WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący sędzia Barbara Trokowska-Stempnik

Protokolant st. sekr. sądowy (...)

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2024 r. w Toruniu

sprawy z powództwa małoletniego A. S., działającego przez matkę J. S.

przeciwko T. S.

o podwyższenie alimentów

I. podwyższa alimenty od pozwanego T. S. na rzecz małoletniego A. S., z kwoty po 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, ustalonej wyrokiem Sądu Okręgowego we(...) z dnia 13 października 2015 roku w sprawie (...), do kwoty po 900 zł (dziewięćset złotych) miesięcznie, płatnej do rąk matki małoletniego powoda, tj. J. S., poczynając od dnia 7 grudnia 2023 roku do dnia 15. każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat,

II. oddala powództwo w pozostałej części,

III. nie obciąża małoletniego powoda kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa,

IV. nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi w sprawie,

V. zasądza od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kwotę 1908 zł (tysiąc dziewięćset osiem złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

VI. uchyla postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 11 grudnia 2023 roku,

VII. wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 950/23

Uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 8 maja 2024 roku

w sprawie o sygnaturze akt III RC 950/23

Pozwem z dnia 7 grudnia 2023 roku małoletni powód – A. S., działając przez matkę J. S., domagał się podwyższenia alimentów od pozwanego – T. S. z kwoty 450 złotych zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego we (...) z dnia 13 października 2015 r. w sprawie o sygn. akt (...), do kwoty 1.300 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniego J. S., do 15. dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. Ponadto, powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

W pozwie zawarto także wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia na czas trwania procesu w takim samym zakresie, w jakim zgłoszono roszczenie główne.

W uzasadnieniu wskazano, że małoletni powód A. S. urodził się w dniu (...) w L., a jego ojcem jest T. S.. W momencie poprzedniego wyroku w zakresie obowiązku alimentacyjnego pozwanego, małoletni powód miał 4 lata. Wobec znacznego upływu czasu (8 lat) zmieniły się zarówno potrzeby uprawnionego, jak i możliwości zarobkowe strony pozwanej. Jako uzasadnione koszty utrzymania A. S. wskazano:

- 600 zł – żywność,

- 250 zł – odzież i obuwie,

- 200 zł – zabawki, książki, basen, kino, teatr,

- 100 zł – kosmetyki, środki higieny i czystości,

- 100 zł – wizyty u lekarza, lekarstwa, witaminy,

- 100 zł – koszty okołoszkolne,

- 200 zł – opłaty za rachunki,

- 50 zł – fryzjer,

- 200 zł – zajęcia z piłki siatkowej,

- 50 zł – bilety na komunikację miejską.

Małoletni powód dodał, że w wydatkach tych nie uwzględniono wyjazdów wakacyjnych, ponieważ jego matki nie stać na ich organizację. W odniesieniu do możliwości zarobkowych pozwanego małoletni wskazał, że oscylują one ok. kwoty 4.000 zł miesięcznie.

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2023r. Sąd Rejonowy w Toruniu udzielił zabezpieczenia roszczenia zgłoszonego w pozwie i do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w niniejszej sprawie zobowiązał pozwanego T. S. do płacenia na rzecz powoda A. S. kwoty po 800 zł miesięcznie tytułem alimentów w miejsce kwoty 450 zł, ustalonej wyrokiem Sądu Okręgowego we (...) z dnia 13 października 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt (...), płatnych z góry do rąk matki powoda, tj. J. S., do dnia 15. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat; zaś w pozostałej części wniosek o zabezpieczenie oddalił.

W odpowiedzi na pozew T. S. uznał powództwo do kwoty po 800 zł miesięcznie oraz wniósł o oddalenie go w pozostałej części.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że od orzeczenia rozwodu i zasądzenia kwoty alimentów wzrosły potrzeby i koszty utrzymania małoletniego A. S., jednakże pozwany poza zasądzonymi alimentami systematycznie partycypuje w kosztach utrzymania syna.

Wskazano, iż zarówno pozwany jak i babcia małoletniego przekazują powodowi co miesiąc kieszonkowe w kwocie 200 zł miesięcznie. Dodatkowo T. S. opłaca abonament telefoniczny syna oraz zakupił mu telefon.

