UZASADNIENIE

Powódka J. I. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 6 grudnia 2021r. odmawiającej jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego . W uzasadnieniu wskazała, iż nadal choruje, stan jej zdrowia się nie poprawił i jest niedolna do pracy. Opisała swoje dolegliwości zdrowotne oraz przebieg postępowania przed organem rentowym, brak holistycznego podejścia do ubezpieczonego, u którego- jak u powódki występują połączone ze sobą różne schorzenia. Powódka wskazała, iż nadal jest osobą chorą, wymagającą spokoju, przyjmowania leków oraz psychoterapii.

Strona pozwana Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniosła o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Jako podstawę decyzji powołano art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wskazując, iż zgodnie z ustaleniami Komisji Lekarskiej ZUS powódka nie była osobą niezdolną do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Do dnia 3.10.2021r. powódka J. I. była niezdolna do pracy początkowo z powodu zaburzeń somatycznych a następnie zaburzeń psychicznych i pobierała zasiłek chorobowy, który wykorzystała w maksymalnym wymiarze 182 dni. Po dniu 3.10.2021r. powódka odzyskała zdolność do pracy, gdyż wprowadzonym leczeniem farmakologicznym uzyskano znaczną poprawę stanu psychicznego powódki. Leki były dobrze tolerowane, poprawiła się jakość snu, powrócił apetyt. Powódka zrezygnowała z zalecanej terapii psychologicznej.

Dowód :

-akta ZUS ( w załączeniu )

- dokumentacja medyczna powódki ( w aktach oraz aktach ZUS)

opinia biegłego psychiatry k.35-40,k.98
posiłkowo opinia łączna biegłych psychiatry i psychologa sporządzona w sprawie (...)
posiłkowo opinia biegłej neurolog sporządzona w sprawie (...)

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył :

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 18 ust.1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Jak wynika natomiast z poczynionych przez sąd ustaleń powódka po 3.10.2021r. odzyskała zdolność do pracy.

Ustaleń w zakresie dotyczącym stanu zdrowia powódki Sąd dokonał w znacznej mierze w oparciu o opinię biegłego sądowego ( i posiłkowo biegłych ze sprawy o rentę) Opinie stanowiły wnikliwą analizę stanu zdrowia powódki i dostępnej dokumentacji medycznej, były rzeczowo i przekonująco uzasadnione, także w opiniach uzupełniających wydanych na skutek zastrzeżeń zgłoszonych przez powódkę. Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawiał za uznaniem opinii jako rzeczowych, spójnych i wyprowadzających logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn, dla których miałyby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie. Należy przy tym mieć na uwadze, że opinia biegłych, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233§ 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych. Należy również pamiętać, iż biegli, w przeciwieństwie do osoby nie posiadającej wiedzy specjalnej, potrafią dokonać obiektywnej oceny, które z faktów ustalonych podczas badania i na podstawie dokumentacji, są wynikiem stanu zdrowia odwołującego się, które są subiektywne, a które wynikają ze zwykłej nieporadności osób w danym wieku, czy o danym charakterze.

A zatem skoro powódka po wyczerpaniu zasiłku chorobowego odzyskała zdolność do pracy, nie było podstaw do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego.

W oparciu o powyższe i na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴§1 kpc Sąd oddalił odwołanie. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w związku z §11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE