Sygn. akt VI C 1146/24

Uzasadnienie sporządzone w zakresie ograniczonym przez art. 505 ⁸ § 4 k.p.c.

1.  Powództwo zasługiwało na uwzględnienie praktycznie w całości.

2.  Stan faktyczny sprawy zarówno co do faktów, jak i przepisów prawa mających zastosowanie, był bezsporny. Spór ograniczał się do wysokości należnego poszkodowanej odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 8 kwietnia 2024 r. w pojeździe Nissan o nr rej. (...), objętego umową ubezpieczenia OC i AC, potwierdzonych polisą o nr (...) oraz ogólnymi warunkami ubezpieczenia (OWU) Autocasco.

3.  Zgodnie z art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku, przy czym w myśl art. 824 ¹ § 1 k.c., o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Odszkodowanie ma zasadniczo na celu naprawienie szkody wyrządzonej ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu w wyniku zajścia wypadku ubezpieczeniowego. Zgodnie zaś z art. 361 § 1 k.c. do naprawienia szkody ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

4.  Strony umowy ubezpieczenia mogą zasadniczo określić zasady odpowiedzialności ubezpieczyciela według swojego uznania (w praktyce – określa je ubezpieczyciel w ogólnych warunkach ubezpieczenia). Zgodnie z § 9 ust. 3 OWU zasady ustalania odszkodowania w przypadku szkody częściowej różnią się, w zależności od wybranego przez Ubezpieczającego we Wniosku lub wskazanego przez A. w Ofercie (a po zawarciu Umowy Ubezpieczenia potwierdzonego w polisie) wariantu ubezpieczenia: 1) Wariantu Serwisowego, lub 2) Wariantu Warsztat Partnerski. Niezależnie od wybranego przez Ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia, odszkodowanie za Szkodę Częściową może zostać ustalone – stosownie do wyboru Ubezpieczającego – za pomocą: 1) Metody kosztorysowej – polegającej na ustaleniu odszkodowania według przygotowanej przez A. wyceny, lub 2) Metody fakturowej – polegającej na ustaleniu odszkodowania po przedłożeniu przez Ubezpieczonego rachunków lub faktur VAT dokumentujących naprawę Ubezpieczonego Pojazdu (§ 9 ust. 4).

5.  Dla ustalenie odszkodowania w wariancie serwisowym w przypadku wyboru przez Ubezpieczającego metody fakturowej, wysokość odszkodowania ustalana jest po przedłożeniu przez Ubezpieczonego rachunków lub faktur VAT dokumentujących naprawę ubezpieczonego pojazdu, obejmującą uszkodzenia wynikłe ze zdarzenia, za które A. przyjął na siebie odpowiedzialność w umowie ubezpieczenia w oparciu o: 1) normy czasowe producenta ubezpieczonego pojazdu ujęte w Systemie Eksperckim, 2) stawki za jedną roboczogodzinę ustaloną dla warsztatu naprawczego, w którym dokonywana jest naprawa; w przypadku braku ustalonej stawki dla danego warsztatu nie posiadającego autoryzacji producenta przyjmuje się stawkę nie wyższą niż 123 zł brutto; w przypadku braku ustalonej stawki dla danego warsztatu posiadającego autoryzację producenta przyjmuje się stawkę nie wyższą niż 160 zł brutto. 3) ceny części oryginalnych serwisowych i materiałów producenta ubezpieczonego pojazdu, ujętych w Systemie Eksperckim nie więcej niż średnie ceny wynikające z Systemów Eksperckich, zalecane przez producenta pojazdu lub oficjalnego importera do stosowania przez sieć serwisową producenta ubezpieczonego pojazdu lub oficjalnego importera (§ 9 ust. 7).

6.  Pozwany kwestionował w tej sprawie koszt naprawy uszkodzonego pojazdu podnosząc, że przedstawiona przez powoda w kosztorysie (plik (...)_kosztorys MT.pdf na płycie CD na k. 40) i fakturze (k. 9) stawka roboczogodziny w kwocie 249 zł netto została zawyżona w stosunku do maksymalnej stawki wynikającej z treści OWU. Sąd nie przyznał jednak słuszności argumentacji przestawionej przez pozwanego w sprzeciwie.

7.  Z treści OWU wynika, że ubezpieczający zawierając umowę ubezpieczenia w wariancie serwisowym może - w przypadku zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego - domagać się wypłaty odszkodowania w oparciu o przedłożony rachunek lub fakturę VAT dokumentujący naprawę pojazdu, jednocześnie w takim przypadku ubezpieczyciel zastrzegł sobie weryfikację tej stawki, zgodnie z treścią § 9 ust. 7 pkt 2 OWU. Dlatego na podstawie kosztorysu (plik (...)_calculation.pdf na płycie CD na k. 40) pozwany wypłacił częściowo odszkodowanie przyjmując zweryfikowaną stawkę w wysokości 180 zł brutto (plik (...) (...) na płycie CD na k. 40). Ubezpieczyciel zatem nie przyjął „zryczałtowanej” stawki ustalonej w OWU na kwotę 160 zł brutto, lecz określił uzasadnioną stawkę dla indywidualnego zakładu naprawczego na 180 zł brutto.

