WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 15 lutego 2024r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Grzegorz Olejarczyk

Protokolant: st.sekr.sądowy Julita Anczewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2024r. w K. sprawy

z powództwa małoletniej Z. Z. (1)

reprezentowanej przez M. Z.

przeciwko K. Z.

o alimenty

I.  Podwyższa alimenty od pozwanego K. Z. na rzecz małoletniej Z. Z. (2) do kwoty 850 (osiemset pięćdziesiąt) zł miesięcznie, płatne przy zachowaniu dotychczasowych warunków i terminów płatności z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od 21 czerwca 2023r. w miejsce alimentów ustalonych ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie w dniu 28.10.2021r., w sprawie III RC 133/21 w kwocie 600 zł miesięcznie.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi.

IV.  Koszty procesu wzajemnie znosi.

V.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sędzia Grzegorz Olejarczyk

UZASADNIENIE

M. Z. działając w imieniu małoletniej powódki wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego K. Z. z kwoty 600 zł na kwotę 1750 zł miesięcznie na córki.

W uzasadnieniu pozwu podała, że od czasu ostatniej sprawy o alimenty zmieniła się sytuacja majątkowa matki małoletniej oraz potrzeby córki, która jest dzieckiem niepełnosprawnym, wymaga stałej opieki innej osoby oraz ciągłej rehabilitacji. Koszt utrzymania córki określiła na kwotę co najmniej 3000 zł miesięcznie. Podniosła, że cały ciężar jej utrzymania spoczywa wyłącznie na matce. Ojciec utrzymuje kontakty z córką w ograniczonym zakresie. Określiła, że utrzymuje się ze świadczenia pielęgnacyjnego, które wynosi 2900 zł miesięcznie, pobiera świadczenie wychowawcze 500+ oraz alimenty od pozwanego w kwocie 600 zł (k. 3-6)

Ostatecznie na rozprawie w dniu 6 lutego 2024r. wniosła o podwyższenie alimentów do kwoty 1200 zł miesięcznie na rzecz córki (k. 173).

K. Z. w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa w całości.

W uzasadnieniu podał, że regularnie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki w kwocie po 600 zł miesięcznie. Zabiera córkę do siebie w co drugi weekend, w czasie swojego urlopu (ostatnio przez okres 16 dni) oraz świąt. Ponadto wozi córkę na wizyty lekarskie do lekarzy specjalistów w O. i B.. W czasie gdy córka była pod jego opieką dwukrotnie przebywała w szpitalu i wtedy był w szpitalu razem z nią. Matka jedynie odwiedzała córkę w szpitalu. Jednocześnie kupuje córce odzież, obuwie czy też kosmetyki. Zakwestionował koszty utrzymania córki przedstawione przez matkę w pozwie, oceniając je jako znacznie zawyżone (k. 66-69).

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia Z. Z. (1) urodziła się (...) Jest dzieckiem pochodzącym ze związku (...). Małoletnia pozostaje pod stałą pieczą matki i utrzymuje kontakty z ojcem (ok. 10 dni w miesiącu). Małoletnia jest dzieckiem niepełnosprawnym, wymaga stosowania odpowiedniej diety, przyjmuje stałe leki, jest pampersowana. Posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, w jest uczennicą Specjalnego Ośrodka Szkolno- (...) w K.. Dodatkowo małoletnia korzysta z turnusów rehabilitacyjnych oraz prywatnych terapii wspierających jej rozwój w Centrum (...) w K. i Centrum (...) w K..

Matka małoletniej nie pracuje, zajmuje się wychowaniem córki, z tego tytułu pobiera świadczenie pielęgnacyjne w wysokości 2900 zł miesięcznie, pobiera także świadczenie wychowawcze 800+ na córkę. Koszt utrzymania córki określiła na kwotę ok. 3000 zł miesięcznie. Podniosła, że dotychczas koszt zakupu pampersów dla córki był w połowie refundowany przez (...) w K., lecz obecnie z uwagi na brak środków dostała odmowę refundacji, co znacząco obciąża ją finansowo.

Pozwany prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Pracuje jako nastawiacz w firmie (...) w K. w systemie trzyzmianowym, gdzie zarabia ok. 3700 zł netto miesięcznie. Stara się aktywnie uczestniczyć w życiu małoletniej córki, utrzymuje kontakty z córką w co drugi weekend, w czasie świąt i dni wolnych od pracy. Dotychczas łożył na utrzymanie córki alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, dodatkowo kupuje córce ubrania, obuwie czy kosmetyki. Dokłada się do zakupu leków dla córki. Z własnej inicjatywy zorganizowała córce terapię wspierającą jej rozwój w centrum terapii w K..

Powyższy stan faktyczny w sprawie, Sad ustalił w oparciu o zeznania stron (k. 173-177, k. 191) i dokumenty znajdujące się w aktach sprawy (k. 8-51, k. 70-91, k. 106-129, k. 141-172, k. 178-190)

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustalenia stanu faktycznego w sprawie, Sąd dał wiarę zeznaniom stron oraz uznał za wiarygodne wszystkie zebrane w toku postępowania dokumenty albowiem nie budziły one żadnych wątpliwości. Ponadto strony nie kwestionowały ich prawdziwości i wiarygodności.