Ponadto dwa weekendy w ciągu miesiąca lub częściej zgodnie z wolą małoletniego, powód spędza czas z ojcem. Wówczas nocuje u niego. Dodatkowo T. S. od 2017r. opłaca obozy piłkarskie syna oraz wyjazdy wakacyjne.

Dodatkowo pozwany alimentuje również starszego syna F. S., który częściowo się usamodzielnił, jednak nadal studiuje w trybie dziennym. Przekazuje mu alimenty w kwocie po 450 zł miesięcznie. Dodatkowo sfinansował mu kurs prawa jazdy i zakupił używany samochód marki S. (...). Okazjonalnie kupuje synowi również odzież i obuwie oraz wyposażenie do wynajmowanego mieszkania.

Na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2024 r. strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni powód A. S. urodził się w dniu (...) w L. i jest synem T. S. oraz J. S.. Małoletni ma brata – F., który urodził się w dniu (...).

Dowód: akt urodzenia A. S., k. 14 akt (...)

J. S. i A. S. zawarli związek małżeński w dniu 24 czerwca 2000 r. Z ich związku małżeńskiego pochodzi dwoje dzieci – małoletni powód A. S. i F. S. urodzony (...)

Sąd Okręgowy we (...)na mocy wyroku z dnia 13 października 2015 r. wydanego w sprawie o sygnaturze akt (...) rozwiązał małżeństwo J. S. i T. S. przez rozwód bez orzekania o winie. W punkcie 4. wyroku, Sąd tytułem udziału T. S. w kosztach utrzymania dzieci zasądził od niego na rzecz małoletniego wówczas F. S. oraz małoletniego A. S. alimenty w kwocie po 450 zł miesięcznie za rzecz każdego z nich, tj. łącznie kwotę 900 zł miesięcznie, płatne z góry do rak matki dzieci J. S. do dnia 15. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności każdej z rat.

Ww. wyrok uprawomocnił się 4 listopada 2015 r.

Wówczas małoletni A. S. miał 4 lata i chodził do przedszkola. Małoletni był zdrowym chłopcem. Mieszkał wraz z matką w wynajmowanym domu. T. S. miał kontakt z synem.

J. S. pracowała wówczas w banku jako doradca klienta i zarabiała ok. 2.000 zł netto miesięcznie.

T. S. pracował wówczas jako nauczyciel wuefu w Gimnazjum nr 1 L. i zarabiał ok. 2.300 zł miesięcznie. Nie miał innych źródeł dochodu.

Dowód: akta (...)

Obecnie małoletni A. S. ma 13 lat i uczęszcza do szkoły podstawowej.

Małoletni jest zdrowym dzieckiem, nie choruje przewlekle.

Obecnie małoletni trenuje siatkówkę. Miesięczny koszt zajęć dodatkowych wynosi 200 zł. Dodatkowo chłopiec chce jeździć na obozy siatkarskie, których koszt wynosi 2.000 zł oraz 1.800 zł.

Na miesięczne utrzymanie małoletniego jego matka przeznacza 600 zł na wyżywienie, 200 zł na udział w kosztach utrzymania mieszkania, 200 zł na odzież i obuwie, 50 zł na bilet miesięczny, 100 zł na leki i wizyty u lekarza, 100 zł na kosmetyki, środki higieny i czystości, 100 zł na zabawki, książki i wyjścia, 50 zł na fryzjera, 200 zł na zajęcia z piłki siatkowej.

Małoletni ma stały kontakt z ojcem. Widują się przez minimum dwa weekendy w ciągu miesiąca. Dodatkowo mają ze sobą stały kontakt telefoniczny.

Ponadto małoletni jeździ z ojcem na obozy piłkarskie, które w całości finansuje pozwany.

Dowód: faktury, potwierdzenia przelewów, paragon k. 15-22, 24, umowa – k. 23, przesłuchanie J. S. k. 128-128v., przesłuchanie T. S. k. 128v-129.

Matka małoletniego powoda J. S. ma 46 lat. Pracuje w banku, a jej średnie miesięczne wynagrodzenie wynosi ok. 6.500 zł.

Dochód J. S. w 2022 roku wyniósł 93.856 zł.