8.  Należy podkreślić, że w postępowaniu sądowym same twierdzenia pozwanego ubezpieczyciela o zweryfikowaniu przez niego stawki roboczogodziny nie są wystarczające do przyjęcia, zarówno tego, że odpowiada ona wartości rynkowej ani tego, że wypłacona przez niego na tej podstawie kwota odszkodowania jest tą właściwą. W treści OWU zastrzeżono wprawdzie, że stawki za roboczogodzinę są ustalane dla warsztatu naprawczego, w którym dokonywana jest naprawa i należało przyjąć, że te ustalenia są dokonywane na bazie jakiś rynkowych, porównywalnych stawek warsztatów. Niemniej w samym sprzeciwie pozwany żadnych takich danych, z których by wynikało, że rzeczywiście przyjęta przez powoda stawka, wedle analiz i obowiązujących wówczas stawek rynkowych była istotnie zawyżona, nie przedstawił. To zaś na nim spoczywał obowiązek wykazania tej okoliczności w oparciu o treść art. 6 k.c., a wszelkie negatywne konsekwencji niesprostania ciężarowi dowodu spoczywał w takim przypadku wyłącznie na nim. Zdaniem Sądu pozwany nie wykazał zasadności obniżenia stawki, a tym samym wypłaty odszkodowania w niższej wysokości.

9.  Po dokonaniu analizy materiału dowodowego w sprawie Sąd zdecydował się polegać na własnych rozważaniach przedstawionych powyżej i tym samym nie dopuszczać dowodu z opinii biegłego, albowiem zgodnie z art. 505 ⁷ § 1 i 2 k.p.c. ilekroć ustalenie zasadności lub wysokości świadczenia powinno nastąpić przy zastosowaniu wiadomości specjalnych, od uznania sądu zależy powzięcie samodzielnej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy albo zasięgnięcie opinii biegłego. Opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności. Opinia biegłego z zakresu motoryzacji w celu wyceny napraw pojazdu po zdarzeniu w dniu 8 kwietnia 2024 r. z wysokim prawdopodobieństwem wiązałaby się z kosztem przewyższającym kwotę dochodzoną pozwem, zaś strony nie wskazały jakichkolwiek wyjątkowych okoliczności uzasadniających zasięgnięcie opinii kosztowniejszej niż wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie.

10.  Na podstawie poczynionych ustaleń Sąd doszedł do przekonania, że kosztorys powoda jak i przedłożona do akt sprawy faktura mogła stanowić podstawę do rozstrzygnięcia sprawy w pełni. Zastosowana przez spółkę (...) stawka roboczogodziny za prace blacharsko- lakiernicze w wysokości 249 zł netto była zatem stawką uśrednioną i rynkową, co potwierdzał także certyfikat (...) (plik (...)_audyt stawka rbh.pdf a płycie CD na k. 40) wystawiony na rzecz spółki. Również doświadczenie życiowe i orzecznicze Sądu pozwala stwierdzić, że stawka taka – jakkolwiek faktycznie jest wyższa niż zwykle stosowane przez ubezpieczycieli – nie jest rażąco zawyżona względem przyjmowanych przez autoryzowane warsztaty naprawcze. Należne powodowi odszkodowanie powinno zatem wynosić 1 896,32 zł brutto, zgodnie z treścią faktury i kosztorysu. Ubezpieczyciel do tej pory wypłacił 1 539,86 zł. Powód w sprawie domagał się zapłaty z tytułu odszkodowania kwoty 356,46 zł, czyli jego żądanie w tym zakresie podlegało uwzględnieniu w całości.

11.  Odsetki. Powód dochodził w tej sprawie od pozwanego również skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 356,46 zł za okres od 9 maja 2024 r. do dnia 5 czerwca 2024 r. w wysokości 3,23 zł oraz dalszych odsetek od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

12.  Zakład ubezpieczeń zobowiązany był do wypłaty odszkodowania, zgodnie z art. 817 k.c., w ciągu 30 dni od złożenia zawiadomienia o szkodzie. Z treści akt szkodowych dołączonych do sprawy wynika, że pozwany o szkodzie był zawiadomiony 8 kwietnia 2024 r. (płyta CD k. 40, pliki (...)_UPOWAŻNIENIE (...)(1)JPG i (...)_UPOWAŻNIENIE (...)(2)JPG). Trzydziesty dzień po szkodzie upływał z końcem 8 maja 2024 r., a zatem odsetki powodowi należały się od 9 maja 2024 r. Wobec powyższego, żądanie powoda dotyczące skapitalizowanych odsetek zasługiwało na uwzględnienie do kwoty 3,08 zł (naliczonych od kwoty żądania głównego w kwocie 356,46 za okres od dnia 9 maja 2024 r. do dnia 5 czerwca 2024 r.). W zakresie w jakim roszczenie dotyczące skapitalizowanych odsetek nie zostało uwzględnione (tj. 0,15 zł), powództwo oddalono.

13.  Z tego powodu zasądzono od pozwanego na rzecz powoda łącznie kwotę 359,54 zł (jako sumę odszkodowania oraz skapitalizowanych odsetek) wraz z odsetkami za opóźnienie, należnymi na mocy art. 481 k.c. i 482 k.c. od dnia wniesienia pozwu 6 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty.

14.  Koszty postępowania. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W tej sprawie powód przegrał jedynie w niewielkim zakresie, dlatego Sąd uznał, że powód jest wygrywającym proces w całości. Z tego też powodu, może on zatem domagać się od pozwanego zwrotu kosztów procesu w wysokości 137 zł, na które składały się: opłata od pełnomocnictwa (17 zł), koszty zastępstwa procesowego w kwocie 90 zł na podstawie § 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie i opłata od pozwu (30 zł). Kwotę zasądzonych kosztów procesu Sąd powiększył o odsetki, o których mowa w art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Zarządzenie:
(...)