Na podstawie art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Jednocześnie ustalając wysokość obowiązku alimentacyjnego Sąd bierze pod uwagę nie tylko usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, ale także ustala na jakiej stopie życiowej żyją uprawnieni i zobowiązany do alimentacji (art. 135§1 kro).

Bezsporne jest, że małoletnia powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nie posiada majątku, wobec tego oboje rodzice obowiązani są do przyczyniania się do łożenia na jej utrzymanie.

W sytuacji gdy rodzic, który nie wykonuje bieżącej pieczy nad dzieckiem jest wówczas zobowiązany finansowo do łożenia na jego rzecz celem zapewnienia utrzymania.

Orzekając w niniejszej sprawie, na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd doszedł do przekonania, że powództwo o podwyższenie alimentów zasługiwało jedynie na częściowe uwzględnienie tj. na zmianę wysokości do kwoty 850 zł miesięcznie na rzecz małoletniej powódki.

Główny ciężar utrzymania małoletniej powódki spoczywa przede wszystkim na matce, która pełni rolę rodzica pierwszoplanowego. Matka stara się z własnego dochodu zabezpieczyć wszelkie potrzeby córki, spełnia swój obowiązek alimentacyjny także poprzez sprawowanie bieżącej pieczy nad dzieckiem. Powinna mieć także zapewnioną pomoc od ojca małoletniej, celem zabezpieczenia usprawiedliwionych potrzeb córki.

Niewątpliwie koszty utrzymania małoletniej powódki są znaczące. Małoletnia jest dzieckiem w wieku szkolnym, zatem zabezpieczenie jej podstawowych potrzeb stanowi znaczne wydatki. Jednocześnie zauważyć należy, że małoletnia jest dzieckiem niepełnosprawnym, wymaga stosowania odpowiedniej diety, pozostaje pod stałą opieką lekarską, przyjmuje leki stałe, nosi pieluchomajtki. Te okoliczności wskazują, że rodzice ponoszą zwiększone wydatki związane z jej bieżącym utrzymaniem. Matka małoletniej podniosła, że na zakup leków przeznacza ok. 500 zł miesięcznie, zaś ok. 900 zł miesięcznie wydaje na zakup pieluchomajtek dla córki. Dotychczas połowę kosztów zakupu pieluchomajtek byłą refundowana przez (...) w K., lecz obecnie z uwagi na brak środków refundacja została wstrzymania i nie wiadomo czy zostanie wznowiona (pismo z (...) k. 180).

Powyższa sytuacja determinuje Sąd do ponownej weryfikacji wysokości należnych alimentów. Dlatego Sąd doszedł do przekonania, że pozwany powinien obecnie łożyć na rzecz dzieci alimenty w zwiększonej wysokości, celem większego wsparcia matki w wydatkach na rzecz córki, przede wszystkim w wydatkowaniu na pieluchomajtki, których koszt obecnie nie jest w żaden sposób refundowany.

Sąd ocenił, że sytuacja majątkowa pozwanego pozwala mu na płacenie alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie. Pozwany dysponuje dochodem w graniach ok. 3700 zł miesięcznie oraz nie ponosi znacznie wygórowanych kosztów własnego utrzymania, zatem alimenty w kwocie ustalonej przez Sąd nie będą dla niego nadmiernym obciążeniem finansowym. Ponadto poza małoletnią powódka nie ma nikogo na utrzymaniu. Ustalając wysokość należnych alimentów wziął pod uwagę także udział pozwanego w wychowaniu córki.

Powództwo o podwyższenie alimentów w pozostałej części Sąd oddalił albowiem ustalił, że żądana przez matkę kwota po 1200 zł alimentów na rzecz córki jest nadmiernie wygórowana. Zdaniem Sądu, alimenty w wysokości 850 zł miesięcznie powinny wystarczyć matce na pokrycie kosztów wychowania córki i są adekwatne do obecnych możliwości finansowych pozwanego. Zauważyć trzeba, że pozwany nie uchyla się od obowiązku alimentacyjnego, regularnie łoży na utrzymanie córki oraz zabiera do siebie na szerokie kontakty (ok. 10 dni w miesiącu). Wówczas to pozwany pokrywa koszty związane z utrzymaniem córki.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, podstawie art. 138 kro orzeczono jak w pkt. I i II wyroku.

Na podstawie art. 102 kpc nie obciążono pozwanego kosztami sądowymi. (pkt. III wyroku). W ocenie Sądu, pozwany w pierwszej kolejności powinien skupić się na realizacji obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki. Pozwany obecnie został zobowiązany do alimentów w zwiększonej wysokości poczynając od dnia wniesienia pozwu, zatem będzie zobowiązany do wyrównania niedopłaty alimentów za ten okres. Ponadto nieobciążanie pozwanego kosztami sądowymi, zdaniem Sądu nie będzie stanowiło znacznego uszczerbku dla Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 100 kpc koszy procesu wzajemnie zniesiono (pkt. IV wyroku).

Na podstawie art. 333§1 pkt. 1 kpc wyrokowi w pkt. I nadano rygor natychmiastowej wykonalności (pkt. V wyroku).

sędzia Grzegorz Olejarczyk