UZASADNIENIE

Decyzją, wydaną w dniu 17.04.2024r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. odmówił przyznania K. L. prawa do emerytury pomostowej. Przytaczając wyszczególnione w art. 4 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych przesłanki, warunkujące nabycie prawa do emerytury pomostowej, organ rentowy jako przyczynę odmowy przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia wskazał nieudowodnienie przez wnioskodawcę okresu pracy w szczególnych warunkach, wynoszącego co najmniej 15 lat oraz niewykonywanie po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 powołanej ustawy. Do pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych Zakład nie zaliczył okresów od 01.11.1996 r. do 30.04.2004 r. oraz od 01.05.2004 r. do 31.01.2006 r., ponieważ pracodawcy w świadectwach pracy w pkt 8 nie podali podstawy prawnej wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Wnosząc o zmianę decyzji z dnia 17.04.2024r. i przyznanie prawa do emerytury pomostowej K. L. wskazał, iż w okresie od 01.12.1984 r. do 10.02.2008 r. wykonywał prace związane z obsługą tej samej stacji paliw w P.. Do jego obowiązków należało dokonywanie pomiarów paliwa i stwierdzanie jego zgodności ze stanem magazynu, zaś po opadach atmosferycznych i po dostarczeniu paliwa autocysternami sprawdzanie stanu studzienek spustowych i ich oczyszczanie. Przyjmując paliwo, przepompowywane z cystern do podziemnych zbiorników, wnioskodawca pobierał próbkę towaru, opisując datę dostawy. Do jego zadań należało także prowadzenie sprzedaży detalicznej paliwa i tankowanie go do pojazdów. K. L. podniósł, iż wykonując ten rodzaj pracy w pełnym wymiarze czasu pracy był narażony na oddziaływanie oparów pochodzących z paliw, wybuchy, pożar i poparzenie. W ocenie odwołującego tego rodzaju charakter pracy odpowiada pracom polegający na magazynowaniu, przepompowywaniu i przeładunku ropy naftowej i jej produktów, wymienionym w wykazie A dział IV „w chemii”, poz. 19 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

W toku postępowania pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o uznanie, iż prace jakie K. L. wykonywał na stacji paliw w P. winny zostać zakwalifikowane jako prace, wyszczególnione w załączniku nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych w pkt 13 jako prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technologicznymi mogącymi stwarzać zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego i w pkt 14 jako prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi, mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. Pełnomocnik odwołującego wskazując, iż K. L. w ramach swoich obowiązków pracowniczych m.in. sprawował nadzór nad sprawnością zbiorników, znajdujących się na stacji paliw, które były jednym z elementów instalacji podniósł, iż zbiorniki te są urządzeniami technicznymi, które mogą stwarzać zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska wskutek rozprężenia cieczy lub gazów znajdujących się pod ciśnieniem, rozprzestrzeniania się materiałów niebezpiecznych podczas ich magazynowania lub transportu, czy wybuchu paliwa, pożaru. W ocenie pełnomocnika odwołującego, sprawowanie przez wnioskodawcę nadzoru nad prawidłowością eksploatowania tych zbiorników, jak i instalacji służącej do przepompowywania, magazynowania i wydawania paliw, należy traktować jako bezpośrednie sterowanie procesami technologicznymi, mogącymi stwarzać zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego (poz. 13 zał.2 do ustawy o emeryturach pomostowych) i przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi, mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego (poz. 14 zał.2 do ustawy o emeryturach pomostowych).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. L., ur. (...), w dniu 22.02.2024r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w Ł. wniosek o emeryturę pomostową. Do wniosku zostały załączone m.in. świadectwa pracy, dot. wnioskodawcy: wystawione w dniu 12.06.1990 r przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w P., stwierdzające zatrudnienie w okresie od 23.08.1982 r. do 11.06.1990 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach magazynier a ostatnio magazynier stacji paliw; wystawione w dniu 10.01.1988 r. przez (...) Zakład (...) w T.Oddział w W. (...) w P., stwierdzające zatrudnienie w wymiarze ½ etatu na stanowisku magazyniera stacji paliw; wystawione w dniu 31.08.1995 r. przez (...), stwierdzające zatrudnienie od 12.06.1990 r. do 31.08.1995 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku sprzedawca paliw; wystawione w dniu 04.11.1996 r. przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w P., stwierdzające zatrudnienie od 01.09.1995 r. do 31.10.1996 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku brygadzista stacji paliw; wystawione w dniu 30.04.2004 r. przez PPUH (...), stwierdzające zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy od 01.11.1996 r. do 30.04.2004 r. jako obsługa stacji paliw – sprzedawca; wystawione w dniu 31.01.2006 r. przez PPUH (...), stwierdzające zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy od 01.05.2004 r. do 31.01.2006 r. jako obsługa stacji paliw; wystawione w dniu 11.02.2008 r. przez (...), stwierdzające zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy od 01.02.2006 r. do 10.02.2008 r. na stanowisku pracownik obsługi klienta. K. L. od 26.10.1982 r. do 15.10.1984 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Na dzień złożenia wniosku o emeryturę pomostową K. L. legitymował się okresem składkowym, wynoszącym 26 lat, 7 miesięcy i 8 dni oraz okresem nieskładkowym, wynoszącym 2 miesiące i 3 dni. Decyzją z dnia 17.04.2024r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. odmówił przyznania K. L. prawa do emerytury pomostowej.

(wniosek, świadectwa pracy, książeczka wojskowa, karta przebiegu zatrudnienia, decyzja w aktach ZUS).

Pracując na stancji paliw w P., działającej w ramach Spółdzielni Kółek Rolniczych w P. a następnie Przedsiębiorstwa (...), K. L. wykonywał czynności związane z przyjmowaniem dostaw paliwa oraz jego sprzedaży klientom detalicznym. Na stacji znajdowało się siedem zbiorników na benzyny i olej napędowy o pojemności po 20 tys. litrów oraz 4 dystrybutory paliwa. Oprócz paliw na stacji sprzedawano akcesoria samochodowe w postaci olejów silnikowych, płynów do chłodnic, spryskiwaczy itp. Przyjęcie paliwa, dostarczanego przez autocysterną wiązało się z zamknięciem wjazdu na stację i ustawieniem w pobliżu cysterny agregatu proszkowego. Pracownik stacji wraz z kierowca autocysterny wyciągał wąż, służący do przelewania paliwa. Po odkręceniu wlewu do zbiornika, umiejscowionego w studzience wąż spustowy był mocowany we wlewie zbiornika a następnie przy zaworze autocysterny. W tym czasie pracownik stacji paliw za pomocą listwy z oznaczona podziałka, tzw. łatą pomiarową, przystępował do pomiaru stanu paliwa w zbiorniku i pobrania próbki po odczycie pomiaru. Następnie odbywał się proces spuszczania paliwa do zbiornika. Po zakończeniu tej czynności należało odpiąć wąż od autocysterny i stopniowo unosić go do górny w kierunku otworu zbiornika. Po zamknięciu zbiornika pracownik stacji wychodził ze studzienki i zamykał właz od studzienki. Po kilkunastu minutach od napełnienia zbiornika, który to czas był niezbędny do ustania się cieczy, był wykonywany pomiar zbiornika tą samą łatą pomiarową. Częstotliwość dostaw paliwa była dostosowana do potrzeb rynku; sama czynność przyjęcia paliwa trwała od 15 minut do ponad godziny. Do obowiązków pracowników stacji należało także nalewanie paliwa z dystrybutorów do tankujących pojazdów.

(zeznania świadków z dnia 12 lipca 2024r.: A. O. od 00:06:04 do 00:15:42 minuty, K. S. od 00:15:42 do 00:23:30 minuty, zeznania odwołującego K. L. z 18.09.2024r. od 00:00:58 do 00:20:47 minuty).

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz w postępowaniu przed organem rentowym. Fakty dotyczące charakteru pracy wnioskodawcy na stacji paliw w P. Sąd ustalił na podstawie zeznań wnioskodawcy, zeznań świadków – K. S., A. O., którym dał wiarę. W ocenie Sądu materiał dowodowy nie daje podstawy do uznania, że wnioskodawca spełnił sporną przesłankę zatrudnienia w szczególnych warunkach, uprawniającą do nabycia prawa do emerytury pomostowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 4 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2023.164 t.j. – dalej u.e.p.), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) po dniu 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Zgodnie z art. 49 u.e.p., prawo do emerytury pomostowej przysługuje osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-4 lub art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Stosownie do treści art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2023.1251 j.t.), za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Przy czym rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których tym osobom przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (art. 32 ust. 4 cytowanej ustawy), tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Ponieważ wnioskodawca po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 u.e.p., z punktu widzenia art. 49 w zw. z art. 4 ustawy, jako podstawy prawnej dla nabycia prawa do emerytury pomostowej koniecznym było wykazanie, aby przebyty na dzień 1 stycznia 2009r. co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze był takim okresem wyłącznie w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 u.e.p., a więc już nie - alternatywnie - w art. 32 lub art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Przepis art. 49 u.e.p. zmienia zatem wymagania konieczne do uzyskania emerytury pomostowej dla osób niespełniających warunku z art. 4 pkt 6 tej ustawy, zwalniając je wprawdzie z konieczności wykonywania po dniu 31 grudnia 2008r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, jednakże wprowadzając równocześnie w to miejsce wymaganie, aby ubiegający się o rozważane świadczenie pracownik spełniał w dniu wejścia w życie ustawy (czyli 1 stycznia 2009r.), warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Warunek ten został klarownie wyrażony, wynika wprost z dosłownego brzmienia art. 49 pkt 3 u.e.p. i jest zgodny z jej celem. W świetle tego przepisu nie ma podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze nie może być kwalifikowany jako okres pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów obowiązującej ustawy o emeryturach pomostowych.