J. S. mieszka wraz z małoletnim synem A.. Na koszty utrzymania nieruchomości składają się: opłata za prąd w kwocie ok. 300-400 zł co dwa miesiące, opłata za wodę i ścieki w kocie 200 zł miesięcznie, opłata za śmieci w kwocie 48 zł miesięcznie, opłata za(...)w kwocie 60 zł miesięcznie,

Łączny miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda, z uwzględnieniem wyjazdów wakacyjnych, wynosi ok. 2.100 zł.

Dowód: zeznanie PIT-36 za 2022 k. 25-30, zeznanie PIT/B za 2022 k. 31, zeznanie PIT/O k. 32-34, przesłuchanie J. S. k. 128-128v.

T. S. ma 49 lat. Pracuje jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr (...) w L.. Średnie miesięczne wynagrodzenie netto pozwanego po podwyżkach wynosi ok. 4.700 zł. Dodatkowo dorabia jako trener, z czego osiąga dochód w kwocie po 900 zł miesięcznie. Ponadto T. S. dorabia jako sędzia piłkarski, i z tego tytułu otrzymuje dochód roczny w wysokości ok. 7000 zł.

Łączny dochód pozwanego w 2022 roku wyniósł 100.748 zł, zaś w 2021r. wyniósł 76.203 zł.

T. S. zamieszkuje sam w domu rodzinnym. Na koszty utrzymania nieruchomości składają się: opłata za prąd w kwocie 200-300 zł co dwa miesiące, opłata za wodę w kwocie 100 zł miesięcznie, śmieci – 50 zł miesięcznie, oplata za gaz – 60 zł miesięcznie. Dodatkowo pozwany opłaca również podatek od nieruchomości – 700 zł rocznie.

Pozostałe miesięczne wydatki T. S. to: 800 zł – koszy wyżywienia, 58 zł opłata za telewizję, ubezpieczenie na dzieci – 300 zł, kieszonkowe dla małoletniego – 100 zł. Ponadto T. S. opłaca synom telefony. Łączny koszt opłaty za trzy abonamenty wraz z(...) wynosi 180 zł miesięcznie.

Oprócz małoletniego A. S. pozwany ma na utrzymaniu również pełnoletniego syna F. S., na którego rzecz przekazuje alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. Ponadto T. S. partycypuje w innych kosztach utrzymania syna. Pozwany opłacił F. S. kurs prawa jazdy oraz zakupił mu używany samochód marki S.. Pełnoletni syn stron pracuje w sklepie rowerowym, jednakże nadal studiuje w trybie dziennym.

Dowód: umowa zlecenie k. 67-68, zaświadczenie k. 69, 71, 79, potwierdzenia przelewów k. 70, 80-110, zeznanie PIT-37 k. 71-77, przesłuchanie T. S. k. 128v-129.

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, dokumentów z akt sprawy o sygnaturze akt(...) Sądu Okręgowego (...) oraz z przesłuchania matki małoletniego powoda – J. S. i pozwanego T. S..

Sąd przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności.

Zgodnie z art. 230 k.p.c. uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materialne procesowym.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne zeznania matki małoletniego powoda w zakresie dotyczącym wydatków związanych z utrzymaniem małoletniego powoda, oraz pozwanego w tej części, w której wykazał swoje możliwości zarobkowe. Były one bowiem rzeczowe, dokładne i logiczne. Sąd miał jednak na uwadze, że każda ze stron oceniała sytuację w sposób subiektywny i starała się przedstawić ją w sposób jak najbardziej korzystny w kontekście toczącego się procesu.

W sprawie ustalono, że pozwany jest ojcem małoletniego powoda, jego ustawowym obowiązkiem jest zatem współuczestniczenie w kosztach utrzymania syna, jeżeli ten nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

Matka małoletniego powoda wniosła pozew przeciwko T. S., w którym domagała się zasądzenia od pozwanego T. S. na rzecz małoletniego powoda A. S. alimentów z kwoty po 450 zł miesięcznie do kwoty 1.300 zł miesięcznie.

Przepis art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Treść art. 138 k.r.o. wskazuje, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W myśl art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W treści art. 135 k.r.o uregulowano, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z w/w przepisami kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem małoletniego syna w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, części opłat eksploatacyjnych za mieszkanie w którym przebywa (zużycie prądu, gazu, wody, ogrzewanie, wywóz nieczystości), oraz innych wydatków niezbędnych do jego prawidłowego rozwoju i wychowania.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, analiza zgromadzonego materiału procesowego wskazuje, że powództwo matki małoletniego powoda zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Sąd wziął pod uwagę, iż małoletni powód ma obecnie 13 lat, a zakres jego usprawiedliwionych potrzeb wyznaczony jest jego wiekiem. Do łożenia na jego utrzymanie zobowiązana jest zarówno matka, jak i ojciec, zaś uzasadnione są koszty utrzymania małoletniego w zakresie wskazywanym przez J. S. – w tym m.in. koszty wyżywienia, odzieży i obuwia, podstawowego leczenia, rozrywki.

Ponadto, jak wyjaśnił to Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 1 czerwca 1965r. (I CZ 135/64, niepublikowanym, zawartym w bazie orzeczeń (...) pod numerem (...)) dłuższy upływ czasu, a przez to i wzrost potrzeb dziecka wynikający z jego starszego wieku, stwarza podstawę do podwyższenia alimentów. Małoletni powód ma obecnie już 13 lat, uczęszcza do szkoły podstawowej, ma większe niż dotychczas potrzeby żywnościowe, powinien dbać o stan swego zdrowia, rozwój pasji i zainteresowań, co powoduje zwiększenie kosztów jego utrzymania.

Potrzeby małoletniego powoda nie są obecnie zaspokajane bieżącymi alimentami ze strony pozwanego T. S.. Biorąc pod uwagę usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda oraz zakres możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego Sąd uznał, iż kwota po 900 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniego będzie adekwatna do jego usprawiedliwionych potrzeb oraz możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego.

Należy też wskazać, że wysokość alimentów nie zależy wyłącznie od wysokości usprawiedliwionych potrzeb dziecka ale też od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji.

T. S. pracuje jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr (...) w L., a jego średnie miesięczne wynagrodzenie netto po podwyżkach wynosi ok. 4.700 zł. Dodatkowo dorabia jako trener oraz sędzia piłkarski. Łączny dochód pozwanego w 2022 roku wyniósł 100.748 zł, zaś w 2021r. wyniósł 76.203 zł.

Pozostałe miesięczne wydatki T. S. to: 800 zł – koszy wyżywienia, 58 zł opłata za telewizję, ubezpieczenie na dzieci – 300 zł, kieszonkowe dla małoletniego – 100 zł.

Oprócz małoletniego A. S. pozwany ma na utrzymaniu również pełnoletniego syna F. S., na którego rzecz przekazuje alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. Ponadto T. S. opłaca synom telefony. Łączny koszt opłaty za trzy abonamenty wraz z Internetem wynosi 180 zł miesięcznie.

Sąd wziął jednak pod uwagę, iż pozwany utrzymuje regularny kontakt z małoletnim A. S., a ponadto oprócz regularnego przekazywania na syna alimentów, partycypuje w dodatkowych kosztach utrzymania małoletniego m.in. przekazując mu kieszonkowe oraz opłacając telefon komórkowy.

Analizując możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego T. S. – w ocenie Sądu zapewniają mu możliwość alimentacji małoletniego powoda w większym zakresie niż czynił to obecnie. Zdaniem Sądu kwota podwyższonych alimentów na rzecz małoletniego syna w zakresie obecnie zasądzonych alimentów w kwocie 900 zł miesięcznie - leży jak najbardziej w zakresie jego możliwości zarobkowych, pozwoli pozwanemu również na utrzymanie własne.

W pozostałym zakresie alimentacja małoletniego spoczywać powinna na matce małoletniego J. S., której zarobki od daty ustalenia wysokości renty alimentacyjnej również wzrosły. Matka małoletniego pracuje w banku, a jej średnie miesięczne wynagrodzenie wynosi ok. 6.500 zł. Dochód J. S. w 2022 roku wyniósł 93.856 zł.

Sąd brał pod uwagę fakt, iż to na J. S. spoczywa ciężar osobistych starań o utrzymanie i wychowanie małoletniego i poprzez to spełnia ona również swój obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego powoda. Zakres osobistych starań J. S. o utrzymanie i wychowanie małoletniego A. S. jest większy niż starań o powyższe przez pozwanego.

Inne potrzeby małoletniego powoda, wykraczające poza zakres jego usprawiedliwionych potrzeb, np. wyjazdy wakacyjne, zajęcia dodatkowe - matka powoda ma możliwość opłacania ze świadczenia wychowawczego 800+.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych.

