zeznań świadka oraz samej powódki poprzez błędne wyliczenie wymiaru sprawowanej opieki nad powódką wskutek urazu doznanego podczas zdarzenia szkodzącego z dnia 27 listopada 2016 r. i w konsekwencji zasądzenie nieadekwatnej kwoty tytułem odszkodowania.

W konkluzji apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zasądzenie na rzecz powódki dalszej kwoty 2.310 zł tytułem dalszego odszkodowania za opiekę osób trzecich wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 22.07.2017 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym zastępstwa według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym zasądzono koszty procesu i koszty zastępstwa do dnia zapłaty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja była zasadna, dlatego skutkowała zmianą zaskarżonego orzeczenia.

Zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. zasługuje na uwzględnienie.

Z opinii biegłego specjalisty ortopedii i chirurgii urazowej wynika, że powódka przez okres pierwszych dwóch miesięcy po zdarzeniu wymagała szerokiej pomocy osób trzecich przeciętnie w ciągu około pięciu godzin dziennie. Przez kolejne dwa miesiące u powódki występowała potrzeba częściowej pomocy osób trzecich przeciętnie około dwóch godzin dziennie. Oznacza to, że powódka w związku z wypadkiem z dnia 27 listopada 2016 roku wymagała pomocy w zakresie:

- 60 dni (2 miesiące) x 5 godzin x 11 złotych = 3.300 złotych

- 60 dni (kolejne 2 miesiące) x 2 godziny x 11 złotych = 1.320 złotych,

łącznie 4.620 złotych, skoro zaś powódka otrzymała już z tego tytułu od pozwanego kwotę 1.045,80 złotych do uwzględnienia pozostaje kwota 3.574,20 złotych (4.620 zł – 1.045,80 zł) i w takiej części winno być przyznane roszczenie w zakresie zwrotu kosztów pomocy i opieki osób trzecich.

Sąd Rejonowy w treści uzasadnienia wyroku wskazał, że na skutek przeoczenia i omyłki w obliczeniach, oczywiście błędnie, niezgodnie z treścią opinii i podjętą co do rozstrzygnięcia decyzją, przyjął, że powódka wymagała pomocy osób trzecich w wymiarze po 30 dni, czyli łącznie 60 dni, zamiast - prawidłowo - po 60 dni, czyli łącznie 120 dni. Stąd powstały następujące wyliczenia:

- 30 dni x 5 godzin x 11 złotych = 1.650 złotych

- 30 dni x 2 godziny x 11 złotych = 660 złotych,

łącznie 2.310 złotych, i od tej kwoty, a nie od 4.620 złotych odjął to, co powódka otrzymała już w toku likwidacji szkody, czyli 1.045,80 złotych, ostatecznie wychodząc na kwotę 1.264,20 złotych, która znalazła się w punkcie I b) wyroku.

Sąd odwoławczy podziela wskazaną przez Sąd Rejonowy argumentację popartą opinią biegłego. Zasądzenie niższej kwoty wynikało jedynie z omyłki, co wprost przyznał Sąd niższego rzędu. Sąd Okręgowy doszedł zatem do przekonania, że prawidłowo obliczona wysokość odszkodowania z tytułu opieki osób trzecich winna obejmować okres dwóch miesięcy po 5 godzin dziennie i okres kolejnych dwóch miesięcy po 2 godziny dziennie, co przy przyjęciu stawki 11 złotych za godzinę daje kwotę 4.620 zł. Suma ta podlega obniżeniu o dotychczas wypłacone odszkodowanie w kwocie 1.045,80 zł.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w ten sposób, że zasądzoną w punkcie I. zaskarżonego wyroku kwotę 1.264,20 zł podwyższył do kwoty 3.574,20 zł.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.. Sąd II instancji dopatrzył się szczególnych okoliczności w rozumieniu tego przepisu, uzasadniających odstąpienie od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy i nieobciążanie pozwanego obowiązkiem zwrotu poniesionych przez powódkę kosztów. Potrzeba przeprowadzenia postępowania apelacyjnego wynikła wskutek oczywistej omyłki Sądu Rejonowego, z tego też względu w ocenie Sąd odwoławczego obciążanie pozwanego kosztami tego postępowania byłoby niesłuszne.