Taki stan prawny oznacza, że prace, które dotąd można było zakwalifikować jako prace przy przetwórstwie, magazynowaniu, przepompowywaniu, przeładunku, transporcie oraz dystrybucji ropy naftowej i jej produktów (a więc według poz. 19 działu IV wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia RM z 1983r.), nie są tożsame z pracami w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Kierunek wykładni powołanych przepisów podsumował Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 21 czerwca 2023 r. III USK 267/22 LEX nr 3573241, w którym stwierdził, iż „artykuł 49 ustawy z 2008 r. o emeryturach pomostowych zmienia wymagania konieczne do uzyskania emerytury dla osób niespełniających warunku z art. 4 pkt 6 tej ustawy, zwalniając je wprawdzie z konieczności wykonywania po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, jednakże wprowadzając równocześnie w to miejsce wymaganie, aby ubiegający się o to świadczenie pracownik spełniał w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 2009 r.) warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy. Warunek ten został jasno wyrażony (art. 49 pkt 3 ustawy) i jest zgodny z jej celem. W świetle tego przepisu nie ma podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze nie może być kwalifikowany jako okres pracy w warunkach szczególnych lub pracy o szczególnym charakterze w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów”.

Trzeba przy tym mieć na względzie, iż wykaz prac określonych w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy jest zamknięty i nie podlega uzupełnieniu, co oznacza, że cech pracy „o szczególnym charakterze” lub „w szczególnych warunkach” nie mogą posiadać inne prace, choćby sposób ich wykonywania i ich jakość mogły obniżyć się z wiekiem (por. wyrok SN z 13.03.2012r., II UK 164/11).

Zdaniem odwołującego, wykonywane przez niego prace jako sprzedawcy na stacji paliw podlegają zakwalifikowaniu stosownie do załącznika nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych - poz. 13 - jako prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technologicznymi mogącymi stwarzać zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego, ewentualnie - poz. 14 - jako prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi, mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego

Stanowisko to nie znajduje uzasadnienia w świetle ustalonego w sprawie w istocie bezspornego stanu faktycznego.

Ustawa o emeryturach pomostowych wymienia w załączniku nr 2 jako prace o szczególnym charakterze pod poz. 13 prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technologicznymi mogącymi stwarzać zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego, natomiast pod poz. 14 prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego.

