UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1064/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu z dnia 23 maja 2023r., sygn. akt VII K 285/21.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut oskarżonego: naruszenie przepisów prawa procesowego, w szczególności przepisów dotyczących oceny dowodów przez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń stanu faktycznego poprzez uznanie, że oskarżony co najmniej dwukrotnie uderzył pokrzywdzonego R. K. w twarz powodując u niego obrażenia, które nie naruszyły czynności ciała na okres powyżej dni siedmiu, podczas gdy oskarżony nigdy nie uderzył pokrzywdzonego, a jedynie bronił się przed jego atakiem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżonego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Szczegółowa analiza akt przedmiotowego postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art.7k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art.424k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczające podstawy do przypisania oskarżonemu Ł. S. (1) winy i sprawstwa w zakresie zarzuconego mu przestępstwa z art.157§2k.k.

Sąd Odwoławczy aprobuje w pełni przyjęte przez Sąd I instancji stanowisko, że podstawą czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie winna być przede wszystkim zgromadzona do sprawy dokumentacja medyczna pokrzywdzonego w postaci świadectw sadowo- lekarskich oględzin ciała z (...) we W. z dnia 22 stycznia 2018 r. i 11 maja 2018 r. oraz zaświadczenia lekarskiego z dnia 14 kwietnia 2018 r. wystawionego przez lekarza specjalistę otolaryngologii wraz z pozyskaną do sprawy opinią pisemną biegłego z zakresu medycyny sądowej wraz z opinią uzupełniającą, a także korespondujące z wyżej wskazanym materiałem dowodowym spójne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonego R. K. - jako te, które w sposób najbardziej pełny i zgodny z rzeczywistością obrazują przebieg zdarzenia do którego doszło dnia 20 stycznia 2018r. we W. na parkingu pod sklepem (...) w B.. Relacja pokrzywdzonego odnośnie przebiegu ww. zdarzenia jest spójna, logiczna oraz koresponduje z pozostałym pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym, w tym w szczególność w postaci wskazywanej już wyżej opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej oraz dokumentacji medycznej pokrzywdzonego. Sąd Odwoławczy podobnie jak Sad Rejonowy nie doszukał się tu przy tym powodów do zakwestionowania wiarygodności zeznań pokrzywdzonego – osoby dla oskarżonego całkowicie obcej, nieznanej mu w momencie inkryminowanego zdarzenia, który nie miała interesu w celowym pomawianiu oskarżonego o czyn, którego nie popełnił i narażania się tym samym na ewentualną odpowiedzialność karną. Podkreślić należy, że Sąd Rejonowy miał osobistą, bezpośrednią styczność tak z pokrzywdzonym podczas składania przez niego zeznań na rozprawie, jak i z oskarżonym i miał możliwość nabrania osobistego przekonania co do wiarygodności, bądź też nie ich twierdzeń.

Wyżej wskazane dowody o charakterze obiektywnym w postaci zwłaszcza pozyskanej do sprawy dokumentacji medycznej pokrzywdzonej oraz opinii biegłego, a korespondujące z nimi zeznań pokrzywdzonego, w zestawieniu z pozostałym pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym przesądziły o uznaniu Ł. S. (1) za winnych popełnienia przestępstwa z art. 157§2 k.k., polegającego na tym, że w dniu 20 stycznia 2018r. we W., co najmniej dwukrotnie uderzył pokrzywdzonego R. K. pięścią w twarz, czym spowodował u pokrzywdzonego obrażenia w postaci otarć naskórka na nosie, pęknięcia błony śluzowej wargi górnej i podbiegnięcia krwawego w okolicy łokcia lewego, które naruszyły czynności ciała pokrzywdzonego na okres trwający nie dłużej niż 7 dni- czym działał na szkodę pokrzywdzonego R. K..

Powyższe przesądziło jedocześnie także o odmowie uznania wyjaśnień oskarżonego, który nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i odpowiadał jedynie na pytania obrony- za wiarygodne. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie nie wytrzymują bowiem konfrontacji z pozostałym, wskazywanym już wyżej, zgromadzonym do sprawy materiałem dowodowym, a zwłaszcza z konsekwentnymi i spójnymi zeznaniami pokrzywdzonego, który to zaraz po zdarzeniu z dnia 20 stycznia 2018r., podczas którego został, co najmniej dwukrotnie uderzony pięścią w twarz przez nieznanego mu jeszcze wtedy z imienia i nazwiska mężczyznę (którego zdjęcie wykonał, a którym okazał się być oskarżony), niezwłocznie zgłosił sprawę jeszcze tego samego dnia na Policje szczegółowo opisując przebieg inkryminowanego zdarzenia, wnioskując o zabezpieczenia nagrania monitoringu z miejsca zdarzenia (zgodnie z notatką urzędową z dnia 4 lutego 2018 r. nagrania nie pozyskano z uwagi na to, że kamera usytuowana w rejonie zdarzenia ustawiona była w chwili zdarzenia w inny rejon parkingu) oraz zgłaszając się 22 stycznia 2018 r. na obdukcje. Relacja pokrzywdzonego odnośnie przebiegu ww. zdarzenia była spójna, logiczna oraz korespondowała z pozostałym pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym, w tym w szczególność w postaci wskazywanej już wyżej opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej oraz dokumentacji medycznej pokrzywdzonego, a co za tym idzie brak był podstaw do odmowy nadania jej przymiotu wiarygodności.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego.

3.2.

Zarzut oskarżonego: rażąco wysoka wartość nawiązki, nieadekwatna do zarzucanego oskarżonemu czynu i jego sytuacji finansowej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżonego nie zasługiwał na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy uznając, że czyn oskarżonego Ł. S. (1) wyczerpał znamiona czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. czynu z art.157§2k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego warunkowo umarzył na okres próby 3 lat, zobowiązując przy tym oskarżonego do uiszczenia nawiązki na rzecz Pokrzywdzonego R. K. w wysokości 10.000złotych – i wysokość tak orzeczonego od oskarżonego środka kompensacyjnego jest przedmiotem zarzutu skarżącego.

Zgodnie z art.67§3k.k. umarzając warunkowo postępowanie karne, Sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę. Orzeczenie jednego z obowiązków wskazanych w ww. przepisie tj. naprawienia szkody, zadośćuczynienia za krzywdę albo nawiązki, jest obligatoryjne w sytuacji, gdy Sąd umarza warunkowo postępowanie karne w każdym przypadku, w którym doszło do wyrządzenia pokrzywdzonemu krzywdy lub szkody ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2022 r. , V KK 77/22). W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że doszło do wyrządzenia szkody pokrzywdzonemu i to tak fizycznej, jak i psychicznej, która to wymagała naprawienia.

Dalej wskazać trzeba, że do naprawienia szkody, zadośćuczynienia i nawiązki z art. 67 § 3 k.k. należy stosować art. 46 k.k. (G.Łabuda [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 67). Zatem przy ustalaniu wysokości obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę Sąd ma obowiązek stosowania przepisów prawa cywilnego. Szkoda jest rozumiana w doktrynie prawa cywilnego jako „uszczerbek poniesiony przez poszkodowanego w dobrach prawnie chronionych, „uszczerbek, jakiego w swoich dobrach lub interesach doznała określona osoba, jeżeli są to dobra lub interesy prawnie chronione”. Obejmuje zarówno uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Szkoda majątkowa obejmuje zarówno rzeczywistą stratę w majątku pokrzywdzonego ( damnum emergens), czyli pomniejszenie strony czynnej majątku wskutek zmniejszenia się aktywów lub zwiększenia pasywów, jak i utratę spodziewanych korzyści ( lucrum cessans), które pokrzywdzony mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W przypadku drugiej kategorii uszczerbku istotne pozostaje wysokie (graniczące z pewnością) prawdopodobieństwo osiągnięcia owych korzyści, oceniane zawsze indywidualnie, nie zaś w odniesieniu do typowych okoliczności, które to cechy pozwalają odróżnić kompensowane szkody od prawnokarnie irrelewantnych tzw. szkód ewentualnych, czyli utraconej szansy na powiększenie majątku. Pojęcie szkody z art. 46 § 1 k.k. należy traktować szeroko (D. Gruszecka [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 46). Przez „krzywdę” rozumie się zaś wszelkie ujemne następstwa uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zarówno w sferze cierpień fizycznych w postaci bólu i innych dolegliwości, jak i psychicznych, polegających na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, w tym również w postaci wyłączenia z normalnego życia ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2019 r., III APa 3/19).

Nawiązka zaś pełni tu funkcje swego rodzaju „zryczałtowanego odszkodowania”, jeżeli orzeczenie obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za krzywdę wiązałoby się ze znacznymi komplikacjami. Przy określaniu jej wysokości wino się oszacować ją w granicach przybliżonych do wysokości wyrządzonej szkody i krzywdy tak aby spełniła swą kompensacyjną funkcję. Nawiązka służy bowiem przede wszystkim kompensacie szkód i krzywd mających swe źródło w przestępstwie. Jej wysokość winna być zatem miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód oraz krzywd i nie może mieć jedynie symbolicznego charakteru, a jednocześnie także nie może prowadzić do bezpodstawnego wzbogacenia pokrzywdzonego, a zatem nie może być orzeczona w rozmiarze przekraczającym niezrekompensowaną pokrzywdzonemu szkodę. Wysokość poniesionej szkody powinna być przy tym w toku postępowania karnego odpowiednio wykazana, jeśli tego nie uczyniono, nie musi obejmować pełnego odszkodowania.

W przedmiotowej sprawie mając tu na uwadze przede wszystkim doznane przez pokrzywdzonego obrażenia (stosunkowo niewielkie i powierzchniowe, które to spowodowały naruszenie czynności narządów ciała trwające nie dłużej niż dni siedem) oraz rozmiar doznanej krzywdy, czas utrzymywania się dolegliwości bólowych i wpływ doznanego urazu na jego życie – Sąd Odwoławczy uznał tu za zasadne orzeczenie od oskarżonego nawiązki w wysokości 10.000 zł. Powyższa kwota zdaniem Sądu Odwoławczego rekompensuje tak straty fizyczne , jak i moralne pokrzywdzonego, poniesione w wyniku inkryminowanego zdarzenia.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.3.

Zarzuty pełnomocnika oskarżyciela prywatnego: obraza przepisów postępowania, która mogła mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a to:

1. art.7k.p.k. w zw. z art.410k.p.k., przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów w sprawie, polegającej na pominięciu, przy ustalaniu wysokości środka kompensacyjnego w postaci nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, istotnych okoliczności faktycznych sprawy, mających bezpośredni wpływ na jego wysokość, a to:

: motywacji i sposobu zachowania się sprawcy, polegającego na niesprowokowanym, brutalnym (chuligańskim wręcz) ataku na pokrzywdzonego, który nie miał charakteru jednorazowego, lecz - co najmniej - dwukrotnie Ł. S. uderzał pokrzywdzonego w twarz, przy dwóch odrębnych sposobnościach,
: rodzaju i rozmiaru ujemnych następstw przestępstwa, tj. stwierdzonego przez Biegłego Lekarza uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego, poniesionych przez niego szkód na mieniu oraz doznanej krzywdy,
: właściwości i warunków osobistych sprawcy, przez nieuzasadnione przyjęcie, że dla osoby zarabiającej (wg oświadczenia) 8.000,00 zł miesięcznie, nawiązka w wysokości 10.000,00 zł będzie adekwatnym środkiem kompensacyjnym; uchybienie to jest istotne, bowiem orzeczona nawiązka stanowi w tym konkretnym wypadku de facto jedyny środek represji karnej w stosunku do oskarżonego,
: zachowania się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, a w szczególności pominięcie przez Sąd Rejonowy jednoznacznie negatywnej postawy Ł. S. w toku procesu karnego, niepoczuwanie się do winy, brak jakichkolwiek starań o naprawienie szkody i zadośćuczynienie pokrzywdzonemu, nie mówiąc już o poczuciu jakiejkolwiek skruchy.