W świetle przepisu art. 135 § 3 pkt. 3 k.r.o. świadczenie wychowawcze z programu 800+ nie ma wpływu na zakres świadczeń alimentacyjnych. Przy czym w ocenie Sądu przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie wychowawcze 800+ dla dziecka na jego wychowanie i zaspokojenie jego potrzeb, nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego żadnego z rodziców, ani ich możliwości zarobkowe i majątkowe, co oznacza, że fakt otrzymywania na dziecko 800 zł z pomocy społecznej nie zwalnia żadnego z rodziców od swojej części uczestniczenia w kosztach utrzymania dziecka. Ponadto nie wlicza się tej kwoty do dochodów rodziny (bowiem ma ono tylko jeden cel, to jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych). A zatem wypłacanego świadczenia wychowawczego rodzicowi, pod którego opieką pozostaje dziecko, nie zalicza się jako dochodu tego rodzica, mającego wpływ na jego (tego rodzica) zakres świadczenia alimentacyjnego wobec dziecka.

Wskazać przy tym trzeba, że zarówno w ustawie jak i w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym użyto tego samego pojęcia „zaspokojenie potrzeb dziecka”, a zatem zdaniem Sądu oznacza to, że ustalając obowiązek alimentacyjny Sąd nie może pominąć faktu otrzymywania przez rodzica na dziecko 800 zł na potrzeby dziecka, bowiem potrzeby dziecka są ograniczone. Gdyby więc finansować wszystkie potrzeby dziecka tylko obowiązkiem alimentacyjnym każdego z rodziców to świadczenie 800+, nie miałoby być na co przeznaczone tzn. w zakresie potrzeb dziecka, bo potrzeby dziecka byłyby w całości zaspokojone przez obowiązek alimentacyjny rodziców (i wówczas 800+ byłoby „czystym zyskiem” rodzica je otrzymującego).

Dlatego Sąd orzekając w sprawie wziął pod uwagę, że J. S. otrzymuje kwotę 800 zł na rzecz syna na częściowe pokrycie dodatkowych wydatków związanych z wychowywaniem syna, w tym zaspokojenie jego potrzeb życiowych (ponad te usprawiedliwione), ale nie uwzględniał tej kwoty jako dochodu matki małoletniego podczas ustalania jej zakresu świadczenia alimentacyjnego na rzecz syna.

Wobec powyższego dodatkowe potrzeby w zakresie rozrywki, wyjazdów wakacyjnych czy zainteresowań, a także koszty dodatkowych w razie potrzeby zajęć powinny być, zdaniem Sądu, zaspokojone ze świadczenia wychowawczego, którego celem jest właśnie zaspokajanie potrzeb małoletniego syna.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 128, 133 § 1 i 135 i 138 k.r.o. orzeczono jak w punkcie I sentencji zasądzając od pozwanego T. S. alimenty na rzecz małoletniego A. S. w kwocie 900 zł miesięcznie, poczynając od dnia 7 grudnia 2023 r., tj. od dnia wniesienia pozwu, w miejsce ustalonych w kwocie 450 zł miesięcznie na mocy wyroku z dnia 13 października 2015 r. w sprawie (...)Sądu Okręgowego (...).

W pozostałej części powództwo jako bezzasadne zostało oddalone, o czym orzeczono w punkcie II sentencji wyroku.

W punkcie III sentencji wyroku Sąd nie obciążył małoletniego powoda kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa na mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Uwzględniając obciążenie pozwanego obowiązkiem alimentacyjnym w podwyższonej wysokości, oraz fakt jego zobowiązań finansowych Sąd odstąpił od obciążenia pozwanego kosztami sądowymi w sprawie, o czym orzeczono w oparciu o art. 102 k.p.c. w punkcie IV sentencji wyroku.

W punkcie V sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1908 zł wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. (art. 98 § 1, 1¹ i 2 k.p.c., art. 100 k.p.c., w zw. z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku, /Dz.U. z 2023 r., poz. 1964/).

W punkcie VII sentencji wyroku Sąd uchylił postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 11 grudnia 2023r.

Rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie punktu I wyroku został nadany z urzędu, na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c, o czym orzeczono w punkcie VII sentencji wyroku.

Sędzia

Barbara Trokowska-Stempnik