W celu stwierdzenia, ze pracownik wykonuje prace o szczególnym charakterze w rozumieniu pkt 13 i 14 załącznika nr 2 do ustawy, konieczne jest ustalenie, że po pierwsze pracownik ten bezpośrednio steruje procesami technicznymi lub technologicznymi, po drugie, że procesy te mogą spowodować awarię techniczną lub przemysłową i po trzecie, że awaria może spowodować poważne skutki dla bezpieczeństwa publicznego. Wykazanie istnienia potencjalnego zagrożenia awarią przemysłową/techniczną nie wystarcza do zakwalifikowania pracy o szczególnym charakterze, konieczne jest stwierdzenie związku przyczynowego między wystąpieniem powyższego zagrożenia a sposobem wywiązywania się przez pracownika z obowiązków wynikających zarówno z ich zakresu jak i instrukcji obsługi instalacji, czy poszczególnych jej urządzeń. Należy przy tym rozróżnić prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technologicznymi i prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi. Pod pojęciem techniki kryje się sposób wykonywania określonej pracy w jakiejś dziedzinie, metoda; ogół środków i umiejętności posługiwania się nimi, umożliwiający człowiekowi wytworzenie dóbr materialnych, a przez technologię rozumie się ogół procesów służących do wytwarzania lub przetworzenia materiałów, surowców i towarów naturalnych, półproduktów oraz gotowych wyrobów, także ciąg czynności produkcyjnych, wytworzenie danego produktu. Każda technologia, a ściślej proces technologiczny, łączy się z określonymi czynnościami technicznymi, dlatego spowodowanie awarii technicznej należy wiązać z procesem technicznym. Sformułowanie, że prace przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogą spowodować awarię techniczną, oznacza konieczność istnienia związku przyczynowego między sterowaniem procesem technicznym a możliwością spowodowania awarii. Należy także mieć na uwadze rozróżnienie między „awarią przemysłową” (punkt 13) i „awarią techniczną” (punkt 14). Awaria przemysłowa zdaje się mieć większy zasięg i dla określenia jej treści przydatne mogą być określenia zawarte w art. 248 i następne ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie poważnych awarii objętych obowiązkiem zgłoszenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2003 r. Nr 5, poz. 58). Awaria techniczna ma mniejszy zasięg i może nie być związana z awarią przemysłową. Awaria techniczna może być ograniczona do jednego urządzenia. Każda awaria przemysłowa jest awarią techniczną, ale nie każda awaria techniczna jest awarią przemysłową (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 21 listopada 2019 r. III AUa 486/19 LEX nr 3321870 i powołane tam orzecznictwo WSA w Bydgoszczy i stanowisko doktryny). Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 30 marca 2021 r. III AUa 1049/20 LEX nr 3165844 zwrócił uwagę, że do prac o szczególnym charakterze w rozumieniu pkt 14 załącznika nr 2 do ustawy 2008 r. o emeryturach pomostowych, można kwalifikować tylko takie prace, które polegają na „bezpośrednim sterowaniu". Wykonujący je pracownik musi obsługiwać urządzenia, maszyny lub instalacje i stale kontrolować ich parametry, reagując na wszelkie odchylenia i podejmując działania korygujące, co w założeniu ma doprowadzić do niedopuszczenia do wystąpienia poważnej awarii ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia z dnia 20 września 2022 r. III USK 516/21 LEX nr 3488072 wskazując, iż pod pozycjami 13 i 14 załącznika nr 2 do ustawy z 2008 r. o emeryturach pomostowych kluczowe jest określenie czynności polegającej na „bezpośrednim sterowaniu". Językowo czynność sterowania (ster to urządzenie służące do kierowania statkami wodnymi i powietrznymi) polega na kierowaniu pracą jakiegoś urządzenia za pomocą innych odpowiednich urządzeń - czyli przy wykonywaniu tego rodzaju prac (polegających na „bezpośrednim sterowaniu”) pracownik musi obsługiwać urządzenia, maszyny lub instalacje i stale kontrolować ich parametry, reagując na wszelkie odchylenia i podejmując działania korygujące, co w założeniu ma doprowadzić do niedopuszczenia do wystąpienia poważnej awarii ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. Przenosząc tak ujęte wyjaśnienia ustawowych pojęć, zawartych w załączniku nr 2 poz. 13 i 14 do u.e.p. należy w pierwszej kolejności podkreślić, iż praca wnioskodawcy jako sprzedawcy na stacji benzynowej nie polegała na bezpośrednim sterowaniu procesami technologicznymi, mogącymi stwarzać zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego (poz.14). Bezsprzecznie stacja benzynowa nie może być uznana za zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej w rozumieniu art. 248 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Z kolei oceniając funkcjonowanie stacji benzynowej w aspekcie zakresu przedmiotowego poz.13 wypada zauważyć, iż praca wnioskodawcy nie polegała na sterowaniu jakimikolwiek procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego. W szczególności za tego rodzaju sterowanie nie może być uznane dokonywanie pomiaru stanu paliwa w zbiorniku przed i po jego napełnieniu paliwem dostarczanym przez autocysternę i asystowanie podczas napełniania zbiornika. Niewątpliwie wszystkie te czynności wymagały zachowania niezbędnej ostrożności, wynikającej z obecności oparów paliw płynnych, jednak samo tylko przebywanie w strefie niebezpiecznej, zagrożonej pożarem bądź eksplozją, nie może być uznane za tożsame z wykonywaniem czynności, określonych w powołanym załączniku nr 2 poz.13. Mając zatem na uwadze, iż wnioskodawca nie wykonywał przez okres co najmniej 15 lat pracy, polegającej zakwalifikowaniu w rozumieniu art. 3 ust.1 bądź 3 u.e.p., , jak również tego rodzaju pracy nie wykonywał po dniu 31.12.2008 r., odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. podlega oddaleniu.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE