UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 września 2023 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał K. O. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, któremu ubezpieczona uległa w dniu 9 marca 2022 r., powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 7 września 2023 r. stwierdzające sześć procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (k. 21 pliku akt rentowych organu stanowiących załącznik do akt sprawy).

K. O. wniosła odwołanie od wymienionej decyzji zaskarżając ją w całości i kwestionując prawidłowość orzeczenia komisji lekarskiej ZUS, które legło u podstaw jej wydania. Odwołująca domagała się przyznania dalszego 14% uszczerbku na zdrowiu, tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (k. 3-4).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (k.6-6v.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

K. O., zatrudniona w (...) spółce z o.o. w (...), na stanowisku inspektora jakości, uległa w dniu 9 marca 2022 r. wypadkowi przy pracy. W tym dniu ubezpieczona dokonywała kontroli jakości połączeń spawanych konstrukcji stalowej wzniesionej na podporach na wysokości 1200 mm. Wchodząc na konstrukcję użyła drabiny rozstawnej, po której nie zeszła na poziom podłogi, próbując schodzić w dół tyłem. W tym momencie upadła uderzając prawym łokciem o część łoża. Wskutek tego, ubezpieczona doznała urazu stawu łokciowego prawego

Niesporne , nadto protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy nr 01/2022 r. – k. 2-6 pliku akt rentowych organu, zapis wyjaśnień poszkodowanego – k. 7 pliku akt rentowych organu, dokumentacja k. 24-31.

W wyniku wypadku przy pracy ubezpieczona doznała złamania nasady bliższej kości promieniowej. W badaniu przedmiotowym, przeprowadzonym na szpitalnym oddziale ratunkowym bezpośrednio po zdarzeniu, stwierdzono złamanie nasady bliższej kości promieniowej, które zostało nastawione po zabiegu operacyjnym. Ubezpieczonej zalecono oszczędzanie kończyny, bezwzględny zakaz dźwigania oraz kontrolę w poradni ortopedycznej.

Dowód : karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 4-5 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu, faktura k. 19, dokumentacji, dokumentacja k. 24-31.

K. O. po dniu 28 czerwca 2022 r. nie miała przeciwskazań ortopedycznych do rozpoczęcia pracy. Ubezpieczona w związku z dolegliwościami odbyła serie zabiegów rehabilitacyjnych do września 2022 r..

Niesporne , nadto dokumentacja medyczna – k. 6-12 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu, dokumentacja k. 24-31 oraz k. 58-60.

W związku z warunkowaną następstwami zdarzenia niezdolnością do pracy K. O. pozostawała niezdolna do pracy w okresie 10 marca 2022 r. do 28 czerwca 2022 r.

Niesporne , nadto (...) k. 14-17 karty pliku II akt rentowych organu.

Ubezpieczona wystąpiła do (...) Oddziału w S. o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy zaistniałego w dniu 9 marca 2022

Niesporne ,

Badający ubezpieczoną w dniu 1 czerwca 2021 r. na potrzeby tego wniosku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że doznała ona 6 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, wskazując na bóle oraz ograniczenia ruchomości stawu łokciowego prawego.

Niesporne , nadto orzeczenie lekarza orzecznika – k. 17 pliku akt rentowych organu, opinia lekarska – k. 20 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej organu.

Ubezpieczona wniosła sprzeciw od orzeczenia orzecznika ZUS. Orzeczeniem z dnia 7 września 2023 r. komisja lekarska ZUS, badająca ubezpieczoną, ustaliła, że przebyte w wyniku wypadku przy pracy złamanie nasady bliższej kości promieniowej leczone operacyjne, powoduje 6% długotrwały uszczerbek na zdrowiu, wskazując pkt 119b tabeli.

Dowód : orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 20 pliku akt rentowych organu, opinia lekarska – k. 34 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej organu, dokumentacja k. 58-60.

K. O. w wyniku wypadku przy pracy z dnia 9 marca 2022 r. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 6% - polegające na przykurczu w stawie łokciowym – 10 stopni. Ograniczenie ruchomości w stawie łokciowym spowodowało brak pełnego wyprostu oraz brak śladowego zgięcia w stawie łokciowym prawym. Stawy w obrysach pozostają prawidłowe, istniej bolesność ruchowa w końcowej fazie wyprostu. Rotacja i supinacja przedramienia jest symetrycznie jednakowa. Długotrwałym następstwem wypadku jest przykurcz zgięciowy w stawie łokciowym prawym – 10 stopni, bolesne ruchu wyprostu w tym stawie i brak pełnego zgięcia stawu łokciowego, co zgodnie z tabelą procentowego uszczerbku na zdrowiu w pkt 119b odpowiada 6 procentom uszczerbku.

Dowód : opinia biegłego z zakresu ortopedii H. M.– k. 34 oraz k. 64.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie nie podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1205 ze zm., dalej „ustawa”), ubezpieczonemu który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Prawo do jednorazowego odszkodowania przysługuje ubezpieczonemu, który uległ wypadkowi przy pracy, doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zaś uszczerbek pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1.  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2.  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3.  w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Oceny uszczerbku na zdrowiu na potrzeby odszkodowawcze dokonuje lekarz orzecznik ZUS lub komisja lekarska ZUS, a zastosowanie znajdują tu odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS dotyczące trybu orzekania o niezdolności do pracy (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy wypadkowej). W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2022, poz.504 dalej „ustawa emerytalna”), oceny niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik ZUS. Od orzeczenia tego osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw, a Prezesowi ZUS możliwość zgłoszenia zarzutu wadliwości do komisji lekarskiej ZUS w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia (art. 14 ust. 2a i 2d ustawy emerytalnej). Podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, stanowi orzeczenie komisji lekarskiej ZUS wydane wskutek rozpoznania zarzutu wadliwości lub sprzeciwu, zaś orzeczenie lekarza orzecznika ZUS tylko wówczas, gdy taki zarzut lub sprzeciw nie zostały w ustawowym terminie zgłoszone (art. 14 ust. 3 ustawy emerytalnej).

W rozpoznawanej sprawie poza sporem leżało, iż ubezpieczona uległa w dniu 9 marca 2022 r. wypadkowi przy pracy, sporną pozostawała jedynie wysokość należnego z tego tytułu odszkodowania. Spór ten wynikał z odmiennej oceny stron w zakresie wysokości uszczerbku na zdrowiu K. O.. Organ rentowy oceniał uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonej na 6%, z czym nie zgadzała się ubezpieczona uznając, iż doznała uszczerbku na zdrowiu w wysokości dalszych 14%. W celu zweryfikowania stanowisk stron Sąd zasięgnął wiadomości specjalnych, dopuszczając dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu ortopedii – stosownie do rodzaju urazu doznanego przez odwołującą.

Z wydanej w niniejszej sprawie na zlecenie Sądu opinii biegłego z zakresu ortopedii H. M. wynika, że uraz doznany przez ubezpieczoną wskutek wypadku przy pracy skutkował 6% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu ubezpieczonej. Biegły podkreślił, że Ograniczenie ruchomości w stawie łokciowym spowodowało brak pełnego wyprostu oraz brak śladowego zgięcia w stawie łokciowym prawym. Stawy w obrysach pozostają prawidłowe, istnieje bolesność ruchowa w końcowej fazie wyprostu. Rotacja i supinacja przedramienia jest symetrycznie jednakowa. Długotrwałym następstwem wypadku jest przykurcz zgięciowy w stawie łokciowym prawym – 10 stopni, bolesne ruchu wyprostu w tym stawie i brak pełnego zgięcia stawu łokciowego, co zgodnie z tabelą procentowego uszczerbku na zdrowiu w pkt 119b odpowiada 6 procentom uszczerbku.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego nakazywała uznać, stanowiące podstawę zaskarżonej decyzji, ustalenia komisji lekarskiej ZUS za prawidłowe. W niniejszej sprawie, badający ubezpieczonego lekarz orzecznik ZUS, komisja lekarska ZUS oraz biegły sądowy ustalili 6% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, którego miała doznać ubezpieczona. Rozpoznając ograniczenia w ruchomości barku prawego orzekli w oparciu o pkt 119b tabeli uszczerbkowej zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 233), wskazujący na przykurcz w prawym stawie łokciowym. Podnoszone przez ubezpieczoną zarzuty, dotyczące nieuwzględnienia ograniczonej ruchomości stawu ramiennego , palców i nadgarstka nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym.

Opinia główna i opinia uzupełniająca biegłego z zakresu ortopedii, wydana po badaniu ubezpieczonej oraz analizie akt sprawy, w tym w szczególności dokumentacji medycznej K. O., także dodatkowo złożonej w czerwcu 2024 r. (której rzetelność, a w efekcie miarodajność dla wydania orzeczenia nie budziły wątpliwości Sądu i nie były kwestionowane przez strony), choć zwięzła, jest jasna, pełna i spójna, a jej wnioski w sposób logiczny i przekonujący uzasadnione. Powyższe, przy uwzględnieniu, iż biegły to wysokiej klasy fachowiec o wieloletnim doświadczeniu klinicznym, wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do urazu ubezpieczonej, nakazywało uznać opinię za rzetelną i wiarygodną, a w konsekwencji podzielić jej wnioski nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Na podstawie całości materiału dowodowego Sąd stwierdził, że decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 11 września 2023 r., przyznająca K. O. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w wysokości 6% uszczerbku jest prawidłowa.

W tym stanie rzeczy, w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

sędzia Joanna Szyjewska – Bagińska

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

Sędzia Joanna Szyjewska – Bagińska