2. rażącą niewspółmierność nawiązki orzeczonej oskarżonemu do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, okoliczności popełnionego czynu, a zwłaszcza motywacji i sposobu zachowania się oskarżonego, zakresu i rozmiarów wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody oraz krzywdy, jak też braku jakiejkolwiek skruchy, niepoczuwania się Ł. S. do odpowiedzialności, jego jednoznacznie negatywnej i konfrontacyjnej postawy, w toku całego postępowania karnego; uchybienie to jest istotne, bowiem orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nawiązka w wysokości 10.000,00 zł nie będzie spełniać celów, jakie ustawodawca stawia temu środkowi kompensacyjnemu, zaś minimalna - adekwatna do okoliczności sprawy - nawiązka winna opiewać na kwotę co najmniej 20.000,00 zł (dwadzieścia tysięcy złotych 00/100).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty pełnomocnika oskarżyciela prywatnego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Nie powielając w tym miejscu argumentacji wyrażonej w pkt 3.2 podkreślić należy, że orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nawiązka ma na celu przede wszystkim zrekompensowanie pokrzywdzonemu szkód i krzywd mających swe źródło w przestępstwie, stąd też jej wysokość winna być jak najbardziej zbliżona do wysokości poniesionej szkody i nie może być orzeczona w rozmiarze przekraczającym niezrekompensowaną pokrzywdzonemu szkodę. Nie sposób nie zauważyć tu przy tym, że sam pokrzywdzony wnosił tu początkowo o zasądzenia na jego rzecz kwoty 13.000 zł, a to kwoty zbliżonej do orzeczonej mu nawiązki, a zarazem prawie dwukrotnie niższej niż kwota obecnie wnioskowana (20.000,00 zł). W treści zeznań pokrzywdzonego, gdzie to wskazywał on na poniesione w związku z inkryminowanym zdarzeniem szkody majątkowe oraz wydatki na lekarzy, jak i złożonej apelacji brak przy tym podstaw do zasądzenia na rzecz pokrzywdzonego ww. kwoty.

Odnośnie zarzutu skarżącego podkreślić należy, że zarzut niewłaściwego ustalenia kwoty nawiązki może być skuteczny tylko wówczas, gdy zaskarżone orzeczenie w sposób oczywisty narusza zasady ustalania tejże nawiązki, tj. gdy sąd nie uwzględnił wszystkich okoliczności i czynników uzasadniających wyższe świadczenie albo niewłaściwie ocenił całokształt tych, należycie ustalonych i istotnych okoliczności, przy czym w ramach kontroli instancyjnej nie jest możliwe wkraczanie w sferę swobodnego uznania sędziowskiego ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28.05.2019 r., II AKa 60/19) . Nadto zaś jak wskazuje tu słusznie Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 29 listopada 2018 r., II AKa 196/18, możliwości zarobkowe sprawcy nie mogą mieć pierwszoplanowego znaczenia w kwestii środka kompensacyjnego, jakim jest nawiązka orzekana zamiast zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Najistotniejszy jest rozmiar krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego.

Podkreślić tu także trzeba, że rozstrzygnięcie sądu karnego w przedmiocie wysokości nawiązki nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu przez pokrzywdzonego niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia, w ten sposób, że w pkt. I. części dyspozytywnej wyroku, przez podwyższenie nawiązki, którą oskarżony Ł. S. (4) zobowiązany został uiścić na rzecz pokrzywdzonego R. K. do kwoty 20.000,00 zł (dwadzieścia tysięcy złotych 00/100).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionych zarzutów oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu z dnia 23 maja 2023 r., sygn. akt VII K 285/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacje wniesione przez oskarżonego oraz pełnomocnika oskarżyciela prywatnego nie zasługiwały na uwzględnienie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanych na podstawie oceny tych dowodów ustaleń faktycznych, Sąd Odwoławczy uznał bowiem, że sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Omówione wyżej zarzuty oskarżonego mające na celu zanegowanie jego sprawstwa i winy okazały się nieskuteczne, gdyż za ich pomocą skarżący nie zdołał podważyć dokonanej przez Sąd I instancji oceny w tym przedmiocie. Podobnie na uwzględnienie nie zasługiwały także zarzuty pełnomocnika oskarżyciela prywatnego odnoszące się do rozstrzygnięcia o orzeczonym oskarżonemu środku kompensacyjnym.

W sprawie nie dopatrzono się nadto także uchybień, które podlegałyby uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia - wobec czego wyrok Sądu Rejonowego utrzymano w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Rozstrzygnięcie oparto na podstawie art.627k.p.k. Wysokość zasądzonej kwoty ustalono na podstawie §11ust.2 pkt.4 i ust.7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

III.

Orzeczenie oparto na podstawie art.624§1k.p.k.

7. PODPIS

SSO Marcin Sosiński

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					1.
Podmiot wnoszący apelację					Oskarżony.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie popełnienia zarzuconego mu czynu oraz rozstrzygniecie o środku kompensacyjnym.
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒	zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					2
Podmiot wnoszący apelację					Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Rozstrzygniecie o środku kompensacyjnym.
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść		☐ w całości
		☒ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☒		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☒	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒	zmiana